Jaja, ik heb eigenlijk helemaal geen besef meer van de tijden Australie/Belgie. Haha. Vandaag heb ik bv Anne al een gelukkige verjaardag gewenst terwijl zij eigenlijk pas 1 april jarig is. Ik werd wakker met het idee dat het 1 april was...waarom weet ik niet maar ja... hehe. Verder scheelt er eigenlijk erg weinig. Gisteren was het officieel Lazy Sunday. Ik heb nog wat gteslapen in de namiddag omdat ik de nacht voordien erg slecht had geslapen. vertrekkende roommates enzo... savonds hebben ik, Elske en Erik nog wat kaartspelletjes gespeeld. Twas best gezellig, flesje cola en wat chips erbij...eens even een kort gesprekje over thuis enzo en dan weer verder gespeeld. rond 23u zijn we gaan slapen want vandaag wou ik er vroeg uit. Ik was namelijk van plan wat hostels, reismiddelen en things to do op te zoeken...hoewel ik eigenlijk iet veel kan plannen daar ik niet weet waar, wanneer en hoelang ik ergens zal werken/verblijven. Ik leef dus echt wel van dag op dag...
Eergisteren heb ik bij het even buiten zitten nog mensen leren kennen. Erik en zijn zus Elske uit Nederland, Erin uit Canada en haar 'vriend' Dennis uit Duitsland en dan was een nog Mark die ik de dag voordien leerde kennen onderweg naar het Hostel. Er was een Oz BBQ aan de gang waarbij ik dus ook voor het eerst kangoeroe heb gegeten. BIJZONDER LEKKER! Ik kan de smaak niet bepaald thuisbrengen maar het heeft de textuur van steak. De smaak is apart zoals de smaak van steak ook gewoon de smaak van steak is. Al snel werd er afgesproken om die avond wat te gaan doen. Erin uit Canada wist een 3dollar bar zijn niet zo ver van ons Hostel. Allen daarheen! Het was best fijn, hoewel de muziek niet bepaald onze smaak was. hihi. Later op de avond zijn we naar de Scubar gegaan. de bar van YHA. Daar was niet veel volk, dus gingen we naar de dichtstbijzijnde bar bij het hostel: Side Bar. Daar was het enorm fijn. Tot twee uur hebben we daar nog een feestje gebouwd en zijn dan terug gekeerd naar ons hostel. Nog twee uur lang hebben ik en Erik zitten praten met een man uit Wales. Hij heeft een te grappig accent!
De ochtend nadien, gisteren dus...kwam ik Elske en Erik tegen bij het ontbijt. Elske plande om naar het befaamde Bondi Beach te gaan en iedereen besloot om mee te gaan. 4u hebben we er over gedaan om naar Bondi Beach te gaan! we namen de ferry naar Watsons Bay vanwaar we tevoet naar Bondi konden. Aangekome op Watsons bay bleek die wandeltocht naar Bondi niet zo evident te zijn. dus na een uur hadden we een bus. Bondi Beach was eigenlijk niets speciaals. Een simpel strand en wat hevigere golven, boven ons: dikke grijze wolken. lang zijn we daar dus niet gebleven. Toen we terug aankwamen in het hostel waren we veschrikkelijk moe. iedereen ging zich even op de kamer leggen en een douche nemen. Ik ben echter in slaap gevallen en werd deze ochtend on 8u wakker. Het is nu intussen half 11 en ik plan om eindelijk werk te gaan zoeken en naar de Woolmarket te gaan om mezelf enkele dagen van eten te kunnen voorzien.
Met mezelf gaat alles een beetje vreemd. Soms krijg ik het echt eens lastig als ik aan het thuisfront denk. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar ik voel mezelf dan heel erg raar in mn buik. Zelden heb ik me zo gevoeld zodus... Vooral wanneer ik mooie dingen zie of even geniet van het besef dat ik hier ben aan de andere kant van de wereld heb ik vaak de nood om dit op DAT eigenste moment te delen met de mensen die me na aan het hart liggen. Een simpele knuffel zou vaak al wonderen verrichten. Nu ja, still have a long way to go...
