Om iedereen
gerust te stellen dat ik nog niet van de aardbodem verdwenen ben vlug even de
laatste nieuwtjes vertellen.
Twee weken
geleden een Congolees huwelijk meegemaakt, wel een belevenis.We waren uitgenodigd op de trouw van één van
onze guardes.De ceremonie begon om
16u maar gelukkig was zijn collega een dik uur te laat om ons te komen ophalen
zo hebben we maar 1.30ukunnen
meemaken.Een viering met veel zang,
dans en preken met vertaling.Hier is
het de gewoonte om te preken in het Frans en dan te vertalen in het Lingala.
Maar dat zijn we al gewoon, daarvan kunnen we elke zondagmorgen genieten,
geluidsoverlast kennen ze hier immers niet.Tussen de ceremonie en het feest zijn we even op bezoek geweest bij onze
andere wacht.Het is toch wel pijnlijk
om hun leefomstandigheden te zien maar in vergelijking met wat we vorig weekend
gezien hebben kan ik begrijpen dat hij toch fier was om zijn huisje te laten
zien.
Vorige
zaterdag hebben we één van de armste buurten van Kinshasa gezien, een vissersdorp
aan de rivier, letterlijk op de vuilnisbelt van Kin (heb enkele fotos
toegevoegd).We zijn er op bezoek
geweest bij een Belgische die directrice is van een centrum voor alfabetisatie dat
als doel heeft kinderen die wegens één of andere reden niet meer naar school
gaan (of nooit geweest zijn) op niveau te brengen om hen toe te laten tot het
regulier middelbaar onderwijs.Na het
bezoek aan het centrum zijn we door de wijk gewandeld, zelfs een Congolese die
bij ons was zei dat ze niet wist dat dit bestond in Kin. Kinderen spelen er
tussen de krotten en het afval met zelfgemaakt speelgoed, hier geen gameboys
maar toch overal een glimlach! Lore (de directrice) is echt te bewonderen, zij
doet dit werk op vrijwillige basis en durft daarom ook met haar vuist op tafel
slaan.Een project als het hare steunen
is echt de moeite waard.
Als ik moet
kiezen voor een koudeshock of een warmteshock dan kies ik toch voor het
laatste.Ik wist dat vanuit Congo direct
op de latten gaan staan misschien moeilijk zou zijn maar had niet gedacht dat
ik het zo koud zo hebben. Gelukkig heeft de skivakantie me gesterkt om nadien
de vrieskou in België te doorstaan. Lopen
in de sneeuw en schaatsen onder een winterzonnetje is immers prachtig.
Nu terug in
de warmte voor een laatste periode Kinshasa, ja een jaar gaat vlug voorbij.
De
aanpassing aan de warmte gaat zoals gezegd zonder veel problemen alleen bij het
lopen is het terug even naar adem happen.De chaos op de weg hoort er ook weer bij en de nieuwe te ontwijken
putten in de baan heb ik al gememoriseerd.
Voor deze
laatste maanden heb ik een nieuwe huisgenote. Georges is vertrokken naar Goma
(Oost Congo) waar er een post is van onze missie en in zijn plaats is Fréderique,
een franse advocate, gekomen. Zal toch
weer even aanpassen zijn.
Op het werk
niet al te veel veranderingen nu bijna iedereen terug is van zijn vakantie
kunnen we weer verder.
Hanne, de truffels
van Chiro Battel werden door iedereen zeer geapprecieerd, vooral door de
Afrikaanse collegas, je kan niet geloven hoe snel een doos kan leeggemaakt
worden!
Vier dagen gewerkt in Kisantu, een klein stadje 120 km ten zuiden van Kinshasa. Voor het eerst dus de grootstad verlaten en dat was wel een opluchting, een beetje frisse lucht doet deugd. Kisantu ligt op de weg van Kishasa naar Matadi de grootste haven van Congo. De weg waarlangs dus alle producten aangevoerd worden met als gevolg overvolle vrachtwagens (zie fotos) maar de omgeving is prachtig.
