 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 17-10-2010 |
 Allemaal vragen: weg ermee |
In delen van West-Friesland is het vanavond weer Knollenjanus, ter gelegenheid van de bietencampagne. De dorpsjeugd verkoopt deur aan deur knollen voor citroenen onder het zingen van het Knollenjanuslied: Knolle knolle Janus, je kent het wel. Het feest wordt afgesloten met het afschieten van de Westflinger Donderpot op de Brink in Wervershoof. Helaas ontaardt het feest de laatste jaren in relletjes, waarbij vorig jaar voor het eerst gewonden zijn gevallen, gelukkig slechts licht.
De titel van de log van gisteren? Sinds het opstaan liep ik met een liedje in mijn hoofd: Ze noemen mij... Annelies van der Pies. Birgitte Kaandorp. Vandaar.
Agorafobenhoekje. Het heroveren van de wereld gaat door (zie de log van 13/10.) Iedere dag zit ik wel even op de fiets. Het is nog niet zo dat ik het fluitend doe; als je me hoort fluiten is dat het gefluit van iemand die bang is in het donker en de boze geesten op afstand probeert te houden. Gisteren had ik me voorgenomen even naar de Haagse Mart te gaan: ik stond stijf van de zenuwen. Maar ik kan ook heel nuchter zijn en ik sprak mezelf vermanend toe: je moet niet zaniken; een ander moet dat niet tegen me zeggen. Ik heb het altijd heel tof gevonden naar de markt te gaan. Krijg ik het van massas in grootwinkelbedrijven Spaans benauwd, op de markt dreig ik alleen maar boos te worden: loop niet voor mijn voeten, trap niet op mijn hakken! Dus: gewoon gegaan. No sweat. Weer een stukje heroverd.
Een opmerking in de aflevering van Luther op Canvas over Het Misverstand in Het Huwelijk: Vrouwen hopen dat mannen veranderen, maar dat doen ze niet. Mannen hopen dat vrouwen niet veranderen, maar dat doen ze wel. Het klinkt plausibel.
Hey beste swingers,
Op zaterdag 16 oktober organiseren wij, opnieuw in onze villa, een private sauna - pool party. en dit van 21u tot 5u. Naast de gebruikelijke sauna-attributen hebben we tevens een verwarmd binnenzwembad een buitenjacuzzi, en een mooie grote zolder waar de matrasjes al klaar liggen..
Er is, naast ons, en 8 bevriende stellen nog plaats voor 2 singel mannen en een stel .. Dus als je zin hebt in deze kleinschalige party schrijf je zeker TIJDIG in ! Je kan gebruik maken van alle faciliteiten tevens wordener vingerhapjes, belegde broodjes en drank volop door ons voorzien. Wij doen dit enkel voor de fun, dus zonder financiele tegeoetkoming.
Nog vragen ???, Drop een mailtje Hope to C.U. soon Ronnie en Sandra Indien je vrijdag niet kan, zie hier zijn de data van de volgende partys: woensdag 20 oktober zaterdag 23 oktober woensdag 3 november vrijdag 19 november
Dit bericht vond ik in mijn mailbox, onverzonnen. Geen fancy advertentie, maar gewoon getypt, als van vrienden. Wat moet ik me daar nou weer bij voorstellen? Zal ik me aanmelden als singel man voor aanstaande woensdag? Dat ik daar dan achteraf een stukje over schrijf? Dat ik het dan eigenlijk doe voor jullie, de lezers? Maar ook: wat is precies een swinger? Denk je dat ik een swinger ben? Het moet haast wel, anders sturen Ronnie en Sandra niet mij deze mail. Dat ik als tegenprestatie wat taal- en typeles geef? Zou het de Sandra van Ronnies rozen zijn? Allemaal vragen: weg ermee. Want: gratis neuken, zuipen en vreten, waar vind je dat nog tegenwoordig? Voor belangstellenden, zij die onder mijn duiven willen schieten, en waarom niet, misschien komen we elkaar tegen: echteswingertjes@gmail.com
Dat je ergens bent geweest, naar de kroeg bijvoorbeeld, en je komt buiten en je herkent je eigen fiets niet meer, een fiets die je al jaren hebt. Het is niet de drank, maar er is een verbinding in de hersenen die hapert of helemaal kaduuk is. Na die hersenen een tijdje te hebben gepijnigd probeer je van armoe je sleuteltje op alle sloten. En dat voorbijgangers dan denken dat je een fiets probeert te jatten en dat je dan klappen krijgt.
Als je plots mensen niet meer herkent, lijkt me ook vervelend.
Wielerhoekje. De zaterdag-etappe van de Tour of Hainan is vanwege het noodweer afgelast. Dinsdag is de laatste dag van de ronde, woensdag wordt de tyfoon Megi op Hainan verwacht. Als het de weergoden behaagd rennen de renners vandaag van Chengmai naar Danzhou (foto: zoutafzettingen) over 172.8 kilometer. Hier valt het weer alles mee, maar ook aan het Comomeer kwam het met bakken uit de hemel.