Ik heb net fotos op Facebook gezet aangezien ik ze niet op deze blog krijg.
Ik ben dan toch nog naar het strand gegaan dat eigenlijk geen strand was. Toen ik terugkeerde op de kamer zag ik een kakkerlak in mn rugzak kruipen en een op mn bed. Ik ben steevast naar beneden gegaan en met veel leugentjes om bestwil heb ik me kunnen uitchecken en geld terug gekregen. Heb enkel 1 dag betaald. Dan ben ik terug gekeerd naar mijn oude Hostel. 1.5u stappen...WEERAL. Mn voetjes, knietjes en heupjes doen nu wel pijn. Maar kzit proper. Das tbelangrijkste.
Hier ga ik nog wenen... Dat weet ik zeker. Hoewel ik hier met een zeer tegenstrijdig gevoel ben. Ik ben heel de weg te voet van het centrum van Sydney naar Kings Cross gekomen, een buitenstad vlakbij de kust. Mijn schouders zijn verbrand van de rugzak die soms eens schuurde. Ik heb nog prachtige dingen gezien onderweg waardoor mijn verwachtingen van Kings Cross alsmaar groter en hoger werden. Aankomen aan Chilli Blue, het hostel waar ik zou blijven, heb ik nog een klein uurtje moeten wachten om in te checken. Het leek me hier klein. Beneden stond enkel een rotte sofa en de vier PC's. Eenmaal ingecheckt kreeg ik m'n kamernummer. EEN DOOLHOF! Ik heb tot twee maal toe de weg moeten vragen. Ik doe de deur open en zie nog twee jonge mensen rotten in een 1-persoonsbed in de stinkende, muffe kamer. Achterin zie ik mijn plaatsje dat nog vrij was. Ik kon niet eens met mn rugzak op de rug de deur binnenstappe of door de rommel die overal lag. flessen drank, chips, viezerikken! Hoe kan je zo een kamer delen? Mensen praten wel sneller tegen je dan in de stad. Ze zijn spontaner en vriendelijk. Ik heb nu net een douche genomen en had m'n bikini aangetrokken. Klaar om eens naar het strand te trekken. Hoewel de zon net is gehinderd door veeeeel wolkjes. Hier ga ik nog wenen... Dat weet ik zeker.
Zo, het is zover... de reis is begonnen. Niet alles is compleet gelopen hoe ik het had gepland de avond en ochtend voor vertrek maar al bij al viel het afscheid nemen nog mee. Ik denk dat ik nog steeds niet goed besefte dat ik voor een lange tijd weg zou zijn van vrienden familie en Pieter-Jan. Pas op de vlieger kreeg ik een klein klopje van de besefman. Ik moet toegeven dat ik enkele keren een traantje heb weggepinkt. :) De vluchten zijn allemaal goed verlopen. Enkel na het 11 uur wachten op 'the final flight' in Taipei had ik er meer dan genoeg van. Ik wou frisse lucht en op m'n gemak zitten. Ik heb me daar dan uiteindelijk een driepersoons-zeteltje bemachtigd in een rustige aankomsthal, m'n slaapzakje voor 't eerst uitgeslagen en me een uur of 3 kunnen afkappen. maar wat zijn drie uur in elf uur niets te doen hebben?! Uiteindelijk leerde ik per toeval een Aussi kennen en die heeft me enkele adressen en hints over werken en leven in Australie gegeven. Craig heette hij maat iedereen noemde hem Hobbit omdat ie zo 'klein' was. :) zo klein was hij nu ook weer niet, hoor. Nadien zijn we samen op de vlieger gestapt en dit was echter een luxevlucht denk ik. Elk een persoonlijk TV'tje met spelletjesm de nieuwste films zoals Black Swan, spelletjesm CD's, radio, info over de vlucht en zoveel meer. Een dekentje, een kussentje ouh ZALIG! Maar niet zalig genoeg om mij daar 10u goed te voelen. Ons raamluikje MOEST per se toe 's nachts terwijl ik de steertjes wou zien, en toen het licht werd durfde ik het niet opendoen uit