Deze ochtend vertrokken de rijders alle 4 netjes gelijk uitgedost in de stad waar het WK wielrennen zal plaatshebben.
Terug was het niet te warm, amper 13 graden.
Eerst kregen we vlakke wegen en daarna een klim van 25km en een mooie afdaling.
Door de slechte internet verbindingen is het helaas niet mogelijk om foto's door te zenden van de mooie vergezichten die we kregen vanop de fiets ( hopelijk lukt het één van de dagen)
De lunch werd overgeslagen omdat er besloten werd om in 1 vloeiende beweging door te rijden naar de verblijfplaats van vandaag die op +/_ 130 km ligt van onze eindbestemming... Santiago
De honderden peregrinos die we vandaag passeerden moeten ongetwijfeld nog enkele schoenen verslijten alvorens ze toekomen , voor ons is morgen de langverwachte dag
wisten jullie dat .....door de ogen van de volgers
Wist je dat :
- We een ornitholoog in ons midden hebben (Paul) zodat we onderweg het verschil tussen distelvinken en Europese canarievogel leren kennen.
- Bij het zien van een lokale muilezel wist diezelfde persoon te vertellen dat dit dier een paard als moeder en ezel als vader heeft, bij een muildier vice versa (als we de les goed onthouden hebben), waarop Patsy zich afvraagt welke moeder & vader een ezel dan wel heeft ...
- De winkels in het algemeen, en de bakkers in detail, schaars te vinden zijn op de camino route.
- Het voor de volgers OOK lastig is : eten, drinken & slapen (Nancy zoekt zelfs in de namiddag haar bedje op in de mobil home).
- Mathias ondertussen geleerd heeft dat "fruit" in Frankrijk niet hetzelfde is als "friet" toen hij een frietkot zocht.
- Onze 2 chauffeurs de barman in het hotel "mucho zat" maken.
- De wisseltrofee (ons beroemd bollekesklakske) voor beste bergbeklimmer vandaag op de top van Cruz de Ferro (1504 m) overgedragen werd op ... Mathias.
- Onze coureurs misschien af en toe een hoekske afslaan vermits de volgers ze niet steeds vlotjes terugvinden op de officiële Camino route.
- Sommige volgers eindelijk na circa 2000 km een vakantiegeval kregen na onze uitstap in LEON wat overigens een prachtige stad is met schone bars en dito bevolking.
- We aan dat vakantiegevoel gisteravond een gevolg gaven in het oud stadsgedeelte van PONFERRADA (ook schoon).
- Bart zijn eerste aandacht na een rit uitgaat naar zijn blog schrijfwerk (en niet naar Corrie), terwijl Frans een dutje doet (niet naast Patsy), Arthur DIRECT de wifi code moet hebben om zijn Stacey te contacteren, en Mathias de koekendoos tot op de bodem plundert.
- We nog een 250 km af te leggen hebben en dan eindelijk op de eindbestemming misschien wel onze fiets ne keer van het rek zullen halen.
Na de gezellige avond te hebben doorgebracht in Léon was het deze ochtend snel duidelijk dat het vandaag geen topdag zou worden qua weersomstandigheden.
De bergen die we dienden te bedwingen waren gesluierd in wolken en de thermometer duidde ongeveer 14°C aan.
Na een niet al te uitgebreid ontbijt hesen we onszelf de fiets op, uitgerust met mouwstukken, windvestje enz.
In de voormiddag was het niet echt vlot lopend, asfaltwegen waar menig Romeinse Steenweg een voorbeeld kan aan pakken. Putten in de weg, verschillende lagen asfalt (en ook wel eens beton ) werden ons deel en terug ...de wind knal op kop.
De voorbije dagen waren we vnl. geflankeerd door graanvelden en windmolenparken , deze voormiddag vertoefden we vnl. tussen maïsvelden.
In de voormiddag hebben we even de tijd genomen om een plaatselijk etablissement te bezoeken waar het gros van de klanten rond 11u reeds behoorlijk scheef aan de toog hingen ( we hebben ons moeten inhouden om ons erbij te stellen ).
Tevens werd voor het eerst in 14 dagen de eerste grote boodschap onderweg gemaakt ( wel netjes gehouden hoor).
