|
Dierbare Portasci,
Beste vrienden, beste Portasvrienden,
Het opgeblazen gevoel van Nathalie is niet meer. Ze ligt nog steeds geveld te bed, veel te weinig nagenietend -- vrees ik -- van een mooi weekend. Deze ochtend was het ten alle kante spetter, spetter.
Eigen lof stinkt.
Daarom wil ik jullie bewieroken.
Voor:
jullie enthousiaste deelname
jullie zoektocht naar de bestemming
jullie stiptheid bij de conference call
jullie voorbereiding van het mooiste moment
jullie stiptheid bij het ochtendgloren. 2x stonden we meer dan een half uur voor tijd paraat
jullie opkuisijver ter plaatse
jullie "zoveel meer zijn" dan welke andere vereniging ook!
Vrijdag deerde de omleiding op de E429 slechts weinigen en konden we uiteindelijk vrij vroeg samen een Boon nuttigen. De Belgische friet was één van de gevraagde gerechten door Jean-Baptiste. De andere 3 voorkeuren: roerei, americain préparé en cola! Welke weg gaat hij op?
Jullie mooiste moment vond ik schitterend. Een compilatie van 10 jaar Portas, waarbij de ene schitterde in het perfect uitvoeren na talrijke repetities, de ander uitblonk in enthousiaste improvisatie. Dank daarvoor. Het was voor mij een blij, voor anderen een onthutsend weerzien met Carmen.
Het "beste vrienden"-moment was ook en vooral in zijn voorbereiding een voltreffer. Caroline, Eric, Nathalie en ikzelf verdeelden netjes de leuke ideeën en gierden bij de samenstelling van de vragen. Toen Eric dat dan ook nog visueel maakte met schitterende foto's, was het helemaal af!
Nieuwe termen die Joris die avond leerde kennen:
Ke men overeten!
of nog: Laat ons een Duveltje delen (het werden uiteindelijk 6 gedeelde Duveltjes)
Een tip voor de toekomst: breng Wittekes mee of Palm, bieren die niemand graag lust of drinkt. Dan sleur je evenveel gewicht mee naar huis.
Omdat jullie die avond zo voorbeeldig waren, beslisten we de nachtelijke dropping naar het kanaal, de oversteek op zelfgemaakt vlot en de modder-cache (got it?) aan de overkant van het kanaal te annuleren! Nu iedereen bang is voor mijn opgebouwde reputatie, gaan we de softe citytrip toer op!
Het warme ontbijt zou jullie opnieuw op krachten brengen voor het ritje met het openbaar vervoer naar het Poelaert-plein. (Voor een resem Brusselse wandelingen: google eens op Broodje Brussel). Jullie vleiden jullie casual kledij vlotjes neder op de kasseien van de Marollen aan de voet van de lift en begonnen aan een stripzoektocht doorheen een buurt waarvan ieder van u wel eens zal gezegd hebben: "verdoeme, hier zou ik wel willen blijven plakken, maar we moeten voort. Een andere keer!"(Ik ken ook iemand (2 iemands) in de groep die zou gezegd hebben: ik blijf wel plakken!)
Het weer zat ons fantastisch mee en de Gastronomie van de Zavel, plus de Cultuur met hoofdletter (speciaal voor onze geschepene : de metro, Margritte, de fanfare, het Jazz-festival, de strips, de Kunstberg ... ) leidden ons naar een van de meest Belgische plekjes voor onze picnic: het Warandepark: jullie kwamen uit vier verschillende richtingen afgestapt op ons plekje. Vreemd, maar we konden Yves dan ook niet in elke ploeg steken. Hier begon ook het verval: Wim Verh. kon niet langer weerstaan aan de lokroep van een Leffe op een zonovergoten terrasje en verspeelde daarmee de kans op de overwinning.
We wandelden langs Wetstraat 16, Sint-Goedele, de Vlaamse gemeenschap, Arenberg, de Sint-Hubertusgalerijen, over de rue des Bouchers, naar onze onovertroffen grote Markt.