Lange dagen gewerkt maar de meeste tijd in een heel mooie botanische tuin en dan is het werk toch heel wat aangenamer.Ons hotel was iets minder aangenaam, naar Congolese normen 4 sterren maar niet volgens onze standaard.De kamer viel nog een beetje mee (had gelukkig wel eigen muskietennet en linnen slaapzak meegenomen) maar de badkamer wil ik liever niet beschrijven.Gelukkig was het personeel mij goedgezind en heb ik regelmatig op aanvraag een douche kunnen nemen, wel met het nadeel dat de kraan van mijn douche kapot was en ik dus dan maar de watertoevoer op het balkon moest regelen.
Nu is het uitkijken naar mijn vakanties. Vrijdag vertrek ik voor een weekje naar Kaapstad en daarna wacht de skivakantie
Drie weken geleden zijn we met een cursus Lingala gestart, 2 x in de week proberen we iets van de plaatselijke taal op te steken. Persoonlijk heb ik nog niet veel vorderingen gemaakt en ik denk niet dat de maanden die mij hier nog resten zullen volstaan om me behoorlijk te kunnen uitdrukken. Ik moet wel onmiddellijk toegeven dat ik af en toe een les zal overslaan want op woensdagavond valt ze samen met mijn uurtje voetbal en dat wil ik toch niet altijd missen.
Wat het werk betreft, ik ben hier de project management specialist aan het worden! Binnenkort gaan we ons zelfs met een beperkt groepje afzonderen om ongestoord ons intellectueel werk te kunnen verder zetten.
Vorige zondag hebben we een mooie uitstap gemaakt. Onze chef organiseerde een tripje met de 2 boten die de missie rijk is voor het geval we moeten evacueren naar Brazzaville. Gelukkig is evacuatie nog niet aan de orde want één van de twee boten viel al onmiddellijk in panne. Iedereen dus op 1 boot om te genieten van de prachtige rivier.
De toegevoegde fotos bewijzen de pracht maar tonen ook de miserabele leefomstandigheden van een (groot) deel van de bevolking.
Iedereen heeft
waarschijnlijk de beelden van Goma in Oost Kongo gezien. De toestand is daar is niet al te best maar
voorlopig blijft hier alles rustig.Afwachten wat Nkunda de volgende dagen gaat doen.Hier is er dus niet veel te merken van de
toestand in het oosten, de eerste dag was het hier wel wat nerveuzer en werden
onze veiligheidmaatregelen iets strenger maar het bleef rustig.De eerste dagen heeft het regenseizoen ons
wel een beetje geholpen.Woensdagnacht
en donderdagmorgen heeft het hier ononderbroken enorm geregend en dat betekent
veel minder volk op straat. Het openbaar vervoer ligt dan bijna stil want dat
bestaat uit taxis en busjes die in de jaren 7O nog bij ons gereden hebben.
Het is juist de massa die hier gevaarlijk kan zijn, op enkele ogenblikken
kunnen er zich honderden zelfs duizenden mensen verzamelen.Heb enkele weken geleden een heel klein
voorbeeldje gezien en dat is toch wel indrukwekkend.
Op het werk is
het weer wat drukker geworden, heb zelf vrijdag (hadden we verlof i.p.v.1/11) en
zaterdag moeten werken! En met de weekendfeestjes was dat gisteren toch wel
zwaar. Maar niet geklaagd vandaag weer
van de zon kunnen genieten.
Erger is dat ik
het bal van de eeuw ga missen, vind ik heel spijtig!
Het werk kabbelt rustig verder, af en toe in verhitte omstandigheden want het is terug warm en de stroom laat het vaak afweten in de lokalen van het CSRP.Onze chef was een tijdje in Brussel en dan draait de missie op een laag pitje.