De middagpauze werd korter gehouden dan de voorbije dagen en daar was maar één reden voor , na zo'n 75 km stond er een klim op het programma van zo'n 25 km. Terug was deze klim niet supersteil maar hij bracht ons wel tot het voorlopig hoogtepunt van onze onderneming . De top werd gerond op zo'n 1.600 meter en dan konden we ongeveer 20 km naar beneden.
De afdaling was snel en supermooi, we namen de tijd om foto's van het schitterende landschap te nemen en genoten halfweg van een blikje ...Cola.
In de verte zagen we reeds het onweer aankomen en gelukkig waren we net op tijd terug in het dal en konden we even schuilen voor de stevige onweersbui die we te verwerken kregen.
Dan was het nog enkel km's tot het 4-sterren hotel ( U leest het goed ) waar we nu verblijven.
Er werden vandaag 125 km afgelegd en +/- 1.200 hoogtemeters
Omdat de boog niet altijd kan gespannen staan hebben we gisteren avond de levendige stad Léon vergast met een bezoek van ons gezelschap.
De taxi's kwamen in een colonne aanrijden voor het hotel en vandaar was het 10 minuutjes bollen naar het centrum van Léon.
Het stond beschreven als een levendige stad ....amai , geen kat te bespeuren , lege terrassen, gesloten tapa'sbars pffffffff alles wat een mens niet wil.
Ons dan toch maar in het centrum van de stad geïnstalleerd op een terrasje van een typische Spaans coctailbar met de naam Irish Pub...
Daar hadden we de royale keuze uit Belgische bieren en dat mag een mens niet laten voorbij gaan in het buitenland toch..
We werden getrakteerd op een serenade door de plaatselijke Bard in het gezelschap van een dame uitgerust met de uitvinding Adolf Sax (het was echt België boven gisteren)
Bij het verlaten van het terrasje was het dikke ambras met de plaatselijke duiven die een raid uitvoerden op onze tafels en daar nogal wat averij aanrichtten.
Na even gegoogeld te hebben ( overal krijg je hier gratis WIFI ) zijn we een plaatselijke tapa'sbar gaan opzoeken om de plaatselijke specialiteiten te degusteren en de kok heeft zijn best gedaan , allerlei lekkers werd ons geserveerd ( zowel in vloeibare als in vaste vorm ) maar het hoogtepunt van de avond lag toch bij de overheerlijke Solemio , smelt in de mond en super gekruid!!.
Ondertussen moesten we onze mening over de drukte van de stad herzien ...na 9 u begint deze stad echt te bruisen en dat konden we niet laten gebeuren om ook nog even een afsluiter op een terrasje te consumeren.
Dan taxi in en netjes afgezet aan het hotel.
Onze sportdirecteur en soigneur hebben gisteren ook nog een unicum beleefd...de barman was zatter dan hun.
Alvorens verder te gaan met dit bericht eerst dit : vandaag ( voorlopig ) geen foto's ...dit door de grote snelheid van de fietsers.
De rit was voorgeschreven als plat en dit was het dan ook ( bijna ) dwz ongeveer ne keer of 40 een klimmetje van het caliber " Nokere Berg ".
De wind zat aanvankelijk scheef in het gat en dat was ondertussen enkele honderden km geleden.
Wat er met de wegen vandaag gebeurd was blijft echt een groot raadsel : we vermoeden dat ze ooit iemand op die asfalt machine geplaatst hebben en dat die in slaap gevallen is ...
Echt tientallen km rechtdoor was het vandaag , en steeds waren we omsingeld door gigantische partijen graan, omgeploegde rode aarde en velden van zonnebloemen.
Vandaag liep onze route ook terug grotendeels gelijk met de wandelroute , steevast is dit een grindpad die parallel loopt met de weg waar wij op fietsen.
De rit van vandaag konden we onderverdelen in 2 delen, zoals wel eens meer gebeurt...nl een voormiddag etappe van zo'n 90 km met een uitzonderlijk gemiddeld van + 31 /u en dan een namiddag etappe van zo'n 50 km aan een merkelijk lager gemiddelde omdat andermaal de wind knal op kop waar het weer opboksen was tegen de grillen van de natuur.
Deze middag hebben we terug genoten van een riante lunch in de vorm van een sportmaaltijd in de vorm van pizza en overheerlijke Iberico hesp.
