Dierbare Portasci,
Er zijn nog van die tradities in het Portas-leven. Een traditie wil dat ondergetekende, daags na het gebeuren, zijn impressies weergeeft via mail (en niet via zelf opgestarte blogs of flyers, "respect"!) om aldus een resem van Portas-dank-mails op gang te trekken. Een dochter op kot en le boulot hebben er dit keer anders over beslist, maar niet getreurd, daar gaan we.
Een tiende weekend, en opnieuw prijs: nieuwe creatieve ideeën, nieuwe originaliteiten, een perfecte mix van ontspanning en inspanning. Het eerste weekend in 't buitenland, hoewel Wim en Barbara daar 10 jaar geleden anders over dachten, was een voltreffer. De verre afstand werd op de heenreis perfect overbrugd door de estafette. Prachtig initiatief bij de start van het weekend om de groep voortdurend te mixen en aldus het "team te builden". Kleine opdrachtjes tussendoor zorgden ervoor dat de aandacht bleef en de tijd snel voorbij ging. De mix van toerisme en Portas-spirit die ons nadien tijdens het weekend te beurt viel, maakte de tocht meer dan de moeite waard. .
Starten aan 't monument! Halt houden aan de 5 mieren. Een Stella in Pas-en-Artois. Sommigen alsnog op het verkeerde been zetten, want in Pas-en-Artois ligt een ruime camping..En dan toch nog als "eerste"(tweede) aankomen in Les Loges, Etretat. Goed gereden, Joris, zou ik zo zeggen. Toen ook de ploeg met oa Marc, Nathalie en Brenda arriveerde (ik kan het geloven dat Marc de kluts kwijt geraakte, met die madammen in den auto!), was de vodka met en zonder pepers zo goed als verorberd. De Pimms, aangeboden door mijn wagengenoten, liet ik aan mij voorbijgaan. Het "broodje kroket" zou ook het verschil kunnen gemaakt hebben, want .... helemaal uitgedroogd en leeg, gingen we naar de weeg. 21u45 stipt was het eind van een veertiendaagse kalvarie, waar we van 82.5 naar 78..5 kg het verschil maakten. Mijn doel was bereikt en eigenlijk kon mijn weekend dan al niet meer stuk, streberke, zeggen ze dan! De eerlijkheid gebiedt mij ook mijn gewicht van zondagavond (kwart voor tien) mee te delen: 81.5 kg. Volgepoeft, gelijk ze zeggen. Een bewijs dat dit weekend ook op culinair vlak een voltreffer was.
Joris en Fabien hadden 2 schitterende mensen weten te strikken, waarvan ik vermoed dat ze al snel een forward zullen te lezen krijgen: Bernard en Vera hadden ook een objectief: met Portasbudget een hoogstaand culinair weekend ineenboksen. Ze slaagden met brio, grootste onderscheiding en felicitaties van de jury tegelijk. Op vrijdagavond werden we vergast op een niet te overzien kaasbuffet (met kaasnamen die ik allemaal in mijn "boekske" staan heb) en een lekkere Pontet Barrail. Hmm. 2 volle borden kaas later kreeg ik het even benauwd. Die maag was niet veel meer gewoon. Een Duvelke kon gelukkig alles doorspoelen. Nog voor Dany aan zijn favoriet nachtspel (er zijn tradities) kon beginnen, had 't Komiteetje (nietwaar Stefan) nog een avondtochtje voorzien, waar Nungesser en Coli ooit met hun l'Oiseau blanc opstegen. We zagen hen ook nu niet terug, maar het gevoel was prachtig. De avond ook. Bovendien hadden we een nuttig parkeerplekje in Etretat ontdekt en, waren we 346 of 446 trappen op en af gegaan.
Onze luxueuze en ruime bedstede wachtte ons op en Wim Verhellen begon aan een Schotse proef. Ook al een traditie aan het worden. Dany belde, vreemd, enkel naar mijn ingeblikte stem, en ook Jean-Marc mengde zich nu in de debatten. "Zaventem, Zaventem". Ik probeerde de slaap te vatten, maar rolde bijna uit het stapelbed, telkens mijn onderbuur Marc bewoog.
Toen werd het ochtend. Yves, traditie, zocht het eerst de douche op en meer dan een uur later, genoten we van een welgesmaakt ontbijt van lekker Frans brood met toespijs voor Portasci en al hun tegenstanders van 2009 en 10.
