Het mag duidelijk zijn dat de verkiezingen steeds dichterbij komen. De partijen proberen zich te profileren, een drang waar vooral de Franstalige partijen last van hebben. Ofschoon de debatten nog moeten geopend worden, worden de ideeën reeds volop per opbod uitgebracht.  Sommigen hebben echter nu al een slag van de hamer gekregen, zodat we ons moeten voorbereiden op wat nog komen zal.

Onze Vlaamse rand rond Brussel blijkt opnieuw een heet hangijzer te worden in de territoriale expansiedrang van sommige partijen. Gisteren maakte het cdH bekend dat ze voor één Franstalig territorium gaat en bijgevolg de uitbreiding van Brussel weer op tafel legt.

Deze annexatiedrang neemt steeds meer bedreigende vormen aan en breidt zich als een virus uit over steeds meer Franstalige ministers. Straks gaan we de FDF nog als gematigd mogen beschouwen, hoewel de uitspraken van staatssecretaris Clerfayt van vorige week ook regelrechte oorlogstaal was.

Met dergelijke uitspraken wil men de Franstalige eenheid versterken, zodat men solidair en eensgezind de “Vlaamse communautaire eisen” kan beantwoorden. Ze lijken het nog steeds niet te begrijpen dat onze voorstellen (geen eisen) een beter bestuur voor ogen hebben, dat efficiënter geregeld is en meer kan inspelen op de noden van de mensen. Ze zien het nog steeds als een strijd waarvoor tot het bittere eind moet gevochten worden. Het is geen kwestie van een front te vormen zodat vanuit de loopgraven kan gewerkt worden aan een mogelijk staakt-het-vuren, het is geen kwestie van voldoende munitie te verzamelen om mogelijk te anticiperen op een verrassingsaanval, het is geen kwestie te denken dat we überhaupt tegenover elkaar staan. Vlaanderen is Vlaanderen, Brussel is Brussel, Wallonië is Wallonië, drie gewesten met elk zijn eigenheid. Wij respecteren dat.

07-05-2009 om 11:56 geschreven door Michel  

Minister De Gucht heeft eindelijk de ordemaatregel tegen commissaris-generaal Koekelberg uitgesproken. Deze verliest gedurende twee maanden de meeste van zijn bevoegdheden, maar vecht de maatregel onmiddellijk aan bij de Raad van State.

Het is  belangrijk dat we eindelijk duidelijkheid hebben over die ordemaatregel. Die ordemaatregel maakt natuurlijk duidelijk dat de uiteindelijke sanctionering van mogelijke fouten deel moet uitmaken van de hangende tuchtprocedure. De genomen ordemaatregel betekent anderzijds wel dat er een aantal conclusies zijn getrokken die wel degelijk een aantal fouten in de werking aantonen.

Onze grote zorg nu is dat wij opgezadeld zitten met een systeem, waarbij de commissaris-generaal van de federale politie grotendeels onthoofd is, maar toch de evaluatie van de politiehervorming zou moeten opvolgen. We moeten opletten dat we niet overblijven met een commissaris-generaal die zowat als keizer zonder kleren moet werken. In het kader van de nakende evaluatie van de politiehervorming was het heel belangrijk dat er snel een beslissing werd genomen, maar de betrokkene moet wel in een duidelijke positie blijven zodat hij de evaluatie van de politiehervorming daadwerkelijk en efficiënt op de voet kan blijven volgen. De huidige situatie is echter zeer onduidelijk. Men spreekt van een bezinningsperiode, maar het mag duidelijk zijn dat we dit momenteel kunnen missen als kiespijn.
Het wordt hoogtijd dat heel deze zaak van de baan is, want dit weegt sowieso ook op de werking van de politie in het algemeen. 

30-04-2009 om 14:54 geschreven door Michel  

Een aantal Franstalige parlementsleden hebben zich de afgelopen dagen beziggehouden met een curriculum te maken van Luc Van den Brande. Persoonlijk vind ik dat weliswaar verloren tijd, want via google heb je onmiddellijk een ruim aanbod aan gegevens. De Franstalige versie van wikipedia geeft zelfs meer informatie dan de Nederlandstalige. André Flahaut en zijn vrienden kennen we echter als noeste werkers, die om geen initiatief te veel verlegen zijn. Alle middelen zijn momenteel goed om de Vlamingen stokken in de wielen te steken.

Aangezien 87 procent van de burgemeesters, die een boycot van de komende Europese verkiezingen hebben aangekondigd, behoren tot de CD&V, is Van den Brande, volgens de groep, niet de juiste man voor de job van secretaris-generaal van de Raad van Europa.

Slechts twee gemeentebesturen hebben echter openlijk verklaard dat zij de Europese verkiezingen zullen boycotten, de anderen hebben vastgesteld dat zij in de onmogelijkheid verkeren om de Europese verkiezingen te organiseren. ’t Is maar een kwestie van interpretatie, maar inderdaad muggenziften heeft geen zin…

Wat dit argument te maken heeft met de kandidatuur van Van den Brande is me dan ook vreemd, maar misschien moeten we in de onlogische logica meestappen. We zullen dan met een aantal burgemeesters naar de permanente ambassadeurs trekken en daar enerzijds toelichten dat deze onmogelijkheid van het organiseren van de Europese verkiezingen niets te maken heeft met de kandidatuur van Van den Brande en anderzijds gebruik maken om de ongrondwettelijkheid waarin wij verkeren duidelijk en klaar uit te leggen.

Wie zijn deze Franstalige parlementsleden eigenlijk? Behoren ze tot Ecolo, FN of LiDé?