Een nieuwe zoektocht moest ons naar de studentencoté brengen , maar het vlees werd alsmaar zwakker. Ondanks de belofte van een mooi terrasje, gaf de vrouwelijke helft van het organisatieteam zich over aan een van de geneugten des levens! Schitterend plekje overigens tegen de gevel van de Sint-Gorikshallen, waar de verhalen over "hoe we elkaar leerden kennen" met een rijkelijk sausje werden overgoten.
Eric, van mij heb je nog een koffie te goed. Het enige drankje trouwens, waar wij ons als organisatie te goed aan deden tijdens jullie tochten.
We wandelden naar ,voor velen, weeral een verrassend stukje Brussel via de oude Graanmarkt naar Sint-Katelijne en de Vismarkt, waar ooit het idee van de Tartiflette groeide!
En dan, het buitenland, Matongé, een rustige wandeling doorheen de zwartste wijk van Brussel en uiteindelijk de Elsenegalerij (het zwarte hart van Brussel met zijn vele kapperszaken) leidde ons naar l'Horloge du Sud, een van de gemeenschapscentra van Matongé. Safsangria, slaatjes (lekker!) en Yassa of Moambé stonden op het menu. Chapeau voor een aantal dames die een Triacri uittesten om helemaal doordrongen te zijn van de lokale sfeer (yoghurt met granen en oranjebloesem).
Heel knap van Fabien die vol bewondering stelde dat je de granen niet smaakte en er een lekker citroensmaakje aan zat, terwijl zij nietsvermoedend de citroenmousse van Heloise aan het verorberen was!
Terug naar bui Zingen voor nog een paar halve Duveltjes en een rustige nacht met weeral een aantal verhuispartijen.
Dany, wa best du bleven? Zo goed geslapen!!!
De ochtend kwam en Wim Duran kweet zich van zijn taak om mee te gaan naar de bakker. Eric en ikzelf brachten de koeken mee, Wim de zondagskrant!
Lekkere boterkoekjes.
Een supersonische opkuis en hop naar de Suikerhaai in Halle, waar een bord "Fietsen en varen" ons verwelkomde. Van alle kanten kwam het: we willen varen. En even later stopte een bestelwagen met 28 fietsen.
De tip: "de fietstocht zal dubbel zo lang duren als we niet op tijd zijn" drong slechts met mondjesmaat door.
Tistje regelde al snel het verkeer "Rechts houden, fietsers!" en Wim Duran ging er als een Avelgemse Adelaar vandoor, gelanceerd door zijn ploegmakkers Joris en Wim Vand.
Iedereen dacht hetzelfde "Straks". Ik dacht aan Wales. En het geschiedde, na een prachige tocht langsheen het nieuwe kanaal Brussel-Charleroi en het oude kanaal (de Samme), en een prachtige stop nabij Arquennes, bereikten we de Quai Public in Seneffe. Als allerlaatste, nadat hij zich onderweg gretig had laten voortduwen, zonder zelf nog bij te trappen, arriveerde Wim D, de voormalige Kei van Kaster, zonder hoofd. Het was helemaal weggezakt tussen zijn schouders. Aerodynamica!
De boot arriveerde stipt om 13u en liet ons al snel genieten, nou ja, van een koud schoteltje. Meer was daar niet van te verwachten, vrees ik. Edoch de Duvels en Leffes stonden koud, de Faluintjeskoffie heet. Lekker. En toen kwam Wim Duran weer tot leven. Hij kreeg een op zijn bangelijke lijf geschreven opdracht: "schrijf een tekst waarbij je Barbara tot tranen brengt". Met brio slaagde hij, de kindjes doen het hem altijd, nietwaar. De tekst zal binnenkort zeker in een van de Portaspublicaties verschijnen. Dirk Brutus gaat van dikke Dirk naar wijze Dirk. Mooi zo. In een onovertroffen voorleesmoment slaagde onze auteur erin om de hele groep tot stilte te brengen. Mooi om zo de zondagnamiddag mee te besluiten.
Ondertussen hadden we natuurlijk 2 spelletjes Chinees poepen achter de rug. Willens nillens leidt dit spel altijd tot een schitterende ontknoping, waarbij, raar maar waar, Nathalie vaak een van de slachtoffers is. Wie van de aanwezige niet-kaarters slaagde er trouwens in om mijn voorraad kaartspelen te laten verdwijnen?