Vandaag maakten we ook kennis met Belgen die deze Camino op een gans andere manier aflegden :
2 mannen die een mix waren van Vader Abraham en St. Niklaas waren nl. op 21 april vertrokken in Broechem ( ook in Belgiê hoor ) en dit in het gezelschap van zwaar beladen ezels .
Het was opvallend vandaag dat we voor de middag veel meer mensen op ons pad aantroffen dan na de middag, dit is hoogstwaarschijnlijk omdat het na de middag terug + 31 °C was .
De meeste wandelaars zijn ook goed beschut tegen de zon en de wind. Ze dragen petten, lange broek, bril , lange broek en vaak ook een muts of voile om zich te beschermen tegen de natuurelementen.
Onze bestemming ligt 3-fietsdagen voor ons ( nog +/- 450 km ) en reeds werd er stevig gespeculeerd op de fiets wat we zullen doen bij aankomst.... zoals het er nu naar uitziet zullen we met zijn vier vlot het doel bereiken . Santiago de Compostela ( blijkbaar is er enige verwarring over de juiste schrijfwijze ... hier staan de borden aan geduid met 1 , " l " )...Hopelijk komen zijn we toch op de juist weg.
Dag 12 begon eigenlijk met het einde van dag 11... Na het avondeten hebben de mannen zich geïnstalleerd aan de toog van het schitterend hotel gisteravond.
Het aanbod was riant, de barman een vakman en wij hadden dorst..
Dus lichtjes beneveld de bedstee opgezocht tussen middernacht en één uur en lichtjes beneveld ingedommeld.
Deze ochtend wakker gekomen met het zicht op een azuurblauwe lucht, waar Bo Derek en de Blue Lagoon ongetwijfeld stikjaloers van zou worden.
Om terug op de St Jacobsroute te geraken , dienden we eventjes af te dalen (ideaal ) en dan kon het klimwerk terug beginnen , nooit echt steil maar steeds op en af.
In de voormiddag doorkruisten we de stad Burgos, de rijders vonden het een mooie , rustige stad, de volgers vonden het maar niets...zo zie je maar.
Net voor de middag dienden we ook een stukje off-road te verwerken en dat kon niet blijven goedkomen voor die mannen met dat krom stuur...lekke band voor Frans, maar gelukkig was onze sportdirecteur niet veraf en konden we snel gedepaneerd worden en daarna konden we aanschuiven voor het middagmaal.
De wind was de ganse dag duidelijk aanwezig en de gigantische windmolenparken die we hier overal zien moeten ongetwijfeld ferm renderen.
De ganse dag reden we op een hoogte tussen 700 en 1.000 meter en we kregen steeds een bevoorrecht zicht op de gigantische tarwevelden onder de heuvels, de bovenkanten van de heuvels zijn dor en onbegroeid.
De laatste dagen hebben we ook geen enkel dier meer gezien in de weides , enkel gewassen zien we ( en windmolenparken ), wat eten die mensen hier toch.
We hebben deze middag een riante middagstop genoten omdat we niet zo veel km's dienden te verwerken (gisteren hebben we zo'n 20 km dienen te verleggen omwille van de vergissing van Booking.com)
Na de middag moesten we niet echt nog veel km's afleggen , maar het liep van geen kanten, enkele klimmen van enkel km die zeer slecht bolden en een zeer felle tegenwind.
De laatste 10 km was lichtjes bergaf volgens het road-book maar daar hebben we niks van gewaar geworden, we moesten stevig op de trappers duwen om 25/u te kunnen halen
De thermometer liep ondertussen op boven de 35 °C en dat zorgde ervoor dat we toch blij waren " binnen te bollen"
We zijn ondertussen aangekomen in Castrojeriz een piepklein dorpje in de heuvels , we overnachten hier voor 17/persoon ( vermoedelijk zal de rekening van de drank meer zijn ).
Na het overschrijden van de grens gisteren werd het ons duidelijk dat alle wegen vanaf nu naar Santiago de Compostella leiden ( en ook wel een beetje doet lijden ).
Deze ochtend kregen we de mogelijkheid om te kiezen tussen een echt Pelgrims ontbijt of een super de Luxe verwen-ontbijt....Als echte Pelgrims kozen we zonder twijfelen voor de luxe versie, of wat dachten jullie wel.