Neen, deze groep parlementairen behoort tot de meerderheid, meer zelfs ze vertegenwoordigen de drie Franstalige partijen die deel uitmaken van de federale regering.  Als je dan ook nog eens de uitspraken van vice-premier Reynders hoort, die helemaal niet anders kunnen geïnterpreteerd worden, wordt de geheime wetenschap nogmaals bevestigd dat hij de ware broeder niet is. Het feit dat de anderen zo openlijk de aanval mogen inzetten bewijst dat ook de andere coalitiepartners in de ene hand water en in de andere vuur dragen. Een wijze Socrates zei ooit dat vertrouwen wordt verdiend met vele daden, maar met één daad kan verloren gaan. Hoeveel van dergelijke uitspattingen zullen de Franstaligen zich nog kunnen permitteren? Wanneer ze zich straks voor de kiezer gaan moeten etaleren, zal dergelijke ‘prestatiedrang’ enkel maar toenemen. Het wordt tijd dat de verantwoordelijken hun verantwoordelijkheid nemen en orde scheppen en een einde stellen aan deze pure profileringsdrang !

Dergelijke gevallen bevestigen anderzijds nogmaals de onmogelijke bestuurscontext waarin we ons vandaag bevinden. Het haantjesgedrag van bepaalde collega’s versterkt enkel maar het immobilisme,  hoewel we dringend nood aan hervormingen.  Hoe wil men met zulke houding blijk geven van leiderschap?

17-04-2009 om 12:09 geschreven door Michel  

De Hoge Raad van Financiën kwam met een zeer pessimistisch verslag. We moeten niet besparen, maar gigantisch besparen. Indien dit niet gebeurt, hypothekeren we onze toekomstige generaties, hetgeen onaanvaardbaar zou zijn. Volgens het verslag zouden de rampzalige begrotingsvooruitzichten niet alleen door de economische crisis worden veroorzaakt. Ik denk dat je geen expert moet zijn om dit in te zien. Ofschoon de paarse jaren proper leken, werd er veel te weinig geïnvesteerd voor een periode zoals vandaag en de voorbije maanden. De verantwoordelijken van toen, moeten dus niet te hoog van de toren blazen. Dit neemt evenwel niet weg dat wij nu ook onze verantwoordelijkheid hebben en bijgevolg ook moeten durven nemen.!

We moeten niet alleen meer mensen aan het werk krijgen, maar vooral een efficiënter overheidsbestuur tot stand brengen waarbij elke overheid geresponsabiliseerd wordt. Wij wensen al lang een staatshervorming die de bevoegdheidsverdeling tussen de verschillende overheden optimaliseert. De regio’s moeten over meer eigen hefbomen beschikken, zodat een beleid kan gevoerd worden op elkeen zijn maat. De huidige overlappingen kosten nodeloos veel geld en gaan regelrecht in tegen elke vorm van efficiëntie.

Het zijn niet enkel meer de zogenaamde flaminganten die ijveren voor een verregaande staatshervorming, maar ook diegenen die een toekomstvisie hebben voor ons land. Het verschil tussen onze regio’s betreft niet enkel het niveau van welvaart, maar omvat ook structurele zaken zoals werkloosheid, scholing, …  en bovenal de visie op beleidsmatig en politiek vlak.

Het moet gedaan zijn dat een paar enkelingen het been stijf houden en daarmee de toekomst van ons land op de helling zetten. De weigering van die enkele politici, gedragen door een angst om politiek afgestraft te worden, houdt de grote massa, die verder wil, in een houdgreep, die niet langer meer te dulden is. We hebben dringend nood aan een staatshervorming, die veel meer socio-economische hefbomen geeft aan de verschillende regio’s en dit gekoppeld aan een grote financiële responsabilisering, dewelke mee een antwoord moeten bieden op de uitdagingen waar we voorstaan.

24-03-2009 om 16:20 geschreven door Michel  

Gisteren was er kort een beetje commotie rond de zogenaamde expats, die op 7 juni niet zouden kunnen gaan stemmen voor de regionale verkiezingen. De vele wetsvoorstellen moesten besproken worden, maar zoals bekend is bestaat er te veel onenigheid over.

De expats, Belgen die in het buitenland verblijven, kunnen sinds 1999 stemmen bij de federale verkiezingen. Naar de verkiezingen van 2003 toe werd de procedure vereenvoudigd, waarna meer dan 100.000 personen hun stem uitbrachten. Een aantal partijen zag deze enorme interesse als opportuniteit (voornamelijk de MR) en stelde onmiddellijk voor het recht uit te breiden naar de regionale verkiezingen.

Deze week lagen de voorstellen opnieuw op tafel van de commissie Binnenlandse Zaken. Aangezien tegen 1 april de expats op de hoogte moeten zijn gebracht, is deze uitbreiding niet meer mogelijk voor dit jaar. Het zal waarschijnlijk voor 2014 zijn. Bepaalde Vlaamse collega’s vinden het een gemiste kans, maar wij zien deze discussie in het ruimer debat rond de staatshervorming, daar ook voor deze wijziging een 2/3e meerderheid nodig is. Trouwens zolang het kiesarrondissement BHV niet gesplitst is, zou het voorstel enkel maar nadelig zijn voor de Vlamingen in onze regio. Deze uitbreiding koppelen wij dus onrechtstreeks aan ons splitsingsvoorstel.

Waar de expats hun stem mogen uitbrengen, zal nog veel discussiestof doen opwaaien. Iedere partij denkt er het zijne van. Sommige stellen een stamboom voor die ettelijke generaties teruggaat, waardoor de band met ons land volledig zoek geraakt, andere beperken het in tijd. De Franstaligen lieten aanvankelijk de expats zelf een gemeente kiezen, maar de Raad van State wees dit terecht af.

20-03-2009 om 15:07 geschreven door Michel  

Burgemeesters Halle-Vilvoorde

leggen zich niet neer bij Europese verkiezingen zonder gesplitst BHV

en keuren actieplan 2009 goed

De burgemeesters van Halle-Vilvoorde zijn er niet over te spreken dat bij de volgende Europese verkiezingen van 7 juni 2009 de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde nog niet zal gesplitst zijn ondanks het arrest van het Grondwettelijk Hof van 26  mei 2003. In tegenstelling tot de wettelijke regeling voor de Vlaamse verkiezingen blijven de personen die in het kader van de Europese verkiezingen ingeschreven zijn op de lijst van kiezers van een gemeente van Halle-Vilvoorde, tot hetzij het Nederlandse kiescollege, hetzij het Franse kiescollege behoren. Overal elders is het kiescollege aangepast aan de taalgemeenschap.

