Eindelijk. De tijd is gekomen om een blog aan te maken om mijn ervaringen en emoties rond de reis naar Australië een beetje tot jullie over te brengen. Ik ga proberen zoveel mogelijk op deze blog neer te schrijven zodra ik kan dus ik kan niet beloven dat dit dagelijks het geval zal zijn.
De meesten zullen wel al weten waarom ik deze beslissing heb genomen, maar voor de nog onwetenden: Ik trek naar Australië om daar zowat te gaan werken en reizen door het land.
Het is allemaal begonnen met een foldertje dat mijn ouders meegebracht hadden van het Vakantiesalon te Brussel. Dat foldertje ging over het maken van lange reizen en de promotie van het zogenaamde 'startpakket voor backpackers' bij reisbureau Antipodes. Iedereen die me iets of wat kent weet dat ik gek ben van reizen. En zo ben ik dus lichtjes beginnen nadenken over dat ene foldertje. Mijn ouders zouden mij dit nooit voorgelegd hebben wanneer ze er zelf niet achter stonden. Na een dag ben ik toch eens ten rade gegaan op het internet. Ik heb veel informatie en documentatie over backpackers in Australië en het land zelf opgezocht. Tijdens deze opzoekingen voelde ik de vlindertjes in mijn buik toch wel groeien. Dus ik ben er samen met mijn ouders wat dieper op in gegaan en dus ook concreter gaan zoeken naar de voordeligste tarieven en methodes om deze reis eventueel te kunnen maken. Achteraf hadden we de voordeligste manier gevonden en dat was dus een ticket kopen + startpakket bij Activity International.
Na veel gereken en getelefoneer om de papieren in orde te brengen, en enorm veel gepraat met mijn ouders, vrienden en liefje, heb ik beslist:
IK GA ERVOOR!
Ik weet dat sommige mensen zich hier absoluut niet op hun gemak bij voelen, en terecht. Uiteindelijk is dit een vrij grote stap die ik helemaal alleen zet. Ik sta binnenkort alleen op de andere kant van de wereldbol zonder contacten en/of zekerheden. Ik blijf ook een geruime tijd weg van huis en dat zorgt ook voor onzekerheden ivm relaties en banden. Ik heb vooral angst om mijn liefje, ookal beseft hij dat niet helemaal maar dat moet ik eerlijk toegeven. en m'n Anneke ga ik toch ook neig missen. ;) Daarnaast laat ik ook Chiro Bobo achter als leidster van ons lieve Keti's. Maar kijk, dit is iets dat ik nu gewoon moet doen, omdat ik er nu ook de tijd voor heb. Na mijn studies zou ik zo snel mogelijk willen gaan werken. Dan kan ik het me niet permitteren om nog een half jaar op verlof te gaan. Ik kom heus wel terug hoor. ;)
Vandaag ben ik dus mijn eerste officiële document gaan aanvragen: de reispas. Binnen zeven dagen mag ik hem gaan ophalen en dan kan het visum worden geregeld. De eerste zenuwen stroomden toch even door m'n lijf toen ik aan het Administratief Centrum kwam... :)
