Koffers werden gepakt, gewogen en herwogen om toch maar geen, of zo min mogelijk , overgewicht te hebben. Wat we als een heuse onderneming hadden voorspeld, vlotte ongelooflijk snel: de auto laden. Het was even organiseren om Maria toch van een comfortabele zitplaats te voorzien
Er werd uitgebreid afscheid genomen van Fred en Carol, met de belofte dat ze ons in de toekomst nog wel eens terug zouden zien (Dear husbands, beschouw dit als stille wenk.).
Op weg naar de luchthaven trakteerden we onszelf op een laatste ijsje in ons favoriet ijssalon. Na een dik uur rijden, bereikten we de luchthaven. Aan de check in werd er nog wat gerief van koffers gewisseld, om het probleem overgewicht aan te pakken. Gelukkig was de agent goed gezind en kneep hij een oogje dicht al het toch op een pound aankwam.
Een supersnelle vlucht, amper 6u35 vliegen, bracht ons weer op Belgische bodem. Terug naar huis en vertellen maar!
Voor onze laatste dag werden we door de weergoden getrakteerd op een zomerse herfstdag. Een dagje Shopping stond op het programma. De cadeautjes voor het thuisfront hadden we nog nodig.
Onderweg naar het shoppingcenter stopten we voor de laatste keer op een Amishboerderij waar quilts werden verkocht. Nina kon de verleiding niet weerstaan en werd prompt trotse eigenares van een typische Amishquilt.
Vrijdag besloten Nina en Jessie om er een relaxdagje thuis van te maken, terwijl Maria, Marina en Els zich opmaakten voor een trip naar een andere staat, nl. Delaware.
Daar woont Denise, een quilter en pennenvriendin van Els. Jaren schreven ze elkaar over patchwork, quilten en ook over hun families en het dagelijkse leven in hun woonwereld.
Toevallig keek Els hoever Denise van the Pensylvania Dutch County woonde. Dat bleek amper een dik uur rijden te zijn. Er werd afspraak met Denise gemaakt. Zo konden beide dames voor het eerst persoonlijk kennis met elkaar maken.
Ze werden door Denise, een kranige 82 jarige dame, boven van Belgische origine, hartelijk ontvangen. De pot Speculoospasta die voor Denise werd meegebracht, werd meteen door haar geproefd en uitstekend gevonden. En de Belgische chocolade, zou diezelfde avond nog, worden aangevallen.
Er werd duchtig bijgepraat en Denise gaf de nodige antwoorden op vragen over het verschil tussen België en Amerika én de huidige Amerikaanse politiek. Zij voorspelt dat Obama de nieuwe president zal worden, maar zal eindigen zoals zijn voorganger Kennedey.
De dames wilden voor de duisternis terug naar huis. Maar, Delawere is Pensylvania niet. En niet lang na het vertrek reed het gezelschap volledig verloren in de buitenwijken van een stad. Tot op heden weten ze zelfs niet welke stad! Maria waande zich in het decor van het tv programma de eerste 48uren na de moord.
Grote opluchting toen ze het bord Welcome in Pensylvania zagen. En de str..geur was hen plots zo vertrouwelijk
We wilden een deftig blijvend aandenken aan onze amishreis. Dus, we lieten ons op donderdag 2 oktober eens gaan aan een fotoshoot. Voor heel even werden we ondergedompeld in een Amishgarderobe.
Marina, Nina en Els hielden het bij het vrouwelijke terwijl Jessie en Maria eventjes van geslacht wisselden. Hilarische momenten hebben we er beleefd!
Maria had de allures van de meest ervaren boer uit de hele streek, terwijl Jessie eigenlijk niet moest onder doen.
Met een cd die dienst kan doen als onze eerste portofolio zetten we de dag verder.
Die bracht ons ondermeer op een Amishfarm, waar quilts werden verkocht. Hannah en haar krasse hulp ontzagen zich geen enkele inspanning om ons hun quilts te tonen. Geboeid luisterden we naar hun uitleg. Al vlug liet Hannah ons te kennen dat wij er toch ook één en ander van afwisten.
Jessie kon de verleiding niet weerstaan en stapte als nieuwe eigenaar van een echte Amishquilt trots buiten!
... want we moeten nog wat wennen aan het leven hier. Dat gaat gepaard met een ferme jetlag, waarvan iedereen wat last heeft. De rest van de reisverhalen volgen in de loop van de week. We hebben toch al wat vakantiefoto's op ons fotoalbum geplaatst.
