De Olympische Spelen komen steeds maar dichterbij, en ik begin het hier echt wel te merken. Vooral in de pers lees ik voortdurend dingen, niet altijd positief. Zo heb ik hier de schrik van mijn leven gehad, toen mij iemand wist te vertellen dat alle buitenlandse studenten het land uit moesten voor 30 juli (nu had ik mijn vliegtuigticket natuurlijk al voor 30 juli,en bleek het nieuwsbericht tot niet waar te zijn, maar toch twas even paniek). Ook nu met al die boycot-toestanden begint het chaotisch te worden. Zo zijn veel Chinezen er nu van overtuigd dat de Fransmannen harteloze mensen zijn die gehandicapte mensen in rolstoelen aanvallen en de Olympische vlam stelen. Met gevolg dat de chinezen, alsook mijn professor, weigeren om nog inkopen te doen in de Carrefour. Stom toch? Ik ben ieder geval (tot nu toe toch) nog blij dat ik blij ben. Nu maar hopen dat de politici geen domme dingen zeggen. Ik verdedig China niet, maar ik vind dat men toch maar beter eerst de balk in eigen oog ziet, voor men zich focust op iemand anders zijn splinter Net zoals niet alle Fransmannen hulpeloze mensen aanvallen, kan je ook niet alle chinezen over een kam scheren, zeg ik maar. Afin, kga hier niet teveel over politiek bezig zijn, kwil niet dat ze mijn blog censureren
Een andere trieste zaak is dat ze binnenkort een deel van een echt Chinees straatje (waaronder mijn lievelingsrestaurant ) gaan omver smijten, om er waarschijnlijk een lelijk apartementsblok op te zetten. Boehoe... Gelukkig heb ik veel fotos getrokken, die ik ook wel zal doorsturen met de lieve eigenares die hier zowat mijn surogaatmoeder geworden was ( ze kookt immers elke dag voor mij :-p ) , haar veel te schattig zoontje, en de andere buitenlanders. Verder zal ik ook fotos doorsturen van de openingsceremonie van sportdag waar ik wel heel trots met mijn belgische vlag gewapperd heb, stel je voor !
En hier ist echt wel warm aant worden, nu al! Kben al bang voor de zomer. Ondertussen probeer ik mijn witte benen te laten bruinen door in opgesloofde jeansbroek te badmintonnen (niet zo handig) Het rare is dat Chinese meisjes zowat het omgekeerde doen: ze lopen rond met parasols, verbergen zich achter grote hoeden, boeken en mappen om maar niet te bruinen in hun gezicht... Ah the irony!
Net zoals niet alle Fransmannen hulpeloze mensen aanvallen, kan je ook niet alle chinezen over een kam scheren, zeg ik maar.
) gaan omver smijten, om er waarschijnlijk een lelijk apartementsblok op te zetten. Boehoe... Gelukkig heb ik veel fotos getrokken, die ik ook wel zal doorsturen met de lieve eigenares die hier zowat mijn surogaatmoeder geworden was ( ze kookt immers elke dag voor mij :-p ) , haar veel te schattig zoontje, en de andere buitenlanders.