Een bezoek aan Honfleur stond op het zaterdagvoormiddagprogramma. Weer slaagden de organisatoren erin iedereen te betrekken (eerst door de estafette, dan door de opdrachtjes, het boekske (het weekend startte immers al 12 maand geleden), op zondag door de spelletjes, op zaterdagavond door het verplichte dansuur, op zondagnamiddag door de slotkwis en tussendoor wellicht door nog heel veel kleine tussenkomsten die mij nu even ontgaan.)
De ploegen brachten hun Ronsese waar aan de man, nou ja, en genoten van een prachtig zonnetje in de meest toeristische stad van Normandië. Gelukkig waren we hier al heel vroeg aangekomen. De parkings stroomden vol. Het moment van 2010 gaven Dany en Stefan met hun ploeg te berde op de trappen van le Bassin. "Vijf sterren,dat is ons doel" is geschiedenis geworden. Voortaan gaat het "Po po po po po po po ... portas". De zoektocht was moeilijk, maar dwong ons de oude stad helemaal te verkennen en niet op een terrasje te blijven plakken. Goed gedaan. En dank ook voor de gratis BNP Paribas-reclame.
Als gescheipene van cultuur, diende Joris in deze jumelagestad van Sandwich (stond dat in iemands boekske?) ook wat cultuur te voorzien. Hij annonceerde een bezoek aan een galerijtje in Le Havre, waar een tentoonstelling van Jan Demeulemeester te bezichtigen was. Eerlijk? Ik heb Jan liever op de Bruulconcerten. Het bezoek was goed bedoeld. Ronse bezoekt Ronse in Le Havre, maar onderging het lot van het sop en de kool.
Compensatie volgde al gauw in een beremooie verplaatsing naar Etretat. Toeristisch, dat wisten we al, en dus waren hier de parkings wel al volgelopen. Dan parkeerden we ons maar weer bij Nungesser en Coli, nietwaar. Weer 800 trappen.
Een onovertroffen strandpicnic door Bernard en Vera werd ons geserveerd. Eric trakteerde lekkere port, want jarig, en iedereen bekeek onze opvallende bende in helgroen Portas-polo. Gratis Portas-reclame in Etretat, dit keer. We kregen maar niet genoeg van de kaas, ham, salami, druiven, zongedroogde tomaatjes, het lekkere stokbrood, de lekkere wijn.... B&V (niet BHV) verdienden hun sporen. Joris haalde skistokken boven en het bekijks was helemaal het onze. We starten een helse tocht langs de kustlijn van Etretat. Een gevangenisje , een holle rots, een schitterend decor van de , helaas afwezige, Wim Duran. Ons aller Eugenie was dit weekend een zilveren Vlaamse medaille aan het verdienen. Proficiat Eugenie! Jouw papa had ik dit graag zien doen. Christine haakte af, mijn broek haakte ook ergens aan en mijn regenvestje kon plots al zijn nut bewijzen, zij het niet tegen de regen. De wandeling ging verder over onvoorziene hindernissen. Tijdens zijn verkenning, 15 jaar geleden, had Joris niet de minste problemen, maar het water en de tijd doen duidelijk hun werk. Weeral een prachtige staaltje van teambuilding werd het toen we 2x ongeveer 5 meter moesten afdalen langs koorden. Ervaring met rappel kon zijn dienst bewijzen. The Outsider zou hier een pak geld kunnen aan verdienen. Een cadeau van de natuur. Nadat Dany (natuurlijk) , Wim V en ikzelf genoten van een natuurlijke douche, wandelden we met onze skisticks in Nordic Walking-tempo terug (voortaan ook respect voor Nordic Walkers, die stokken bewijzen echt hun nut) en zochten les Loges op.
Heel zeker chapeau voor de hele bende, en Maité in het bijzonder. Flinke meid!
Ricard en petanque, weeral schitterend in scène gezet, met alle toebehoren, vulden de vooravond en toen werd het tijd voor een eerst keer Accordeon-Dany. Laat de zon in je hart, klonk het. Het was een schitterende dag.
Black and white kleurden de avond. Daarvoor dienden die kaarsen! Ons kookduo/sfeerduo vergastte ons op een prachtavond.
Een cider met champignons, gemarineerd en gedrenkt in lookyoghurt.