Ondertussen hoopt Nina een van haar twee koffers terug te hebben. Die is zoek geraakt tijdens de vlucht naar Brussel. Aangenaam is anders. We duimen allemaal dat dit euvel zo snel mogelijk opgelost raakt.
Hierbij toch een leuke foto dat we jullie zeker niet willen onthouden.
We hebben er een onvergetelijke 14-daagse opzitten. Gepakt en gezakt met valiezen vol vakantieherinneringen (en ook wat stofjes) begeven we ons vandaag richting Philadelphia. Voor ons wordt het een nachtvlucht, waarbij wij toch hopen enige nachtrust te vinden.
Ons lichaam zal moeten wennen om de klok 6uren vooruit te draaien. Rond 10u30 Europese tijd, hopen we voet op Belgische bodem te zetten. We weten echter niet welke gevolgen de Nationale staking voor ons zal brengen...
We snakken alle vijf om onze liefsten eens dicht tegen onze gilet te trekken. Van wat er zal volgen, onthouden we jullie liever.
Onze respectievelijke ontwenningsverschijnselen zullen we echter niet deze blog toe vertrouwen.
... en wij hebben nog zoveel te doen. We hopen jullie nog te kunnen berichten van hier uit. Toch hebben we daar sterke twijfels over. We doen toch ons best, maar beloven niets. In ieder geval komen volgende week nog enkele berichten. Bedankt om onze uitspattingen op de voet te volgen en voor de vele reacties
Jessies man haar richtlijnen zorgvuldig opvolgt? De katten geeft hij elke dag fris water en om de week een beetje mest. Of was dat voor de kamerplanten???,
Johntje sterk gevorderd is in het gebruik van de computer? Hij vond een knopje waardoor hij een diavoorstelling krijgt van al onze fotos. Hij weet wel niet meer welk knopje!
Danny treurt. Alleen is maar alleen? Tja, verse liefde hé?
West-Vlaanderens radiostem Luc Vanhauwaert bekommerd is om zijn fortuin? De financiële markt in België doet het, naar het schijnt, niet goed.
Stefaan eenzaam is, maar Els de reis meer dan gunt? Els collegaatje voorziet hem op tijd en stond van een telefoontje en samen tellen ze af tot a.s. maandag.
We volgens Nina elke dag door Lampetetter rijden?
Maria ongerust is over kleingeld?
Danny waarschijnlijk een volière zal moeten bijzetten? t Er zal daar waarschijnlijk wat gevogeld worden!
Nina hier al architokken heeft gegeten?
We hier volgens Jessie elke dag door de Amishstraat alias de strontstraat rijden? Voor Jessie hét herkenpunt van de streek!
Er hier een klein tandistje woont? Waarschijnlijk familie van Maria. Zijn naam is Brown en hij woont in een klein huisje.
Er hier per momenten veel zwarte school wordt gehouden? t Schijnt dat dit te wijten is aan geheelonthouding
Volgens Nina de weg naar Italië aan de lichten rechts is?
Els ondertussen waarschijnlijk s nachts beestjes eet? t Is te horen aan GGGrrrrooollllll.
Marina een deel van haar speldenkussens in haar BH zal smokkelen?
We zondag waarschijnlijk zeggen: Brussels, we have a huge problem? Maar dat dit probleem eventueel met de Visakaart kan worden opgelost?
Nina van plan is een Underrrrggggrrroouund Rrraaaiiilrrrrrrooooood quilt te maken. Wij raden haar aan metroquilt te zeggen. Dat duurt minder lang.
Alle vrouwen gezamenlijk door Marcel werden gereden? Hij zat een dag achter het stuur van onze auto.
Carine vroeg of ze de les niet zou storen, tijdens een bezoek aan een Menonietenschooltje. Bah neen, antwoordde de dame. Het zijn puppets (= poppen).
Wij ons hier superslank voelen tussen alle oversized mensen?
Nina 2X een halve yard stof vroeg, for me and mijn vriendin. De verkoopster had haar blijkbaar begrepen, want ze schoof haar inderdaad twee halve yards toe.
Afspraak deze ochtend bij Carine en Marcel. Samen zouden we een uitstapje maken. We werden weer eens een quiltshop binnengezogen.
Marcel liet wijselijk de 6 vrouwen ter plaatse en ging op zijn eentje de omgeving verkennen. Blijkbaar weet hij verdomd goed hoeveel tijd vrouwen in dergelijk shop spenderen, want lang hoefden we op hem niet te wachten.
s Avonds was er een etentje op een Amishfarm geregeld. Op Amish-etensuur (om 17u blijkbaar), stapten we de woonkamer van Rachel en haar gezin binnen. Heerlijke geuren kwamen al uit de dampende potten.
