Doordat de meeste reserves verbruikt waren, kon Haig op 20 november het succes van de tanks in de Slag om Kamerijk niet uitbuiten.

De politici waren van walging over de slachting vervuld en weigerden versterkingen naar het front in Vlaanderen te sturen.

Daardoor werd het Britse leger erg kwetsbaar bij het Duitse voorjaarsoffensief.

In april 1918 ging alle terreinwinst weer in korte tijd verloren in de Vierde Slag om Ieper.

Aan de Duitse kant nam de auteur Ernst Jünger (1895-1998) als soldaat aan de slag deel.

Zijn ervaringen beschreef hij in zijn eerste roman In Stahlgewittern.

20-11-2017, 00:00 geschreven door guy  

De totale Britse verliezen aan het Westelijk Front tussen 31 juli en 1 december bedroegen 448.614 man aan doden, gewonden, zieken, deserteurs, vermisten en krijgsgevangenen,

waaronder 244.897 aan de frontsector van het offensief, zieken en deserteurs niet meegerekend.

In aanmerking nemend dat zelfs bij een puur verdedigende opstelling ook zo'n 50.000 man door artillerievuur uitgeschakeld zouden zijn,

moet men de extra verliezen door het offensief op een kleine 200.000 man stellen, een derde daarvan gesneuveld.

De totale Duitse verliezen in Vlaanderen gedurende dezelfde periode bedroegen 270.710 man.

Bij de Fransen vielen ongeveer 8500 doden, de overige verliezen zijn niet bekend.

De totale verliezen door dit offensief aan beide zijden bij elkaar optellend komen we aan ruwweg 450.000 man.

Dit is een overweldigend aantal slachtoffers in verhouding tot de slechts acht kilometer die het front verschoven is, maar helaas geen uitzondering in deze oorlog.

Sir Douglas Haig kreeg de schuld omdat hij niet de gewenste doorbraak kon forceren. Hij dacht dat de Duitse troepen op instorten stonden en wilde daarom niet opgeven.

Hij bleef echter aan als Brits opperbevelhebber in Frankrijk.

Met deze slag werd het hoofddoel bereikt om een belangrijk deel van het Duitse leger door de Britse artillerie uit te schakelen.

In aanmerking nemend dat zonder kanonvuur de normale verliesratio in deze omstandigheden ongeveer één op tien zou geweest zijn, is het succes van de Britse artillerie inderdaad opmerkelijk.

Het was eigenlijk een geplande uitputtingsslag, waarbij de optimistische doelstellingen van Haig maar een voorwendsel waren om de onwillige politici over te halen.

Desalniettemin geldt de slag tegenwoordig, meer nog dan de Slag om de Somme, als hét voorbeeld van een zinloze aanval.

De slag was afgelopen op 10 november 1917.

Behalve de uitputting van het Duitse leger had de slag vooral negatieve effecten aan de zijde van de Entente.

De nu gevormde saillant bij Passendale was eigenlijk onverdedigbaar en de Canadezen die haar gedurende de winter desalniettemin behielden, leden daarbij verschrikkelijke verliezen door Duits vuur.

10-11-2017, 00:00 geschreven door guy  

Op 6 november 1917 leek er aan de Derde Slag om Ieper een eind te komen doordat Passendale, op dat moment niet meer dan een rode vlek in de modder, viel.

De volgende dag bezocht voor het eerst een stafofficier, luitenant-generaal Launcelot Kiggell, in een auto het front.

Hij barstte in tranen uit en mompelde: Good God, did we really send men to fight in that?

Het antwoord was: It's worse further up on....

06-11-2017, 00:00 geschreven door guy  

Op 26 oktober 1917 probeerden de Canadese korpsen het opnieuw, maar hun opmars was traag door de modder en het Duitse gifgas.

26-10-2017, 00:00 geschreven door guy  

Veldmaarschalk Haig bleef vastbesloten om bij Ieper vóór de winter tot een doorbraak te komen.

Op 12 oktober 1917 viel hij Passendale aan, maar zonder succes.

