Drie weken geleden zijn we met een cursus Lingala gestart, 2 x in de week proberen we iets van de plaatselijke taal op te steken. Persoonlijk heb ik nog niet veel vorderingen gemaakt en ik denk niet dat de maanden die mij hier nog resten zullen volstaan om me behoorlijk te kunnen uitdrukken. Ik moet wel onmiddellijk toegeven dat ik af en toe een les zal overslaan want op woensdagavond valt ze samen met mijn uurtje voetbal en dat wil ik toch niet altijd missen.
Wat het werk betreft, ik ben hier de project management specialist aan het worden! Binnenkort gaan we ons zelfs met een beperkt groepje afzonderen om ongestoord ons intellectueel werk te kunnen verder zetten.
Vorige zondag hebben we een mooie uitstap gemaakt. Onze chef organiseerde een tripje met de 2 boten die de missie rijk is voor het geval we moeten evacueren naar Brazzaville. Gelukkig is evacuatie nog niet aan de orde want één van de twee boten viel al onmiddellijk in panne. Iedereen dus op 1 boot om te genieten van de prachtige rivier.
De toegevoegde fotos bewijzen de pracht maar tonen ook de miserabele leefomstandigheden van een (groot) deel van de bevolking.
Iedereen heeft
waarschijnlijk de beelden van Goma in Oost Kongo gezien. De toestand is daar is niet al te best maar
voorlopig blijft hier alles rustig.Afwachten wat Nkunda de volgende dagen gaat doen.Hier is er dus niet veel te merken van de
toestand in het oosten, de eerste dag was het hier wel wat nerveuzer en werden
onze veiligheidmaatregelen iets strenger maar het bleef rustig.De eerste dagen heeft het regenseizoen ons
wel een beetje geholpen.Woensdagnacht
en donderdagmorgen heeft het hier ononderbroken enorm geregend en dat betekent
veel minder volk op straat. Het openbaar vervoer ligt dan bijna stil want dat
bestaat uit taxis en busjes die in de jaren 7O nog bij ons gereden hebben.
Het is juist de massa die hier gevaarlijk kan zijn, op enkele ogenblikken
kunnen er zich honderden zelfs duizenden mensen verzamelen.Heb enkele weken geleden een heel klein
voorbeeldje gezien en dat is toch wel indrukwekkend.
Op het werk is
het weer wat drukker geworden, heb zelf vrijdag (hadden we verlof i.p.v.1/11) en
zaterdag moeten werken! En met de weekendfeestjes was dat gisteren toch wel
zwaar. Maar niet geklaagd vandaag weer
van de zon kunnen genieten.
Erger is dat ik
het bal van de eeuw ga missen, vind ik heel spijtig!
Het werk kabbelt rustig verder, af en toe in verhitte omstandigheden want het is terug warm en de stroom laat het vaak afweten in de lokalen van het CSRP.Onze chef was een tijdje in Brussel en dan draait de missie op een laag pitje.
De weekends zijn de laatste tijd iets zwaarder.Een weekend met twee feestjes waarvan ééntje heel leuk, alhoewel het bij Nederlanders was (heb enkele fotos toegevoegd).Luc zou zeggen: dat is nu het leven van de expats in Afrika. Dankzij een weddingschap die ik gewonnen heb van met mijn collega Livia (met dank aan Ilse) is het afgelopen vrijdag ook heel laat geworden.Gelukkig zijn er nog de zondagen om te recupereren aan het zwembad.
Maar niet alleen feestjes, op sportief vlak iets minder activiteit.Wegens wat rugproblemen heb ik het iets rustiger aan moeten doen.Gelukkig heb ik een goeie kiné gevonden, een Belg die pas vanaf februari hier werkt en voordien in Brussel heeft gewerkt.
Heb ondertussen wel één keer gesquasht, wat was dat lang geleden, nadien kon ik zelfs mijn glas niet meer opheffen! Maar heb mijn collega wel kunnen verslaan. Misschien ga ik wel lessen volgen om mijn techniek wat bij te schaven, kan ik nog goed gebruiken.
