Wie wint? Jef of Oskaar?

Vijf weken lang al is Jef al affiches aan het plakken. Aan elke straathoek, elk bord en in iedere winkel. Hij wil burgemeester worden. Zijn beste slogan is “MEER groen. MINDER grijs”. Jef heeft zelfs zijn witte winterkop in het groen geverfd.

Aan elke deur in de gemeente heeft hij gebeld. Veel mensen durfden niet open doen. Die groene verf was misschien toch geen goed idee. Precies een punker met vleugels.

De campagne is nu eindelijk gedaan. De mensen hebben gestemd. Voor Jef, hoopt hij. Nu kan hij niets meer doen. Enkel wachten. Nog twee uur. Dan zijn alle stemmen geteld.

Jef loopt heen en weer door de kamer. Van de deur naar het raam. En van het raam naar de deur.
De nagels van zijn poten zijn helemaal afgesleten. Hij zucht en kijkt de hele tijd naar de klok die boven de deur hangt. Wat duurt het lang.

Als niemand kijkt, staat hij voor de spiegel in de woonkamer. Om zijn speech te oefenen. “Beste vrienden, dank u voor deze eer …”

Jef kijkt om en ziet Ebbie gniffelen. Betrapt! Jef doet alsof hij zijn pluimen goed legt en wandelt fluitend weg. Hij kijkt door het raam naar buiten en ziet Oskaar staan.

Die staat aan de voordeur met een vierkant bord in zijn handen. Daarop staat in grote letters WIJ met een kruis erdoor. Daaronder: IK wil ALLES veranderen. Oskaar denkt dat hij ook een goede burgemeester zou zijn. Jef laat hem doen. Het kan geen kwaad.

Om vier uur is de uitslag bekend. Jef belt naar het gemeentehuis voor het grote nieuws. Zijn speech heeft hij al vast. De telefoon gaat drie keer over en dan neemt de secretaris op.

“Secretaris, het is Jef. Ik bel voor de uitslag.”

“De uitslag? Van de verkiezingen. Juist. De winnaar is een zekere Oskaar …” De rest hoort Jef niet meer. “Oskaar? Dat kan toch niet? Hij heeft niet eens moeite gedaan. Die staat enkel aan de deur met zijn onnozel bord. “ Jef moet even gaan zitten. De telefoon valt uit zijn hand. Hij kan het echt niet geloven. Wendy legt haar slinger over zijn schouder.

“Driiiing! Driiiing!” Jef schrikt op. De telefoon?! “Wendy, pak jij maar op. Ik wil niemand spreken. Iedereen lacht me uit.”

“Hallo met Wendy…. Ah, meneer de secretaris … ja … zeker, zeker … Ik vertel het hem …. Jazeker …. Bedankt!” Wendy legt de telefoon neer en wandelt naar de keuken.

Jef fronst zijn wenkbrauwen, staat op en kruist zijn armen. “Awel, waarvoor belde hij?”, roept hij naar Wendy.

“Belde wie?”, vraagt ze.

“Doe nu niet alsof je van niets weet. De secretaris … wat had hij te zeggen? Hij heeft toch gebeld?”

“A jaaaa, dat. Niks speciaals. Gewoon dat er een fout is gebeurd bij de telling. En dat je toch hebt gewonnen.” Wendy glimlacht. Jef kijkt eerst verbaasd, dan boos en tenslotte begint hij te stralen.

“Gewonnen! Ik heb gewonnen! Mijn speech. Waar is mijn speech?” Jef pakt zijn blaadjes en stormt naar buiten. Richting gemeentehuis. Eén van zijn blaadjes dwarrelt achter hem aan.

Aan het gemeentehuis staat een groot podium. Jef klimt erop. Zijn poten en vleugels trillen. Zo veel mensen. En ze staan allemaal te kijken. Naar hem.

“Waarde landgenoten …eum … beste vrienden. ik ben blij …” Jef wrijft wat zweetdruppels van zijn voorhoofd. Voor een spiegel gaat het toch beter.

De eerste speech van Jef verloopt niet vlot. Maar de mensen klappen wel in hun handen. Jef zal nog veel moeten leren als burgemeester. Maar alles is moeilijk in het begin.

Dit verhaal verscheen in de kinderkrant PleZand van de gemeente Koksijde,

Jef is een kokmeeuw
Oskaar is een krab
Wendy een vlieger
Ebbie een golfje
en Pablo een sardineblikje

www,plezand,be

11-12-2013 om 00:00 geschreven door Thierry