|
Deze morgen werd ik wakker met nogal stramme spieren en een lichaam dat volledig protesteerde maar toen ik naast mij keek zag ik op een stoel dat groene truitje hangen waarop stond Marathon Eindhoven 10/10/2010 en een kinderlijke blijdschap maakt zich meester van mij. Dus tijd om eens terug te blikken op een meer dan geslaagd weekend.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zaterdag vertrokken we samen met Patrick Michiels richting Geldrop alwaar ons hotel was (een prachthotel) daar na naar Eindhoven (waar in de binnenstand een gezellige drukte was) om ons startnummer af te halen en wat rond te slenteren op de beurs. Daarna nog een spaghetti naar binnen gewerkt en vroeg onder de wol (om dan toch een ganse nacht te liggen woelen en draaien
).
Na een zeer verzorgd ontbijt reeds rond negenen afgezakt naar Eindhoven om ons rustig te kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Wat opviel in de startvakken dat was een enorme aanwezigheid van Belgen. Bij het uitwisselen van ervaringen voor de start valt ook de verwachtingen/dromen die iedereen heeft voor het startschot valt
Om elf uur gingen we de weg op en de ambiance was enorm: om de kilometer stond of een fanfare (toch telkens 15 man) of een discobar. Het riep bij mij de beelden op van de enorme ambiance tijdens een Elfstedentocht. Ik was vlot gestart en volgde een tijdje de ballonen van 4 uur. Na 10 km kwam ik door in 57 en nam toen wijselijk het besluit om wat vaart te minderen (alhoewel het opdat moment nog volop genieten was van de omgeving). Na een 17-tal kilometer kwamen voor de eerste keer de binnenstad van Eindhoven in en de ambiance was daar al overweldigend maar ik begon het op het einde van de eerste ronde moeilijk te krijgen (meer psychologisch omdat je wist dat er nog zo een ronde moest worden afgelegd). Na een 22-tal kilometer stond mijn vrouw opgesteld met proviand (cola met suikers en zout). Daarna kreeg ik het een aantal kilometer zeer moeilijk: pijn aan de longen van een verkoudheid die nog niet volledig verdwenen was, de bands waren nog aanwezig maar de muziek drong niet meer tot mij door, de warmte die zijn tol eiste (en je beseft wel dat je de schaduwzijde moet opzoeken om te lopen maar
de benen zeggen foert en lopen gewoon rechtdoor), je gaat meer de drankposten gaan opzoeken (loopt dan in de nattigheid en krijgt blijnen). Ook de wind was op sommige punten aanzienlijk aanwezig. Maar eens kilometer dertig gepasseerd liep alles weer veel vlotter (niet dat de snelheid omhoog gaat maar je kan beginnen aftellen en je neemt ook opnieuw de omgeving weer veel meer in je op). Halweg was ik doorgekomen op 2u02 (te snel en zal het waarschijnlijk nooit leren). Op km 30 3u05. Dus wist ik dat ik in de buurt zou komen van mijn besttijd. Op kilometer 35 stond er een grote plastic pop opgesteld van de man met de hamer dat gaf mij nog een extra prikkel om zeker niet te plooien. Wat er ons in de laatste 5 kilometer te wachten stond is onbeschrijfelijk: massas volk ettelijke rijen dik aanmoedigingen in overvloed sommige stroken amper een meter plaats om door te lopen (toestanden te vergelijken met bergritten in de tour): kippenvel kippenvel kippenvel. Ze kunnen er toch wat van in Nederland. Ik overschreed de finish in 4u33 (en had 42,53 op den garmin staan (dedju nog 300 meter te veel gelopen) terwijl officiële tijd 4u34 weergaf (??). In beide gevallen net onder de tijd van Rotterdam.
Patrick Michiels die in de beginfase resoluut voor een tijd onder de 4 uur ging (halfweg:1u56) eindigde ten slotte in 4u16.
Er was wel een negatief punt aan de dag (ook reden waarom bijna geen fotos) en dat is dat de camera gepikt werd uit de rugzak van mijn vrouw. Een jammerlijk voorval maar ja in de massa is het steeds opletten en uit een rugzak is dat vlug gepikt.
Al bij al kan ik toch terugblikken op een zeer geslaagd weekend; zevende marathon uitgelopen in een besttijd enorm genoten van de ambiance en een gebruinde snoet.
Nu recupereren en wat gewicht bijkomen want momenteel is het maar vel over been
|