Opnieuw verloor men zo'n 13.000 man.

Omdat er geen vooruitgang werd geboekt, bleven duizenden gewonden stervend in het niemandsland achter.

Op 14 oktober stonden de Duitsers toe dat lijken en gewonden opgehaald werden.

12-10-2017, 00:00 geschreven door guy  

Van 4 oktober tot 9 oktober 1917 was het de beurt aan de Australiërs om bij Tyne Cot aan te vallen.

Ze werden echter door het noodweer gehinderd. Een week eerder dan normaal brak het rustige herfstweer echter en voortdurende slagregens maakten het terrein volledig onbegaanbaar.

De omstandigheden waaronder nu gevochten werd, behoren tot de slechtste uit de wereldgeschiedenis.

Generaals aan beide zijden beschreven het terrein als een hel op aarde. De offensieven werden echter niet afgelast.

De helft van het terrein bestond nu uit modder waar men slechts kon lopen door er plankieren aan te leggen; de andere helft was water waarin duizenden halfvergane lijken ronddreven.

Gewonden waren reddeloos verloren en zakten in het slijk weg.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat de Australiërs geen noemenswaardige vooruitgang boekten, ondanks een verlies van 13.000 man.

Ze veroverden echter toch nog de eerste Duitse frontlinie en de daaromheen liggende kazematten en bunkers.

09-10-2017, 00:00 geschreven door guy  

Op 31 juli 1917 begon de Britse veldmaarschalk sir Douglas Haig aan zijn Derde Slag om Ieper om de Duitsers de genadestoot toe te brengen.

Zijn plannen, die hij ondanks tegenwerking van de Britse premier David Lloyd George wist door te zetten, bestonden erin het Duitse 4e leger van generaal Sixt von Armin ten val te brengen,

langs de kust op te rukken en noordwaarts richting Oostende en Zeebrugge te trekken om de havens, in die tijd door de Entente-machten abusievelijk aangezien voor de gevaarlijkste Duitse onderzeebootbases, te heroveren.

Daarvoor liet hij het Britse 5e leger van generaal Hubert Gough in de richting van Pilkem aanvallen over de hogere waterscheiding, in het noordwesten gesteund door het Franse 1e leger van generaal François Anthoine

en in het zuiden door het Britse 2e leger van generaal Herbert Plumer.

Voor het eerst werd een groot aantal tanks ingezet, om precies te zijn 216 Mark IV-tanks.

De Duitsers waren op de hoogte van de plannen en trokken een grote hoeveelheid artillerie en reserves bij de frontsector samen.

Ze legden zes hoofdweerstandslijnen aan met een totale diepte van tien kilometer.

Omdat het voorjaarsoffensief van de Franse generaal Robert Nivelle was mislukt en daardoor het moreel was gebroken, waren de Fransen niet in staat de Britten daadwerkelijk te ondersteunen.

Daardoor hadden de geallieerden niet het numerieke overwicht dat nodig was voor een doorbraak.

Op 31 juli begon het aanhoudend te regenen en de volgende dag had iedereen de hoop al opgegeven.

De Britse artilleriebombardementen met 3019 kanonnen verstoorden de afwatering, maar de meeste Duitse kazematten bleven intact.

De troepen kwamen nergens vooruit door de modder en op 2 augustus 1917, na een opmars van maximaal twee kilometer, lag het offensief stil.

Duitse tegenaanvallen dreven de Britten weer gedeeltelijk terug. Pas op 16 augustus 1917 werd de opmars hervat.

Het Britse 5e leger viel meer naar het noorden Langemark aan, maar stuitte op een hardnekkige verdediging.

Die maand beliepen de verliezen aan doden en gewonden ongeveer 75.000 geallieerden en 50.000 Duitsers.

De Britse pers werd eerst wijsgemaakt dat een grote overwinning was behaald.

Toen echter bleek hoeveel gewonden er naar de Britse hospitalen werd gebracht, viel de mislukking niet langer te verbergen en stortte aan het thuisfront het moreel in.