De Ronde van Lombardije zou met een protestactie van de renners van start zijn gegaan. Ze wilden hiermee hun ongenoegen uiten over de uitspraken van de antidopingprocureur van het Italiaans Olympisch Comité (CONI). Ettore Torri had vorige week, na de positieve dopingplas van Alberto Contador, gezegd dat hij er zeker van is dat alle renners de dag van vandaag naar doping grijpen. Dopinggebruik kunnen we niet uitroeien. Woordvoerder Philippe Gilbert: Deze uitspraken kunnen we niet over onze kant laten gaan. In plaats van een korte staking hebben de renners voor vertrek anti-doping stickers aan het publiek uitgedeeld.
Het was dus bar en boos. Niet voor niets wordt de Ronde van Lombardijen de ronde van de vallende bladeren genoemd. Spekgladde wegen. Winnaar werd de man op wie ik mijn geld had gezet, helaas symbolisch: Philippe Gillbert, voor het tweede jaar op rij. Die later op de avond tot Flandrien van het jaar werd gekozen. Bauke Mollema reed een uitstekende koers. Hij wist zelfs sterk weg te springen in een klim, maar werd helaas in de afdaling weer gegrepen. Hij werd uiteindelijk twaalfde. Twee dagen eerder werd hij knap achtste in de Ronde Piemonte, een koers die ook door Gilbert werd gewonnen, ook voor de tweede maal op rij.
Een foto van Bauke. Op het dorp zeiden we vroeger: hij heeft een neus om blik mee te snijden, maar dat is niet aardig.
Dan toch nog enkele woorden over Yuri van Gelder? Wat is die jongen de afgelopen week door het slijk gehaald en alle media deden mee. Of hij een echte cokejunk was, waag ik de te betwijfelen: dan zet je niet zulke prestaties neer. Onder druk heeft hij zich dan toch bij een Schotse afkickkliniek gemeld. Stel hij was wel verslaafd. Als hij die verslaving er dan onder heeft weten te krijgen: petje af. Maar 90% van de afgekickte verslaafden valt weleens terug. Het enige dat je dan kan doen is die slipper achter je te laten en weer doorgaan op de ingeslagen weg. Pobody is nerfect! Dus al zou hij weer gebruikt hebben, wat nog maar de vraag is... Maar de goegemeente heeft hem volledig afgebrand. Waar is het fatsoen tegenwoordig, vraag ik u af.
|
|
|
|
|
| 16-10-2010 |
| On mâappelles Adriaan la banane |
Vandaag is het feest van H. Eberhard de Moedwillige, bij leven geitenhoeder op de heide bij Bad Tölz. Het feest wordt vooral in Zuid-Duitsland, met name in Beieren, uitbundig gevierd. Onbekend is waar zijn bijnaam, de Moedwillige, zijn oorsprong vindt. Qua patroon- en bescherm- wacht het Vaticaan op een vacature.
Als ik in een boek zit, zit ik er ook echt in. Bij een goed boek begint dat al meteen op de eerste bladzijde: je hebt geen kind meer aan me. Daarom woon ik ook alleen: niets mag me uit mijn boek halen. Een muziekje opzetten als ik zit te lezen is uit den boze. En vooral niet tegen me praten. Nu kan je in een boek zitten en in een boek zitten. Soms laat ik me geheel meeslepen. Dat gebeurde me gisteravond, met een boek van Nicci French: Secret Smile (2004), afgelopen dinsdag gescoord bij Eduard.
De plot, zo ver ik het boek nu heb gelezen, is eenvoudig: Miranda gaat een paar maal stappen met ene Brendan. Op een avond, de negende dag, komt zij uit haar werk en vindt hem op haar bank: hij had de sleutel onder de bloempot gepakt. Ze zet hem de deur uit. Wegwezen jij. Enkele weken later: vreugde in de familie, haar jongere zus heeft een nieuwe vriend. Jawel, Brendan. Iedereen is bezorgd om Miranda: Brendan heeft het immers met haar uitgemaakt en zij zal er moeite mee hebben dat hij nu met haar zus gaat. Affijn: die creep is geobsedeerd door haar en maakt haar het leven zuur, achter de rug van de anderen. Ze vinden hem allemaal een schat.
Voorbeeld: als zuslief en Brendan zich verloven, komt hij tijdens het feestje in familiekring naar haar toe en zegt zachtjes: ik heb op je mond gelet en voelde weer hoe ik erin klaarkwam. Enzovoorts, enzoverder. Ik ging me steeds kwader op die gozer zitten maken. En op haar: godverdomme meid, doe er wat aan! Alsof ik naar het toneel roep: kijk uit, achter je! Ja, lach maar. Ik heb het boek moeten wegleggen, om te voorkomen dat mijn nachtrust naar de vaantjes ging. Voor de gemoedsrust heb ik Sjöwall & Wahlöö gepakt, De gesloten kamer (1972). De achtste in de reeks van tien over Martin Beck, chef van de moordbrigade. Het klinkt misschien vreemd: er wordt gemoord, maar het is heerlijk ontspannend om te lezen. Straks, bij daglicht, weer door met Nicci French.
Laat ik mezelf eens herhalen, dat doe ik wel vaker. In mijn log van afgelopen 29 mei schreef ik: Mark Rutte zei gisteren in De Krant, in een discussie met Job Cohen: We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Dat is de fontein van het Vaillantplein, vernoemd naar de Franse autocoureur Michel Vaillant. Zie hier een foto, met dank aan Niek van Hagazine, links bij de links. Daar omheen zit niet één koffiehuis. Misschien bedoelt Rutte: in een straal van 500 meter. Dat zou kunnen, het is een dicht bebouwde wijk.