Na de inspectie van het hoogteprofiel van vandaag konden we met zijn alle op weg...en onmiddellijk kregen we een klimmetje van 7 % van 3 km voorgeschoteld en zo ging het de ganse dag door op en af.
Zoals de meest gladde rijder onder ons opmerkte : we zijn omsingeld door de bergen en we geraken er niet vanaf.
In de voormiddag was het niet zo warm om te rijden ( zo'n 16- 18 ° C ) en tevens de wind weer pal op kop.
Gelukkig viel ons de eer te beurt om de Rioja streek van dichtbij te ontdekken al rijdend.
Onderweg kwamen we 10-tallen, zo niet 100-tallen Pelgrims te voet en ook enkele zwaar beladen fietsers tegen , die duidelijk niet onze luxe hadden.
Soms zien we echt ganse gezinnen met pak en zak onderweg gestaag voortbewegend over de kiezelwegen die zij dienen te bewandelen. Deze wandelwegen lopen vaak evenwijdig met de gewone wegen die wij berijden
Overal langs de weg zie je de bordjes dat we op de juiste weg zijn , ook doen de plaatselijke Spanjaarden hun best om toch een beetje geld te verdienen achter de Camino-gangers door kamers aan te bieden en/of drinken en eten te serveren.
Toen we even een grindwegje dienden te nemen , waar ook de wandelaars voorbijkwamen, konden we zien dat in een kilometers lange afsluiting overal houten kruisjes in verweven waren van de mensen op weg naar Santiago
Vanaf de middag werd het behoorlijk wat warmer en andermaal liep de temperatuur op tot zo'n 28°C maar nog steeds met een vrij stevige wind.
In de namiddag kregen we nog steeds het nodige klimwerk te verwerken maar het was steeds goed lopende asfalt en niet al te steil en lang .
Omdat we voor de middag een klein omweg gemaakt hadden, tevens even te hebben geprofiteerd van de Spaanse autosnelweg ( en het was niet om ons gemiddelde naar omhoog te trekken ) hebben we beslist om even af te wijken van het geplande traject om zo de voorziene slaapplaats te bereiken....dachten we.
Door een fout bij Booking.com was het echter niet mogelijk om te overnachten in het godvergeten dorpje waar we in een Casa Rural gereserveerd hadden.
Van daaruit hebben we een nieuwe slaapplaats geboekt in Villafrancha , en zoals het er hier uitzien zullen we het ons niet beklagen.
We hebben de dag afgerond met 153 km op de fiets , 2.099 hoogtemeters en in totaal hebben we ons zadel 6u40 lekker onder ons geteisterd kontje gevoeld
dag 10 : Saint Jean Pied de Port - Puente la Reina
Eviva ESPANA...Dat was de leuze van vandaag.
Helaas zoals we al 's nachts konden gewaar worden zijn we deze ochtend opgestaan met het hoofd in de wolken ...en de bergen ook. Tevens waren de hemelsluizen opengezet , op een wijze waar de gemiddelde sluiswachter langs de Leie toch wel stevig jaloers van zou worden.
Dat zorgde voor nogal wat heen en weer geloop langs het dagelijks episch centrum van het vertrek nl. " de camionette van Nick " .Benen inwrijven, broekzalf nog eens aanbrengen, bandenspanning nog eens extra controleren, regenvestje aan , beenverwarmers aan, beenverwarmers uit, lange broek aan , lange broek uit, mouwstukken aan, regenvestje terug aan....
Rond 9u30 hebben we dan toch beslist om er aan de rit te beginnen waar van we wisten dat er weinig tijd voor opwarming zou zijn ( zie hoogteprofiel ).
Aanvankelijk was het makkie brokkie maar de het asfalt liep van geen meter : op en af , putten in wegdek, draaien en keren...
Echter had ik gisteravond even het traject voor vandaag bekeken en het leek niet echt overeen te komen met wat er beschreven stond....
Juist : misreden , gelukkig niet zo erg, zo'n 11 km klimmen..... en dan even overlegd met de sportdirecteur die wel de juiste weg naar omhoog was gereden en er zat voor ons niets anders op dan terug te keren naar ons vertrekpunt ( goed voor de conditie hé)
na 22 km konden we terug van start gaan en was het wel terug onmiddellijk klimmen maar dan wel op de juiste weg, wat toch steeds iets vlotter had.
