Mijn naam zie je onder de artikels als NVL. Ik ben een vrouw geboren in 1988 die zielsveel van haar hond houdt. Mijn echtgenoot komt natuurlijk nog steeds op de eerste plaats. Samen hebben we voor een Bichon Frisé gekozen omdat dit, volgens ons, op dat moment, het beste paste bij onze levensstijl. Een sociaal energiek diertje dat heel vriendelijk is naar kinderen, vreemden en soortgenoten. Een ras die zich aanpast aan de manier waarop zijn baasjes leven. Dit is de reden waarom je de bichon terug vindt bij zowel jonge energieke mensen als ouderen die het liever allemaal wat langzamer aan doen. Een echte schoothond wilden we ook niet, dus de bichon frisé was perfect!
Nooit had ik gedacht dat ik van een dier zoveel kon houden. Hiervoor ben ik al eigenaar mogen zijn van enkele ratjes die ik met zeer veel spijt in het hart heb moeten afstaan wegens te grote allergieën op de beestjes. Oscar kan ik gelukkig goed verdragen. Dit natuurlijk omdat hij bij de hypoallergene honden behoort.
Ik hou ervan om mijn hond zoveel mogelijk te betrekken bij mijn leven. Ik hou van zijn gezelschap zowel in het water, als in de bergen, al lopend of al rustend in de zetel. Dit is dan ook hetgene wat ik doe.
Mede door mijn liefde voor mijn hartedief ben ik me er van bewust geworden hoeveel verantwoordelijkheid je wel niet hebt als baasje. Toch zie ik spijtig genoeg in mijn omgeving hoe het vaak voor onze viervoeters anders afloopt. Sommige mensen vallen op de schattigheid van een pup zonder na te denken of ze wel een geschikte levensgezel zijn voor het bepaalde ras. Vanuit deze verontwaardiging ben ik begonnen om dit blog te schrijven. Mijn doel is om mensen bewust te maken van de keuze die ze maken. Wie weet helpt dit blog jou met de keuze van jouw nieuwe hond? Indien niet wens ik toch dat je plezier beleeft aan de dingen die ik schrijf :). En als jij lezer, geen plezier hebt aan wat je leest, ik wel aan wat ik schrijf :).
Zoals - hopelijk- elke ouder en hondeneigenaar ben ik helaas een paar keer in de fout gegaan bij de opvoeding van mijn lieveling. Het is belangrijk jouw hond, liefst voor hij 12 weken is, zoveel mogelijk te socialiseren met wat hij in de toekomst nog zal zien, horen, ruiken, meemaken,... Wij hebben de opvoeding van Oscar zo goed mogelijk willen doen, maar merkten bij het ouder worden van Oscar, dat we toch enkele dingen vergeten aanleren zijn... Ik vind het belangrijk om hier zeer bewust mee om te gaan. Vooral naar de toekomst toe... Als we dan toch nog een andere hond zouden aanschaffen, kunnen we maar beter leren uit onze fouten dan ze tweemaal te maken. Het nadeel van hem dit niet op tijd aan te leren is vooral het proces dat je nu moet mee maken om het hem alsnog aan te leren. Het proces is veel moeizamer. Daarbij zitten we nog eens met het probleem dat een bichon sowieso moeilijker te trainen is dan pakweg een poedel of border. Ik zet hier even op een rijtje waar ik mij volgende keer meer bewust van moet zijn:
Donder en bliksem (Dit is naar het schijnt ook verkrijgbaar op CD, dus je hoeft het onweer hiervoor niet op te zoeken :) )
Rolluiken (Wij hebben er geen. Als we langs gaan bij mensen die dit wel hebben, kan hij hierop erg blaffen. Hij is er duidelijk niet vertrouwd mee.)
Kledij (Niet dat ik van onze hond een modepop wil maken maar het kan handig zijn als hij dit niet aanvaardt als een last. Als we de bergen hoog in gaan, kan het heel grauw en koud zijn. Dan is het fijn om hem hiervoor te beschermen met een goede jas.)
Spuitbus (Zijn haren klitten gemakkelijk. Om hier eenvoudiger meester over te zijn heb ik een anti-klitspuitbus aangekocht. Maar hier laat hij zijn tanden op zien en durft hij op te grommen. Hij is niet gerust met de bus in de buurt... Jammer)
Scheerapparaat (Omdat ik zijn vacht graag vrij kort houdt om met hem te kunnen ravotten, zwemmen, spelen,... zonder nadien veel last te hebben aan zijn vacht. Zeker op zijn hoofd verdraagt hij dit niet. Ik heb dan schrik dat ik hem zou verwonden.)
Borstelen en kammen (Eigenlijk kan hij hier wel tegen maar nog onvoldoende naar mijn aanvoelen. Dit kan ook serieus aan mij liggen, ik ben zelf niet zo geduldig en dit ongeduld zal ik hem aangeleerd hebben...)
Zwemmen (Zeker nu ik te weten ben gekomen dat zijn knietjes niet goed werken, wil ik hem regelmatig de kans geven om te gaan zwemmen. Zelf zit ik ook graag in het water dus ik dacht een super hobby voor ons gevonden te hebben. Helaas heb ik hem dit, net als in bad gaan, te laat willen aanleren en gaat dit nu moeizaam. Gelukkig kan hij het wel, spijtig genoeg doet hij het niet zo graag.)
Zijn behoefte op één plek (Dit heb ik hem zeker willen aanleren. Ik wou dat hij dit deed helemaal achteraan in onze tuin. Ongelukkigerwijs is dit me niet gelukt, allicht omdat de afstand te ver is. Dus vinden we nu alles overal :-S)
Als je er zelf van bewust wordt dat je dingen foutief of te laat hebt aangeleerd aan jouw hond, ga dan zeker op zoek naar mensen of boeken die je kunnen helpen. Zo helpt me een boek stap voor stap op weg om Oscar aan te leren om binnen in huis te gaan als hij nog eens wilde weglopen. De hondenkapster van Oscar, een schat van een vrouw (studio Coon) helpt me dan weer om hem te wennen aan het scheerapparaat. Durf mensen aan te spreken. Zeker als je nog een pup hebt, jong geleerd is oud gedaan!
Zie deze dingen niet als mislukkingen maar als nieuwe uitdagingen en geef vooral niet op!