De burgemeesters waarderen dat de Nederlandstalige parlementsleden eenparig, met uitzondering van Groen!, wetsvoorstellen hebben neergelegd en in de bevoegde Kamercommissie Binnenlandse Zaken hebben goedgekeurd om door de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde een einde te maken aan de door het Grondwettelijk Hof vastgestelde discriminatie. Deze stemming is een belangrijke stap naar het realiseren van de splitsing van het kiesarrondissement.

De burgemeesters blijven daarom onverkort achter de parlementaire behandeling van  het Vlaams voorstel in de Kamer voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde staan en vragen dat de carrousel van belangenconflicten die tot een misbruik van deze door de wet voorziene procedure hebben geleid wordt stopgezet.

Het arrest van het Grondwettelijk Hof van 26 mei 2003 heeft geen uitspraak gedaan over de grondwettelijkheid van de Europese verkiezingen. Toch zijn de principes van  het arrest ook van toepassing op de Europese verkiezingen. Er is immers geen enkel objectieve reden waarom de gemeenten van Halle-Vilvoorde, dat  nu deel uitmaakt van een tweetalige kieskring anders behandeld wordt dan de andere gemeenten uit eentalige taalgebieden: dit onderscheid schendt het gelijkheidsbeginsel.

Artikel 3 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens verzekert het recht op vrije verkiezingen. De staten die partij zijn bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, verbinden er zich toe om met regelmatige tussenpozen vrije en geheime verkiezingen te houden onder voorwaarden die de vrije meningsuiting van het volk bij het kiezen van de wetgevende macht waarborgen.

Dit recht omvat het individueel recht om te kiezen en verkiesbaar te zijn. Daarbij beschikt de Staat over een ruime beoordelingsmarge bij de uitbouw van het kiessysteem; altijd moet echter de vrijheid van meningsuiting en de gelijke behandeling van alle burgers gewaarborgd worden. Volgens het rechtstaatbeginsel moet de Staat ook de eigen regels betreffende de uitbouw van het kiessysteem naleven.

De burgemeesters wijzen er ook op dat de niet-splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde nefaste gevolgen heeft op het terrein:

-           Halle-Vilvoorde, dat behoort tot het Nederlands taalgebied, wordt ingedeeld bij een tweetalige kieskring waardoor partijen en kandidaten van de Vlaamse Gemeenschap  binnen het Nederlandse taalgebied in concurrentie moeten treden met kandidaten uit het Franse taalgebied.

-           de inwoners uit Halle-Vilvoorde zullen opnieuw worden geconfronteerd met agressieve propaganda uit het Franse taalgebied (verkiezingsborden, verkiezingsreclame, …) wat in de Vlaamse gemeenten als een inbreuk op en een bedreiging van de taal- en staatkundige eigenheid van de streek wordt ervaren.

Daarom scharen de burgemeesters van de ondertekenende gemeenten zich achter het Actieplan zoals opgesteld op de vergadering van 13 maart 2009:

-           de burgemeesters stellen andermaal vast dat de federale wetgever de vastgestelde ongrondwettige discriminatie niet heeft opgeheven en eisen de onvoorwaardelijke goedkeuring van de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde;

-           de burgemeesters kunnen zich niet neerleggen bij Europese verkiezingen waarin het kiesarrondissement niet is gesplitst en vragen een onderhoud met de gouverneur van de provincie Vlaams-Brabant, de Vlaamse Minister van Binnenlandse Aangelegenheden en  de federale Minister van Binnenlandse Zaken. Voor de Vlaamse verkiezingen stelt dit probleem zich niet;

-           de burgemeesters vragen op Europees en supranationaal niveau een onderhoud om hun standpunt toe te lichten, onder meer vanuit artikel 3 Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens;

-           de burgemeesters vragen een onderhoud met de Duitstalige Gemeenschap om duidelijk te maken dat een bijkomend belangenconflict overbodig is en – wegens het manifeste misbruik van deze procedure – de geloofwaardigheid van de instellingen ernstig aantast;

-           de burgemeesters blijven ijveren voor de goedkeuring en uitvoering van beleidsmaatregelen die de eigenheid van Halle-Vilvoorde ondersteunen zoals de Vlaamse Wooncode, het Vlaams grond- en pandenbeleid,… ;

-           de burgemeesters informeren actief hun bevolking over de achtergrond van hun standpunt en acties, het belang van de verkiezingen voor het Vlaamse Parlement en het realiseren van een staatshervorming in sociaal-economisch perspectief.

13-03-2009 om 20:24 geschreven door Michel  

Volgens minister van Binnenlandse Zaken De Padt is het aantal gewapende overvallen op kleinhandelaars vorig jaar niet gestegen. Tussen de maanden oktober tot december van vorig jaar werden in ons land 321 gewapende overvallen gepleegd op kleine handelaars of zelfstandigen, ten opzichte van 319 in 2007. Dat antwoordde de minister op een mondelinge vraag die ik hem woensdag in de commissie stelde.

Het aantal overvallen op kleinhandelszaken daalde van 163 in oktober-december 2007 naar 135 in dezelfde periode vorig jaar. Het tweede grootste slachtoffer zijn de boekhandels met een stijging van 44 overvallen naar 52 in 2008. Procentueel was de grootste stijging voor de horecazaken waar het aantal overvallen op cafés met meer dan 50 procent toenam tot 33 gevallen in 2008 en 26 op een restaurant. Het aantal gewapende overvallen op nachtwinkels (39), tankstations (21) en videotheken (15) bleef nagenoeg hetzelfde.