Vijgen (en een streepje kaas) in spek op een bedje van notensla, met lekkere vinaigrette
Confit de canard, met gratin van aardappelen en een "mix" van paddestoelen
"Licht pikante" ananas (6 ananassen) met roomijs
Een licht beaujolaiken en calvados achteraf.
Nooit gebeurd in de Portasgeschiedenis, behalve misschien die ene namiddag, na veel afzien, in Boeckhaege.
De dansopdracht, 69 minuten dansen, op zelf gekozen muziek, bracht iedereen tot een goed einde, of diende Nathalie (te veel gratin en canard of was het "water en ricard") nu al te plooien? Deejay DD probeerde de vergeten stukjes muziek achteraf nog te berde te brengen en Fabien genoot, zij het alleen, van Bonkers. This was a demo mix-version. Just pay and you get the pro-version! Maar dat budget hadden we niet.
Dany kon ter afsluiting nog even uitpakken met zijn best hits, Dirty old town, en het opgelegde nummer, 10 jaar later, Everybody hurts. Een goede training voor aanstaande vrijdag (SOS Haiti). Weeral gratis reclame.
De nacht was kort, Zaventem lag stil en naar het schijnt, maakte ik in de vroege ochtend het Schotse werk van Wim af. De bomen moesten sneuvelen.
Dany en Conny verlieten ons nog voor het weeral onovertroffen ontbijt door B&V. Eikes, ik bedoel eitjes, croissants, al wat een mens op zondag lust. Een volle maag was nodig voor onze avontuurlijke voormiddag. We schoten met geld, keien, petanqueballen, pijlen, lood, plastic, electriciteitskabel en darts op alles wat op de weide bewoog of stil stond (Cameron). Jean-Marc probeerde nog een koe te raken voor de barbecue van 's middags en ik mikte op een overvliegende eend, maar we misten elk onze trofee, zodat Wim Verhellen als winnaar uitgeroepen werd. Onze schutter van dienst! Bram versloeg intussen Quentin met één schamel puntje.
De middag bracht ons Ricard of Duvel met hapjes en inktvisfettuccine met gemarineerde zalm. Man, man...
Het aftellen kon stilaan beginnen. De traditionele gezamenlijke opkuis, ieder met pak en zak terug naar de wagen en hop naar België...
maar neen, hoor. Dit was buiten de waard gerekend. Bernard en Vera pakten nog uit met een Normandische taart (voor de fans: ook te koop bij Fevery nabij de Kouter in Gent) en 't Komiteetje had nog een sublieme afsluiter in gedachten. Eindelijk zouden we te weten komen waarom we ons boekske maandenlang moesten bijhouden en aanvullen. De Portas-kwis over onszelf, ons weekend, ons eten en drinken, onze bestemming, onze opdrachten. 22 vragen en 16 juiste antwoorden later kreeg ik een flesje Cérise-likeur in mijn handen gestopt met een kus van de organiserende dames. "Streberke", zei Wim, geheel in de waan dat ik deze kwis voorzien had. Wist hij nu nog niet dat
- ik elk jaar een ruime impressie geef van het weekend en daarvoor mijn visueel geheugen op scherp stel
- ik als een hele brave jongen alles in mijn boekske schrijf en LUISTER als men mij dat zegt!
Bedankt Vera en Bernard
Bedankt Fabien en Joris
Bedankt Helga en Wim
't was fijn om met jullie op stap te zijn.
Conny, Dany, Sylvie, Wim,
bedankt dat jullie de volgende uitdaging aandurven,
want 't was weeral eens een niet te overtreffen weekend
(en toch doen we het elke keer weer)
31-05-2010, 20:56 geschreven door zvc portas 
|
.Sinda,Nathalie en Sylvie vonden tussen de sneeuw warempel eenhoofddeksel
dat kan dienen om te bommelen!!
.Gelukkig waren wij met zen zessen.En sinds lang,nog eens met een volledige 'Portas'-ploeg
maar een doelpunt van Melvin gaf de geruststellende uitslag van 12-9.
lens vast.Wim Vandenhoucke was te laat om op de foto te staan maar sympathiek om alsnog af te komen.
groepsfoto
de man die "de GORDEL" uitstippelde
SANTE
merci aan fotograaf: Yves!!
Dany, de petanque kampioen