Om het plein met de fontein te zien, klik deze link (Google maps). Het plein is bij de A. Let op: drie hoeken. Op één zit een kantoor, de tweede een woninginrichtingszaak, op de derde een peuterspeelzaal. Maar Rutte zegt: daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Boel shit, dus. Waarom zei die man dat eind mei? Had hij de gedeugstone al in zijn achterhoofd? Wat was dit voor rare stemmingmakerij? Is hij inmiddels door een CDA-collega op de vingers getikt? Want: klik voor de gein nog eens op de link: links vanaf het plein zie je een gracht. De ene kant heet het Buitenom, de andere kant Houtzagerssingel. Precies in het midden van het Buitenom zie je een groter pand: dat is het CDA-partijbureau. Het Buitenom is éénrichtingsverkeer in de richting van het plein. Iedere CDA-hotemetoot die op de zaak is geweest, moet dus langs het plein. Kan dus iedere keer constateren dat daar géén Turkse koffiehuizen zitten.
Je ziet me momenteel niet zitten, maar reken maar: ik maak me weer kwaad. Waarom zet die flapdrol van een Rutte onze wijk in een tendentieus daglicht? Met kletspraat, met een leugen? Mocht je hem tegenkomen, vraag het eens. Is dat ónze minister-president? Dacht het niet, laat dat onze er maar af.
t Is een kwestie van geduld
tot heel Limburg Hollands lult
Wielerhoekje. Hij heeft het hem weer geflikt: Kenny van Hummel heeft ook de vijfde etappe van de Tour of Hainan gewonnen! In de sprint versloeg hij Ivan Kovalev van Team Moscow en Jonathan Cantwell van Fly V Australia Pro Cycling Team. Taiji Nishitani is weggevallen uit de top-drie van het algemeen klassement. Die luidt nu: 1. Valentin Iglinskiy van Team Astana, 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:20 en 3. Kiel Reijnen van Jelly Belly Presented By Kenda op 0:23. Op deze zaterdag rijden de renners van Haikou, finishplaats van gisteren, naar Chengmai over 164.6 kilometer.
|
|
|
|
|
| 15-10-2010 |
| They shoot horses, donât they? |
Het is de naamdag van de H. Griselda van Teuteringen, stichtster van de orde der Griseldienen, een gemeenschap van religieuzen die met de opbrengsten uit prostitutie goede werken verrichten onder de armen in sloppenwijken. Ondanks de teruggang in het aantal roepingen de laatste decennia zijn er nog steeds twee nonnetjes te vinden in de Haagse Geleenstraat.
De quizvraag van gisteren: wat hadden Aldous Huxley en C.S. Lewis gemeen? Lezer Joop gaf het volledige antwoord: zij overleden beiden op 22 november 1963. Hun dood werd echter overschaduwd door de moord op John F. Kennedy in het Dallas van J.R.*
Het volgende citaat had ik nog in portefeuille. Nog even en het moment is daar om het te gebruiken, wist ik. Het komt uit het Sinister Dagboek van Abel Tiffauges, aan te treffen in De Elzenkoning (Le Roi des Aulnes) van Michel Tournier:
6 mei 1938. Vanmorgen prijken op de voorpaginas van alle kranten de portretten van de leden van het nieuwe kabinet. Ontstellende verzameling galgentronies! De laagheid, de abjectie en de domheid staan op telkens verschillende wijze te lezen op deze tweeëntwintig gezichten - die men al wel twintigmaal heeft kunnen bewonderen in andere kongsies. De meesten maakten overigens deel uit van het vorige kabinet.
Toeval? Natuurlijk niet: verandering is een relatief begrip. Tiffauges poneert hierna een zestal stellingen, waarvan ik je er twee niet wil onthouden. Stelling vijf:
Het zou nuttig zijn aan de grondwet een artikel toe te voegen volgens hetwelk alle leden van een gevallen regering zonder uitstel of appèl moeten worden gefusilleerd. Het is ondenkbaar als mannen aan wie de natie haar vertrouwen heeft ontnomen niet alleen ongestraft naar huis kunnen gaan, maar zelfs met het brandmerk van hun frauduleuze mislukking hun politieke carrière voortzetten. Die bepaling zou het driedubbele voordeel hebben de natie te bevrijden van haar meest stinkende ettergezwel, de terugkeer van dezelfde koppen in de volgende regeringen te vermijden, en aan het politieke leven iets toe te voegen dat er het meest aan ontbreekt: ernst.
Harakiri plegen, of seppuku, of hoe heet dat Ralf, of is dat hetzelfde, mag natuurlijk ook. In geval van een vuurpeloton voeg ik er aan toe dat het dient te worden gevormd door lieden uit groepen die het meest last hebben gehad van die regering. Je begrijpt: ik ga leren schieten. Te meer ook om me te kunnen voegen naar stelling zes:
Elkeen moet weten dat wanneer hij vrijwillig een uniform van welke soort dan ook aantrekt, hij zich stempelt tot volgeling van Mammon en zich de wraak van de fatsoenlijke mensen op de hals haalt. De wet moet tot de onreine dieren waarop men het hele jaar door mag jagen onder meer rekenen: smerissen, priesters, parkwachters, en zelfs leden van de wetenschappelijke colleges.