Deze cijfers tonen aan dat de overheid nog een zeer belangrijke rol heeft in het sensibiliseren van de zelfstandigen. Hoewel er nu blijkbaar een stagnatie is van het aantal overvallen, had de stijging van de voorbije jaren deels ook te maken met het veranderen van actieterrein van de overvallers. De laatste jaren worden er bijvoorbeeld nagenoeg geen geldtransporten meer overvallen. We moeten dit probleem echter drastisch blijven aanpakken en dit zowel op preventief als op repressief vlak. Enerzijds moeten we onze zelfstandigen zo veel mogelijk sensibiliseren, anderzijds moeten we er op toezien dat de daders bestraft worden. Om dit realiseren pleit ik voor een intense samenwerking met de lokale besturen om de risicogebieden te bepalen en desgevallend aan te pakken.

Vergelijking                       okt-dec 07             okt dec 08

Kleinhandelszaken                163                        135

Boekhandel                            44                           52

Tankstation                            23                           21

Nachtwinkel                          36                            39

Videotheek                             14                           15

Restaurant                              18                            26

Café                                        21                            33

Totaal                                    319                         321

06-03-2009 om 00:00 geschreven door Michel  

Het fenomeen is niet meer uit het nieuws weg te slaan. Er gaat geen week voorbij of er wordt in onze streek een gewapende overval gepleegd op een plaatselijke supermarkt of winkel.

Vrijdagavond Sint-Pieters-Leeuw, zaterdag Asse, men kan zo doorgaan. Ondanks een verhoogd politietoezicht blijft de overvallenplaag aanhouden. Op elk uur van de dag slaan de overvallers toe, waardoor het voor de politie enorm moeilijk is vat te krijgen op de daders. In het nationaal veiligheidsplan zijn diefstallen met wapengeweld een topprioriteit, maar men kan niet alle heil verwachten van de politie. De overheid heeft de taak een goede mix te voorzien van preventie (in de ruime zin van het woord) en repressie.  In samenwerking met justitie moet er een gepaste reactie komen. De daders mogen geen gevoel van straffeloosheid krijgen.

Een goede mix van preventie is broodnodig, want de overheid heeft als taak de mensen maximaal te beschermen. We moeten echter ook eerlijk zijn en beseffen dat het een illusie zou zijn te kunnen leven in een maatschappij die immuun is aan dit soort geweld. Via een overlegplatform ‘veiligheid zelfstandige ondernemers’ wordt periodiek naar nieuwe oplossingen en maatregelen gezocht. Er bestaan reeds een aantal goede preventiemaatregelen, maar volgens een recente enquête zijn deze blijkbaar niet altijd even gekend. Zo is er sinds 1 januari naast de verhoogde fiscale aftrek voor veiligheidsinvesteringen, ook een bijkomende fiscale aftrek voor het gebruik van bepaalde diensten. Abonnementskosten voor de aansluiting op een alarmcentrale zijn nu bijvoorbeeld voor 120 procent fiscaal aftrekbaar in plaats van 100. Onbekend is echter onbemind. We moeten onze zelfstandigen dringend op de hoogte stellen van al deze maatregelen. De werking van de BIN’s bewijzen hun nut, de technopreventieve adviseurs leveren resultaat, verhoogde veiligheidsinvesteringen zijn geen zotte kost. De overheid heeft nu de belangrijke taak om de zelfstandigen te sensibiliseren, dit natuurlijk in samenwerking met de zelfstandigenorganisaties. Handelaars moeten opgeroepen worden om zich aan te sluiten bij de plaatselijke buurtinformatienetwerken, moeten aangestuurd worden veiligheidsinvesteringen te doen, moeten aangespoord worden om alle incidenten te melden aan de politie. Via police-on-web gaat dit snel en eenvoudig.

Wanneer iedereen meewerkt, kunnen we hopelijk komen tot een veiliger klimaat. In navolging van het federaal overlegplatform, wordt er ook reeds jaren overleg gepleegd op arrondissementeel niveau, zodat naburige gemeenten kunnen samenwerken en er een betere doorstroming van communicatie en informatie mogelijk is.

23-02-2009 om 14:31 geschreven door Michel  

Kris Peeters trok gisteren de stekker uit. Hij hakte een moeilijke knoop door, de Gordiaanse knoop worstelt echter nog steeds verder. Ofschoon er voorlopig in de dialoog geen energie meer wordt gestoken, zit de lont nog altijd in het kruitvat. Je kan dit niet meer zomaar opbergen.

Dialoog betekent letterlijk tweespraak. Wanneer slechts één partij initiatieven naar voren schuift en voortdurend tegen een muur loopt, kan men nog moeilijk van een dialoog spreken. De enige wederwoorden waren snuifjes van minachting, serpentig gesis en onmogelijke voorwaarden. Aan de zijlijn schreeuwt men net geen moord en brand, maar eens aan de tafel zaagt men geruisloos de poten onder Peeters’ stoel weg. Je kan dan proberen verder te werken, kinderen draaien ook meestal bij wanneer je hen geen aandacht schenkt, maar op een bepaald moment is er de druppel te veel.

Wanneer het overduidelijk wordt dat dergelijk werk water naar zee dragen is, mag je niet langer met je voeten laten spelen. De bereidheid moet waarachtig zijn en dit bij alle betrokken partijen. Hopelijk brengen de verkiezingen in Wallonië enig soelaas … verstand komt met de jaren …, want als we het hoofd willen bieden aan de crisis, moeten we fundamentele hervormingen doorvoeren.

Het moet dan wel een echte dialoog worden tussen gewesten, met aan de ene kant de Waalse minister-president en aan de andere de Vlaamse, niet zoals de voorbije maanden waar vanuit federale hoek steeds bemoeienissen kwamen hoewel “de sfeer is goed”...

