Over vanalles : politiek, voetbal, films, geocaching, restaurants, onderweg zijn en van het leven genieten ... De meest recente berichten staan bovenaan !
17-09-2013
De nieuwigheden.
Zoals beloofd krijg je vandaag enkele foto's te zien van de aanpassingswerken. Het originele sanitair is nu gereserveerd voor de vrouwelijke gasten. Aan de buitenmuur zijn drie wasbakken geplaatst (waarvan één met warm water) om kleding te wassen. Langs de zijkant van het gebouw ligt nu een speeltuintje voor de grote kinderen (jeu-de boules). Daar is ook een nieuwe ingang voor de andere sanitaire voorzieningen.
16-09-2013
Bijna ...
Weet je wie ik gisterenavond ben tegengekomen ? eduWEIRDo ! Hij heeft beloofd om weer regelmatig een filmpje te posten, maar toch minder dan vorige winter ...
Ik ben deze ochtend al een wandelingetje gaan maken en daarbij mijn laatste "onderweg-cache" gelogd. Het totaal aantal gevonden caches staat nu op 1615, een gemiddelde van ongeveer 2,6 per dag sinds ik vorig jaar in januari begonnen ben. Bovendien heb ik tot vandaag 49 opeenvolgende dagen "iets" gevonden, een nieuw persoonlijk record.
Het is nu 8u30, binnen een uurtje rij ik naar Alfaz - nog zo'n 350 km.
Intussen is het 20u en ben ik dus al enkele uurtjes in Alfaz. Alles ging prima onderweg maar toen ik de parking/camping opreed was het wel even schrikken. Zo leeg had ik het nog nooit gezien. Slechts twee andere motorhomes ! Normaal ben ik hier pas in november en dan is het al aardig druk. De volgende uren werden gevuld met een kleine rondleiding en veel bijpraten (met Luc en Sonia). De volgende dagen zal ik enkele foto's plaatsen maar wees gerust : als je aankomt, merk je op het eerste zicht het verschil echt niet !
15-09-2013
Zelfde zee, ander land.
Geheel onverwacht heeft het vannacht flink geregend en geonweerd maar deze ochtend kleurde de lucht alweer blauw. Er stond wel een stevige wind en die zou volgens de radioberichten nog aanwakkeren. Dat deed me besluiten om niet langs de kust richting Spanje te rijden maar de weg langs de bergen te kiezen, het hoogste punt dat je dan passeert ligt rond de 1600 meter. Ik ben via de N116 de Pyreneeën ingereden en om 11u ging ik de Spaanse grens over. In de dorpjes verraden alleen de geparkeerde auto's dat er nog iemand woont, voor de rest is alles verlaten. Een hele tijd reed ik langs de Ebro (inclusief kerncentrale) en telkens je denkt dat je de kust nadert, verhindert nóg een bergketen het zicht op de Middellandse Zee. Een desolaat landschap met amper verkeer, het is wel rustig rijden zo op een zondag. Om 15u zag ik dan toch eindelijk diezelfde zee terug die ik vanmorgen om 8u30 aan de andere kant van de grens had achtergelaten.
Een half uurtje later stond ik op de camping in Ampolla en meer dan een fietstochtje van 25 km zat er voor vandaag niet meer in. De mensen die me een beetje kennen weten dat ik alleen fiets als het mooi weer is. Ik heb gehoord dat het in België echt heel slecht weer is, hier kan je nog altijd gerust in je blootje fietsen. En ja, ik heb ook een cache gelogd en voor morgenvroeg heb ik er nog eentje klaarliggen achter het hoekje, dan stopt het even. Het hadden er vandaag nog meer kunnen zijn en ik weet zeker dat er een cache lag achter de balk waar een nest wespen een onderkomen heeft gezocht, maar jullie zullen begrijpen dat ik geen poging gewaagd heb om die te pakken. Je moest tijdens het fietsen absoluut je mond dichthouden want er vliegen hier ontzettend veel insecten rond. Dat moet ook wel, want al de vogels die hier wonen, willen ook iets te eten hebben.
De laatste dag onderweg werd afgesloten met Vlaamse kost : witloof met kaas en hesp en aardappelpuree uit een pakje. Het verschil met Sabor zal groot zijn ...
14-09-2013
Nog een dag Port Leucate.