Rachel verwelkomde ons hartelijk. En na een korte tijd verschenen de gerechten op tafel.
Verbazingwekkend hoe goed een Amishgezin georganiseerd is. De oudste van haar 6 kinderen, dochter Mary Sue, hielp haar ma zonder morren met de schalen aan te vullen en de afwas te doen.
Rachel presenteerde ons haar zelf gebakken brood, puree, kip, gehaktbrood, prinsessenboontjes en een maïsbereiding. Alsof dat nog niet genoeg was, zette Rachel achteraf nog twee zelfgemaakte taarten op tafel: de streekgebonden Shoo Fly Pie en een kaastaart, geserveerd met roomijs.
Ondertussen schemerde het in de woonkamer. Rachel bracht licht in de duisternis door de gaslamp aan te steken. Elektriciteit gebruikt een Amishgezin niet.
Na de copieuze maaltijd, werden we op de farm rondgeleid door Susan (6j) en Stephen (3j). In de stallen maakten we kennis met Kathryn (8j). Ze was een van haar dagelijkse taken aan het afwerken: de kalfjes voederen met een gigantische papfles.
David was ondertussen met andere taken bezig terwijl vader Samuel op de bandenloze tractor het erf op en afreed.
Het was pikdonker toen wij dat gastvrij Amishgezin nawuifden.
Fotos van het gezin zelf werden uit respect niet genomen, wel van de gigantische farm.
Bij een glaasje wijn (waar wij miles hebben moeten voor rondtoeren om een wineshop te vinden!) wordt een inventaris gemaakt van de quiltprojecten waarvoor we hier inspiratie opdeden.
Elk om beurt maakt zijn wenslijst projecten kenbaar. We denken dat we nog een paar levens in één of ander computerspel moeten kopen, om al onze projecten te kunnen verwezenlijken!
Een ritje op landelijke wegen bracht ons op de wekelijkse markt in Manheim. Plaatselijke farmers, waaronder ook veel Amish farmers, boden er hun zelf gekweekte, geteelde, gebakken en vervaardigde producten aan.
Wij schaften er ambachtelijk gemaakte kaas en brood aan. Zo was onze menu voor s avonds weer opgesteld: kaasplank!
Wonderbaarlijk mooi met hoeveel smaak de producten er werden uitgesteld. Een echte streling voor het oog!
s Avonds barste hier een onweer van jewelste uit, gepaard met een flitsend lichtspektakel. OverDONDERend!
Met een rondrit die we van internet plukten, namen we de landelijke wegen richting Lititz. Om de pracht die we onderweg zagen te beschrijven, moeten superlatieven nog worden uitgevonden. We zagen de Amish in hun dagelijkse bezigheden. In het plaatse Amishschooltje was het net pauze. De kinderen wuifden enthousiast naar ons. Maar, eens ze het fototoestel zagen, draaiden ze hun hoofdjes. Tegen de middag, reden die kleine knapen met paard en buggy gezwind naar huis. Onvoorstelbaar hoe ze hun paard in het verkeer in bedwang kunnen houden.
Kort na de middag arriveereden we in Lititz; Een pittoresk stadje dat baadde in de zon.
Windowshopping deed ons hier en daar een countrywinkeltje binnenspringen. We waanden ons even bij The Red Hats, een zeer gekende Amerikaanse vereniging voor vrouwen vanaf 50, die alle regels aan hun rode laarzen lappen.
Als volwaardige Belgen konden we het niet laten het chocolademuseum te bezoeken. We werden er figuurlijk ondergedompeld in de chocolade. Heel interessant! Aan de proefpartijen konden we natuurlijk niet weerstaan. Besluit: Belgische chocolade is overheerlijk!!!
Voor de zoveelste keer weer niet voor donker thuis. Gelukkig hadden we nog onze doggy bag van bij de Italiaan
Zoals afgesproken kwamen we met Carine en Marcel samen op de parking van een Outletcentrum. Shopping today!
Je weet daar echt niet waar te beginnen. Na enkele uren hadden we nog maar een ietsiepietsie van de totale Valley gedaan, maar iedereen had er meer dan genoeg van.
We reden richting Ephrata, waar de B&B van Carine en Marcel was. We gingen eerst samen eten. Aan tafelanimatie geen gebrek!