Zoals vele weekends leek dit weekend te gaan eindigen in een doelloze zondagavond, waarbij iedereen bij zichzelf denkt: we willen hier nog wel eens over napraten... tot een paar dames de koppen bij elkaar staken en de voorraden spaghettisaus in de Ronsese diepvriezers telden. Het zou een spaghetti-avond worden ten huize Joris en Fabien.
Waarvoor ontzettend veel dank.
Onwetend hebben jullie misschien wel een oude Portas-traditie weer tot leven gebracht, waarbij we zowat wekelijks na de match ergens terecht konden voor een stukje kaas, een spaghetti, pizza, durum .... en het slopen van de voorraad drank. Bedankt dat jullie de keuken, het terras, het kiekenskot en het zwembad openstelden. Eindelijk wisten ook Sylvie en Sinda vanwaar die pluimen bij het ontbijt in Buizingen kwamen.
Voor de derde keer op rij groeide hier het KOUROS-project, toen Wim Duran het gespierde lichaam van Robbe zag en terugdacht aan zijn eigen vervlogen goddelijke lichaam. Opnieuw zal dit een project zijn waar een aantal Portasci zullen in slagen en waar een aantal andere Portasci veel zullen over praten.
Wim Duran zal een heroïsche strijd aangaan, gesprekken voeren met een aantal coaches, tabellen opstellen over bmi's, gewichten, trainingsschema's, af en toe ook slaatjes eten en de fitness opzoeken, vooral om naar lekkere lijven te kijken.
Om zich uiteindelijk vol weemoed en zelfbeklag te storten op cola en MacDonalds, zich vol te vreten en zich te troosten met zijn vlotte pen, waarmee hij in een of ander weemoedig verhaal zijn fictief goddelijke lichaam beschrijft en de liefdesscènes met zijn veel te goede godin Barbara, die voor hem zijn sokken en onderbroeken klaarlegt en die dan ook weer opruimt uit de living.. Alle liefdesscènes uit de Kama Sutra , waar hij nu alleen nog maar van kan dromen. Het (gewezen) beest!
Iedereen zorgde dus ergens voor, van aperitief over saus over spaghetti tot drank tot Fabien en Joris met het mooiste gerief aan kwamen draven , waar dit allertofste weekend ooit mee had kunnen eindigen:
GENEPI
Welgemeend DANK
01-06-2009, 19:58 geschreven door zvc portas 
|
kwetsuur wil ik het houden op een kort verslag van de wedstrijd.
en Portas-lid Joris himself. Daarna was het opnieuw werken geblazen. Ondertussen waren Sylvie en Patricia ons komen bijstaan. De afwas moest ook gedaan worden hé!Maar met tappen en mensen naar onze bar lokken konden ze ook goed weg hoor
van T.C.park is een aangename terugkomer.Wat W.T.C.Portas betreft is "De Ronde Van Vlaanderen" begin april een optie.Zoals je ziet,voor elk wat wils.Ik wens dus ook aan allen veel sportplezier en aan het bestuur,veel werkgenot ook!
bijlage het warmtegevoel nog opwakkerde. Het Portasgevoel was opnieuw sterk aanwezig daar we er in slaagden desondanks deze multipele verleidingen toch min of meer in mekaars buurt te blijven, steeds opnieuw in bewondering vallend voor de gebruindheid van de Portasladysbenen en de gespierdheid van onze mannenbenen.Dit laatste ter illustratie van de gedrevenheid waarmee de spelers bezig zijn, profspelers waardig, het nakende seizoen voor te bereiden. Met Dirk in een voortrekkersrol worden continu loop- en fietsuitdagingen aangegaan.Laten we hopen dat we niet met een stevige pré-seizoen burn-out te maken krijgen.Geruststellend was het feit dat de Portasparticipatie aan de wilde rodeostier eerder beperkt bleef blessures ( Budweiser) indachtig.Wel had ik op dit onderdeel iets meer verwacht van de Portasladies want ook zij hebben op bepaalde vlakken training nodig.De harde kern teisterde tenslotte nog tot zonsondergang het terras van Jean-Marc waarna ze veel minder gezwind dan 's middags huiswaarts trokken de fietsgps op automatische piloot!
