Gisteren zag ik hoe een mestkever in de Sahara zich levenslang gevoed waande toen hij een kamelenhoop vond. Een balletje, zeker 3 maal zijn eigen omvang wilde hij naar een vochtiger, beschuttere plaats brengen. Daartoe gebruikte hij zijn achterpoten, maar uiteindelijk kiepten beiden over de rand van een zandduin. Dat komt er van als je niet ziet waar je loopt.  Als een echte Sisyphus ploeterde hij voort en rolde meerdere malen mét hoop naar beneden. Omdat de temperatuur tot boven de 40 graden steeg moest hij uiteindelijk de poging staken omdat hij anders geroosterd dan wel gestoofd zou zijn. Als een helikopter steeg hij op en vloog naar onbekende bestemming. Dan denk ik: was toch tevreden geweest met DAGELIJKS brood. Nou ja, in zijn geval … mest. Al die inspanning, al dat geploeter en gezwoeg … uiteindelijk voor niets.

Ik schrijf een paar dagen niet. Ik mag 2 nachtjes een huisje aan zee lenen … en hoef zelfs niet 1 dag te ploeteren voor dagelijks brood.