Ik: Mevrouw de directrice we hebben het gesprek gehad met Mats en hij weet dat hij niet meer mag weglopen. 

Directrice (Dir): Mevrouw u begrijpt toch ook dat we dit niet kunnen laten voorbij gaan zonder een duidelijk signaal te geven aan alle andere leerlingen dat dit niet getolereerd wordt

Ik: Mevrouw u mag van mij gerust een duidelijk signaal geven maar dit heeft Mats nu ook net willen doen. Kunnen we daar misschien eens over praten? 

Dir: Mats begrijpt helemaal niets, hij was de volgende dag terug op school en deed of er geen vuiltje aan de lucht was

Ik: Mevrouw ik begrijp dat u die indruk misschien heeft gekregen want Mats laat enkel aan mensen die hij vertrouwt zien hoe hij zich echt voelt. Dit is nu net het probleem, hij heeft in de school niemand waar hij in vertrouwen mee kan praten...

Zorgjuf (zj): Ik ken Mats niet maar ik heb deze week even met hem gesproken en gevraagd hoe hij zich voelt en zijn antwoord was 'goed'.

Ik: Ja mevrouw, hij kent u ook niet dus dat lijkt me gewoon een antwoord uit beleefdheid.

zj: Mevrouw hoe wil je dat we dan met hem praten als hij niet eerlijk antwoord? 

....

Heel het gesprek ging in dezelfde trend door. We hebben wel 30 keer geprobeerd om het gesprek in de richting van de 'oorzaak' te krijgen maar hier had men gewoon geen oren naar. Toen hebben we nogmaals getracht om in het gesprek Mats zijn gevoel over 'school' bespreekbaar te krijgen, maar ook dit onderwerp werd genegeerd. Uiteindelijk heb ik dan totaal gefrustreerd het onderwerp op de open schoolpoort gebracht en dat werd vakkundig in de doofpot gestopt met de uitspraak 'dit gaan we bekijken'. 

Gelukkig wisten we toen nog niet wat een ellende ons nog te wachten stond....