Je ziet: zo moeilijk is het niet om tot een betere wereld te komen.
In De Krant las ik: Een bonusplafond voor bestuursvoorzitters pakt voordelig uit voor aandeelhouders. Als een topbestuurder een extreem hoge bonus ontvangt, rendeert het aandeel van het bedrijf namelijk slechter. En ik dacht: jeetje, hier is over nagedacht. Daarvoor moet je echt heel goed in de materie zijn ingevoerd.
Een verzoekje. Landgenoten! Bij manifestaties als Prinsjesdag, veteranendag, Parkpop en demonstraties, hangt er constant een politiehelikopter in de lucht om de menigte in de gaten te houden. Soms wel twee of drie. Daar wordt een mens horendol van, kniftig. Doe mij en jezelf een plezier. Mocht je de straat op willen om te protesteren tegen het komende regeringswanbeleid, wijk alsjeblieft uit naar het Museumplein. In de hoofdstad is men gewend aan herrie, velen zijn er speciaal voor gaan wonen. Maak er een uitje van. Bezoek bijvoorbeeld een museum dat toevallig niet wordt verbouwd. Pak een show mee in Carré. Win win voor jou en mij. Wil je dat voor me doen?
* Lezeres Marjon wees mij erop dat 22 november 1963 tevens de geboortedag is van de bekende Engelse voetballer en manager Tony Mowbray en de Amerikaanse acteur, producer en regisseur Brian Robins. Gordon, artiestennaam van Cornelis Willem Heuckeroth, is van een heel andere datum: 6 juli 1968. Dat alles is ondergesneeuwd door belangrijker gebeurtenissen. Maar is het niet zo dat ieders geboorte, tenzij van koninklijke of showbizz huize, kortom: roddelbladfähig, buiten de familiekring ongemerkt voorbijgaat? Je wilt het nu niet meer geloven, maar zo is het ook mij vergaan.
Wielerhoekje. Ja hoor, Kamikaze Kenny van Skil-Shimano heeft de vierde etappe van de Tour of Hainan gewonnen. In de sprint versloeg hij Valentin Iglinskiy van Team Astana en Ivan Kovalev van Team Moscow. De kop van het klassement is onveranderd, zij het dat Iglinskiy iets is uitgelopen: 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto nu op 0:15 en 3. Taiji Nishitani van Aisan Racing Team op 0:16. Vandaag rijden de renners van Wenchang, de finishplaats van gisteren, naar Haikou over 156.8 kilometer.
Een weetje. Misschien had je het zelf al bedacht, maar de Chinese stad Haikou is de bakermat van de bekende dichtvorm. Pas in de zeventiende eeuw is deze overgewaaid naar Japan. Met succes: tegenwoordig zijn veel mensen ervan overtuigd dat de haiku van origine Japans is. Niet dus. Een voorbeeld uit eigen doos, met als titel: Meester
Jukebox: Lee Towers
een voormalig kraandrijver
noopt mij tot hijsen
Voor de muggenzifters & kniesoren: Juke is één lettergreep.
|
|
|
|
|
| 14-10-2010 |
| All along the bible belt |
Vandaag is de naamdag van de H. Jodocus van Padua, beschermheilige van roodharigen, patroonheilige van bruggenbouwers en tandartsen. Ik heb niet zo veel met hem.
Een aardige quizvraag, voor de fervente lezer. Wat hadden Aldous Huxley en C.S. Lewis gemeen? Morgen het antwoord.
Ik heb altijd gelijk is een roman (1951) van Willem Frederik Hermans, wie leest hem nog? Dat zou ik zelf niet durven zeggen: ik heb altijd gelijk, want ik weet, dat ik er nogal eens naast zit. Toch gebeurt het wel dat ik achteraf in het gelijk word gesteld. Zo heb ik nooit een woning willen betrekken waarvoor je huursubsidie, die tegenwoordig huurtoeslag heet, nodig zou hebben. Reden? Overheden en parlement staan erom bekend regelingen tussentijds aan te passen en daar pas ik voor. En verdomd, ik heb gelijk gekregen. Dit jaar is de huurtoeslag gedaald, volgend jaar daalt-ie verder, het jaar daarop nog verder. En dat heet dan: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. Ter vergelijking: in 2010 kost de huurtoeslag de overheid 2,3 miljard euri, de hypotheekrenteaftrek kostte de overheid in 2009 ruim 11 miljard euri (cijfers van VROM). Ik bedoel maar - bedenk zelf wat ik dan bedoel.
Het is niet alleen die huurtoeslag. Gerommel met de zorgtoeslag, het schappen van aftrekposten zoals invaliditeit en de aftrek voor bejaarden, enzovoorts, enzoverder. Per onderdeel gaat het niet om wereldschokkende bedragen, maar alle beetjes... Daar hoor je eigenlijk niemand over. Is er al een instantie geweest die eens heeft opgeteld hoeveel uitkeringsrukkers en andere minimumlijders er de komende jaren op achteruit gaan? Honderden euri buurvrouw, en dat trekken we niet.