Om af te sluiten een proficiat aan Hanne die ondanks mijn afwezigheid toch heel flink gelopen heeft op de cross in Leest, volgend jaar kom ik zeker terug supporteren!
De vakantie heeft weer deugd gedaan. Dankzij mijn lieve vriendinnen heb ik mijn innerlijke bierreserve op peil gebracht en kan ik er weer een tijdje tegen. Het zal nodig zijn want ik heb beslist dat ik hier nog een even blijf. Na de feestjes thuis met vrienden en familie heb ik hier nog even doorgevierd maar nu ben ik terug serieus aan het werk.
Ondertussen is ook het internetprobleem opgelost, dank zij een sterkere verbinding op het werk kunnen we nu van thuis uit deze connectie gebruiken. Op voorwaarde dat de elektriciteit ons natuurlijk niet in de steek laat wat in ons nieuwe huis (heb enkele fotos toegevoegd) toch wel vaker (bijna dagelijks) gebeurt dan vroeger in de villa.Maar ook dit probleem wordt misschien opgelost.Nathalie, mijn nieuwe Belgische collega die ondertussen ook is aangekomen en mijn buurmeisje is, heeft vorige week één van de directeurs van de SNEL (elektriciteitsmaatschappij) ontmoet en dat kan hier wel eens wonderen doen, alles kan geregeld worden.
Het weer is deze week typisch Belgisch, heel de week mooi weer en nu het hele weekend grijs en regen.Gelukkig zijn we in de week een paar keer s middags gaan zwemmen zo hebben we er toch een beetje van kunnen profiteren!
Nog altijd geen internet thuis daarom is het al een tijdje geleden dat hier een berichtje verschenen is. Gelukkig is er het werk nog waar ik een beetje de actualiteit kan volgen en afgelopen weekend ook een douche kon komen nemen. Ja, het voorbije weekend was er één van ongemakken, bijna het hele weekend geen electriciteit en geen water (wat nog het ergste is). Ook al hebben we nu TV, zonder electriciteit geen OS. Heb Tia's prestaties toevallig op de radio kunnen volgen omdat ik op terugweg was van het ziekenhuis. Mijn huisgenootje is ziek en hier is het toch altijd een beetje oppassen, daarom ter malaria-controle naar het ziekenhuis. Gelukkig was het resultaat negatief. Zondag hebben we dan maar de dag aan het zwembad doorgebracht om alle ongemakken te vergeten. Voor al diegenen die het slechte weer een beetje beu zijn in België, binnen 2 weken kom ik naar huis en dan zal natuurlijk de zon schijnen!!!
Heb nu al een dikke week in mijn nieuwe huisje doorgebracht en alles valt voorlopig goed mee. Alleen nog twee grote nadelen, nog altijd geen internet (daarom heb ik nog geen nieuwe foto's in mijn album gezet) en nog geen TV. Het toestel hebben we al wel maar na gisteren één uur gewacht te hebben kregen we te horen dat er geen kaarten meer in voorraad waren voor het sateliet-abonnement. Geen olympische spelen dus. Hopelijk komt dat in orde voor de atletiekcompetitie begint. Dit berichtje schrijf ik dus op het werk, ja kijk maar goed naar de datum,het is zondag, wie had dat ooit gedacht dat ik op een zondag op bureau zou zijn! Leuk te horen dat iedereen een goeie vakantie heeft gehad en ik hoop dat het weer op kamp een beetje meevalt. Volgend jaar zal ik er terug bij zijn! Mijn vakantie zal terug in Mechelen zijn, van 6 tot 21 september ben ik terug in 't land.