schrik om Rixt naast mij wakker te maken. Rixt is een meisje uit Friesland. Ze komt ook op haar eentje backpacken doorheen Australie, alleen heeft zij heel veel geld mee en is ze dus niet van plan bijzonder veel te werken voor de dingen die ze wil gaan doen. Ze gaat ook andere dingen doen dan ik denk ik. We hebben samen nog bij aankomst in Australie gezocht naar onze shuttlebus. De hare was gewisseld met een van vandaag en de mijne liep zonder plaatje rond. het was een gedoe. Eerst mocht ik niet door de douane omdat op mijn passport mijn vijfde naam afekort is met een D. en ik wist niet waarvoor die stond XD. Maar kijk, eind goed al goed. Ik ben in Sydney. 't is momenteel prachtig weer en enorm warm. Gisteren ben ik al eens naar Hide Park en the pool of reflection gegaan eens ik geinstalleerd was op mijn hostel. Ik vond het eerlijk gezegd adembenemend om eens een beeld uit een film in het echt te kunnen zien. En al die grote gigantische gebouwen! Zoveel mensen, in een deel van George St lijkt het alsof je in China bent. Kortom 't Is fantastisch. Hier in Sydney zelf heb ik nog niet veel mensen aangesproken. Ik moet nog een beetje aklimatiseren denk ik. Maar morgen zie ik Elle waarmee ik vanuit Belgie al contact had zodus...we zien wel. Soit, 't is bijna 12u in de middag, ik ga eens eten zoeken. PJ heeft me bet gebeld via Skype/GSM... <3!!! Miss you~~~
Zo, nog vijf dagen en ik vertrek... en ik weet niet zo goed hoe ik mij daarbij moet voelen. Plots besef ik dat elke keer ik nog iemand zie, het misschien de laatste keer is dat ik die persoon zie voor ik vertrek. da's vreemd.
Vorige week zaterdag was het mijn afscheidsfeestje in Poolbar/Zep. Ik ben heel blij dat ik nog zoveel mensen gezien heb, zelfs mensen waarvan ik niet had verwacht dat ik ze nog zou zien. Bij deze wil ik ook iedereen bedanken voor de aanwezigheid. Ik heb ook een boekje gekregen van Anne. ze noemt het "Anne's Survavil Gids". Daarin zaten onder andere enkele pagina's waarop mensen nog een berichtje konden schrijven om daar Down Under nog eens te lezen wanneer ik het even lastig heb of me even niet goed voel omwille van het gemis. Ik vind het een heel fijn kadootje. THANK YOU ALL! Ikzelf had ook zo'n boekje van mama gekregen om iedereen wat in te laten schrijven maar ik was het die avond vergeten. Geluk dat Anne ook zo'n idee had. In het boekje dat ik van mama gekregen had staan nu dus vooral berichtjes van familie, mama, papa, broer en zus. Ik zal ze verdomd goed bijhouden. :) THANK YOU AL! Alehupaaa! Vorige week vrijdag had ik trouwens ook een afscheidsfeestje voor de familie. 't Was bijzonder gezellig eigenlijk.
Langzaam aan begint mijn trekrugzak ook een beetje vol te geraken. Zo goed als alles is klaar buiten de hygiënische zaken die ik pas de dag van vertrek kan inpakken daar ik mij deze week toch graag nog eens enkele keren zou willen wassen. Ik ben trouwens HEEL blij met mijn nieuwe aanwinsten: lichtgewichtrugzak, lichtgewichthanddoeken, lichtgewicht en trouwens zeer kleine slaapzak, lichtgewicht trekschoentjens. ^^ Dat scheelt al heel wat! Mijn slaapkamer hier thuis is nu ook maar een lege boel...ik heb al m'n spullen in dozen moeten inpakken. Dit omdat er deze zomer (denk ik?) nog in de trappenhal gekipkapt wordt enzo... alles beetje beschermen voor stof.
Maar goed, ik ga nog een beetje centjes verdienen... ;-) Jullie horen nog van mij! (liefst zeker e?)