De weekends zijn de laatste tijd iets zwaarder.Een weekend met twee feestjes waarvan ééntje heel leuk, alhoewel het bij Nederlanders was (heb enkele fotos toegevoegd).Luc zou zeggen: dat is nu het leven van de expats in Afrika. Dankzij een weddingschap die ik gewonnen heb van met mijn collega Livia (met dank aan Ilse) is het afgelopen vrijdag ook heel laat geworden.Gelukkig zijn er nog de zondagen om te recupereren aan het zwembad.
Maar niet alleen feestjes, op sportief vlak iets minder activiteit.Wegens wat rugproblemen heb ik het iets rustiger aan moeten doen.Gelukkig heb ik een goeie kiné gevonden, een Belg die pas vanaf februari hier werkt en voordien in Brussel heeft gewerkt.
Heb ondertussen wel één keer gesquasht, wat was dat lang geleden, nadien kon ik zelfs mijn glas niet meer opheffen! Maar heb mijn collega wel kunnen verslaan. Misschien ga ik wel lessen volgen om mijn techniek wat bij te schaven, kan ik nog goed gebruiken.
Om af te sluiten een proficiat aan Hanne die ondanks mijn afwezigheid toch heel flink gelopen heeft op de cross in Leest, volgend jaar kom ik zeker terug supporteren!
De vakantie heeft weer deugd gedaan. Dankzij mijn lieve vriendinnen heb ik mijn innerlijke bierreserve op peil gebracht en kan ik er weer een tijdje tegen. Het zal nodig zijn want ik heb beslist dat ik hier nog een even blijf. Na de feestjes thuis met vrienden en familie heb ik hier nog even doorgevierd maar nu ben ik terug serieus aan het werk.
Ondertussen is ook het internetprobleem opgelost, dank zij een sterkere verbinding op het werk kunnen we nu van thuis uit deze connectie gebruiken. Op voorwaarde dat de elektriciteit ons natuurlijk niet in de steek laat wat in ons nieuwe huis (heb enkele fotos toegevoegd) toch wel vaker (bijna dagelijks) gebeurt dan vroeger in de villa.Maar ook dit probleem wordt misschien opgelost.Nathalie, mijn nieuwe Belgische collega die ondertussen ook is aangekomen en mijn buurmeisje is, heeft vorige week één van de directeurs van de SNEL (elektriciteitsmaatschappij) ontmoet en dat kan hier wel eens wonderen doen, alles kan geregeld worden.
Het weer is deze week typisch Belgisch, heel de week mooi weer en nu het hele weekend grijs en regen.Gelukkig zijn we in de week een paar keer s middags gaan zwemmen zo hebben we er toch een beetje van kunnen profiteren!
Nog altijd geen internet thuis daarom is het al een tijdje geleden dat hier een berichtje verschenen is. Gelukkig is er het werk nog waar ik een beetje de actualiteit kan volgen en afgelopen weekend ook een douche kon komen nemen. Ja, het voorbije weekend was er één van ongemakken, bijna het hele weekend geen electriciteit en geen water (wat nog het ergste is). Ook al hebben we nu TV, zonder electriciteit geen OS. Heb Tia's prestaties toevallig op de radio kunnen volgen omdat ik op terugweg was van het ziekenhuis. Mijn huisgenootje is ziek en hier is het toch altijd een beetje oppassen, daarom ter malaria-controle naar het ziekenhuis. Gelukkig was het resultaat negatief. Zondag hebben we dan maar de dag aan het zwembad doorgebracht om alle ongemakken te vergeten. Voor al diegenen die het slechte weer een beetje beu zijn in België, binnen 2 weken kom ik naar huis en dan zal natuurlijk de zon schijnen!!!