31-07-2017, 00:00 geschreven door guy  

De Britten begonnen op 11 juli een luchtoffensief boven Ieper om de Duitsers uit de lucht te halen voor hun groot offensief dat gepland was tegen het eind van de maand.

Ze bombardeerden ook de Duitse loopgraven buiten de stad.

11-07-2017, 00:00 geschreven door guy  

Op 7 juni 1917 ontploften 19 dieptemijnen onder 21 Duitse stellingen op de heuvelrug van Mesen.

De Duitsers waren zo onder de indruk dat ze bij de Britse infanterieaanvallen op Hill 60 en bij Spanbroekmolen op de vlucht sloegen.

De dieptemijnen werden geplaatst als voorbereiding op een groot offensief, de Derde Slag om Ieper, gepland door de Britse veldmaarschalk sir Douglas Haig, om de Duitse linies tussen de Noordzee en de Leie te doorbreken.

Het Britse 2° leger onder generaal sir Herbert Plumer voerde de uiteindelijke aanval uit en veroverde de heuvel ten koste van 17.000 manschappen.

De Duitsers verloren 25.000 soldaten.

07-06-2017, 00:00 geschreven door guy  

 Op 12 juni zette de Canadese infanterie de tegenaanval in op Hill 62.

Ze verrasten de Duitsers midden in de nacht.

Enkele uren en honderden slachtoffers later was de heuvel weer in Canadese handen.

12-06-2016, 00:00 geschreven door guy  

Uiteindelijk was op 6 juni 1916 het gebied tussen Hill 60 en Hill 62 in Duitse handen

06-06-2016, 00:00 geschreven door guy  

De Duitsers zetten op 2 juni 1916 vanuit hun stellingen op Hill 60 een groot offensief in, De Strijd om Mount Sorrel.

Het leverde hen aanvankelijk veel winst, maar die moesten ze deels prijsgeven bij hevige Canadese tegenaanvallen.

02-06-2016, 00:00 geschreven door guy  

Maar op 30 juli 1915 moesten ze de krater vrijgeven omdat ze door de Duitsers met vlammenwerpers werden bestookt.

30-07-2015, 00:00 geschreven door guy  

Op 18 juli 1915 werd door de Britse 175° Tunneling Company Royal Engineers in een ondergrondse mijn 1.750 kg ammonal onder de Duitse uitkijkpost in 't Hooge tot ontploffing gebracht.

Er ontstond een krater van 40 meter diameter en 16 meter diepte.

Het 4° Middelsex (8° Brigade van de 3° Divisie) nam de krater onmiddellijk in.

18-07-2015, 00:00 geschreven door guy  

Uiteindelijk valt het offensief op 25 mei 1915 stil. De verliezen zijn groot: de Britten verloren 58.000 manschappen, de Fransen zo'n 10.000.

Meer dan 100.000 Duitse soldaten sneuvelden of raakten gewond.

Uiteindelijk trokken de Britten zich toch terug, zoals sir Horace Smith-Dorrien voordien voorgesteld had.

Zo werd de Apex in de Ypres Salient, zoals de Ieperboog werd genoemd, afgezwakt.

25-05-2015, 00:00 geschreven door guy  

24-05-2015, 00:00 geschreven door guy  

De Duitsers veroveren op 8 mei 1915 de Frezenberg en houden daar stand.

08-05-2015, 00:00 geschreven door guy  

Op 6 mei 1915 wordt generaal sir Horace Smith-Dorrien, de bevelhebber van het Britse 2e leger, ontslagen en vervangen door generaal Herbert Plumer.

Hij wilde een tactische terugtrekking invoeren om de druk op de Ieperboog te verminderen, maar dit was geheel tegen de wil van veldmaarschalk John French.

Deze laatste beveelt meteen verdere tegenaanvallen.

06-05-2015, 00:00 geschreven door guy  

Op 17 april 1915 werden zware mijnladingen onder de Duitse stellingen op Hill 60 tot ontploffing gebracht.