Vanaf de jaren negentig is het voor onze groep alleen maar slechter geworden, veel slechter. Ik heb het al eens aangehaald en ik doe het nogmaals. Sinds begin jaren tachtig zit ik op een minimale uitkering. Handicap & gekte. Dat is een tijdlang goed te doen geweest, want ik heb niets met luxe. Een aantal jaren heb ik met mijn spaarzame levensstijl steeds wat centen opzij kunnen zetten. Dan kon ik soms een eerstehands boek kopen, een cd, twee weken per jaar naar Barcelona gaan. Dat is al een aantal jaren godsonmogelijk. Vaste lasten en katten- en mensenvoer, dat is het wel zon beetje, meer geef ik niet uit, meer kan ik niet uitgeven. Ik draai kiet als het meezit. Of ik verzekeringen heb, buiten het ziekenfonds? Waarvan dan?
Baart mij de toekomst zorgen? Dat valt mee en wel hierom. Hele volksstammen die in dezelfde financiële positie zitten bezondigen zich nog steeds aan, wat ik noem, luxe. Die hele volksstammen zullen dus eerder naar de gallemiezen gaan dan ik. Zij zullen in opstand komen en ik zal daarvan de vruchten plukken. Het is maar een theorie. Laat ik het de Verelendungstheorie noemen.
Alle media waren aanwezig, geen netwerk liet verstek gaan. Zo eindigden 33 dagen van intense male bonding met een sisser.
De roman Nemesis van Philip Roth gaat over de grote polio epidemie van begin jaren veertig. Vooral in de joodse wijk van de stad Newark, Weequahic, slaat het noodlot zwaar toe: er zijn veel doden te betreuren. Dat er doden vallen is niet gebruikelijk. Het poliovirus vernietigt zenuwcellen, waardoor verlammingen kunnen optreden. Je sterft alleen door verlamming aan de ademhalingsorganen. Mensen wisten niet hoe het virus zich verspreidt. De raarste verhalen deden de ronde, afwijkende mensen werden gemeden als de pest. De hoofdpersoon van het boek, Eugene Bucky Cantor, neemt alle schuld op zich, met desastreuze gevolgen. Nu weten we dat het virus zich verspreidt via uitwerpselen.
De laatste grote polio epidemie hier te lande was in 1956. In het totaal 2206 mensen kregen de ziekte. Hoeveel doden er zijn gevallen, en of, is mij onbekend. Waarom die epidemie in mijn geheugen staat gegrift? Een van mijn broers is er gehandicapt door geraakt. Het lullige is dat in datzelfde jaar, 1956, het poliovaccin werd ontdekt. Net te laat voor hem.
In Nederland zijn er naar schatting zon 15.000 mensen die ooit polio hebben gehad. In ernst variërend van licht griepachtige verschijningen tot vrijwel gehele verlamming. Polio is hier tegenwoordig hier vooral bekend in zwaar gristelijke kringen: all along the bible belt. Lieden die er bijbelse bezwaren tegen inentingen op nahouden en daarmee hun kinderen in de waagschaal stellen. Over een achterlijke religie gesproken. Ook antroposofen hebben er een handje van. Ik zou zeggen: uit de ouderlijke macht zetten die idioten en steriliseren.
Voor hen de woorden van Eugene Bucky Cantor: I dont know why God created polio in the first place. What was He trying to prove? That we need people on earth who are crippled?
Steeds vaker worden juweliers overvallen. Laatst viel er zelfs een dode. Naar aanleiding daarvan werd voor een nieuwsrubriek een mevrouw geïnterviewd, een klant van die zaak. Mevrouw vertelde vaste klant te zijn. Wat??? Vaste klant van een juwelier??? Affijn. De oplossing lijkt me eenvoudig en goedkoop. Die zaken hangen vol cameras. Je hebt er maar één nodig. Richt die op de volglas entree, maar houdt deze gesloten. Pas als een potentiële klant vol in beeld is geweest, in het systeem zit, laat je hem binnen. Of haar, als het een vaste klant is.
Wielerhoekje. Derde etappe van de Tour of Hainan is gewonnen door de Amerikaan Charles Bradley Huff van de ploeg Jelly Belly Presented By Kenda. Kenny van Hummel werd vijfde in dezelfde tijd; hij verloor dus in de sprint. In de top van het klassement is niets veranderd. Vandaag, het Chinese vandaag, dus ze zijn op het moment dat ik dit schrijf waarschijnlijk al over de finish, vandaag de 4e etappe van Xinglong naar Wenchang over 162,9 km. Voor renners in de bus is deze ronde een vakantiereisje.
|
|
|
|
|
| 13-10-2010 |
| De Nobelprijs voor Harry Mulisch |
De fobie van een ander is moeilijk te vatten. Sterker nog: ik heb agorafobie en zelfs ik begrijp er geen ene moer van. Maar onderschat het niet. Op straat, weg van huis, kan er zo maar een paniekaanval optreden. Dus neem ik al tijden mijn voorzorgsmaatregelen: domweg niet de deur uitgaan als ik wankel ben, en dat is vaak. Nou ja, met mooi weer zit ik voor de deur in het hofje en naar de super om de hoek wil ook nog wel lukken. Maar verder? Ho maar. Bevalt dat? Allerminst. Ik sta dan ook inmiddels op de wachtlijst voor therapie. Maar afgelopen zondag was ik het goed zat.