Heb nu al een dikke week in mijn nieuwe huisje doorgebracht en alles valt voorlopig goed mee. Alleen nog twee grote nadelen, nog altijd geen internet (daarom heb ik nog geen nieuwe foto's in mijn album gezet) en nog geen TV. Het toestel hebben we al wel maar na gisteren één uur gewacht te hebben kregen we te horen dat er geen kaarten meer in voorraad waren voor het sateliet-abonnement. Geen olympische spelen dus. Hopelijk komt dat in orde voor de atletiekcompetitie begint. Dit berichtje schrijf ik dus op het werk, ja kijk maar goed naar de datum,het is zondag, wie had dat ooit gedacht dat ik op een zondag op bureau zou zijn! Leuk te horen dat iedereen een goeie vakantie heeft gehad en ik hoop dat het weer op kamp een beetje meevalt. Volgend jaar zal ik er terug bij zijn! Mijn vakantie zal terug in Mechelen zijn, van 6 tot 21 september ben ik terug in 't land.
Ik heb een nieuw huisje gevonden en ook nieuwe huisgenoten.Geen grote villa, geen zicht op Kinshasa, geen zwembad en ik zal mijn badkamer met een collega moeten delen. Op het eerste zicht niet echt een verbetering maar ik denk dat het wel zal meevallen. Het is een gezellig appartement met tuin en terras, genoeg plaats om buiten te zitten. Het is ook op wandelafstand van onze bureau, heel wat tijdswinst dus. Mijn nieuwe huisgenoten zijn Brigitte (juist aangekomen) en George, twee Fransen. Vrijdag verhuizen we, foto's volgen later.
Afgelopen weekend was dus ons laatste in onze villa, dat hebben we met een feestje gevierd. Vrijdag hebben we van zowel Franse, Italiaanse, Portugese als Congolese kookkunsten kunnen genieten.Er was zoveel lekkers dat we het feestje zaterdag maar hebben verder gezet. Voor de rest geen superweekend, niet veel zon en zowel zaterdag als zondag wegens werken geen elektriciteit en geen water van 7u tot 17u.In ons nieuw appartement zal dit gelukkig niet zon probleem zijn want daar hebben we een stroomgenerator, een groot pluspunt!
Ook in Congo wordt onze nationale feestdag gevierd. Neen, niet met een dagje verlof maar wel s avonds een feestje in de residentie van onze ambassadeur. Dit is een mooie en grote villa met een prachtige tuin aan de Congostroom. Een grote tuin was wel nodig want er was heel wat volk. In Kinshasa wonen meer dan 3000 Belgen en iedereen was uitgenodigd.De uitnodiging werd per sms verstuurd en het toegangsbewijs was simpel, een Belgisch paspoort. Na een diplomatische speech van de ambassadeur kon het Belgisch bier rijkelijk stromen. Ook al is sinds zaterdag mijn maag niet helemaal ok (denk, uit ervaring, een maagontsteking) en heb ik mezelf op dieet gezet, aan een frisse Leffe kon ik echt niet weerstaan.
Ondertussen is het heel rustig geworden in onze villa, drie overblijvers en de vrouw van Serge die hier op vakantie is.Over een nieuwe woonplaats nog altijd geen zekerheid maar dat zal wel in orde komen.
Wie nog eens naar mijn foto's gekeken heeft zal het misschien gezien hebben, vorige week hebben we een bonobopark bezocht. Bonobo's zijn één van de 4 soorten 'grote apen'. De bedoeling van het park is de bonobo's te redden die in het evenaarswoud gevangen worden om in Kinshasa verkocht te worden om opgegeten te worden. Alle bonobo's hebben een naam (die ze ook kennen), de éne is al wat liever dan de andere maar dat zal wel normaal zijn zeker, ze trekken immers een beetje op mensen. De kleintjes krijgen een surogaatmoeder die hen alles moet leren. Hier gaat alles verder zoals voordien. Na drie maanden hebben we ook de Belgische ambassadeur leren kennen, juist op tijd voor de 21 juli. Gelukkig is het toch weer een beetje beter weer, de zon komt er terug door en de temperaturen stijgen weer. Spijtig genoeg komen ook de muggen terug. Op sportief vlak ook een kleine wijziging, vanaf nu elke woensdag voetbal in de Britse ambassade! Hoe was het in Italië? Stuur maar een paar foto's door zo kan ik zien wat ik dit jaar gemist heb.
