Pas veel later stel je dan vragen en als je dan zijn verhaal hoort dan kan je alleen maar ontzag opbrengen voor zijn vindingrijkheid en inzicht. De waarom vraag blijft uiteraard niet lang uit. En dan krijg je dit verhaal:  "Mama, we waren in de klas met 2 aan het 'prutsen' en plots wordt de juf boos en moet ik op de gang. Dat is gewoon niet eerlijk en dat is altijd zo als er iets gebeurt dan heb ik het gedaan. Ik stond me op de gang te vervelen en toen zag ik de poort gewoon open staan en ik wou hier weg waar niemand me begrijpt'. Waar wou je dan naar toe? Ik wou naar huis maar dacht dat Mama Ney boos zou zijn en toen dacht ik ik ga naar Moeke (mijn moeder). Oei dat is toch een grote wandeling (+/- 5km) wou je dat met de bus doen? Nee, nee ik ben tot daar gewandeld ... maar toen ik daar kwam dacht ik oei misschien gaat Moeke ook wel boos zijn, dus wou ik naar jou! Mats je weet dat ik nu in Brussel werk? Ja mama, maar ik dacht ik pak de bus en daarna de trein ... (de film van wat er allemaal had kunnen mislopen heeft nog maanden en nu nog regelmatig door mijn hoofd gedraaid en me heel wat slapeloze nachten bezorgt). In zijn logica was het heel normaal: Ik wordt niet juist behandeld in school dus ga ik op zoek naar iemand die me wel begrijpt!