Vandaag verbleven we in het Lonjsko Polje-natuurpark; je ziet foto's van het traditioneel Stara Lonja-huis waar we verblijven, van traditionele ambachten, van tal van ooievaars en van een inheems "wild" Turopolje-varken.
We zijn nu weer in Kroatië, en wel in het Lonjsko Polje-natuurpark langsheen de Sava-rivier, één van Europa's grootste ooievaarsgebieden met traditionele boerenhuisjes, veel water en heel veel vogels allerhande, w.o. ook lepelaars en reigers. In Jasenovac bezochten we het infame concentratiekamp van de Kroatische Ustasa-fascisten in de 2de wereldoorlog.
Vandaag reden we via Travnik met zijn middeleeuws fort en "bonte" moskee en via de beroemde houten Pliva-watermolens naar de oude Bosnische koningsstad Jajce, vol oude gebouwen op een heuvel boven een mooie waterval, en zelfs een Mithrastempel -- en de plek waar de partizanen o.l.v. Tito in 1943 de historische conferentie hielden over federaal Joegoslavië's naoorlogse toekomst.
De Ferhadiya-winkelwandelstraat mondt uit in de Bascarsija, de bazaarwijk uit de Turkse tijd. Daar zagen we nauwe bazaarsteegjes, souvenirshopjes, hamams (Turkse baden), medreses (schoolgebouwen), türbes (graven van vooraanstaanden), bezistans (overdekte markten), fonteinen en duiven, enz.
Rond 1860 werden de Turkse bezetters van Bosnië-Herzegovina door de Oostenrijks-Hongaarse Habsburgers afgewisseld, wat duidelijk mag blijken uit de bouwstijl van vele gebouwen rond 1900 - de post, de universiteit, de overdekte markt, het stadhuis, museums, academies e.a.; we zagen ook de "Latijnse Brug" waar in 1914 de Habsburgse kroonprins Ferdinand en zijn vrouw Sofie vermoord werden door de jonge Servische nationalist Gavrilo Princip, een gebeurtenis die de aanleiding werd tot het uitbreken van de eerste wereldoorlog -- Princip is zijn heldenstatus van in de Joegoslavische periode nu wel kwijtgeraakt.
We reden door een bergachtig landschap naar Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië-Herzegovina, die tijdens de burgeroorlog van 1992 tot 1995 aan een langdurige en bloedige belegering blootstond.. Vandaag eerste beelden uit Novo Sarajevo, en bankbiljetten in beide versies van dit in twee vijandige deelgebieden opgedeelde land -- de Federatie Bosnië-Herzegovina met zijn 11 inwendig óók verdeelde kantons en de Republika Srpska waar we gisteren nog vertoefden.
Vandaag reden we langs het Piva-klooster en de Piva-canyon tot in het Bosnische Tjentiste, waar we het partizanenmonument van de grote veldslag van Sutjeska zagen.
We zitten in het Durmitor-massief van Montenegro, en zagen vandaag de beroemde brug over de Tara-kloof, de diepste kloof van Europa -- de in de 2de wereldoorlog net gebouwde brug werd door een heldhaftige partisanen-actie deels opgeblazen -- en wandelden nog rond door hier en daar besneeuwde bospaden.
Een avontuurlijke tocht rond Crno Jezero (het Zwarte Meer). We vertrokken met gewone wandelschoenen, maar halverwege bleek dat we watervalletjes moesten oversteken. Dus Yvan zijn schoenen werden nat, en ik op blote voeten door het koude water.
Onderweg naar de bergen bezochten we Montenegro's bekendste bedevaartsoord, klooster Ostrog dat nog door Sint-Basilius van Ostrog - wiens wonderbaarlijk bewaarde lijk we groetten - werd opgericht; via Niksic met koning Nikola te paard trokken we verder Noordwaarts, steeds hogerop.
Vanuit Ulcinj volgden we vandaag de oevers van het meer van Skadar -- Shkodër in het Albanees -- om via een Turkse brug in het stemmige rivierdorpje Rijeka Crnojevica naar Danilovgrad te rijden alwaar we heden verblijven.
Ulcinj is het Zuidelijkste punt van onze reis, een oude piratenstad met overwegend Albaneestalige inwoners, waar ook Miguel de Cervantes jarenlang gevangen zat. Er is een zandstrand -- een zeldzaamheid hier. Op dit ogenblik zien we prachtige bliksemschichten op zee, maar die vallen helaas niet te fotograferen!
Onderweg zagen we Sveti Stefan, oorspronkelijk een vissershaventje, nu een hoteleiland, de orthodoxe kerk van Bar en de ruïnestad Oud Bar.. Als toemaatje nog een zonsondergang van op ons terras in Ulcinj.
Het mausoleum ligt hoog op de top van de Lovcen (1666 m) dus een hele klim voor de boeg. Het laatste deel van de weg was onberijdbaar vanwege de sneeuw. Cetinje was tot 1914 het hoofdstadje van het koninkrijk Montenegro, vandaar dat het vele ambassadegebouwen van toen heeft, waaronder dat van Rusland en een koninklijk paleis. Maar, Cetinje is niet groter dan Stabroek. Tenslotte terug naar beneden langs Budva, een heel aardig ommuurd stadje zoals er hier vele zijn.
We reden rond het fjordenstelsel van Kotor in Montenegro en zagen de Griekse slaapgod Hypnos en kerkeilandjes en oceaanstomers net voor ons balkon in Muo. Overledenen worden uitgehangen - maar wie van onze lezers onderscheidt orthodoxen van katholieken?
Cavtat, waar we verblijven, werd nog door de oude Grieken gesticht onder de naam Epidaurum en de inwoners vluchtten in de 7de eeuw voor de barbaarse invallers om aan de overkant van de baai Ragusa te stichten, het huidige Dubrovnik met zijn zangers en dansers; wij wandelen en kijken en zonnen en zwemmen.
Een wandeling over de stadsmuren laat ons reeds een deel van de schoonheid van Dubrovnik zien. Nadien gingen we dwalen door de wirwar van de met witte tegels geplaveide straatjes. Naast de vele katholieke kerken gingen we ook een klein Servisch-orthodox kerkje binnen. De gebeeldhouwde figuren op de Onofriofontein werden tijdens de bombardementen van 1991-1992 met zandzakken beschermd.