Ik heb een nieuw huisje gevonden en ook nieuwe huisgenoten.Geen grote villa, geen zicht op Kinshasa, geen zwembad en ik zal mijn badkamer met een collega moeten delen. Op het eerste zicht niet echt een verbetering maar ik denk dat het wel zal meevallen. Het is een gezellig appartement met tuin en terras, genoeg plaats om buiten te zitten. Het is ook op wandelafstand van onze bureau, heel wat tijdswinst dus. Mijn nieuwe huisgenoten zijn Brigitte (juist aangekomen) en George, twee Fransen. Vrijdag verhuizen we, foto's volgen later.
Afgelopen weekend was dus ons laatste in onze villa, dat hebben we met een feestje gevierd. Vrijdag hebben we van zowel Franse, Italiaanse, Portugese als Congolese kookkunsten kunnen genieten.Er was zoveel lekkers dat we het feestje zaterdag maar hebben verder gezet. Voor de rest geen superweekend, niet veel zon en zowel zaterdag als zondag wegens werken geen elektriciteit en geen water van 7u tot 17u.In ons nieuw appartement zal dit gelukkig niet zon probleem zijn want daar hebben we een stroomgenerator, een groot pluspunt!
Ook in Congo wordt onze nationale feestdag gevierd. Neen, niet met een dagje verlof maar wel s avonds een feestje in de residentie van onze ambassadeur. Dit is een mooie en grote villa met een prachtige tuin aan de Congostroom. Een grote tuin was wel nodig want er was heel wat volk. In Kinshasa wonen meer dan 3000 Belgen en iedereen was uitgenodigd.De uitnodiging werd per sms verstuurd en het toegangsbewijs was simpel, een Belgisch paspoort. Na een diplomatische speech van de ambassadeur kon het Belgisch bier rijkelijk stromen. Ook al is sinds zaterdag mijn maag niet helemaal ok (denk, uit ervaring, een maagontsteking) en heb ik mezelf op dieet gezet, aan een frisse Leffe kon ik echt niet weerstaan.
Ondertussen is het heel rustig geworden in onze villa, drie overblijvers en de vrouw van Serge die hier op vakantie is.Over een nieuwe woonplaats nog altijd geen zekerheid maar dat zal wel in orde komen.
Wie nog eens naar mijn foto's gekeken heeft zal het misschien gezien hebben, vorige week hebben we een bonobopark bezocht. Bonobo's zijn één van de 4 soorten 'grote apen'. De bedoeling van het park is de bonobo's te redden die in het evenaarswoud gevangen worden om in Kinshasa verkocht te worden om opgegeten te worden. Alle bonobo's hebben een naam (die ze ook kennen), de éne is al wat liever dan de andere maar dat zal wel normaal zijn zeker, ze trekken immers een beetje op mensen. De kleintjes krijgen een surogaatmoeder die hen alles moet leren. Hier gaat alles verder zoals voordien. Na drie maanden hebben we ook de Belgische ambassadeur leren kennen, juist op tijd voor de 21 juli. Gelukkig is het toch weer een beetje beter weer, de zon komt er terug door en de temperaturen stijgen weer. Spijtig genoeg komen ook de muggen terug. Op sportief vlak ook een kleine wijziging, vanaf nu elke woensdag voetbal in de Britse ambassade! Hoe was het in Italië? Stuur maar een paar foto's door zo kan ik zien wat ik dit jaar gemist heb.