Voor de eerste keer geprobeerd en goed meegevallen, vakantie in Mechelen!!! Het is een tijdje geleden dat er hier nog iets verschenen is maar dat komt, zoals de meesten wel weten, omdat ik van 10 dagen vakantie genoten heb in mijn geboortestad. In deze 10 dagen heb ik mijn sportieve activiteiten terug eventjes kunnen oppikken. Het begon met de master-interland in Ashford waar ik zonder training en met een dikke verkoudheid (opgelopen in de wachtzaal van de luchthaven door de airco) de 400m horden mocht lopen. Nadien heb ik de gemiste fietskilometers proberen in te halen met heel wat zadelpijn tot gevolg. Tussendoor ook de atletiek- en conditietrainingen meegepikt. Dit alles in een schitterend zomers weertje met zelfs verbrande schouders tot gevolg. Ook de avonden waren goed gevuld, het mochten er zelfs nog een beetje meer zijn. Daarom aan al diegenen die ik deze keer niet lastig gevallen heb ... mijn volgende vakantie heb ik in september gepland. Ook hier in Kinshasa is de zomervakantie begonnen, de scholen zijn dicht wat maakt dat het verkeer een ietsjepietsje rustiger is. Op het werk valt dit ook op, het is een komen en gaan van vakantiegangers. Hiernaast zijn er veel collega's die hun missie beëinidigen en voor goed terug naar huis keren. Bij sommigen laat dit toch een vreemd gevoel na, je hebt ze juist goed leren kennen en waarschijnlijk zie je ze nooit meer terug. Van mijn huisgenoten is er al één vertrokken en drie anderen zullen in de loop van juli en augustus respectievelijk naar Frankrijk en België terugkeren. De overblijvers, Serge en ik, moeten op zoek naar een andere woning, slechts tot het einde van de maand kunnen we nog genieten van ons mooi uitzicht en het zwembad.
Vorig weekend was ik heel even in België, het waren drukke dagen. Zaterdag mocht ik onze missie vertegenwoordigen op de opendeurdag van de Europese instellingen, een gratis tripje naar huis dus. Met onze valiezen overvol dingen om uit te delen kwamen mijn collega en ik vrijdagmorgen aan. Dezelfde dag nog alles klaargezet om zo zaterdag het grote publiek te woord te staan. Alhoewel 'te woord staan' misschien wat overdreven is want de overgrote meerderheid bleek slechts langs te komen om bij elk standje een T-shirt, bic, aansteker, ... weg te grabbelen. Zondag even vlug de interclub van de masters meegepikt. Maandag gewinkeld en dinsdagmorgen terug het vliegtuig op. Gelukkig is er toch nog wat tijd overgeschoten om eens rustig rond te lopen in 't stad (zonder direct omringd te worden door mensen die je iets willen verkopen of geld vragen), een goei pintje te gaan drinken en een zalig terraske te doen (het was zelfs bijna even warm dan hier in Kin). Hier niet veel nieuws te melden, het is een beetje minder warm geworden en we werken lustig verder aan onze actieplannen. Voor diegene die het nog niet wisten, woensdag stap ik al terug het vliegtuig op want kom op vakantie naar Mechelen!
De spanning is voorlopig geweken.Zaterdag was het veiligheidsniveau van de missie nog eventjes gestegen naar niveau 1, wat betekende dat we onze villa niet mochten verlaten, maar gelukkig werd dit s middags alweer ingetrokken nadat een geplande, maar niet toegelaten en dan ook geannuleerde manifestatie van de partij van Bemba, niet doorgegaan is.Gisteren dan ook terug gewoon in uniform naar t werk.
