Onderweg zagen we Sveti Stefan, oorspronkelijk een vissershaventje, nu een hoteleiland, de orthodoxe kerk van Bar en de ruïnestad Oud Bar.. Als toemaatje nog een zonsondergang van op ons terras in Ulcinj.
Het mausoleum ligt hoog op de top van de Lovcen (1666 m) dus een hele klim voor de boeg. Het laatste deel van de weg was onberijdbaar vanwege de sneeuw. Cetinje was tot 1914 het hoofdstadje van het koninkrijk Montenegro, vandaar dat het vele ambassadegebouwen van toen heeft, waaronder dat van Rusland en een koninklijk paleis. Maar, Cetinje is niet groter dan Stabroek. Tenslotte terug naar beneden langs Budva, een heel aardig ommuurd stadje zoals er hier vele zijn.
We reden rond het fjordenstelsel van Kotor in Montenegro en zagen de Griekse slaapgod Hypnos en kerkeilandjes en oceaanstomers net voor ons balkon in Muo. Overledenen worden uitgehangen - maar wie van onze lezers onderscheidt orthodoxen van katholieken?
Cavtat, waar we verblijven, werd nog door de oude Grieken gesticht onder de naam Epidaurum en de inwoners vluchtten in de 7de eeuw voor de barbaarse invallers om aan de overkant van de baai Ragusa te stichten, het huidige Dubrovnik met zijn zangers en dansers; wij wandelen en kijken en zonnen en zwemmen.
Een wandeling over de stadsmuren laat ons reeds een deel van de schoonheid van Dubrovnik zien. Nadien gingen we dwalen door de wirwar van de met witte tegels geplaveide straatjes. Naast de vele katholieke kerken gingen we ook een klein Servisch-orthodox kerkje binnen. De gebeeldhouwde figuren op de Onofriofontein werden tijdens de bombardementen van 1991-1992 met zandzakken beschermd.