De vertrekdatum ligt nu officieel vast! ik zou vertrekken op **** zaterdag 19 maart **** Mijn vliegtuigje vertrekt in Amsterdam om 14.00 en komt aan in Taiwan (tussenstop/overstap) op zondag 20 maart om 13.00. Vanuit Taiwan vertrek ik om 23.55 en kom ik EINDELIJK aan in Sydney op maandag 21 maart om 13.15. Three looooong days!
Voor de mensjes die mij dus nog willen komen uitzwaaien; ik vertrek bij mij thuis rond 09.00 dusja... Dat moeten jullie zelf maar een beetje zien e. :)
De reis is trouwens ook betaald intussen dus there's no way back.
Eindelijk. De tijd is gekomen om een blog aan te maken om mijn ervaringen en emoties rond de reis naar Australië een beetje tot jullie over te brengen. Ik ga proberen zoveel mogelijk op deze blog neer te schrijven zodra ik kan dus ik kan niet beloven dat dit dagelijks het geval zal zijn.
De meesten zullen wel al weten waarom ik deze beslissing heb genomen, maar voor de nog onwetenden: Ik trek naar Australië om daar zowat te gaan werken en reizen door het land.
Het is allemaal begonnen met een foldertje dat mijn ouders meegebracht hadden van het Vakantiesalon te Brussel. Dat foldertje ging over het maken van lange reizen en de promotie van het zogenaamde 'startpakket voor backpackers' bij reisbureau Antipodes. Iedereen die me iets of wat kent weet dat ik gek ben van reizen. En zo ben ik dus lichtjes beginnen nadenken over dat ene foldertje. Mijn ouders zouden mij dit nooit voorgelegd hebben wanneer ze er zelf niet achter stonden. Na een dag ben ik toch eens ten rade gegaan op het internet. Ik heb veel informatie en documentatie over backpackers in Australië en het land zelf opgezocht. Tijdens deze opzoekingen voelde ik de vlindertjes in mijn buik toch wel groeien. Dus ik ben er samen met mijn ouders wat dieper op in gegaan en dus ook concreter gaan zoeken naar de voordeligste tarieven en methodes om deze reis eventueel te kunnen maken. Achteraf hadden we de voordeligste manier gevonden en dat was dus een ticket kopen + startpakket bij Activity International.
Na veel gereken en getelefoneer om de papieren in orde te brengen, en enorm veel gepraat met mijn ouders, vrienden en liefje, heb ik beslist:
IK GA ERVOOR!
Ik weet dat sommige mensen zich hier absoluut niet op hun gemak bij voelen, en terecht. Uiteindelijk is dit een vrij grote stap die ik helemaal alleen zet. Ik sta binnenkort alleen op de andere kant van de wereldbol zonder contacten en/of zekerheden. Ik blijf ook een geruime tijd weg van huis en dat zorgt ook voor onzekerheden ivm relaties en banden. Ik heb vooral angst om mijn liefje, ookal beseft hij dat niet helemaal maar dat moet ik eerlijk toegeven. en m'n Anneke ga ik toch ook neig missen. ;) Daarnaast laat ik ook Chiro Bobo achter als leidster van ons lieve Keti's. Maar kijk, dit is iets dat ik nu gewoon moet doen, omdat ik er nu ook de tijd voor heb. Na mijn studies zou ik zo snel mogelijk willen gaan werken. Dan kan ik het me niet permitteren om nog een half jaar op verlof te gaan. Ik kom heus wel terug hoor. ;)
Vandaag ben ik dus mijn eerste officiële document gaan aanvragen: de reispas. Binnen zeven dagen mag ik hem gaan ophalen en dan kan het visum worden geregeld. De eerste zenuwen stroomden toch even door m'n lijf toen ik aan het Administratief Centrum kwam... :)
Vorige week vrijdag had ik trouwens ook een afscheidsfeestje voor de familie. 't Was bijzonder gezellig eigenlijk. 
Ik ben trouwens HEEL blij met mijn nieuwe aanwinsten: lichtgewichtrugzak, lichtgewichthanddoeken, lichtgewicht en trouwens zeer kleine slaapzak, lichtgewicht trekschoentjens. ^^ Dat scheelt al heel wat! 
**** zaterdag 19 maart **** 
