Eerste dag = laatste rustdag?! Zondagochtend 23 november. We staan op na een eerste goeie nachtrust, en beseffen meteen: Wij zijn hier niet op vakantie, maar met een lijst welomschreven doelstelingen, zo mogelijk reeds in de eerste week te realiseren. Laten we eens kijken....een huis, een auto, een baan voor Tracy en een creche voor Jesse, om mee te beginnen Dan hebben we nog verblihfsvergunningen, bankrekeningen, .... al genoeg? Het enige wat vast staat: Ik ga vanaf 1 december, ja na die eerste week dus, werken voor Deloitte Nederlandse Antillen...toch al enige zekerheid! De zondag dus, om alvast na te denken over wat en wanneer. Maar ook tijd voor wat lol, een ritje naar onze favoriete pier waar we zulke goeie herinneringen hebben. En dit keer is Jesse er getuige van hoe adembenemend de Caribische zee is, met haar zacht wuivende golven, een blauwe glorie van machtige omvang. Wat een gelukzalig gevoel, iets om vast te houden. En dat doen we dus ook, we nemen het mee terug naar ons appartementje in Van Engelen waar de avond valt. De mentale voorbereidingen voor het echte werk zijn nu in volle gang.
TOUCHDOWN!!! Mijn eerste bericht op deze persoonlijke website, maar laat me eerst zeggen: Welkom!! Het is inmiddels alweer 10 december en ik ga even terug in de tijd. Na een moeilijk afscheid van Amsterdam Schiphol en 10 uur vliegen zijn we dan eindelijk aangekomen op "nos dushi Korsou". Ik, een Nederlander van 36, mijn vrouw Tracy van Trinidese komaf en het produkt van onze liefde, Jesse, slechtss een paar maanden oud maar al fit en sterk genoeg om ons op deze non-stop vlucht non-stop bezig te houden. Maar goed, we zijn er en we voelen ons goed, de temperatuur, de geuren, de mensen. Al met al niet nieuw na 3 eerdere jaren tussen 2003 en 2006, maar dus wel vertrouwd. En dus start het avontuur opnieuw, toch weer, en hopen en willen we er iets nieuws van maken, iets blijvends, iets moois....en met die gedachte gaan we onze eerste welverdiende nacht onder de tropische hemel in.
Winters_in_Curacao