Dit hou je niet voor mogelijk ! Hier aan de overkant van de straat is een soort vakantiecomplex waar gisteren al de hele dag veel lawaai gemaakt werd door een bende jongeren die op sportkamp zijn. Ik had al een tijdje staan kijken naar een paar gasten die met hun laptop voor wat muziek zorgden. Echt veel verstand hadden ze er niet van en dat had ik laten merken. Ah, als ik dacht dat ik het beter kon dan moest ik dat maar eens bewijzen op hun feestje. Ik was dus even gaan kijken rond een uur of tien en toen ze me zagen, zeiden ze dat ik mijn laptop maar moest halen en dat ik een kwartiertje mijn best mocht doen. Het werd uiteindelijk bijna een uur met oa Beastie Boys, Shantel, Stromae (een Belg die ze allemaal kennen !), Manau, Major Lazer, Chemical Brothers, Praga Khan, the Subs, Hexstatic, Daft Punk, Chic én Fast Eddie ! Even heb ik overwogen om er eentje van Katastroof of Slongs tussen te gooien, maar ze bekeken me nu al raar genoeg. Allemaal athletische lichamen én één uitgezakte oude grijsaard ! De Strangers, dat moet wel lukken en toen werd ik wakker. Of ik stopte met fantaseren, dat kan ook. Je moet niet altijd alles geloven wat ik schrijf !
Het was vandaag echt prachtig weer. De wind is bijna helemaal weggevallen en eindelijk plezant om gewoon een fietstochtje te maken. En wat kom je dan allemaal tegen ? De gemeentelijke boulodrôme, waar ze met honderden tegelijk met de ballen spelen. Je ziet mensen oesters proeven in eettentjes die er langs de voorkant aantrekkelijk uitzien maar aan de achterkant aan een sloppenwijk doen denken. Als je oesters te duur vindt, kan je ook terecht bij de mosselbank (of is dat vrouwonvriendlijke praat ?). Je moet toegeven dat een moderne kerk ook mooi kan zijn. Ook kunst op straat kan mij altijd bekoren. En tot slot krijg je een lamme arm door constant te zwaaien naar de grote motorbende die voorbijkomt.
13-09-2013
En 10 km verder.
Vanmorgen om 9u stond ik al boven aan de vuurtoren. Gisteren was ik daar met de fiets langs de andere kant niet geraakt, maar te voet vanaf de camping lukte het zonder problemen om twee caches te loggen. Op de heen-en terugweg moest ik langs het totaal verlaten strand, heerlijk !
Eén dag de mooiste van de camping zijn, was genoeg voor mij en ik ben vandaag 10 km naar het zuiden opgeschoven, meer bepaald naar Port Leucate. De camping hier is veel aangenamer maar staat ook bijna leeg, ze kost nochtans ook maar 12 euro per nacht. Zou die twee euro meer dan echt een probleem zijn voor veel mensen ? Wellicht moeten ze allemaal hun blinkende motorhome nog afbetalen en blijft er geen geld over om te leven.
Ook vanmiddag ben ik natuurlijk weer caches gaan zoeken en met meer succes dan gisteren. Toch heb ik mezelf voorgenomen om het zoeken een beetje af te bouwen en ook eens gewoon in mijn stoeltje buiten te zitten. Als ik binnen enkele dagen in Alfaz ben, zal het toch ook een stuk minder zijn met cachen want veel nieuwe schatten zijn daar niet te zoeken dit jaar.
12-09-2013
Naar zee - 160 km.
Vroeg naar bed gisterenavond maar echt slapen kwam er niet van. Was het misschien te donker of te stil ? Te koud was het zeker niet, buiten was het zeven graden maar onder mijn nieuwe dekbed was het heerlijk warm. Om 7u30 hield ik het niet meer uit en zette ik een beetje muziek op. De eerste deuntjes waren enkele rustige mazurka's van Chopin, daarna dreunde Dethroned (metal) door de luidsprekers en was ik helemaal klaarwakker. De kleine verplichte wandeling om een ticket te kopen om de parking te kunnen verlaten had ik mezelf kunnen besparen want de slagboom ging vanzelf open. Ze mogen die drie euro zonder problemen gebruiken om hun mooie dorpje verder te restaureren.