De Roelandspas is de overgang van Frankrijk naar Spanje en de grens ligt in Valcarlos zo'n 8 km op de klim.
De klim was +/- 26 km maar bracht niemand in de problemen , het was een gelijkmatige klim van gemiddeld +/- 5.5 % .
De top werd als eerste gerond door Mathias op de hielen gezeten op Arthur en dan verder de anciens Frans en ikzelf ( ik ga geen excuus inroepen )
Iets na de top versterken we innerlijke mens en dan kon het lekker tsjeezen naar beneden gaan.
Het slechte weer was ondertussen verdwenen en in de loop van de dag liep het kwik op tot zo'n 28 °C.
We kozen voor een alternatieve route rond Pamplona ... Toch altijd oppassen met die stieren hé.
Van zodra we de weg naar het westen opgedraaid waren , kregen we de wind scheef op kop en dit zou wel eens een aantal dagen kunnen duren.
Ondertussen hebben we na 123 km en 1.614 hoogtemeters onze intrek genomen in een schitterend hotel , gespecialiseerd in mensen zoals wij , in Puenta la Reina.
De dag na de rustdag begon traditiegetrouw met het ontbijt, waar Arthur al direct de vorm van de dag ten toon spreidde door zijn vader in een gekende omhelzing te begroeten .
De man die met plichtsbewustheid van een Engelse wacht het ontbijt gade slaagde, had gelukkig niet in de mot dat er enkele bananen van het toch wel iets te povere ontbijt-buffet verdwenen zodat de rijders toch wel al swingend de dag zouden doorkomen.
De routine van het vertrekken aan de camionette waren de rijders nog niet verleerd na de rustdag en we konden de beentjes terug strekken op de fiets.
De eerste 40 km verliepen langs vlakke wegen maar zodra we het bordje voorbijreden dat het gedaan was met de région des Landes veranderde het landschap in een schilderij van groene heuvels en pittoreske dorpjes waar hond nog kat te speuren waren.
Voor de rijders had de rustdag duidelijk deugd gedaan en het tempo werd er lekker ingehouden zonder dat de spieren geteisterd werden.
De middagstop werd ruimschoots benut ,aangezien we niet echt veel km's af te leggen hadden vandaag.
Tijdens de lunch aan de mobilhome in Uhart-Mixe konden we vaststellen dat er hier blijkbaar een vrij stevig onweer de regio had gepasseerd want nogal wat bomen en stenen waren door de rivier , die het dal doormidden spleet, meegesleurd.
De Heilige maagd Maria die ons tot nu enkel in de camionette vergezelde werd vandaag eindelijk losgelaten op tafel tijdens een diepzinnig bezinning moment na het vullen van de buikjes.
Arthur maakte van de middagpauze gebruik om een snelcursus "lekke banden vervangen" te ondergaan onder het toeziend oog van de jury van dienst ....of alle banden effectief lek waren of dat ze door één of andere snoodaard werden leeggelaten zullen we waarschijnlijk nooit weten.
Na een middag-pauze waar een doorsnee Spanjaard jaloers zou van worden , restten ons slecht nog 27 km tot aan onze slaapplaats voor vanavond, die we met zijn allen vlotjes bereikt hebben.
De leegloper die ik had kon me niet tegenhouden om de klim van +/- 2 km van gemiddeld 7 % vlotjes te ronden, ( de langste klim tot nu toe )
Met het binnenrijden van het Baskenland zijn we ook omsingeld door heuvels van zo'n 600 meter ( info van de waard van het hotel, als hij liegt ..... ) die er in al groentinten bijliggen
We bevinden ons nu in Saint Jean Pied de Port en er schijnen hier ongeveer dubbel zoveel regendagen te zijn dan in België.
Wij reden vandaag in ideale omstandigheden , zo'n 22°C en quasi geen wind, slechts 89 km maar wel reeds met 780 hoogtemeters in de laatste 40 km
Voor ons liggen de Pyreneeën te wachten als een waakhond die voor de deur ligt en veinst te slapen, maar ongetwijfeld op een goeie ( of voor sommigen een slechte ) dag zal toehappen.