Lydia, de gastvrouw van de B&B ontving ons zeer gastvrij. Ze had voor verjaardagstaart gezorgd. Carine en Marcel voor de wijn. Ook Coco, een Shiwawa in spé, was zottecontent met ons bezoek.
Iedereen had 1 project mee (project = stofjes + patroon / boek). We hielden een korte Show and Tell (quilters weten waarover we het hebben).
Lydia en Ulmer luisterden geboeid en voorzag het gesprek met geanimeerde opmerkingen. Ook een andere dame, die er logeerde, nam deel aan onze Show and Tell.
Op terugweg passeerden we een Wall Markt, een gigantische supermarkt 24u per dag open, 7 dagen op 7 open. Ook patchworkstoffen behoren tot hun assortiment. We wilden eigenlijk eens s nachts fabrics kopen. Maar, door twee ronkende vrouwen op de achterbank, stelden we dit plannetje maar uit.
Slingerend door een adembenemend landschap, trokken we tot aan de rand van Pensylvania Dutch County. Onderweg mooie Amishtaferelen. Alles fotograferen was onmogelijk. We zouden nog niet thuis zijn Bovendien moeten we het nodige respect tonen: Amish people worden niet graag gefotografeerd.
Eindbestemming was Hayloft Fabrics. Het aanbod stofjes, excuseer ons maar voortaan hebben we het over fabrics, was zo overdonderend dat we effen naar adem moesten happen. Het was overduidelijk: de rest van de dag zou tussen de fabrics gespendeerd worden. Stel je voor: in een fabricshop winkel je met een winkelkar zoals in de Delhaize.
Plots gekende stemmen: Carine en Marcel kwamen daar ook binnenvallen. Het werd een hartelijk terugzien. De eerste ervaringen werden verteld, quiltadressen uitgewisseld en definitief afgesproken om s anderendaags de verjaardag van Carine te vieren.
Uitgeput, hongerig en dorstig sleepten we ons een Italiaans restaurant binnen. Na afloop van de maaltijd werden de resten in een doggybag meegegeven. Voor ons erg genant, maar blijkbaar is dat hier de gewoonte. Toen we in de auto de rekening controleerden, stelden we verrast vast dat onze magnumwijnfles niet werd aangerekend. Salute!
Fred liet ons weten dat er regen op komst was in de loop van de namiddag of avond. Daardoor werd besloten om onmiddellijk een Buggyride te doen.
Met een typisch amish-karretje een rondrit door het Amish-landschap moest toch wel een van onze reiservaringen worden.
Paard Smokey werd aangespannen en driver Lydiann voorzag ons van de nodige antwoorden op het vragenvuur dat we op haar afschoten. Bij de clip clop sound wist ze ons nog meer te informeren over de Amish; Zelf werd ze in de Amish-gemeenschap geboren; Haar familie is er later uitgetreden. Daarom moet haar familie aan een andere tafel zitten om te eten. Onderweg vertelde ze nog meer verschillen tussen de Amish en Englishpeople. Niet te geloven hoe een grote groep mensen zo verbeten blijven in tradities.
Wat te denken was, eindigde die dag ook in de quiltwinkels. Maar, we slaagden er toch in om voor donker thuis en zonder regen te zijn!
Bij deze wensen we alle thuisblijvers een fijn weekend! Het zal pas ten vroegste maandag zijn voor je ons weer hoort. Morgen vieren we de verjaardag van Carine. We kijken nu al uit naar om hun ervaringen te horen1
Het verkeer is er zeer gedisciplineerd. We laveren ons als echte Amerikanen door het verkeer. En, de automatische schakeling is een droom. By the way, niemand van de dames plakte met hun voorhoofd tegen de voorruit! We staan vol verwondering voor de mooie trucks die hier rondrijden.
Om 7u 's avonds is het hier pikdonker.
De mensen zijn er zeer vriendelijk en behulpzaam. Je kunt je voorstellen als ze ons in ons taaltje bezighoren, dat ze erg nieuwsgierig zijn naar onze nationaliteit. Met grote verwonderde ogen herhalen ze dan: Oh Belguim!.
