Een kreet van blijschap, een vreugdedans: de koffer van Nina is terecht. Gisterenavond rond elf uur werd de bewuste valies bij haar thuis gebracht. Eindelijk kan ze ook haar cadeautjes beginnen uitdelen. Het plaatje is compleet!
Met spijt in het hart maar heel dankbaar dat we het mochten beleven, namen we afscheid van een uniek veertiendaags avontuur. Eenmaal thuis wachten weer alle dagelijkse taken, maar ons hart ligt nog een stukje in Amish county. Heel graag wil ik er nog eens terug naartoe, maar of dat ooit gebeurt weet je niet. Daarom blijven we nog lang nagenieten en vertellen over deze mooie reis.
Jammer dat de koffer van Nina zoek raakte en nog steeds niet terecht is. De waarde van hetgeen erin steekt is veel groter dan deze in dollars. Ik blijf hopen met haar dat hij onbeschadigd opduikt en dat ze ook kan genieten van alle meegebrachte souvenirs.
Groetjes aan iedereen die trouw onze blog bezocht en tot ziens en horens voor een mondeling verslag
Koffers werden gepakt, gewogen en herwogen om toch maar geen, of zo min mogelijk , overgewicht te hebben. Wat we als een heuse onderneming hadden voorspeld, vlotte ongelooflijk snel: de auto laden. Het was even organiseren om Maria toch van een comfortabele zitplaats te voorzien
Er werd uitgebreid afscheid genomen van Fred en Carol, met de belofte dat ze ons in de toekomst nog wel eens terug zouden zien (Dear husbands, beschouw dit als stille wenk.).
Op weg naar de luchthaven trakteerden we onszelf op een laatste ijsje in ons favoriet ijssalon. Na een dik uur rijden, bereikten we de luchthaven. Aan de check in werd er nog wat gerief van koffers gewisseld, om het probleem overgewicht aan te pakken. Gelukkig was de agent goed gezind en kneep hij een oogje dicht al het toch op een pound aankwam.
Een supersnelle vlucht, amper 6u35 vliegen, bracht ons weer op Belgische bodem. Terug naar huis en vertellen maar!
Voor onze laatste dag werden we door de weergoden getrakteerd op een zomerse herfstdag. Een dagje Shopping stond op het programma. De cadeautjes voor het thuisfront hadden we nog nodig.
Onderweg naar het shoppingcenter stopten we voor de laatste keer op een Amishboerderij waar quilts werden verkocht. Nina kon de verleiding niet weerstaan en werd prompt trotse eigenares van een typische Amishquilt.
Vrijdag besloten Nina en Jessie om er een relaxdagje thuis van te maken, terwijl Maria, Marina en Els zich opmaakten voor een trip naar een andere staat, nl. Delaware.
Daar woont Denise, een quilter en pennenvriendin van Els. Jaren schreven ze elkaar over patchwork, quilten en ook over hun families en het dagelijkse leven in hun woonwereld.
Toevallig keek Els hoever Denise van the Pensylvania Dutch County woonde. Dat bleek amper een dik uur rijden te zijn. Er werd afspraak met Denise gemaakt. Zo konden beide dames voor het eerst persoonlijk kennis met elkaar maken.
Ze werden door Denise, een kranige 82 jarige dame, boven van Belgische origine, hartelijk ontvangen. De pot Speculoospasta die voor Denise werd meegebracht, werd meteen door haar geproefd en uitstekend gevonden. En de Belgische chocolade, zou diezelfde avond nog, worden aangevallen.
Er werd duchtig bijgepraat en Denise gaf de nodige antwoorden op vragen over het verschil tussen België en Amerika én de huidige Amerikaanse politiek. Zij voorspelt dat Obama de nieuwe president zal worden, maar zal eindigen zoals zijn voorganger Kennedey.
De dames wilden voor de duisternis terug naar huis. Maar, Delawere is Pensylvania niet. En niet lang na het vertrek reed het gezelschap volledig verloren in de buitenwijken van een stad. Tot op heden weten ze zelfs niet welke stad! Maria waande zich in het decor van het tv programma de eerste 48uren na de moord.
Grote opluchting toen ze het bord Welcome in Pensylvania zagen. En de str..geur was hen plots zo vertrouwelijk
We wilden een deftig blijvend aandenken aan onze amishreis. Dus, we lieten ons op donderdag 2 oktober eens gaan aan een fotoshoot. Voor heel even werden we ondergedompeld in een Amishgarderobe.
Marina, Nina en Els hielden het bij het vrouwelijke terwijl Jessie en Maria eventjes van geslacht wisselden. Hilarische momenten hebben we er beleefd!
Maria had de allures van de meest ervaren boer uit de hele streek, terwijl Jessie eigenlijk niet moest onder doen.
Met een cd die dienst kan doen als onze eerste portofolio zetten we de dag verder.
Die bracht ons ondermeer op een Amishfarm, waar quilts werden verkocht. Hannah en haar krasse hulp ontzagen zich geen enkele inspanning om ons hun quilts te tonen. Geboeid luisterden we naar hun uitleg. Al vlug liet Hannah ons te kennen dat wij er toch ook één en ander van afwisten.
Jessie kon de verleiding niet weerstaan en stapte als nieuwe eigenaar van een echte Amishquilt trots buiten!
... want we moeten nog wat wennen aan het leven hier. Dat gaat gepaard met een ferme jetlag, waarvan iedereen wat last heeft. De rest van de reisverhalen volgen in de loop van de week. We hebben toch al wat vakantiefoto's op ons fotoalbum geplaatst.
Ondertussen hoopt Nina een van haar twee koffers terug te hebben. Die is zoek geraakt tijdens de vlucht naar Brussel. Aangenaam is anders. We duimen allemaal dat dit euvel zo snel mogelijk opgelost raakt.
Hierbij toch een leuke foto dat we jullie zeker niet willen onthouden.