Om dit bericht af te sluiten zou ik graag even verwijzen naar de laatste foto die hier toegevoegd wordt vandaag.... goed gezegd van die man toch
Wat doen topsporters op de avond voor de rustdag ??? Juist ja : eten en vnl drinken
Gisteravond zijn we met zijn allen het plaatselijk Hof van Cleve gaan vereren met ons bezoek in het dorpje Saubusse waar we 2 nachten verblijven.
De waardin bleek een landgenote van ons te zijn , ze komt nl. uit Luik.
Eens de voeten onder tafel geschoven deden de uitbaters er alles aan om ons te verwennen en daar zijn ze aardig in geslaagd ..
bij den aperitief een lekker assortiment patés, boudin noir, salami, hesp , augurkjes ...en dat alles gepresenteerd op een ardoise waar een normale dakwerker al snel een lift zou voor gebruiken om deze op het dak te leggen.
Als hoofdgerecht kregen we een lekkere entrecôte gepresenteerd voor de één met een pepersausje en de andere de typisch Franse "sauce à l' échalotte".
De jeugd en nog wat dames verkozen dan weer een typisch Frans gerechtje : pasta Carbonara, tot de verbazing van sommigen met een eitje.
De avond werd afgesloten met een lekker pousse cafétje en nog wat pilskes en dit alles in het wondermooie gezelschap van een paar plaatselijke deernes.
Eenmaal terugaangekomen aan het hotel kwam Paul dan nog op het lumineuse idee om een gin-tonic te prepareren om helemaal plat te gaan.
vandaag na een stevige avond vertrokken in Landon en onmiddellijk mogen kennismaken met de schitterende Chateaux van de Sauternes ( 2014 wordt een schitterend wijnjaar , deze info krijgen jullie alvast in primeur)
Daarna reden we door de weids uitgestrekte bossen van de Landes...Jongens toch , rechtdoor dat het hier is en bossen ..
Zowel tijdens de voormiddag als namiddag zat de wind schuin op kop en niettegenstaande dat het vandaag een vlakke rit was kruipt het in de benen.
De rit vandaag werd onderbroken met een Gin-Tonic moment van de volgers ( de rijders beperkten zicht tot Heineken de laatste 20 km) .
De regenbui van gisteren was onder lichte dwang verdrongen door de zon en ook dat liet zich voelen.
Het kwik klom andermaal boven de 30°C en dan kan een mens al eens dorst hebben..
Na de middagstop hebben we zowat 70 km rechtdoor gereden zonder ook maar één etablissement tegen te komen waar de innerlijke mens kan versterkt worden...gelukkig kwamen we dan toch in een dorpje terecht waar we ons hebben verfrist met ijs, cola en Heineken)
ondertussen zijn we na 170 km en slecht 443 hoogtemeters aangekomen in onze residentie voor 2 nachten.
de rustdag morgen komt misschien wel op het juiste moment, want de komende dagen komt het klimwerk kom eraan en we zouden morgen tijdens de rustdag graag nog even de conditie bijwerken
Aangebakken foto's volgen nog later op de avond of morgen
over vandaag valt eigenlijk niet veel te vertellen....fietsen en aankomen dat zou het zo ongeveer kunnen zijn als samenvatting
Maar er kan toch even een uitzondering gemaakt worden en een kleine toelichting gegeven worden..
de ochtend begon niet als alle voorgaande op weg naar Santiago..
Het is toch wel even opkijken als je eigen vrouw naast je ligt ipv Frans , maar allez.
na de gebruikelijke tactische bespreking over kopwerk en zijwind enz konden we echt beginnen aan het belangrijkste moment van de ochtend ..Broekzalf.
na het verlaten van Angoulême ( volledig uitgedost in zomer outfit ) kwamen we terecht in een totaal andere streek dan de voorbije dagen dat vnl. bestond uit weidse graanvelden en toch wel iets verwelkte zonnebloemen was het nu de beurt aan kilometers bos geflankeerd door varens waar de ex-KSA-ers enkel maar kunnen van dromen om een matras te maken op twee-daagse.
De voormiddag verliep voornamelijk over stevig glooiende wegen en dat resulteerde na zo'n 40 km reeds in 550 hoogtemeters aan de stop bij Nic en Caroline .