Onderweg ging alles vlotjes en rond 10u zag ik in de verte de zee liggen en zag ik overal druivenplukkers. Nog een half uurtje later reed ik de gemeentecamping van Leucate op waar de mevrouw aan de receptie niet bepaald vriendelijk was. Veel meer de prijs voor 1 persoon is dezelfde dan voor 2 en morgen vertrekken vóór 12u kwam er niet uit en toen wees ze me één van de lelijkste plaatsjes van de camping toe, een camping die trouwens flink vol staat. Pfff, 't is toch maar om te slapen. Bovendien staan op dit plekje ook de lelijkste mensen van de camping zodat ik geen moeite heb om mezelf de knapste te vinden !
Daarna was het weer tijd om te gaan cachen. En toch, ik heb het niet meer. Het aantal niet gevonden caches overtrof ook vandaag weer het aantal wel gevonden exemplaren. Soms is het gewoonweg niet plezant meer, denken ze nu echt dat ik Obelix ben en de hele dag met stenen wil sleuren ? Bijna alle caches lagen verborgen onder een stapel stenen en als de hint ai, dat prikt is, dan zoek ik zelfs niet meer, een doornenkroon is niet meer van deze tijd. Ik erger me ook altijd aan mijn eigen gebreken : brilletje op, brilletje af, mijn haar dat altijd in de weg hangt en overal beesten en onkruid verzamelt Waarom kan ik niet gewoon zoals een doorsnee vadsige vijftiger vanop een terrasje naar het loslopend (gepensioneerd) wild kijken ? Neen, gaan fietsen met een wind die ervoor zorgt dat je bergaf niet eens 10 km/u haalt (maar wel 200 km/u bergop met de wind in de rug) en als de tramontane van de zijkant blaast is het onmogelijk om fiets én lijf op één lijn te houden. Dat wil zeggen dat ik nog altijd zwaarder ben dan mijn fiets maar veel kan het niet meer schelen Het cachen bracht me dan wel weer bij de ruïnes van het kasteel van Leucate. Daar was ik anders wellicht nooit geraakt.
11-09-2013
Naar La Couvertoirade - 110 km.
Gisterenavond was er opeens veel nieuw volk op de camping en allemaal verplaatsten ze zich met een motorhome. Dat kon geen toeval zijn en inderdaad : de politie was langsgeweest op de parking in het dorp en had iedereen opdracht gegeven te vertrekken. Vermits deze camping de enige is die nog geopend is hier in de buurt, kwamen ze dus bijna allemaal hier een plekje zoeken om te overnachten.
Vandaag is een beetje een speciale dag, niet alleen voor mij maar voor de hele wereld : nine eleven. De dag dat de USA te kakken werd gezet. Ik keur niet goed dat er zo veel onschuldige slachtoffers zijn gevallen maar het werd hoog tijd om Uncle Sam duidelijk te maken dat je niet ongestraft overal ter wereld politieagent kan spelen.
En waarom een speciale dag voor mij ? Twaalf jaar geleden waren Nancy en ik ook al eens een tijdje uit elkaar en is het achteraf toch allemaal nog goedgekomen. Om dat allemaal een beetje te vieren zijn we toen in september op reis geweest naar Normandië/Bretagne. Op 11 september gingen we vóór het avondeten nog even een wandelingetje maken met de honden. Ik had op de radio net iets gehoord over een vliegtuigramp in New York maar had toen nog geen benul van de omvang. Onze wandeling liep een beetje uit de hand en we liepen uren lang hopeloos verloren. Om een lang verhaal kort te maken : dank zij een lift van een vriendelijke dame geraakten we net voor de duisternis terug op de camping. Intussen was op alle televisiezenders te zien wat er gebeurd was met de Twin Towers. Ik zal dus altijd weten wat ik op die beruchte dag uitspookte toen de vliegtuigen zich in het World Trade Center boorden.
En dan terug naar 2013. Het was vanmorgen weer slechts zeven graden maar dat weerhield mij niet om vroeg te vertrekken. Eerst nog slingerend langs de gorges van de Tarn (ik zou hier echt niet in het hoogseizoen willen rijden), dan door een stuk bos en door een omleiding kwam ik ook nog voorbij Montpellier-le-Vieux. Absoluut de moeite om te bezoeken als je van grillige rotsformaties houdt. Enkele jaren terug kregen we daar onverwacht bezoek in de motorhome.