Nu was ik vorige week zondag al met angst en beven naar de Markthof gegaan: bloemen kopen voor mijn tuinvrouw die jarig was. Dichterbij huis zijn geen bloemen te koop. Hagenezen weten dat de Markthof niet zo ver voor mij is, maar toch. Het was voor het eerst sinds maanden dat ik er kwam. De dagen daarna ben ik weer in mijn veilige omgeving gebleven. Zondag dacht ik: ik wil zelf ook bloemen hebben. Ik hou van bloemen - bloemen houden niet van mensen, het is hun dood. Dus weer naar de Markthof, twee bosjes fresias gehaald. Thuisgekomen dacht ik: en nu door! Ik ben naar de Paleistuin gegaan met Baas en Hond, je hebt het gelezen. Op de terugweg even omgereden, langs Eduard in de Vondelstraat, tweedehands boeken. Hij was gesloten, maar er lagen mooie boeken voor heel weinig in de etalage.
De enige manier om de cirkel te doorbreken is doen.
Maandag dus weer op de fiets gestapt, echter ook op maandag komt Eduard zijn bed niet uit. Maar ik had nog een boekenbon in mijn portemonnee zitten en ik wilde graag de nieuwe Philip Roth, Nemesis. Shaggie draaien, diep ademhalen, doorbijten. Naar mijn favoriete boekhandel op het Noordeinde, Buddenbrooks: gesloten. Dan maar naar Van Stockum op het Noordeinde: verdwenen. Van Stockum in de Venestraat: verdwenen. Verwijs op het Buitenhof: verdwenen. Omdat ik toch op pad was en niet met lege handen thuis wilde komen ben ik even bij De Slegte in de Spuistraat binnengestapt. Heart beat like thunder. Daar vond ik, voor weinig, een alleraardigst boekje van George Sand: De onnozele hals (Histoire du véritable Gribouille, 1850, met tekeningen van Maurice Sand, haar zoon). Uiteindelijk kwam ik terecht bij de American Book Center, op de Poten, schuin tegenover de ingang van Nieuwspoort. Die hadden Roth in overvloed.
Er altijd voor zorgen dat je onderweg aan andere, leuke dingen denkt.
Dinsdag weer naar Eduard en verdomd, hij was geopend. Een aantal boeken gescoord voor 50 cents stuk:
Sjöwall & Wahlöö - De gesloten kamer (1972)
Robert B. Parker - Family Honor (1999)
Pieter Aspe - Het vierkant van de wraak (1995)
Nicci French - Secret Smile (2004)
Jonathan Kellerman - Over the Edge (feat. Alex Delaware, 1987)
dr. P.M. Maas - François Villon; rover, moordenaar en dichter (1961)
John Grisham - Ford County (stories, 2009)
Aldous Huxley - Gasten op Crome (Crome Yellow, 1921, zijn debuut)
En wat duurdere boeken, voor één euro stuk:
J. Bernlef - Onder ijsbergen (1981)
Anaïs Nin - Henry en June (Henry and June: From A Journal of Love: the Unexpurgated Diary of Anaïs Nin (19311932), 1986)
Abdelkader Benali - Bruiloft aan zee (1996)
Lydia Rood - Een mond vol dons (1993)
Kader Abdolah - De reis van de lege flessen (1997)
Qua lezen kan ik zo wel weer een week of twee vooruit. Maar straks eerst weer even een stukje fietsen. Later dit jaar eens het nieuwe huisje van de Boskater bezoeken. In het verre Wychen. Dat gaat lukken. De worstelaar komt boven.
Van verschillende Nobelprijswinnaars heb ik meerdere boeken, maar die zijn allemaal achteraf aangeschaft. Van Mario Vargas Llosa had ik op het tijdstip van toekenning vier romans staan. Wij, de Philip Roth liefhebbers, hopen ieder jaar dat hij eens aan de beurt komt. (De Nobelprijs voor Harry Mulisch? Get real! Nooteboom, misschien, of J. Bernlef, maar Mulisch??) Van Philip Roth heb ik er wel een paar: hij heeft nu 31 romans geschreven en na de aanschaf van Nemesis heb ik daar nu 25 van staan. Vriend P. buigt zich momenteel over mijn belastingteruggave van de laatste drie jaar. Als de tollenaars (Matteüs 9:9-12) over de brug komen, trakteer ik mezelf op de ontbrekende zes: een oude mannenhand is gauw gevuld.
Boel shit. Mark Rutte wordt verweten dat de man-vrouw verhouding nogal scheef ligt in zijn te vormen kabinet. In plaats van dat hij eerlijk zegt: daar heb ik me niet zo mee bezig gehouden of het interesseert me niet, komt hij met het kul argument: we hebben gezocht naar de beste mensen. Kom nou. Er krijgen mensen portefeuilles waarmee ze zich in het verleden nauwelijks hebben beziggehouden. En moet je een genie op een bepaald terrein zijn om er als minister de scepter over te zwaaien? Voor iedere ministerspost is een capabele vrouw te vinden. Maar je moet het wel willen. Hou me ten goede: het zal me aan mijn reet roesten hoeveel vrouwen er bij Rutte aanschuiven. Of je nou door de reu gebeten wordt of de teef.