Voor de eerste keer geprobeerd en goed meegevallen, vakantie in Mechelen!!! Het is een tijdje geleden dat er hier nog iets verschenen is maar dat komt, zoals de meesten wel weten, omdat ik van 10 dagen vakantie genoten heb in mijn geboortestad. In deze 10 dagen heb ik mijn sportieve activiteiten terug eventjes kunnen oppikken. Het begon met de master-interland in Ashford waar ik zonder training en met een dikke verkoudheid (opgelopen in de wachtzaal van de luchthaven door de airco) de 400m horden mocht lopen. Nadien heb ik de gemiste fietskilometers proberen in te halen met heel wat zadelpijn tot gevolg. Tussendoor ook de atletiek- en conditietrainingen meegepikt. Dit alles in een schitterend zomers weertje met zelfs verbrande schouders tot gevolg. Ook de avonden waren goed gevuld, het mochten er zelfs nog een beetje meer zijn. Daarom aan al diegenen die ik deze keer niet lastig gevallen heb ... mijn volgende vakantie heb ik in september gepland. Ook hier in Kinshasa is de zomervakantie begonnen, de scholen zijn dicht wat maakt dat het verkeer een ietsjepietsje rustiger is. Op het werk valt dit ook op, het is een komen en gaan van vakantiegangers. Hiernaast zijn er veel collega's die hun missie beëinidigen en voor goed terug naar huis keren. Bij sommigen laat dit toch een vreemd gevoel na, je hebt ze juist goed leren kennen en waarschijnlijk zie je ze nooit meer terug. Van mijn huisgenoten is er al één vertrokken en drie anderen zullen in de loop van juli en augustus respectievelijk naar Frankrijk en België terugkeren. De overblijvers, Serge en ik, moeten op zoek naar een andere woning, slechts tot het einde van de maand kunnen we nog genieten van ons mooi uitzicht en het zwembad.
Vorig weekend was ik heel even in België, het waren drukke dagen. Zaterdag mocht ik onze missie vertegenwoordigen op de opendeurdag van de Europese instellingen, een gratis tripje naar huis dus. Met onze valiezen overvol dingen om uit te delen kwamen mijn collega en ik vrijdagmorgen aan. Dezelfde dag nog alles klaargezet om zo zaterdag het grote publiek te woord te staan. Alhoewel 'te woord staan' misschien wat overdreven is want de overgrote meerderheid bleek slechts langs te komen om bij elk standje een T-shirt, bic, aansteker, ... weg te grabbelen. Zondag even vlug de interclub van de masters meegepikt. Maandag gewinkeld en dinsdagmorgen terug het vliegtuig op. Gelukkig is er toch nog wat tijd overgeschoten om eens rustig rond te lopen in 't stad (zonder direct omringd te worden door mensen die je iets willen verkopen of geld vragen), een goei pintje te gaan drinken en een zalig terraske te doen (het was zelfs bijna even warm dan hier in Kin). Hier niet veel nieuws te melden, het is een beetje minder warm geworden en we werken lustig verder aan onze actieplannen. Voor diegene die het nog niet wisten, woensdag stap ik al terug het vliegtuig op want kom op vakantie naar Mechelen!
De spanning is voorlopig geweken.Zaterdag was het veiligheidsniveau van de missie nog eventjes gestegen naar niveau 1, wat betekende dat we onze villa niet mochten verlaten, maar gelukkig werd dit s middags alweer ingetrokken nadat een geplande, maar niet toegelaten en dan ook geannuleerde manifestatie van de partij van Bemba, niet doorgegaan is.Gisteren dan ook terug gewoon in uniform naar t werk.
De gebeurtenissen van vorige week hebben onze geplande zwemtest niet in het gedrang gebracht, we trokken dus vrijdag met zn allen naar het zwembad.Na een eerste test van 25m was het al duidelijk dat de éne zich al wat meer op zijn gemak voelt in het water dan de andere. Dit werd nog duidelijker met de volgende tests nl. zwemmen met zwemvest en helm en proberen voor te bewegen want zwemmen kan je dit niet echt noemen, met je handen en voeten vastgebonden. Zwemmen met een te grote vest en helm (één maat voor iedereen en als je de fotos bekijkt zal je zien dat ik niet de standaardmaat heb!) lukte mij nog wel maar ik moet toegeven dat de andere test toch moeilijker was dan ik dacht.Misschien speelt drijfvermogen hier toch wel een rol.