De gebeurtenissen van vorige week hebben onze geplande zwemtest niet in het gedrang gebracht, we trokken dus vrijdag met zn allen naar het zwembad.Na een eerste test van 25m was het al duidelijk dat de éne zich al wat meer op zijn gemak voelt in het water dan de andere. Dit werd nog duidelijker met de volgende tests nl. zwemmen met zwemvest en helm en proberen voor te bewegen want zwemmen kan je dit niet echt noemen, met je handen en voeten vastgebonden. Zwemmen met een te grote vest en helm (één maat voor iedereen en als je de fotos bekijkt zal je zien dat ik niet de standaardmaat heb!) lukte mij nog wel maar ik moet toegeven dat de andere test toch moeilijker was dan ik dacht.Misschien speelt drijfvermogen hier toch wel een rol.
Zondag hebben we een uitstapje gemaakt naar Kinkolé waar je een tochtje kan maken op de rivier en ook een hapje kan eten.We hebben ook geproefd van de plaatselijke borrelhapjes kijk maar eens naar de fotos (als het me lukt ze op mijn album te zetten want de techniek laat ons hier vaak in de steek)
Zoals gewoonlijk weer een rustig weekendje gehad. Zaterdag flink gelopen, het was voor één keer niet echt te warm en er was een beetje wind zodat het zweet me niet na 5 min uitbrak, hiervan heb ik geprofiteerd om 1u20 te lopen.Aan 20 km ben ik lang niet gekomen, dat zal toch iets voor volgend jaar zijn.s Avonds hadden we onze Belgische en Franse collegas uitgenodigd om americain met frieten te komen eten. De Belgen zagen dit wel zitten maar slechts 1 fransman heeft er zich aan gewaagd. Rauw vlees eten is bij hen echt geen gewoonte maar ze moesten na verplicht een klein beetje geproefd te hebben toegeven dat het toch best te eten was. Zondag hebben we gedeeltelijk zonder water en elektriciteit doorgebracht, normaal hebben we altijd een waterreserve maar onze boys waren vergeten het reservebassin te vullen. Niet geklaagd, gelukkig is er nog altijd het zwembad.De internetverbinding laat het de laatste tijd ook vaak afweten, skypen of msnen is dus niet gemakkelijk.
Ook nu is het nog rustig ook al maken jullie daar in België het ons hier niet gemakkelijk. Vandaag werd ons gevraagd niet naar het centrum van Kinshasa te gaan omdat er wel eens betogingen zouden kunnen zijn tegen de aanhouding van Bemba. In Kinshasa is de aanhang van Bemba immers altijd groter geweest dan die van Kabila. Ook morgen moeten we zeker nog voorzichtig zijn en wij Belgen mogen niet in uniform komen werken (vind ik helemaal niet zo erg), zo weinig mogelijk opvallen is de boodschap.
Vrijdag hebben we zwemtest, met kogelwerende vest en helm, zal lachen worden denk ik!
Vanmorgen om 5.40u opgestaan om te gaan lopen maar een slimme huisgenoot heeft de sleutel van de auto mee naar zijn kamer genomen dus konden we niet vertrekken ... dan maar een beetje internetten want terug gaan slapen lukt niet echt. Vandaag en morgen hebben we opleiding 'werken in groep', kijk er niet echt naar uit. Een deel van de collega's heeft de opleiding al gekregen en was niet al te enthousiast en van 09u tot 17u stil zitten ben ik niet meer gewoon, maar we zullen wel zien. Ons tweede film uitje is niet echt geslaagd. Dinsdag was er een Spaanse film in het Congolees Cultureel Centrum. Om te beginnen was de accomodatie al niet al te bijzonder (plastieken stoelen, geen airco wel muggen) en toen de film (eigenlijk gewoon een dvd die ze afspelen op groot scherm) begon bleek dat het de originele versie was zonder ondertittling. Dachten dat ze na een paar minuten dit wel zouden veranderen maar blijkbaar was dat toch een beetje te moeilijk. Raar genoeg waren wij de enigen die vertrokken ofwel kon iedereen spaans ofwel ... Ondertussen zal ontbijt wel klaar staan dus ga eten, tot de volgende.