Onmiddellijk vertrekken vanuit het ‘confederale model’ zal de oplossing efficiënter en sneller aanbrengen. De limieten vanuit federaal oogpunt zijn bereikt. Iedereen die over zijn hoogtepunt heen is, zoekt best andere uitdagingen op…

17-02-2009 om 10:48 geschreven door Michel  

De veiligheid op het openbaar vervoer wordt duidelijk echt aangepakt. Het is een onderwerp geworden dat niet meer éénmalig wordt besproken naar aanleiding van een incident, maar een item waarvoor permanent oplossingen worden gezocht en gevonden. Het is het subject geworden van overleg tussen de verschillende actoren. Deze evolutie is enkel maar toe te juichen. De kop wordt inderdaad niet meer in het zand gestoken.

Terwijl de Vlaamse overheid werk maakt van een decreet dat de mogelijkheid biedt personen wegens overlast voor een bepaalde tijd van het openbaar vervoer te weren, heeft de Vlaamse vervoermaatschappij nu als eerste een veiligheidsmonitor die met de lokale overheden, de politie en de vakbonden wordt besproken. De monitor moet de basis vormen van een beter veiligheidsbeleid. Er werden 161 moeilijke buurten in kaart gebracht, waarvan 22 als echte hotspot. Ik vind het niet meer dan normaal dat enkel diegenen die het moeten weten, de kennis hebben van die wijken. Het is de bedoeling het onveiligheidsgevoel weg te nemen en niet aan te wakkeren in die bepaalde buurten. Met het juiste evenwicht kan de problematiek gericht aangepakt worden. Hierbij mag de samenwerking met de lokale besturen en de politie zeker geaccentueerd worden. Elkeen heeft zijn taak en samenspel leidt steeds tot het beste resultaat.

Preventieve maatregelen zijn van goudwaarde, maar mogen niet overschat worden. Zo kan het niet de bedoeling zijn van elk hoekje met een camera uit te rusten, maar anderzijds schrikt het wel serieus af. Wanneer op dit elan wordt verder gewerkt, kan De Lijn een prominente voortrekkersrol spelen als veilige vervoermaatschappij. Dergelijke inzet is een voorbeeld voor de andere maatschappijen. Misschien kan deze monitor een verder aanzet zijn voor de MIVB, de spoorwegen of de TEC, zodat dit maatschappelijk probleem over heel het land aangepakt wordt.

Brussel blijft immers een probleem voor het openbaar vervoer. De maatregelen die de voorbije maanden zijn genomen, bijvoorbeeld inzake veiligheidspersoneel, waren noodzakelijk en aan te moedigen, maar hierbij mag het niet eindigen. De omkadering en opvolging moet ook volgen. Refererend naar de spoorwegpolitie van Brussel-Zuid moet er ook dringend werk worden gemaakt van noodzakelijke infrastructuur en voldoende werkingsmiddelen. De opvolging en het sanctioneren moet ook beter, want anders komen we terecht in een vicieuze cirkel, waar niemand beter van wordt.

13-02-2009 om 15:27 geschreven door Michel  

Vorig weekend werden verschillende ballonnetjes opgelaten met de vraag voor een hogere kinderbijslag. Vlaanderen zou hier het heft zelf in handen moeten nemen en moet uitzoeken op welke manier dit in de toekomst kan. Vandenbroucke meent dit mogelijk via het systeem van schooltoelagen, maar is dit op termijn de oplossing?

Gelijktijdig predikte Rudy Demotte dat Wallonië, tegen de crisis in, goed boert. Het Marshallplan werkt, alleen zien de Walen het niet! De door Wallonië zelf gekozen richting zorgt voor vooruitgang. Gericht keuzes maken werkt, roept hij vol ambitie. Wanneer echter gesproken moet worden over een verdere bevoegdheidsverdeling, trekt hij zijn nek in. Hij maakt een balans op van de gemeenschapsdialoog, maar wil er zelf niet aan deelnemen. Voor 7 juni is een staatshervorming moeilijk haalbaar, predikt hij, maar zelf enige moeite doen….

Als het met Wallonië toch zo goed gaat, waarom onderneem je niets meneer Demotte? Ik geef toe dat commentaar geven van op de zijlijn gemakkelijk is, maar jij bent wel de Waalse kapitein. Met plezier zouden een paar collega’s en ik met u daarover een gesprek willen hebben. Je hebt mijn nummer…. Durft u uw nek uitsteken, meneer Demotte?

Op termijn moeten we immers zaken als de kinderbijslag fundamenteler aanpakken en zelfs durven spreken over fiscale autonomie, over een eigen sociale zekerheid, ja zelfs over de splitsing van de gezondheidsverzekering. Dit houdt niet noodgedwongen een einde van de solidariteit in, maar zal anderzijds misschien wel de betrokken partijen responsabiliseren. Mijn collega Hendrik Bogaert stelde vorig jaar nog een interessante nota voor over een maximale bevoegdheidsoverdracht gekoppeld aan de langzame uitdroging van de transfers.

Zo kan elke deelstaat op termijn zijn eigen klemtonen leggen, zijn eigen efficiëntie toepassen en zal hierdoor spaarzamer met de middelen kunnen omgegaan worden. Momenteel zijn in veel gevallen zowel de deelstaten als de federale staat bevoegd voor een onderdeel, waardoor aan bovenvermelde eigenschappen niet kan voldaan worden.

Wanneer de deelstaten rechtstreeks hun eigen inkomsten zouden hebben, bijvoorbeeld via de personen- of vennootschapsbelasting, kunnen ze hun eigen prioriteiten leggen. Afhankelijk van welke accenten zij belangrijk vinden, kunnen ze fiscale stimuli toepassen of extra bijdragen leveren.

Het zou onder meer een hefboom zijn om een arbeidskostenverlaging door te voeren en zo extra zuurstof te voorzien in deze economisch moeilijke tijden. We zouden een eigen richting kunnen geven aan ons pensioenstelsel, zodat we de mensen in de toekomst hun welvaart kunnen blijven garanderen. Het zou ook de mogelijkheid bieden de Vlaamse gezinnen een extra kinderbijslag te geven, dit op volledig eigen kracht.