Sinds de Duitse inname van de heuvel op 10 december 1914 groef de British Expeditionary Force, 24 à 30 m onder de heuvel, gangen die ze vulden met zware mijnladingen en dieptebommen.

Na de ontploffing bestormden Britse en Franse troepen de Duitsers en namen de heuvel opnieuw in.

Na deze ontploffingen kwamen er eigenaardige gassen vrij en ontdekten de Britten eigenaardige cilinders, maar ze konden deze niet thuisbrengen.

Dit was echter de voorbode voor wat komen zou.

De Tweede Slag om Ieper kon beginnen.

Op zeer korte afstand liggen de geallieerden in een verdedigingslinie rond Ieper:

• Belgische 6e divisie: westelijke kanaaloever van Steenstrate tot de kust
• Franse 87e Territoriale Divisie: van Steenstrate tot Langemark
• Frans-Algerijnse 45e divisie: noorden Langemark tot zuiden Poelkapelle
• Canadese 1e divisie: van Franse linie tot "Berlin Wood" ('s Graventafel)
• Britse 28e, 27e en 5e divisie: vanaf Berlin Wood

De Duitse troepenopstelling:

• 46e, 52e en 51e reservedivisie en 4e Marine Brigade: ten opzichte van Belgische 6e divisie
• 2e Reserve Ersatz Brigade, 38e Landwehr Brigade en 37e Landwehr Brigade: ten opzichte van Canadese 1e divisie
• 53e en 54e reservedivisie: ten opzichte van Britse 28e divisie
• 39e en 30e Infanteriedivisie: ten opzichte van Britse 27e divisie
• 3e Beierse Divisie: ten opzichte van Britse 5e divisie

In de buurt van Steenstrate (nabij Houthulst) worden op 22 april 1915 Frans-Algerijnse troepen bestookt met granaten.

Even later zien de Canadese soldaten pijpen boven de Duitse loopgraven uitsteken, maar ze negeren dit vreemde schouwspel.

Zelfs aan de waarschuwing van een overgelopen Duitse soldaat, enkele dagen voordien, van een mogelijke aanval met gas, werd nauwelijks aandacht gegeven.

Pas om 17.00 u in de namiddag zien ze een geelgroene nevel op zich afkomen. De Duitsers hebben 5730 gasflessen met chloorgas opengedraaid.

De Franse troepen, territoriale Zouaven, worden meteen bevangen door het gas, zodat er een groot gat van 6 km ontstaat in het front.

De Canadezen proberen het gat te dichten, maar ook zij kwamen in de gaswolken terecht en verloren meer dan 2000 manschappen.

Om 18.00 uur is Langemark veroverd en de Duitsers rukken op naar "Kitcheners' Wood", het bos ten zuidwesten van Sint-Juliaan, dat bezet wordt door de Canadese 1° divisie.

Deze improviseren gasmaskers, met zakdoeken natgemaakt met water of urine, tegen het gifgas en voorkomen zo op 24 april 1915 een grote Duitse doorbraak.

De Duitsers hadden echter het succes van hun acties onderschat en hadden weinig of geen ondersteuning voorzien voor een verdere doorbraak.

De Duitse aanvallen worden dus, bij gebrek aan ondersteuning, tijdelijk gestaakt, maar begin mei 1915 moeten de Britten hun stellingen op Hill 60 terug vrijgeven na hevige gifgasaanvallen door de Duitsers.

De Duitsers kunnen tot de oostelijke rand van Hill 62 doorbreken.

 

17-04-2015, 00:00 geschreven door guy  

Rond Kerstmis 1914 vonden ook aan het Belgische front de zogenaamde kerstbestanden plaats, waarin Belgische, Britse, Franse en Duitse soldaten met elkaar verbroederden.

Het bekendste voorbeeld van deze bestanden in België was de overdracht van een gouden monstrans door de Duitsers aan de Belgen op de dichtgevroren IJzer t.h.v. Diksmuide.

25-12-2014, 00:00 geschreven door guy