Diegenen die denken dat je allen in het hooggebergte haarspeldbochten voorgeschoteld krijgt, moet zijn/haar mening herzien. Nog wat later kreeg ik zicht op de brug van Millau. Waarom betalen om erover te rijden als je het bouwwerk beter (en gratis) van op een afstand kan bekijken ?
Het doel van vandaag was La Couvertoirade, ooit nog al een keertje geweest maar nu terug op mijn verlanglijstje. Uiteraard om caches te zoeken, in de vorm van een tempelierskruis ligt hier een reeks van 24 caches verstopt. En alweer zag het er op papier simpeler uit dan het in werkelijkheid was. Ook vandaag was de route amper te fietsen en veel caches lagen ver van welk pad dan ook. Als je een reeks wil leggen in de vorm van iets, zou het wel heel toevallig zijn moest daar dan ook nog telkens een perfect asfaltpad naast liggen
Omdat ik geen zin had om weer uren naast mijn fiets te lopen, heb ik de caches uitgekozen die wel makkelijk te bereiken waren. Veel afwisseling zat er niet in, telkens moest je tussen doornige struiken kruipen om onder een stapeltje stenen de cache te vinden.
Het dorp zelf is nog altijd even mooi en 's avonds valt het leven compleet stil. Op de parking staan naar schatting een dertigtal motorhomes die blijven overnachten, ook ik blijf hier een nachtje staan.
10-09-2013
Nog een dagje aan de Tarn.
Omdat de camping in een vallei ligt, verdwijnt de zon snel achter de bergen en koelt het snel af. Kouder dan 15 graden is het echter niet geworden, in vergelijking met gisteren valt er dus niet te klagen.
Vandaag had ik een flinke fietstocht op het programma staan, maar dat is een beetje anders uitgedraaid. Aan de overkant van de Tarn (rive gauche) ligt een hele reeks caches en die wou ik vandaag afwerken. Ik was gisteren al even gaan kijken of de weg naast de rivier haalbaar was met de fiets en dat bleek het geval te zijn. Ik had op minstens 50-60 km gerekend om alle caches binnen te halen maar verder dan 7 caches ben ik niet geraakt en over de eerste 7 km heb ik bijna 2 uur gedaan. De wandelweg begon mooi maar werd steeds avontuurlijker. Fietsen was op veel plaatsen te moeilijk/gevaarlijk maar het pad was zo smal dat naast de fiets lopen ook niet altijd mogelijk was. Dan maar even de ogen dicht en naar beneden Soms een bocht van 180 graden en daarna een rotsblok knots, 1 meter lager ! Nee, ik ben niet gevallen maar ik was toch blij dat ik mijn helm deze keer op had. Daarna hield ik het voor bekeken en ben ik langs de andere oever gewoon de asfaltweg blijven volgen. Geen caches meer, maar als beloning wel een pizza.
En voor al diegenen die denken dat ik verslaafd ben aan het cachen. Neen, wel aan pizza !
09-09-2013
En nog drie extra foto's.
Nummer 1 : ergens aan de rand van het dorp fladderden massa's kleine vlinders rond. Nummer 2 : ik dacht altijd dat een hagedis (of salamander, ik weet nog altijd het verschil niet stommerik) kon overleven zonder staart. Nog straffer : er zou een nieuwe staart aangroeien. Bij deze dus niet Nummer 3 : stofwebben in de kerk, de pastoor moet zich minder bezighouden met jongetjes óf een poetsvrouw zoeken.
Ste Enimie.
Om 14u ben ik aangekomen in Ste. Enimie, hier ben ik een jaar of twintig geleden ook gepasseerd en was altijd van plan nog een keertje terug te komen. Nu is het zover. Ik ben eerst even gaan kijken naar de parking in het dorp. Je kan daar eventueel overnachten met de motorhome, maar ik pas nergens tussen de lijntjes. Al die anderen ook niet, maar je zal zien : als ik er sta, komt de politie gegarandeerd bonnetjes schrijven.
Dan maar naar camping Couderc, vlak naast de Tarn voor 12 euro. De receptie ging pas open om 16u maar de slagboom was open zodat ik mij al kon installeren en was er nog tijd voor een eerste wandeling. Spijtig genoeg moet je altijd langs de doorgaande weg en dat is niet echt aangenaam. Het dorp is nog altijd zoals ik het in mijn gedachten had en staat met reden op de lijst van mooiste dorpjes in Frankrijk.