Zondag hebben we een uitstapje gemaakt naar Kinkolé waar je een tochtje kan maken op de rivier en ook een hapje kan eten.We hebben ook geproefd van de plaatselijke borrelhapjes kijk maar eens naar de fotos (als het me lukt ze op mijn album te zetten want de techniek laat ons hier vaak in de steek)
Zoals gewoonlijk weer een rustig weekendje gehad. Zaterdag flink gelopen, het was voor één keer niet echt te warm en er was een beetje wind zodat het zweet me niet na 5 min uitbrak, hiervan heb ik geprofiteerd om 1u20 te lopen.Aan 20 km ben ik lang niet gekomen, dat zal toch iets voor volgend jaar zijn.s Avonds hadden we onze Belgische en Franse collegas uitgenodigd om americain met frieten te komen eten. De Belgen zagen dit wel zitten maar slechts 1 fransman heeft er zich aan gewaagd. Rauw vlees eten is bij hen echt geen gewoonte maar ze moesten na verplicht een klein beetje geproefd te hebben toegeven dat het toch best te eten was. Zondag hebben we gedeeltelijk zonder water en elektriciteit doorgebracht, normaal hebben we altijd een waterreserve maar onze boys waren vergeten het reservebassin te vullen. Niet geklaagd, gelukkig is er nog altijd het zwembad.De internetverbinding laat het de laatste tijd ook vaak afweten, skypen of msnen is dus niet gemakkelijk.
Ook nu is het nog rustig ook al maken jullie daar in België het ons hier niet gemakkelijk. Vandaag werd ons gevraagd niet naar het centrum van Kinshasa te gaan omdat er wel eens betogingen zouden kunnen zijn tegen de aanhouding van Bemba. In Kinshasa is de aanhang van Bemba immers altijd groter geweest dan die van Kabila. Ook morgen moeten we zeker nog voorzichtig zijn en wij Belgen mogen niet in uniform komen werken (vind ik helemaal niet zo erg), zo weinig mogelijk opvallen is de boodschap.
Vrijdag hebben we zwemtest, met kogelwerende vest en helm, zal lachen worden denk ik!
Vanmorgen om 5.40u opgestaan om te gaan lopen maar een slimme huisgenoot heeft de sleutel van de auto mee naar zijn kamer genomen dus konden we niet vertrekken ... dan maar een beetje internetten want terug gaan slapen lukt niet echt. Vandaag en morgen hebben we opleiding 'werken in groep', kijk er niet echt naar uit. Een deel van de collega's heeft de opleiding al gekregen en was niet al te enthousiast en van 09u tot 17u stil zitten ben ik niet meer gewoon, maar we zullen wel zien. Ons tweede film uitje is niet echt geslaagd. Dinsdag was er een Spaanse film in het Congolees Cultureel Centrum. Om te beginnen was de accomodatie al niet al te bijzonder (plastieken stoelen, geen airco wel muggen) en toen de film (eigenlijk gewoon een dvd die ze afspelen op groot scherm) begon bleek dat het de originele versie was zonder ondertittling. Dachten dat ze na een paar minuten dit wel zouden veranderen maar blijkbaar was dat toch een beetje te moeilijk. Raar genoeg waren wij de enigen die vertrokken ofwel kon iedereen spaans ofwel ... Ondertussen zal ontbijt wel klaar staan dus ga eten, tot de volgende.