De week is weeral bijna voorbij, even pauze nemen dus om een berichtje toe te voegen. Wat het werk betreft, niet veel veranderingen, weer veel en lang vergaderd. Alhoewel, het ging toch een beetje vlotter . Ook al is er meestal geen electriciteit, geen airco dus en beperkt gebruik van de laptop, de laatste twee keren heeft het niet al te lang geduurd en is het constructief verlopen. Het is de week van de europese film en ben dus gisteren naar de cinema geweest. Heb 'Stesti' (something like happiness), een Tsjechische film, gezien in het Belgische/Waals cultureel centrum, was zeker niet slecht. Gelukkig was het een originele versie met franse ondertitteling. Zeg dit omdat ik ondertussen al naar dvd's gekeken heb die Pierre (collega) hier op 't straat gekocht heeft. Op de verpakking staat dat het Frans of Engels is met ondertitteling F/E maar in werkelijkheid zijn het Engelstalige films, frans gesproken en met spaanse ondertitteling! Ook een beetje triestig nieuws ... 1 van de papegaaien is verdwenen, ja diegene die sprak. Ons eerste vermoeden was dat de collega die in de kamer naast het terras slaapt hem vrijgelaten had omdat hij altijd al om 6u lawaai begint te maken. Hij beweert echter dat hij het niet gedaan heeft dus ofwel heeft iemand na het voederen het deurtje laten openstaan ofwel ... Gisteren is onze persverantwoordelijke langsgekomen in het CSRP (onze tweede bureau). Er was daar een belangrijke vergadering met ambasadeurs en ministers die gefilmd moest worden. Ik was daar natuurlijk niet bij maar werkte wel in het bureautje ernaast en ze zijn met camera en fototoestel ook bij ons eventjes komen kijken dus ... volgende keer misschien toch eens een foto in uniform.
Een heel rustig weekend gehad. Normaal hadden we zelfs vrijdag verlof (Europese feestdag) maar enkele ongelukkigen,waaronder ik, moesten toch vergaderen. Het was hillarisch, ik kan het echt niet beschrijven maar ik heb bijna de slappe lach gekregen en als je het al warm hebt is het echt zweten om serieus te blijven! Gelukkig was voor ons de vergadering om 13u gedaan, Serge moest 's namiddags nog terug en is pas om 19.30u thuis gekomen. Heel zijn planning is zo in t honderd gelopen want hij ging koken en had enkele collega's uitgenodigd. Ik heb dan maar de boodschappen gedaan, twee uur onderweg (in auto zonder airco) en een half uurtje winkelen! Het koken heb ik wel overgelaten aan een franse collega. Zoals ik al zij is voor de rest alles rustig geweest, van de zon genoten, veel gelezen ... en niks gedaan.
Heb speciaal voor Jappe een paar foto's toegevoegd van onze papegaaien. Eén van de twee is een echte lawaaimaker, hij (of zij) kan ook een beetje spreken maar zijn woordenschat is wel beperkt (bonjour, çà va, coco). Heb ook een filmpje gemaakt maar blijkbaar heeft hij schrik van mijn fototoestel ofwel is hij zo slim dat hij op dat moment juist niks wil zeggen. Ook een paar foto's van mijn bureau, zoals je ziet zitten wij samen aan 1 grote tafel. Als iedereen aanwezig is zijn met 7, ook al hebben we geen telefoons je kan je wel voorstellen dat het er niet altijd stilletjes is.Internet wordt immers vaak gebruikt ....en zeker niet alleen voor het werk.