Onderweg naar beter weer - 180 km.
Ze moeten nu ook niet overdrijven, acht uur en amper vijf graden. Akkoord, ik zit hier op een hoogte van 800 meter maar het is toch maar begin september. Met al de regen die gevallen is en die lage temperatuur wil dat zeggen dat er in de hoger gelegen gebieden verse sneeuw moet liggen. Normaal wou ik hier een dag langer blijven maar ik zak toch maar een beetje verder af naar het zuiden, in de hoop op warmer weer. Voorlopig heb ik hier alleen zicht op laaghangende bewolking.
Onderweg kreeg ik eerst mist en daarna steeds meer zonneschijn. Net op het middaguur moest ik door Mende, dat was geen goed idee maar ik kon moeilijk voor het rode licht blijven wachten tot de drukte voorbij was. Na Mende werd ik getrakteerd op kronkelende wegen, haarspeldbochten en overhangende rotsen. Gelukkig waren er niet al te veel tegenliggers. Even werd ik begeleid door een buizerd (of in ieder geval een vogel groter dan een duif . Ik kwam onderweg ook twee Panhards tegen. Ooit heeft mijn vader nog met zo'n auto gereden en regelmatig hebben we het er nog over. Zo'n mooi gerestaureerd exemplaar wil ook nog wel eens op de kop tikken.
08-09-2013
Auvergne - 160 km
Het heeft nog de hele nacht geregend maar toen het vanmorgen even ophield ben ik toch nog een cache gaan zoeken die vlak bij de camping lag. Een kwartiertje later was ik op weg richting Lyon. Zondag is een mooie dag om de stad te doorkruisen, je hebt dan niet het hectische verkeer en de bijhorende files op werkdagen. Onderweg bleef het maar miezerig weer en ook toen ik net vóór de middag camping la Fressange in Saint Didier en Velay opreed was de lucht grijs. Vergeleken met de vorige camping is dit een hele verademing, maar zelfs de goorste sloppenwijk van Rio de Janeiro zou paradijselijk overkomen na de vorige nacht. De auto waterpas zetten is echter onmogelijk, ik begrijp niet waarom ze een terrassencamping niet aanleggen met vlakke plaatsen. Dat is toch even veel werk dan schuine plaatsen ?
Waarom Saint Didier ? Omdat hier massa's caches verstopt liggen in de omgeving ! En zie ik daar in de verte geen opklaring ? Dus snel richting dorp om de eerste te loggen. Halverwege begon het al te druppelen en waar ligt de cache ? Ergens in een oude graanschuur. En waar spelen alle dorpskinderen als het regent ? Juist ! Dan maar op weg naar een hele reeks langs een oude spoorlijn. En toen gingen de hemelsluizen helemaal open, inclusief donder en bliksem. In sneltempo terug naar de camping en hopen op betere tijden. Het is me al dikwijls overkomen, telkens ik gepland heb heel veel caches te zoeken wil het weer niet meewerken.
Over de voorbije zomer hoor je mij niet klagen, maar de winter mag niet komen vóór de herfst gepasseerd is ! Het is nu 22u en sinds een uur is het gestopt met regenen, buiten is het amper 9 graden en mijn oogjes zijn rood van het huilen. Ik heb op de laptop eerst Magasin des suicides gezien en daarna Het meisje en de dood, ik heb blijkbaar niet het alleenrecht op onmogelijke liefdes. Bij de zelfmoordwinkel kwam het op het einde allemaal weer goed, bij de tweede film helemaal niet. Ik zou zo graag hebben dat iemand mij nog eens graag ziet, niet alleen graag heeft
En dan luister ik een uurtje naar Fanfara Tirana feestmuziek uit de Balkan en ik ben weer helemaal vrolijk !
07-09-2013
Regen - 440 km
Het was best gezellig naast de Moezel maar even na middernacht ben ik toch maar gaan slapen. Ik heb wel nog even in het nabije park een cache gelogd, dat ik daarvoor over het hek moest klimmen was geen probleem.