De week is weeral bijna voorbij, even pauze nemen dus om een berichtje toe te voegen. Wat het werk betreft, niet veel veranderingen, weer veel en lang vergaderd. Alhoewel, het ging toch een beetje vlotter . Ook al is er meestal geen electriciteit, geen airco dus en beperkt gebruik van de laptop, de laatste twee keren heeft het niet al te lang geduurd en is het constructief verlopen. Het is de week van de europese film en ben dus gisteren naar de cinema geweest. Heb 'Stesti' (something like happiness), een Tsjechische film, gezien in het Belgische/Waals cultureel centrum, was zeker niet slecht. Gelukkig was het een originele versie met franse ondertitteling. Zeg dit omdat ik ondertussen al naar dvd's gekeken heb die Pierre (collega) hier op 't straat gekocht heeft. Op de verpakking staat dat het Frans of Engels is met ondertitteling F/E maar in werkelijkheid zijn het Engelstalige films, frans gesproken en met spaanse ondertitteling! Ook een beetje triestig nieuws ... 1 van de papegaaien is verdwenen, ja diegene die sprak. Ons eerste vermoeden was dat de collega die in de kamer naast het terras slaapt hem vrijgelaten had omdat hij altijd al om 6u lawaai begint te maken. Hij beweert echter dat hij het niet gedaan heeft dus ofwel heeft iemand na het voederen het deurtje laten openstaan ofwel ... Gisteren is onze persverantwoordelijke langsgekomen in het CSRP (onze tweede bureau). Er was daar een belangrijke vergadering met ambasadeurs en ministers die gefilmd moest worden. Ik was daar natuurlijk niet bij maar werkte wel in het bureautje ernaast en ze zijn met camera en fototoestel ook bij ons eventjes komen kijken dus ... volgende keer misschien toch eens een foto in uniform.
Een heel rustig weekend gehad. Normaal hadden we zelfs vrijdag verlof (Europese feestdag) maar enkele ongelukkigen,waaronder ik, moesten toch vergaderen. Het was hillarisch, ik kan het echt niet beschrijven maar ik heb bijna de slappe lach gekregen en als je het al warm hebt is het echt zweten om serieus te blijven! Gelukkig was voor ons de vergadering om 13u gedaan, Serge moest 's namiddags nog terug en is pas om 19.30u thuis gekomen. Heel zijn planning is zo in t honderd gelopen want hij ging koken en had enkele collega's uitgenodigd. Ik heb dan maar de boodschappen gedaan, twee uur onderweg (in auto zonder airco) en een half uurtje winkelen! Het koken heb ik wel overgelaten aan een franse collega. Zoals ik al zij is voor de rest alles rustig geweest, van de zon genoten, veel gelezen ... en niks gedaan.
Heb speciaal voor Jappe een paar foto's toegevoegd van onze papegaaien. Eén van de twee is een echte lawaaimaker, hij (of zij) kan ook een beetje spreken maar zijn woordenschat is wel beperkt (bonjour, çà va, coco). Heb ook een filmpje gemaakt maar blijkbaar heeft hij schrik van mijn fototoestel ofwel is hij zo slim dat hij op dat moment juist niks wil zeggen. Ook een paar foto's van mijn bureau, zoals je ziet zitten wij samen aan 1 grote tafel. Als iedereen aanwezig is zijn met 7, ook al hebben we geen telefoons je kan je wel voorstellen dat het er niet altijd stilletjes is.Internet wordt immers vaak gebruikt ....en zeker niet alleen voor het werk.
Vandaag op zijn Congolees gewerkt, dat wil zeggen zonder middagpauze want 's middags eten ze hier toch niet en vergaderen maar door. De vergadering begon om 10u en gelukkig heeft een collega me om 15u gered en kon ik in onze eigen bureau (met airco) verder werken,de arme collega die gebleven is kwam pas terug om 18u en moest dan nog correcties aanbrengen. Ons uitstapje naar Brazzaville heeft iets minder lang geduurd dan gepland.Donderdag zijn we om 8u op stap gegaan om de rapide naar Brazza te nemen.De rapide is een klein bootje dat volgepropt wordt en de oversteek doet in 5min.Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we op 5min ter plaatse waren, er moeten immers enkele formaliteiten afgehandeld worden.Zowel aan onze kant als aan de overkant neemt dit wat tijd (en een beetje extra geld) in beslag en wij mogen dan nog niet klagen want met onze diplomatieke paspoorten krijgen we nog een voorkeursbehandeling.Om 13u zijn we aangekomen in ons hotel en konden we onze comfort kamers betreden.Veel comfort was hier echter niet te vinden, vooral s nachts zonder airco moeten slapen is hier niet echt aangenaam.Voor 85 (zonder ontbijt) hadden we toch iets meer verwacht.Brazzaville is properder dan Kinshasa en vooral veel minder druk, we konden hier rustig rondwandelen wat in Kin niet evident is.Ook vervoer is hier beter geregeld, er rijden heel veel taxis die de naam zelfs waardig zijn.In Kin vind je die niet, de enige taxis die hier rondrijden zijn autos of busjes in een bedenkelijke staat die overvol zitten.Veel was er echter niet te beleven en daar het hotel ons niet echt aanstond besloten we maar om vrijdag al terug te keren.We zijn dan maar s avonds in één van de beste restaurants van Kinshasa geen eten en hebben daarna enkele mochitos gedronken in een tof barreke.
