Om iedereen
gerust te stellen dat ik nog niet van de aardbodem verdwenen ben vlug even de
laatste nieuwtjes vertellen.
Twee weken
geleden een Congolees huwelijk meegemaakt, wel een belevenis.We waren uitgenodigd op de trouw van één van
onze guardes.De ceremonie begon om
16u maar gelukkig was zijn collega een dik uur te laat om ons te komen ophalen
zo hebben we maar 1.30ukunnen
meemaken.Een viering met veel zang,
dans en preken met vertaling.Hier is
het de gewoonte om te preken in het Frans en dan te vertalen in het Lingala.
Maar dat zijn we al gewoon, daarvan kunnen we elke zondagmorgen genieten,
geluidsoverlast kennen ze hier immers niet.Tussen de ceremonie en het feest zijn we even op bezoek geweest bij onze
andere wacht.Het is toch wel pijnlijk
om hun leefomstandigheden te zien maar in vergelijking met wat we vorig weekend
gezien hebben kan ik begrijpen dat hij toch fier was om zijn huisje te laten
zien.
Vorige
zaterdag hebben we één van de armste buurten van Kinshasa gezien, een vissersdorp
aan de rivier, letterlijk op de vuilnisbelt van Kin (heb enkele fotos
toegevoegd).We zijn er op bezoek
geweest bij een Belgische die directrice is van een centrum voor alfabetisatie dat
als doel heeft kinderen die wegens één of andere reden niet meer naar school
gaan (of nooit geweest zijn) op niveau te brengen om hen toe te laten tot het
regulier middelbaar onderwijs.Na het
bezoek aan het centrum zijn we door de wijk gewandeld, zelfs een Congolese die
bij ons was zei dat ze niet wist dat dit bestond in Kin. Kinderen spelen er
tussen de krotten en het afval met zelfgemaakt speelgoed, hier geen gameboys
maar toch overal een glimlach! Lore (de directrice) is echt te bewonderen, zij
doet dit werk op vrijwillige basis en durft daarom ook met haar vuist op tafel
slaan.Een project als het hare steunen
is echt de moeite waard.