Genoten van alles rondom mij: het rustige landschap, de mooie quilts, het warme lenteweer, het aangenaam gezelschap en nog zoveel meer. Mijn valiezen staan gepakt en binnen enkele uren vertrek ik naar huis. De plicht roept! Met pijn in het hart laat ik al dat moois achter mij. De herinneringen houd ik levendig. Bedankt aan iedereen voor deze onvergetelijke reis! Aan de rest van mijn reisgezelschap: maak er verder nog een prachtige reis van en behouden thuiskomst!
Vanaf nu neemt Françoise het stuur over en verzorgt Marina verder deze reisblog!
Vandaag naar de Farmers Market in Manheim getrokken. Elke dinsdag kan je er de hele dag langs zowel indoor als outdoor marktkraampjes lopen waar hoofdzakelijk Amish-boeren hun waren aan de man brengen.
Het begint wat lastig te worden voor "onze kleinen". Dit is geen middagdutje, maar een vooravond-dutje, gepaard met het nodige "boomzagen" geluid. Wie "onze kleinen" goed kent, weet waarover we het hebben...
3 dagen per week heerst er grote bedrijvigheid op de indoor markt van Lancaster Central Market. Regionale boeren en handelaars bieden er tal van producten aan. Het is er gezellig rondkuieren en proeven... Voedselbonnen blijken momenteel in Amerika geen rariteit meer te zijn.
Vandaag nog een Quiltshow meegepikt. Net buiten Lancaster vond het Quilt Blossom Festival plaats. Op 2 locaties waren quilts te bezichtigen, onder andere een tentoonstelling met quilts uit de Tweede Wereldoorlog. We werden met een authentieke schoolbus van de ene naar de andere locatie gebracht.
Gisterenavond in een Thai's restaurant gaan eten. Françoise, Maria en Nina kozen voor een gerecht "Young Lady on Fire", niet echt wetend wat er op hun bord zou liggen. Je had Françoises gezicht moeten zien toen ze uit de keuken kwamen, met een brandende kip! Na de maaltijd, geloof het of niet, deden we aan "midnight shopping". Ter gelegenheid van "de quiltweek" waren sommige quiltshops hier open tot middernacht! Wij konden de verleiding niet weerstaan...
Wie als quilter Lancaster aandoet, kan niet voorbij het Lancaster Quilt Museum zonder een bezoek te brengen. Ter gelegenheid van de quiltshow, werd de volledige collectie van het Lancaster County Heritage Quilt Fund getoond. Deze collectie was ooit privébezit van Doug Tomkins, eigenaar van Esprit. Designers gebruikten deze Amishquilts als inspiratie voor de Espritcollecties. Na zijn scheiding besloot Tomkins dat deze quilts terug naar "hun bakermat" moesten en schonk hen aan het Lancaster Quilt Museum, op voorwaarde dat ze werden tentoon gesteld. De huidige economische crisis in de Verenigde Staten beslist er echter anders over: tegenwoordig is het museum enkel nog 1 week open ter gelegenheid van de qultshow in Lancaster. Jammer! Wij hadden het geluk deze collectie nog te kunnen bekijken.
Een rit doorheen het Amish-landschap! Er heerst drukte op de velden. De Amish-boeren zijn met primitieve middelen volop bezig met de velden klaar te leggen, te bemesten, ploegen, zaaien en in te planten. Terwijl boer buurman met zijn moderne tractor over de velden schuurt, zit onze Amish-farmer op zijn knieën alle plantjes handmatig in de aarde te poten. Zijn zoon op een stuk oud ijzer, ploegt het aanpalende veld om op het ritme van de stappen van de muilezels. Hoe primitief hun werktuigen ook zijn, ze wonen wel op prachtige boerderijen. Rijdend doorheen dit rustige landschap kwamen we toevallig 2 quiltshops tegen die we dan ook als afwisseling met een bezoek vereerden.
Het tragische nieuws van het busongeval proberen we van hieruit op de voet te volgen. Ook wij leven mee met de getroffen families en schoolgemeenschap.
Op de eerste dag van de AQS Quiltshow waren we al om 8u in het Lancaster County Convention Center. Nog ruim de tijd voor een kop koffie. Toen de deuren werden geopend, was er zeker geen sprake van een overrompeling van bezoekers. Dat gaf ons wel de kans om de bijna 180 quilts en al de quiltstandjes rustig te bekijken. Het viel ons op dat Amerikaanse quilters het eerder op de traditionele manier houden waardoor het voor ons weinig vernieuwend was.
Een oud Amish-heertje zat vooraan op het houten terras, verscholen achter een mooie quilt die over de leuning hing van een quiltwinkel. Ons taaltje had zijn aandacht getrokken. Nog voor we de quiltwinkel binnen konden, kwam hij naar ons toe. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en begon spontaan te vertellen: over hoe zijn voorouders vanuit de Elzas in Amerika verzeild geraakten, over godsdienst en oorlogen, over hoe twee quilts aan de winkel werden gestolen. Hij was ook wel geïnteresseerd naar ons leven. Vol ongeloof keek hij ons aan toen hij hoorde dat onze vlucht acht uur duurde om Pensylvania te bereiken. Hij dacht dat een vliegtuig enkel motoren nodig had om op te stijgen en dat het verder vloog op de wind - like a bird in the sky - en leek opgelucht dat we aan boord van het vliegtuig toch ook eten en drinken kregen. Dat gesprek was zo hartelijk, zo spontaan dat we (Marina en Els) op slag smoorverliefd werden op "ons Amish-peetje".