Zaterdag heb ik voor het eerst 12km gelopen! Viel best mee want het had juist geregend en het was dus iets frisser.Gisteren ook voor de eerste keer gefietst.Stelde niet zo veel voor, ik ben na het lopen terug naar huis gefietst wat maar 7km is maar ik heb het toch een beetje gevoeld want de laatste 4 km zijn bergop.Ik had zelfs een escorte want mijn collega was er toch niet echt gerust in en heeft me dan maar met de auto gevolgd.
Ik heb een paar fotos toegevoegd, Kinshasa vanaf de andere oever en de grenspost in Brazzaville.
Een dikke proficiat aan alle RAMmers die meegedaan hebben aan het PK! En natuurlijk ook aan alle trainers en iedereen die meegewerkt heeft om zulke mooie resultaten te halen (ik hoop dat ik daar ook nog een beetje bij hoor). Omdat jullie niet zouden denken dat er hier niet gewerkt moet worden een korte update: heb een paar taken bijgekregen, naast de hervorming van de PNC (Police Nationale Congolaise) moet er prioritair een Grenspolitie opgericht worden en daarbij moet natuurlijk ook advies gegeven worden door de experten van Eupol (waar ik er dus één van ben). Nadien komt er misschien iets bij waar ik meer vertrouwd mee ben, de Congolese strafwet moet aangepast worden en voor het aspect witwassen zal me mij voorstellen als expert samen met de Belgische magistraat die ook bij Eupol werkt. Vandaag weer eens lang (zonder airco) vergaderd met weinig resultaat, ik heb al geleerd me hieraan niet meer te ergeren. Grappig is wel dat elke vergadering begint met een letterlijke (echt tot en met punten en komma's) herlezing door de verslaggever van de notulen van de vorige vergaderingen (ook al heeft iedereen een kopie van dit verslag), vandaag heeft dit wel een uur geduurd omdat het een vergadering was met twee subgroepen. Genoeg nu over het werk want ook hier staat gelukkig een lang weekend voor de deur, voor ons toch want de Congolezen hebben dit niet. Met een paar collega's vertrekken we morgen naar Congo-Brazaville en blijven daar tot zaterdag, een tripje naar het buitenland dus aan de overkant van de Congostroom.
De cursus zit erop, had niet zo veel om het lijf maar toch een beetje bijgeleerd over Congo, over niet al te leuke ziektes ... en over al onze plichten en rechten. Heb wel al ondervonden dat de regelementen hier door de meesten met soepelheid worden toegpast. Voor de nieuwschierigen, een werkdag begint om 8.30u en eindigt om 18.00u, middagpauze van 1.30u ... volgens het regelement.
Morgen terug het gewone werk, wat al onmiddellijk een vergadering met de werkgroep opleiding betekent maar zo leer ik de collega's daar natuurlijk ook wat beter kennen. Hopelijk is de airco al gemaakt in ons lokaal want met temperaturen in de zon tot 50° (zelf getest) is dat toch geen overbodige luxe. Begrijpelijk dus dat iedereen die buiten of zonder airco werkt toch een iets ander tempo aanneemt.
Morgenavond gaan we uit eten met de vrouwen van de missie, ja we zijn toch met 5 maar ik ben wel de enige politievrouw.