Vandaag moet ik meer dan 400 km rijden en dat is niet mijn gewoonte. Ik had gehoopt ergens een stukje van de Rode Duivels te kunnen meepikken maar dat was ijdele hoop. En toch opmerkelijk : daarnet op de radio hadden ze het over het gelijkspel van de Franse ploeg en werd terloops even vermeld dat alle andere grote ploegen zoals België en Italië hun wedstrijd hadden gewonnen. Geen idee dus wat onze ploeg precies gedaan heeft, maar winnen was het belangrijkste.
Vanmorgen toen ik nog in mijn bed lag, druppelde het al een beetje maar tijdens mijn rit van vandaag heeft het bijna onophoudelijk geregend. De temperatuur kwam niet boven de 15 graden, de helft van gisteren. Onderweg kwam ik regelmatig fietsers die met pak en zak onderweg waren naar misschien wel Compostela. Ze lieten me in ieder geval aan Thierry en Filip denken. Pas toen de nachten van de heilige Jos (Nuits St. Georges) in zicht kwamen, werd het droog. Het is nu 17u en een uurtje geleden ben ik camping Beaujolais van Saint Romain des Iles opgereden. Klinkt allemaal veel mooier dan het is. Het geheel ziet er meer uit als een zigeunerkamp, de baas van het café (dat ook als receptie dient) mist bijna al zijn tanden en was duidelijk boven zijn theewater. Ook de vaste klanten zijn duidelijk allemaal van het marginale type. Ik wil wel even een cache gaan zoeken, maar ook hier is het intussen beginnen gieten. Als de rivier (ik vermoed de Saône) maar niet buiten zijn oevers treedt, want van een reddings- of evacuatieplan hebben ze hier vast nog nooit gehoord.
06-09-2013
Vertrek.
Vandaag komt er voor mij een einde aan een fantastische Belgische zomer. 2013 staat waarschijnlijk helemaal bovenaan in mijn lijstje van mooiste zomers. Weinig regen, lekker warm, schitterende festivals : alle ingrediënten waren aanwezig om voor eeuwig in mijn geheugen te blijven hangen. Moest dit een afscheidsspeech zijn, dan zou ik zeker een heleboel mensen moeten bedanken en er waarschijnlijk ook een heleboel vergeten. Ik hou het dus gewoon vaag en algemeen : familie en vrienden - heel erg bedankt en tot volgend jaar !
Het is nu 10u30 en binnen een kwartiertje ben ik weg richting Spanje. Vandaag rij ik waarschijnlijk tot Thionville, daarna gaat het tot de omgeving van Lyon. Wanner ik nog een keertje internet heb, weet ik voorlopig nog niet. Het kan dus zijn dat ik enkele dagen niet sop de blog kan schrijven.
Thionville - 285 km
Als mensen zeggen dat ze naar de Moezel gaan, bedoelen ze daarmee vrijwel altijd het Duitse gedeelte van deze rivier. Zelf kom ik, zonder het echt zo te plannen, altijd aan la Moselle terecht de Franse Moezel dus. Deze keer is dat in Thionville, een stad waar ik nog niet eerder geweest ben. Om 14u30 stond ik voor de gesloten poort van de gemeentecamping, de receptie zou pas om 16u openen Gelukkig kwam de verantwoordelijke al veel vroeger aan, een uiterst vriendelijke dame die heel veel info gaf en een kwartiertje later zat ik op de fiets om de omgeving te verkennen. De camping ligt vlak naast de rivier en heel dicht bij het centrum. Thionville is niet echt een interessante stad, maar het autovrije gedeelte is met zijn vele winkels en terrasjes wel gezellig. Op een bepaald moment hoorde ik in de verte een scherp, irriterend geluid. Het bleek van een heus race circuit te komen, maar dan wel eentje voor bolides van klein formaat. Ik schat dat ze op het rechte stuk toch 100 km/u haalden. Tijdens mijn fietstochtje was het natuurlijk ook de bedoeling om caches te zoeken maar dat viel een beetje tegen. Door het mooie weer was er altijd wel een bompa met hond, bomma met kleinkind, snotneus met een nieuw lief of gewoon een groepje hangjongeren die het zoeken onmogelijk maakte. Vijf caches lukten wel, het is niet veel maar ik ben tevreden.
Het is nu 21u en ik zit buiten op mijn terras, met zicht op het water én een aantal kraampjes, terrasjes en live muziek. Het lijkt wel alsof de disco party van gisterenavond wordt overgedaan, ik zal toch maar eens een kijkje gaan nemen.
