We reden door een bergachtig landschap naar Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië-Herzegovina, die tijdens de burgeroorlog van 1992 tot 1995 aan een langdurige en bloedige belegering blootstond.. Vandaag eerste beelden uit Novo Sarajevo, en bankbiljetten in beide versies van dit in twee vijandige deelgebieden opgedeelde land -- de Federatie Bosnië-Herzegovina met zijn 11 inwendig óók verdeelde kantons en de Republika Srpska waar we gisteren nog vertoefden.
Vandaag reden we langs het Piva-klooster en de Piva-canyon tot in het Bosnische Tjentiste, waar we het partizanenmonument van de grote veldslag van Sutjeska zagen.
We zitten in het Durmitor-massief van Montenegro, en zagen vandaag de beroemde brug over de Tara-kloof, de diepste kloof van Europa -- de in de 2de wereldoorlog net gebouwde brug werd door een heldhaftige partisanen-actie deels opgeblazen -- en wandelden nog rond door hier en daar besneeuwde bospaden.
Een avontuurlijke tocht rond Crno Jezero (het Zwarte Meer). We vertrokken met gewone wandelschoenen, maar halverwege bleek dat we watervalletjes moesten oversteken. Dus Yvan zijn schoenen werden nat, en ik op blote voeten door het koude water.
Onderweg naar de bergen bezochten we Montenegro's bekendste bedevaartsoord, klooster Ostrog dat nog door Sint-Basilius van Ostrog - wiens wonderbaarlijk bewaarde lijk we groetten - werd opgericht; via Niksic met koning Nikola te paard trokken we verder Noordwaarts, steeds hogerop.
Vanuit Ulcinj volgden we vandaag de oevers van het meer van Skadar -- Shkodër in het Albanees -- om via een Turkse brug in het stemmige rivierdorpje Rijeka Crnojevica naar Danilovgrad te rijden alwaar we heden verblijven.
Ulcinj is het Zuidelijkste punt van onze reis, een oude piratenstad met overwegend Albaneestalige inwoners, waar ook Miguel de Cervantes jarenlang gevangen zat. Er is een zandstrand -- een zeldzaamheid hier. Op dit ogenblik zien we prachtige bliksemschichten op zee, maar die vallen helaas niet te fotograferen!
