You know me, not my story

Inhoud blog

	Pain
	16 - 21
	10 tot 16 jaar
	6 - 10 jaar
	Mijn eerste jaren

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

19-03-2015

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

16 - 21

Het misbruik was eindelijk gestopt... de ellende jammer genoeg niet. Hij was dan wel gestopt met mij te misbruiken, om te stoppen met mij te vernederen en mij te kleineren. Elke mogelijkheid die hij had, zou hij benutten. Wat ik ook deed, het was nooit goed genoeg. Elke keer ging ik langs met mijn mama erbij of als er iemand anders was, zodat hij zeker niets meer kon doen. Toen ik ongeveer en jaar samen was met m'n vriend... zei hij dat het wel tijd werd hem te dumpen en iemand nieuw te zoeken. En zo moest ik ervaring opdoen en veel leren. Toen ik zei dat ik m'n vriend echt graag zag en niemand anders wou, vond hij dat ik een seut was... Die vernederingen gingen elke keer door merg en been, ik wist dat ik me van hem niets mocht aantrekken, maar elke keer weer horen dat je toch niet goed genoeg was..; dat wat hij zei beter was ... het bleef elke keer opnieuw pijn doen.
Op een dag ging mijn mama met m'n kleine zus bij hem langs, ik was toen gewoon thuis gebleven. Niet veel later komt mijn mama, samen met mijn zus, huilend terug thuis. Hij had hen gezegd dat ik een rotdochter was, mijn mama mij niet kon opvoeden, ons niet meer wou zien en/of kennen en dat hij mij op een dag zou afnemen wat ik hem had afgenomen. (Tegen mama zei hij dat ik zijn dochter van hem had afgenomen doordat ik zo rot deed en een trut was... in realiteit bedoelde hij dat het rot was dat ik het misbruik had stopgezet)
Enerzijds was het pijnlijk, want te horen krijgen dat een familielid je niet meer wilt kennen... dat komt hard aan, hoe een grote rotzak hij ook was.
Mijn zus (toen 5!!!) en mama zijn blijven rondlopen met het idee: De oudste dochter wordt iets aangedaan... Het ging door merg en been dat mijn zus zo bang was geworden, zo bezorgd .. helemaal niet meer zorgeloos! Hij had mij geraakt op een nog gevoeligere plek dan mijn eigen lichaam.
Anderzijds was het een opluchting, er viel een enorme druk, stress van onze schouders!
Rond mn 17de verloor ik terug een heel goede vriend, m niet te zeggen mijn beste vriend. Hij had zichzelf van het leven beroofd... Hij had het niet gemakkelijk, maar toch kwam dit als een steek door mn hart. Het was weer de zoveelste dat ik verloor, weer iemand dat me hier alleen liet.
Rond mn 20ste kwam dan het besef..; het besef dat ik het enorm moeilijk heb om met een man samen te zijn. Elke keer het intiem werd, klapte ik dicht! Ik werd verliefd op een vrouw... Ik was LESBISCH?!!! Dat kon toch niet! Uiteindelijk besloot ik om voor die vrouw te gaan... met een bang hartje!

Geef hier uw reactie door