Wikipedia. Ik heb geen lemma Adriaan Bontebal op Wikipedia aangemaakt. Dat is geen bescheidenheid en zeker geen valse: er valt gewoon niet zoveel te melden. Bovendien horen narcissen in de tuin of in een vaas.
Wielerhoekje. Oké Ralf, het was gisteren een beetje flauw. De Tour of Hainan heeft niets met Japan te maken. Hainan is een eiland in het zuidoosten van China en tevens de kleinste provincie van het land. De winnaar van de eerste etappe, Yuriy Metlushenko, is ook geen Japanner, maar een Oekraïner. De tweede etappe is inmiddels gewonnen door Valentin Iglinsky, een Kazak.
Het algemeen klassement na twee ritten:
1. Valentin Iglinskiy van Team Astana
2. Taiji Nishitani van Aisan Racing Team op 0:04
3. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:06
En de Nederlanders:
37. Kenny van Hummel van Skil-Shimano op 2:24
56. Ronan van Zandbeek van Skil-Shimano op 2:30
58. Luc Hagenaars van Kuota-Indeland op 2:30
88. Emmanuel van Ruitenbeek van Kuota-Indeland op 2:30
117. Khalid Bounida van Marco Polo Cycling Team op 9:47
127. Stefan Cohnen van Team Differdange op 18:21
|
|
|
|
|
| 12-10-2010 |
| Le droit à la paresse |
(Het recht op luiheid, een boekje, pamflet, van Paul Lafargue, nota beide benen een schoonzoon van Karl Marx.)
Wat sta je hier te lummelen? Ik ben aan het vogelen. Pardon? Vogelen. Vogelspotten. Oow. Juist ja. En? En wat? Heb je al iets leuks gespot? Jawel. Over gindse heuvel... Welke? Gindse. Ja? Daar roept de koekoek zacht. Ik hoor niets. Ik zei ook: zacht. En wat zingt daar dan? Waar? Daar links. Dat: dudeljoho? 'En anders niets? Nee. Geen idee.
Gisteren een beetje dom geweest met het zoeken naar een afbeelding van het merk hond waarover Thomas Mann in zijn Baas en Hond schrijft. Zijn Bauschan is een kortharige Duitse patrijshond. Gegoogled met de Nederlandse naam en dat lukte dus niet. Maar hé, ik heb vijf jaar Duits op school gehad, vier jaar op de Mulo en een jaar op de landbouwschool. Dus gegoogled op Deutsche stichelhaar hühnerhund. Et voilà. Dit lijkt meer op de hond die Mann beschrijft, zij het dat zijn exemplaar wat verfomfaaid was.
Deutsche stichelhaar hühnerhund. Ligt dat nou aan mij? Als ik de naam hardop en kortaf uitspreek, zie ik hem meteen een kamp bewaken.
Vijf jaar Duits, vijf jaar Engels, vier jaar Frans en een half jaar Spaans; naast Nederlands lees ik slechts met grote regelmaat Engels. Noem het luiheid.
al
ten le
bui maal
naar
mee
Kom
Wie-hie-hie-le-waal
Mark is nauwelijks geïnteresseerd in vrouwen, dat zeiden we vroeger thuis al.
Wielerhoekje. Helaas moet ik beginnen met een hardgrondig: verdomme! Excusez le mot. Ik ben helemaal niet van het vloeken. Niet in of uit principe, maar komt er weinig van. Maar nu moet het: verdomme! Het komt uit mij tenen, alle vijf. Robert Gesink start zaterdag niet in de Ronde van Lombardije! Het Italiaanse Lombardije niet het Rotterdamse. Zondag is zijn vader tijdens een mountainbike-toertocht, de Bart Brentjes Challenge, zwaar ten val gekomen. Hij is met de traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis van Maastricht. Zijn toestand is heel ernstig. Het is dus begrijpelijk dat Robert naar huis is gevlogen.
Robert Gesink is juist zo lekker bezig dit seizoen. Zo won hij een maand geleden met een solo de GP Montreal, zaterdag deed hij hetzelfde in de eeuw oude Ronde van Emilië in Italië: in de steile straatjes van Luca wist hij de Ier Martin en de Italiaan Scarponi te verschalken. Hij was één van de grote kanshebbers voor aanstaande zaterdag. Het mag niet zo zijn. Dan zet ik mijn geld maar weer op Philippe Gilbert.
Voor de leek: de Ronde van Lombardije is een koers die ruim rond het Comomeer in Noord-Italië gaat.
Dan toch nog goed nieuws voor Ralf: de1e etappe van de Tour of Hainan is gewonnen door Yuriy Metlushenko. Zeg eerlijk: dat had je niet verwacht.
|
|
|
|
|
| 11-10-2010 |
| De zelfzuchtige houding van vele rijkaards |
Oké, toegegeven, het is geen eerste zin, het zijn de vier eerste zinnen. Maar evenzogoed: wat vind je hiervan?
Wanneer het schone jaargetijde zijn naam eer aandoet en het gekwinkeleer der vogels mij bijtijds heeft kunnen wekken, omdat ik de vorige dag te rechter tijd heb afgesloten, mag ik graag reeds voor de eerste maaltijd en zonder hoed een half uurtje naar buiten gaan, de laan voor het huis in of anders naar de beplanting verderop, om een paar teugen te nemen van de prille ochtendlucht en mijn aandeel in de genietingen van de pure vroegte niet geheel te verspelen voordat het werk mij in beslag neemt.