Het moet ook gezegd worden dat dergelijke ingrepen niet van vandaag op morgen kunnen. Stap voor stap moeten dergelijke hervormingen gerealiseerd worden, maar de stappen moeten wel gezet worden. De stilstand die nu op het federale niveau heerst is nefast, maar de stapjes die Vlaanderen zelf zet, moeten we als aanmoediging zien. Nagaan wat we zelf al kunnen realiseren, zou misschien bij de anderen ook een belletje doen rinkelen?

06-02-2009 om 11:52 geschreven door Michel  

In de Wetstraat komt geen enkel onderwerp tegenwoordig aan bod, vooraleer door de luidsprekers de klanken weergalmen “reeeeeeady tooooooooo rumble !!!!!!!!!” Je moet geen plaats hebben in het halfrond om de PS en de MR vervolgens elkaar naar de keel te zien grijpen. Rollebollend over de banken breken ze alles van elkaar af. Geen millimeter gunnen ze elkaar. Zwarte pieten smijten ze elkander toe, maar in de zak zit niets zoet. Het witte konijn waar elke Vlaming op hoopte, zal zelfs met Pasen niet langskomen.

We zijn nu iets meer dan vier maanden voor de verkiezingen en in de plaats van dichter tot een oplossing te komen, dobbert ze steeds verder weg. Het was een illusie geworden om voor 7 juni een communautair akkoord te vinden, maar de kaars met de hoop op een aantal besluiten, afspraken en doelstellingen brandt nog, weliswaar op een laag pitje. Dat laatste vlammetje lijkt nu ook te doven, vooral door de windverplaatsingen van de Franstalige woordenwisselingen. Maingain zou de oorzaak zijn van de Franstalige onenigheid. Hoewel ik dit betwijfel, kan ik de logica wel ergens volgen.

Vorige dinsdag hadden we immers over hetzelfde onderwerp een vraag aan de minister van Binnenlandse Zaken, met name over de organisatie van de Europese verkiezingen. Nog voor de minister geantwoord had, werden de burgemeesters die de verkiezingen eigenlijk niet kunnen organiseren, reeds bedreigd met strafrechterlijke en burgerrechterlijke vervolging. Op basis van artikel 151 waarschuwde hij ons voor een mogelijke gevangenisstraf van 15 dagen tot een jaar. In de gegeven context zou die zelfs verzwaard kunnen worden tot 5 jaar. Om ons volledig te doen bibberen van angst, deelde hij ook mee dat hij de minister van justitie zal vragen zijn positief injunctierecht te gebruiken… On verra monsieur Maingain. Wie laatst lacht, best lacht. Misschien hebben we niet altijd het akkoord nodig van de Franstaligen om iets te verwezenlijken. We moeten eens onderzoeken op welke manier we zo onafhankelijk mogelijk kunnen handelen. Eens we daarop zicht hebben, zal het kraaien van de hanen, stiller worden dan het gesis van leeglopende ballonnetjes. Het toontje zal veranderen, de arrogantie hopelijk verdwijnen !

Kort samengevat tijdens de dag van het gedicht

In de politiek

Bestaat geen romantiek

Al dat gezever

Ligt de mensen op hun lever

Men vraagt Wat met de dialoog

maak er geen praatbarak van als een toog

Brengen de woorden geen soelaas

‘t ‘wit konijn’ sprint weg als ‘n haas

Tegen juni enig voorstel

Is dat dan nog wel van tel

Vlaanderen een leeuw

Hopelijk nog deze eeuw

29-01-2009 om 00:00 geschreven door Michel  

Twee onderwerpen domineerden afgelopen week het nieuws, KBC in dalende lijn, Obama in stijgende lijn. Daarnaast kreeg ook het geklungel van sommige politieke protagonisten de schijnwerpers over zich heen. Het was duidelijk dat de loopgraven van de Wetstraat ook het hondenweer hadden getrotseerd, want de klodders modder vlogen in het rond. Wanneer de ene wit zei, was het antwoord van de andere sowieso zwart. Terwijl ons land nood heeft aan verantwoordelijk bestuur, moeten wij Vlamingen federaal machteloos toekijken, hoe de Walen elkaar in de haren blijven vliegen. Hoe dieper ze het mes in elkaars rug kunnen steken, hoe … Zij die denken dat het na de verkiezingen beter zal gaan, geloof ik niet. Eén van beide zal na 7 juni aan de kant blijven staan, hetgeen de rivaliteit niet zal bekoelen.

Gelukkig bestaat er bij andere politici nog verantwoordelijkheidszin. De snelheid en efficiëntie waarmee de Vlaamse regering de laatste dagen gehandeld heeft, accentueert nogmaals de dringende nood aan hervormingen. Zelfs wanneer Van Rompuy de ‘yes we can’ van Obama overstijgt, dan nog zal het niet voldoende zijn om de strijd tussen MR en PS te counteren. Terwijl Vlaanderen toont dat het zelfstandig werkt en daadkrachtig is, wordt het elke dag meer duidelijk dat België niet langer functioneert en besluiteloos is. De vraag hoelang dit kan blijven duren dringt zich bijgevolg op. Misschien moeten we ons confederaal model nog eens aan alle partijen voorleggen… wie weet springen ze in deze dagen van zondvloed mee in de boot?

De werkwijze van de regering Peeters geeft hoop voor de toekomst, maar terecht ontstaat bij velen de vraag: “wat bij een volgende crisis?” Het federale niveau zal dan anders uit de hoek moeten komen, want nog een paar van deze weken en ingrepen en er zal terecht kunnen gevraagd worden wat de bijdrage / meerwaarde van de federale regering nog is.

Eén belangrijke zaak wens ik nog aan te halen; de manier waarop de Vlaamse regering de aloude wafelijzerpolitiek van antwoord diende. Terwijl ze beneden de taalgrens bakkeleien over de inhoud van de wafels, hebben ze het niet door dat ze van boven de grens een pannenkoek hebben gekregen.

