Over vechten en (vr)eten Want leegte is duizend keer veiliger dan verdriet
13-12-2012
Dag nieuwe blog!
Mijn naam is Zwevelien. Ik ben een beetje gestoord. En daar probeer ik mee te leven. Want ik heb nog tijd genoeg om dood te zijn. Alleen vind ik 'leven' nogal eng. Soms ben ik er heel goed in en geniet ik er van. Er zijn namelijk ook veel goede dingen in mijn leven: ik heb vrienden, een liefje, ik volg een opleiding, ik heb een dak boven mijn hoofd. Ik kan blij worden van een dom liedje of een kwispelende hond. Maar toch, soms doet het pijn om te leven en is de gedachte aan 'de toekomst' te beangstigend. Soms voel ik me zo nutteloos en leeg dat ik me automatisch focus op (niet) eten en afvallen. Ik besef dat het een obsessie is die niets oplost, maar ik kan niet zonder de steun van ana. Het doet me al de rest vergeten en doet me weer geloven dat ik toch iets kan. Ik wéét dat ik niet dik ben, maar ik zie het niet. Ik zie alleen vet. En ik wéét dat dat vet grotendeels tussen mijn oren zit, maar ik durf en kan mijn obsessie met afvallen niet loslaten. Niet op dit moment in mijn leven. Misschien, hopelijk, ooit wel.