De zonnige voormiddag kreeg echter behoorlijk wat tegenwind en dat hebben we ondervonden ..van rond de middag tot rond 16 u hebben we regen op onze helm gekregen en nog geen klein beetje.
Gelukkig zijn we ondertussen verwend met de camper van Paul en Nancy waar we onder de luifel het middagmaal konden nuttigen.
De wijnliefhebbers onder de lezers zullen ongetwijfeld beginnen klappertanden bij de namen als Lussac en St. Emilion , en dat hebben we ook gedaan ...niet van de ronkende namen maar vnl. van de quasi apocalyptische weersomstandigheden.
Regen en wind werden ons deel en de geur van kalksteen en sulfer sloegen door de warmte van de voorbije dagen en de plotse regen in de neus.
Het vermaarde St. Emilion zullen wij ons herinneren als de plaats waar de koffie en taart in de camper van Paul en Nancy elke prestigieuze wijn in de vernieling drong.
Vandaar was het nog zo'n kleine 50 km te rijden tot onze slaapplaats, gelukkige verminderde de regen en konden we toch nog rustig genieten van de schitterende streek achtervolgd door onze sportdirecteur en de verwenauto.
We zijn aangekomen in Langon met 180 km en 1.654 hoogtemeter op de teller en dat is iets meer dan voorzien.
De rit van vandaag is zo'n uurke achter de rug en verliep voor Mathias met 2 x fietspanne in de vorm van problemen met het achterwiel : 1 x spaak uit achterwiel en 1 x achterwiel geplooid geplooid, dus zat er niets anders op dan plan C in te roepen ( mannen weten waarom).
De rit zelf verliep in een verzengende hitte en de vrij korte rit verliep vnl. op het type asfalt waarvan men denkt " kan dat niet wat fijner gemalen worden?" , dat loopt echt van geen meter.
en de ervaren lezer van deze blog voelt het al aankomen : dat is hier gene meter plat....steeds heuvel op heuvel af , waarbij de Heuveltjes van Erica in het niets verzinken.
De streek waardoor we vandaag onze benen mochten laten zien was gekenmerkt door immense graanpartijen en Zonnebloemen die ongetwijfeld een stijve nek moeten hebben omdat het Zuiden hun geliefkoosde richting is.
de rit van vandaag werd rond de middag onderbroken door een bezoek aan een plaatselijk marktje met een uitgebreid assortiment aan kraampjes : hier volgt het overzicht van de totale markt
- een kraam met groenten en fruit , waar we de dagomzet verdubbelden van de uitbaters met de aankoop van een doos framboisen een 330 gr kersen
- dan verder een kraam gespecialiseerd in Noordzee, echter de Noordzee is hier van geen kanten te bespeuren , waardoor de vliegen op en rond de vis de tijd van hun leven hadden (onze omzet : 0 )
- het kraam met schoensmeer, honing , confituur en allerlei lederverzorgingsproducten was voor ons ook geen toegevoegde waarde en lieten we wijselijk links liggen
- maar dan na het lekker toeven op de markt botsten we op het kraam met de plaatselijke charcuterie en lekkernijen....Jongens daar verkopen ze lever, nierkes , varkensneuzen, boudins, paté ( niet altijd even licht verteerbaar tijdens het klimmen ) en de niet te versmaden Andouilette.
Frans sprong nog even binnen bij de plaatselijke bakker met de opdracht een Frans brood te bestellen en we konden aan onze pic-nic beginnen.
Na het eten werden de voetjes even omhoog gelegd en zonder slaapliedje gingen de oogjes even dicht bij sommigen, terwijl bij anderen de batterijen maar niet leeg raakten.
Om terug op gang te geraken na de middag was het wel even slikken , direct klimmen om uit het centrum te geraken en zo ging het eigenlijk de ganse namiddag door in de verzengende hitte.
In de namiddag was het niet zo evident om een stopplaats te vinden om nog beetje fris drinken bij te tanken maar iedereen bereikte vlot de slaapplaats van deze avond.
Ook zijn ondertussen de vrouwkes toegekomen met driver Paul en Nancy en we kijken uit naar een leuke avond en verder verloop van onze Camino.