05-09-2013
CHIC.
Vanavond de zomer feestelijk afgesloten maar daar gaat een verhaaltje aan vooraf. Afgelopen zaterdagochtend luisterde ik - zoals gewoonlijk - naar Radio 1. Om kaarten te winnen voor het uitverkochte concert van Chic in het Rivierenhof moest je een mailtje sturen met daarin een verhaaltje over een mooie festivalherinnering. Mijn inzending werd voorgelezen (Dit jaar stak Boombalfestival met kop en schouders boven alle andere festivals uit, en het optreden van Guido Belcanto zal me altijd bijblijven. Omdat hij zo goed was ? Ook ! Maar toch vooral omdat ik tijdens zijn optreden met een meisje heb gedanst dat eeuwig in mijn geheugen zal blijven hangen, ook al bleek het een onmogelijke liefde te zijn. Toch wil ik H. langs deze weg bedanken voor de fantastische dagen in Lovendegem.) en leverde me twee vrijkaarten voor Chic op, én de opmerking "Denk eraan, geen enkele liefde is onmogelijk !"
Met H. naar het optreden gaan was onmogelijk en dus ben ik met Karen geweest, een ex-tante (of hoe moet ik zo iemand noemen ?) De iets oudere mensen kennen Chic van hits uit de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Tegenwoordig is het vooral muziek voor "foute" feestjes : Le freak, I want your love, Good times en Dance dance dance. Speciaal voor mij speelden ze ook My forbidden lover - I don't want no other .... De overgrote meerderheid fuifnummers van deze avond was de veertig en vijftig al vlot gepasseerd, maar zou ik me nu echt moeten gaan concentreren op die leeftijdscategorie om nog van straat te geraken ?
Het voorprogramma was echt verschrikkelijk slecht, het concert van Chic zelf was super ! De uiterst sympathieke Nile Rodgers heeft een hoge dunk van zichzelf en dat mag ook. Je beseft pas wat die man voor de popmuziek heeft betekend als ook nummers van o.a. Madonna, David Bowie, Duran Duran en Diana Ross de revue passeren (allemaal door hem geschreven !). Ook nu is de man niet weg te denken en helemaal terug in de belangstelling dank zij de samenwerking met Daft Punk (Get lucky !).
Voilà, nu weten jullie ook meteen waarom ik nog altijd niet naar Spanje vertrokken ben ! Morgen is het echt zover ...
Fietsen.
Vanochtend ben ik nog enkele boodschappen gedaan en heb daarbij eens gelet op het aantal verkeersovertredingen dat ik maak op de fiets. Een uurtje fietsen bracht het totaal op 23 mogelijke boetes, ze moeten mij dan natuurlijk wel kunnen pakken ! Toch ben ik ervan overtuigd dat ik nooit andere mensen in gevaar breng of hinder veroorzaak. Wachten voor een rood licht vind ik belachelijk als er geen auto's aankomen, over het voetpad is soms veiliger dan op het fietspad en als het niet anders kan gewoon even de ogen sluiten en hopen dat je het overleeft. Tot nu toe lukt het altijd en alhoewel altijd op je hoede moet zijn voor afslaande automobilisten en openzwaaiende deuren, het grootste gevaar komt tegenwoordig van andere fietsers en voetgangers. De helft loopt of rijdt telefonerend over straat en heeft absoluut niet in de gaten wat er rondom hem of haar gebeurt.
In de namiddag ben ik nog even een cache gaan zoeken met Nancy. Echt veel tijd hadden we niet, maar nichtje Yessica (Y'ke) had enkele dagen haar eerste cache verstopt en dus was ik moreel verplicht om die te gaan loggen. We hebben ook nog een poging gedaan een multi op te lossen maar verder dat een kleurig steegje zijn we niet geraakt.
Toen ik terug was op Vogelzang, zat er een duidelijk ziek konijntje onder de auto. Goed opletten dat ik het morgen niet plat rij ...
04-09-2013
Extra koelkast.