23-01-2009 om 11:30 geschreven door Michel  

De sfeer tussen de Franstaligen en Vlamingen blijft meer dan gespannen. Af en toe wordt er van op de zijlijn extra volt op de hoogspanning gezet, maar meer dan een vonkje geeft dat niet meer. De kortsluiting lijkt een feit te zijn, de elektricien nog niet gevonden. Vandaag kunnen we meer dan ooit ook een loodgieter gebruiken. Het KBC-rapport (verlies 100.000 banen) van deze week was duidelijk, de andere prognoses bevestigen deze trend eerder dan ze te weerleggen. Budgettair zit het verre van snor, maar spreken over nodige hervormingen is echter volkomen taboe.

We zijn twee weken ver in dit nieuwe jaar en nog meer dan voorheen blijken echte hervormingen moeilijk. We kunnen blijven stilstaan en ons afvragen waar dit zal eindigen, terwijl we wachten op de heropstart van de dialoog. Wanneer we dat zouden doen, moeten we het ons zo comfortabel mogelijk maken want die periode zou wel eens heel lang kunnen duren. De mensen die mij kennen, weten echter dat stilstaan niet mijn ding is. Na verloop van tijd begint zo’n toestand te irriteren. De grens van irritatie is overschreden. Vanaf dat moment is het misschien beter het heft zelf in handen te nemen.

Wanneer een dialoog geen uitkomst biedt, wanneer een overleg de discussie enkel maar verhit, wanneer de onderhandeling enkel nog gaat over voorwaarden om te beginnen, is het opportuun de vraag te stellen naar de zin. Is het nog de moeite waard om energie en tijd in zulke uitzichtloze situatie te steken?

We kijken vanuit Vlaanderen te veel naar het federale niveau. Deze houding moeten we omdraaien zodat we zelf het heft in handen nemen. Als de overkant van de taalgrens niet mee wil, het zij zo. We kunnen die verantwoordelijkheid zelf aan. We moeten uitgaan van de redenering van wat we zelf doen, doen we beter. Wanneer daar eenzijdige stappen voor nodig zijn, dan is dat maar zo. Soms moet je bepaalde grenzen overschrijden, enkel om dat ietsje te bereiken. Het wordt tijd dat we in die richting beginnen te denken, want anders zit de volgende generatie sowieso met de gebakken peren.

Vlaanderen heeft al meermaals de gewenste richting aangegeven. Het is nu aan Brussel en Wallonië om ook te tonen dat ze de weg van hervorming mee willen inslaan. Als het federaal budget in hoogste nood verkeert en duizenden mensen hun job verliezen zijn we de symbolen voorbij. Tijd voor oplossingen dus !

16-01-2009 om 11:34 geschreven door Michel  

Gisteren werd, voor de aanvang van de plenaire vergadering in het parlement, de aanpassing van de agenda gevraagd. Het Vlaams Belang vroeg de agendering van ons wetsvoorstel inzake de splitsing van BHV.

We zijn echter gebonden aan die vastgestelde termijnen, waardoor volgens de procedure het Overlegcomité nog een week de tijd heeft. Een weekje meer of minder wachten zal het niet maken…

Waar ik me echter wel druk over maak is de houding van de Franstaligen. De Franstalige media overdonderde me gisteren met vragen over welke houding ik zal aannemen naar de Europese verkiezingen toe. Langzaam maar zeker werd ik door hen in dezelfde hoek geduwd als de niet-benoemde burgemeesters. Het is een kwestie van vergelijkingen maken, maar ik was veroordeeld nog voor ik iets gedaan had.  De logica zelve voor bepaalde media.

Een paar meter verder beslisten de Franstalige politici wie in de werkgroep zou zetelen, die oplossingen moet uitwerken voor het probleem BHV. Reynders was duidelijk: “Indien wij (cfr. De Franstaligen) vier vertegenwoordigers krijgen, is het probleem snel opgelost. Indien de Vlamingen dat anders zien, zal alles nog eens moeten bekeken worden”. Opnieuw ontgaat de logica me volledig. Wij vragen helemaal geen overleg, laat staan dat we dan enige voorwaarden zouden hebben op vlak van afvaardiging. Hun redenering is de wereld op zijn kop. Als volksvertegenwoordiger blijf ik dan ook bij het standpunt over de te volgen weg, met name die van de parlementaire procedure. Ik heb dat wetsvoorstel ingediend, ik wil dat dan ook niet loslaten.

De Franstaligen voelen zich door het wetsvoorstel echter zo benadeeld dat ze weldra een derde belangenconflict zullen inroepen. Ze weten enkel nog niet welk parlement zich nu benadeeld zal voelen. In tegenstelling tot de Vlamingen, kunnen zij kiezen uit een waaier van parlementen die zich wel eens ongesteld voelen. Deze keer wordt een grote kans toegedicht aan het parlement van de Duitstalige gemeenschap…  Een parlement gelegen in Eupen op 130 kilometer van Brussel, bevoegd voor 9 gemeenten, die samen een kleine 75.000 inwoners tellen, waarvan 95 procent Duitstalig is.  Aanvankelijk vroegen wij ons in alle naïviteit af hoe ons voorstel überhaupt de Franstaligen benadeelde, maar het parlement van de Duitstalige gemeenschap... dat tart elke verbeelding. Waar zijn we dan in godsnaam mee bezig? Zulke muisjes krijgen nog wel eens staartjes.

09-01-2009 om 15:44 geschreven door Michel  

1 januari 2009 gold ook voor de Wetstraat als het begin van een nieuw jaar, een nieuwe (door)start… De manier waarop de nieuwe premier de oppositie vorige vrijdag een repliek gaf was indrukwekkend: de onwennigheid en vooral de gelaatsuitdrukkingen van de fractieleiders spraken boekdelen. Een les in retoriek snoerde elkeen de mond.

Het sausje dat hij over zijn woorden goot, bestond voornamelijk uit vertrouwen, een ingrediënt dat ik graag serveer samen met geloofwaardigheid. Het zijn de twee basisbenodigdheden voor elk politiek recept, warm of koud. Een anderhalf jaar na de verkiezingen zoeken de mensen tevergeefs naar deze 2 ingrediënten, althans volgens de media.