Onze buurman en tevens eigenaar van ons guesthouse Fred houdt ons op de hoogte van het weer dat te verwachten is. Bekommerd als hij is, raadde hij ons aan het rustig te doen tijdens ons verblijf. Elke morgen vraagt hij dan ook naar onze ervaringen van de dag ervoor. And, was it shopping yesterday? Het antwoord daarop laat zich raden
Naar Lancaster gaan zonder het Quiltmuseum aan te doen, zou voor rasechte quilters grote zonde zijn. Versteld van ons land van herkomst, maar zeer hartelijk werden we er verwelkomd. We kregen de historie te horen over hoe die collectie Amishquilt, na een wereldreis van honderden jaren, uiteindelijk weer thuiskwamen. Van dit bezoek hebben we nog meer algemene informatie over quilts opgestoken.
Na een lunch in een etablissement dat ons wel veel aan Cheers deed denken, slenterden we door de straten van Lancaster. De ideale gelegenheid om wat Amish-people ongemerkt te fotograferen. Met de hulp van de Amish detectors van dienst: Jessie en Marina, kon Maria haar fotografenhartje ophalen.
Op terugweg naar huis, deden we een inval bij Joann, een winkel van naaibenodigdheden. De tijd vloog er voorbij. Zonder het te beseffen was het weeral 21u toen we de kassa voorbijgingen. Het werd weer eens soep met brood!
Na nog maar eens een veel te korte nacht, waren we dit keer iets slimmer geworden en hadden we al eten voor s avonds klaar gemaakt (sommigen hadden een shift vanaf 5 uur s morgens!) We eten niet vaak maar als we eten, is het wel gezonde kost! Die dikke Amerikanen kunnen nog iets bijleren van ons!
Nadat Marina haar gps liet instellen door onze gastvrouw Carol, trokken we op pad voor onze eerste echte fabric shop! Het werd een rit die regelmatig onderbroken werd voor enkele fotoshoots. Nadat we genoten hadden van het mooie landschap kwamen we eindelijk aan bij Burkholders fabric store, een paradijs van stoffen, benodigdheden, boeken, patronen, .
We vergaten zowaar om te eten en kwamen pas tegen sluitingsuur buiten met een goedgevulde koffer en een veel lichtere portemonnee! (zie foto op link)
Marina en Els hebben besloten als twee strenge ouders in te grijpen: ze hebben de drie andere dames verboden de komende 24 uren nog een quiltwinkel binnen te stappen! Als ze namelijk aan dat tempo voortdoen, moeten ze nog deze week terug naar huis!
Bedankt voor de leuke reacties op onze blog. Het is leuk en pakt ons jullie te horen. Achterblijvers: blijf het toetsenbord hanteren!
By the way: het weer is hier schitterend. We genieten met volle teugen bij gemiddeld 25 graden...
Aan onze ventjes en de kids; big sizes kisses..... We miss you, we love you!
Vol ongeduld en de broek vol vuur, stonden we meer dan tijdig op de luchthaven. Na de tranen te hebben gedroogd (Els), vloog het vliegtuig onze droom in.
Het was een lange vlucht, geanimeerd door stewart David.
Om de VS binnen te komen, moesten we onze vingerafdrukken en een mooie foto bij de douaneofficier nalaten. Een shuttle bracht ons naar het autoverhuurcenter. Het was nu al puzzelen om de bagage in onze toch wel ruime wagen te krijgen. Maria stak er amper met haar neus bovenuit. Dat belooft al voor de terugreis
Na wat zoekwerk vonden we ons verblijf. Ondertussen was het 21u locale tijd. Na het huis te verkennen, kropen we onder de wol. De nacht bracht de nodige rust, maar ons lichaam stond nog op Europese klok. Dat betekende dat het huis vol leven was om 5u. De ochtendkippen van de dag waren Nina en Maria. Na een deugddoende douche, vertrokken Maria, Nina en Els op zoek naar ontbijt. Gelukkig zijn bepaalde winkels 24uren per dag open.
We planden vandaag een take it easy day. De aanwezigheid van quilwinkels beslisten daar anders over. Nog nooit 4 dames zo snel uit de wagen zien springen bij de eerste stop!
Bekijk de eerste vakantiefoto's op "onze favoriete sites"
Ik leg de laatste hand aan mijn bagage. De laatste 24uren zijn ingegaan. Alles lijkt zo onrealistisch... Nog even en we stappen onze droom in. Wel met wat gemengende gevoelens: heel tevreden omdat we onze opzet konden realiseren, maar toch een beetje bedrukt dat ik mijn liefsten toch 2 weken erg zal missen. Morgen afscheid nemen zal zwaar zijn. Dat weet ik nu al. Zal me troosten met de gedachte dat ik met een fijn gezelschap een hele mooie reis tegemoet ga.