Ik laat dan, op de trap voor de huisdeur, twee fluittonen horen, grondtoon en dalende kwart, zoals de melodie begint in het tweede deel van Schuberts Onvoltooide Symfonie - een signaal dat een indruk kan wekken als was er een roepnaam van twee lettergrepen in verklankt.
Meteen daarop, als ik mijn weg vervolg in de richting van de tuinpoort, klinkt er in de verte, aanvankelijk nauwelijks hoorbaar, maar al gauw naderbij komend en duidelijker wordend, een zacht gerinkel, zoals dat wel ontstaat wanneer een politiepenning tegen het metalen beslag van een halsband aan tikt: en wanneer ik mij dan omdraai zie ik Bauschan in volle vaart om de verste hoek van het huis komen en kaarsrecht op mij afstormen alsof hij voornemens was mij omver te rennen.
Zijn onderlip krult van inspanning wat om, zodat er twee, drie van zijn onderste voortanden bloot komen en prachtig wit schitteren in de vroege zon.
Het zijn de eerste zinnen van Baas en Hond (Herr und Hund, ein Idyll, 1919) van Thomas Mann. Dat komt zo. Toen gisteren bleek dat de lente definitief was doorgebroken, wilde ik maar één ding: onderuit gezakt op een bankje in het park met een boek op schoot. Baas en Hond moest het zijn, omdat ik er toentertijd zo van had genoten en het naar mijn gevoel echt bij zon luie zondagmiddag past. De leeszaal werd de Paleistuin, achter het 'werk'paleis van jullie Hare.
(Bekijk het Wikipedia lemma van Thomas Mann. Voor het eerst in mijn lange carrière heb ik iets veranderd in een Wiki. Liever gezegd: aangevuld. Ik ben nu officieel gebruiker, want je kan niet zo maar iets veranderen. Bij de bibliografie stond bij Baas en Hond aanvankelijk alleen: (in 2003 in het Ned. vertaald door Alfred Krans). Moet je zien wat er nu staat. Want de vertaling van Pé Hawinkels is degene die ik heb. Ook weer zon weetje waar je verder niets mee opschiet.)
Grappig. Pas toen ik deze log ging schrijven, schoot mij te binnen: ik heb al eens over dit boek geschreven. Toen ik zojuist googlede en het betreffende stukje vond, 20 augustus 2007, vielen meteen twee treffende overeenkomsten op. Ook toen heb ik het op een luie zondag gelezen, ook toen moest er die dag wielrennen gekeken worden. Gisteren was dat Parijs-Tours, een prachtige wedstrijd die dit maal gewonnen werd door het Boerenleenbank warhoofd Oscar Freire. Oscarito voor intimi en voor mij. En, beste Ralf, om je dag goed te maken: Arashiro werd vijfde. Voorwaar een mooie prestatie.
Als je de naam Bauschan, de hond uit de titel dus, Google-afbeeldingt vind je deze foto. Het is niet de Bauschan van Thomas Mann. Op de foto zie je een schnauzer, een utrillo schnauzer, terwijl het origineel een kortharige Duitse patrijshond is. Daarop googlen heeft geen zin: onveranderd schakelt het systeem door naar de Drentsche patrijshond.
Nou, en met dat soort kleinigheden hou ik me vaak bezig. Ik schiet er weinig mee op, maar het voelt zo lekker. (Ik moet denken aan de Boskater en haar Noa.)
Omdat het lente is, wilde ik meteen na Mann iets romantisch lezen. Het is De molenaar van Angibault (Le meunier dAngibault, 1845) van George Sand geworden. Bovendien, gezien het huidige tijdsgewricht, hoopte zij haar lezers ervan te overtuigen, schrijft de vertaler, L. Bianchi, in zijn/haar inleiding, dat die ruwe, onontwikkelde boeren evengoed als de gecultiveerde aristocraten een zielenadel bezaten. Hun edelmoedigheid was een schrijnende aanklacht tegen de zelfzuchtige houding van vele rijkaards die meenden, dat hun aardse bezit hen tot halfgoden maakte, verheven boven elke wet. Hetgeen meteen een bruggetje is naar het volgende:
Kees van Kooten, gisteren te gast in Kunststof TV, had de Quote gekocht, het lijfblad van graaiend Nederland. Met zon ouderwets rekenmachientje was hij de Quote 500 te lijf gegaan, de lijst van 500 rijkste mensen in ons land. Ze blijken samen meer dan 500 miljard te bezitten. En dan moeten wij zweten om 18 miljard aan bezuinigingen op te hoesten!
Het Quote-lijstje van 2010 is op het web nog niet te vinden. Vorig jaar, en zeker & vast ook dit jaar, was de eerste plaats voor de familie Brenninkmeijer, oftewel C&A. Vermogen: 20,5 miljard. In miljoenen: 20.500 miljoen. Het is onbeschoft.
Naast me, aan deze kant van het glas, loopt zoiets over het raam. Die kleuren, mooi hè? Angst heb ik er niet voor, maar het gaat me te ver om hem te pakken en buiten te zetten. En doodslaan zal ik niet. In mijn tuintje zitten een aantal van deze jongens. Fascinerende wevers, een genot om zon beestje bezig te zien.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