Ik heb lang getwijfeld maar vanmorgen heb ik de knoop toch maar doorgehakt en heb een extra koelkast van Dometic gekocht. Het gekozen model werkt op 12V, 220V en gas en kan zo als reserve dienen als de ingebouwde koelkast het tijdens de winter in Spanje weer laat afweten. Plaats om ze te zetten heb ik genoeg, maar er komen natuurlijk weer enkele kilootjes overgewicht bij. Tijdens mijn ritje naar Temse heb ik onderweg ook mijn LPG tank gevuld en daarna ben ik samen met Nancy ook nog de BP gasfles gaan wisselen. Weer enkele zaken van het lijstje geschrapt en nu bijna helemaal klaar om te vertrekken.
Uiteraard bleef er vandaag ook nog tijd over om enkele caches te loggen, gedeeltelijk gevonden in onbekende stukjes groen tussen Deurne en Wijnegem. Eén cache lag aan de geitenhoeve, maar daar zagen we alleen ezeltjes.
Vanavond ben ik met Jacques en Christine gaan eten. Ik had zo enthousiast over Xuan Ly verteld dat ze het ook wel eens wilden proberen. Aan de tramhalte nog even poseren en dan naar de Bredabaan. Omdat het een warme zwoele zomeravond was, konden we op het tuinterras eten.
03-09-2013
Ontbijt op het terras.
Je hoort wel eens vertellen dat je moet ontbijten als een keizer, lunchen als een koning en dineren als een bedelaar. Dat eerste is vandaag in ieder geval werkelijkheid geworden. Ik was vanmorgen afgesproken met Yessica in café Zürich op het Zuid om samen een "groot ontbijt" te nemen. Je krijgt dan vers fruitsap, een croissantje, een broodmandje, beleg, confituur, een eitje, verse fruitsla en koffie of thee. En dat allemaal op het terras in het ochtendzonnetje. Een prima basis om daarna op cachetocht te vertrekken. En we hadden het nodig ! We hadden vandaag enkele caches op het programma staan op de oude terreinen van Petroleum-Zuid. Ooit zou hier een nieuwe woonwijk moeten verrijzen, maar eerst moeten alle verontreinigde gronden nog gesaneerd worden. Het enige wat nu verrijst zijn de verschillende podia en tenten voor Laundry Day, het dance festival van komend weekend. Ooit was Laundry Day een kleinschalig initiatief in de Kammenstraat, nu een commercieel monstergebeuren.
De caches die we zochten waren allemaal niet zo heel moeilijk te vinden, op de juiste plek geraken was een andere zaak. Soms moesten we door hoog struikgewas waar het onkruid net niet onder je oksels kriebelde. Eén cache lag in de Hobokense polder en die wil ik echt niet gaan zoeken in het regenseizoen . De omgeving waar we doorliepen was echt prachtig, overal probeert de natuur grond terug te winnen op de industrie. Spijtig dat dit waarschijnlijk binnen enkele jaren allemaal zal verdwijnen. Hopelijk vergeten ze de horeca niet tijdens de aanleg van de nieuwe wijk, want nu zijn we tevergeefs op zoek gegaan naar een terrasje. Gelukkig zaten er ter hoogte van Q8 enkele dames buiten te lunchen en waren die bereid om binnen frisdrank voor ons te gaan halen. Een blikje cola en fanta voor samen 1,20 euro - een goedkoper café kan je niet vinden. En nog een gezellige babbel bovenop ! Onze zoektocht eindigde aan het nieuwe justitiepaleis en daar kon Yessica de tram nemen om haar zoontje Trey van school te halen.
Voor lunchen als een koning was er geen tijd meer, het koningsmaal werd dan maar doorgeschoven naar de avond. Jacques en Christine zorgden voor pizza, ik voor de ijsjes. De bedelaar heeft vandaag pech en moet zonder eten naar bed ...
02-09-2013
Nieuwe Garmin.
Deze ochtend eerst nog wat administratieve zaken in orde gebracht en toen op zoek gegaan naar een nieuw navigatietoestel voor in de auto. Na veel rondkijken is het uiteindelijk een Garmin 2598 geworden en daar ben ik dan de rest van de middag en avond zoet mee geweest om alles te updaten en in te stellen naar mijn eigen voorkeuren.
. Ik kwam onderweg ook twee Panhards tegen. Ooit heeft mijn vader nog met zo'n auto gereden en regelmatig hebben we het er nog over. Zo'n mooi gerestaureerd exemplaar wil ook nog wel eens op de kop tikken.