Onze kartelboodschap was overtuigend en beantwoordde volledig aan hetgeen de Vlamingen verwachten. We wensen een staatshervorming, waarbij de verantwoordelijkheid komt te liggen bij de deelstaten, een idee dat door heel de partij gedragen wordt. Er moet een einde worden gesteld aan de usurperende bevoegdheden, zodat de regio’s als voortrekkers hun eigen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Stap voor stap moeten wij op alle verschillende domeinen vooruitgang boeken, van vandaag op morgen zal het immers niet gaan. We moeten echter wel vooruit (hetgeen hier niet altijd van toepassing is….)!  Zoals de premier vrijdag meedeelde, reken de verkiezingsbeloften af bij de volgende federale verkiezingen.

We wensen ook de splitsing van B-H-V te realiseren, een vraag gesteund door een arrest van het toenmalige Arbitragehof en omgezet in een wetsvoorstel (gesteund door alle Vlaamse partijen, behalve Groen!). Het is een vraag om respect, respect voor mekaars eigenheid, hetgeen door de gemeenschapsdialoog moet worden vergroot.

Het ingediende wetsvoorstel komt weldra terug in de Kamer, waar het door het derde belangenconflict (dat hebben wij als Vlamingen niet eens) echter opnieuw voor een paar maanden in de koelkast zal worden gestopt. Het aantal belangenconflicten geraakt gelukkig uitgeput, waardoor het einde van de tunnel steeds dichter komt. We leven op hoop, maar het kan nog even duren. De geschiedenis leert ons dat de aanhouder wint, zodat wij zullen blijven volharden in onze rechtvaardigde vraag om respect. Respect, een ingrediënt dat zonder vertrouwen en geloofwaardigheid, inhoudsloos is.

De volgende maanden moeten wij aan deze zaken, weliswaar stap voor stap, uitvoering geven. De geloofwaardigheid van deze resultaten moet het vertrouwen van mensen in het beleid versterken, een beleid dat stoelt op wederzijds respect.

Stilstaan is geen optie !  De nieuwjaarswens is dus meer dan duidelijk !

07-01-2009 om 11:19 geschreven door Michel  

Het ging allemaal zo snel, maar anderzijds ook zo traag. De afgelopen dagen werden we meer geleefd, dan we zelf leefden. Smsjes, telefoontjes en talloze mails, geen minuut zonder gezoem. Wat moet dat dan zijn voor die ministers?

Leterme I is zoals sommigen het al een tijdje wilden, Leterminus. Nadat Jo Vandeurzen eerder op de namiddag er de brui aan gaf, volgde de voltallige regering. De crisis was live op antenne, zodat de blije twinkelende gezichtjes, waarvan velen uit Oostende kwamen, ongezouten (en onvoorbereid) hun mening verkondigden. Ten gepaste tijde kwam Peter van de Standaard tussen met de nodige sms-info en was mevrouw De Win op zoek naar mensen van CD&V, maar vond er geen. De blauwbloeden waren wel op de afspraak. Nadat mijn collega van Brakel donderdag nog fier zijn (nieuwjaars)brief ten tonele bracht, verkondigden ze vrijdag prominent hun idee over de gang van zaken. De discretie wordt niet meer gesmaakt.

Tegenstrijdigheden ook in de uitspraken, waarschijnlijk te maken met de rechtstreekse verslaggeving, waren de afgelopen dagen schering en inslag. Van muizen werden olifanten gemaakt, koeien kwamen uit de gracht, tegen het einde werd het pure ‘miereneu…’ onnozelheid. Je mond houden en de situatie laten bezinken is op dat moment misschien wel de beste en meest gepaste houding.

Het onderwerp verkiezingen stak ook meermaals zijn kop boven water. Aangezien het basisbeginsel van de “scheiding der machten” de dominosteentjes heeft doen vallen en men vanuit de wetgevende en uitvoerende macht, voor het behoud van onze instellingen, absoluut respect moet hebben voor een beslissing van de rechterlijke macht, moeten sommige geheugens dringend worden opgefrist.

Een aantal jaren geleden heeft het toenmalige Arbitragehof een bepaalde uitspraak gedaan. Voor een achteloze inwoner van Halle-Vilvoorde is het besluit na de voorbije dagen dan ook kristalhelder. Niemand zou er nog aan mogen twijfelen dat de uitspraak van dit bijzonder rechtscollege moet worden toegepast. Het zou van gebrek aan respect getuigen mochten uitvoerders of wetgevers aan de uitspraak van de voorzitter van het Grondwettelijk Hof een andere betekenis geven.

Het is in de gegeven context dan ook vreemd dat de minister van Binnenlandse Zaken hier zo licht overheen fietst. Verkiezingen kunnen altijd en overal, alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Het in de wind slaan van een arrest van het Grondwettelijk Hof getuigt dan ook van waarachtig respect van de minister voor onze instellingen.   

Eventuele federale verkiezingen zullen, zonder oplossing voor BHV, vanuit organisaties, mensen en politici fundamenteel en terecht aangevochten worden. Wie vandaag grondig respect vraagt voor instellingen, kan bijgevolg een uitspraak van het bijzonder rechtscollege niet afdoen als een vodje papier.

Laat het plat opportunisme, waarmee velen de laatste dagen aan politiek deden, achterwege en profiteer van deze crisis niet om u te profileren. Alles lijkt de fout te zijn van de CD&V, alle verantwoordelijkheid ligt bij ons. Van zodra Yves zijn voorganger overrompelde in het aantal stemmen, volgde de ene politieke moordpoging na de andere, tot eind vorige week de premier de handdoek wierp. Het mag duidelijk zijn dat deze afrekening nog zware gevolgen gaat hebben, want sommige die hun verantwoordelijkheid al lang hadden moeten nemen, durven het mes nog wat dieper te steken. Boontje komt ooit wel eens om zijn loontje…

22-12-2008 om 13:44 geschreven door Michel