We schrijven inmiddels alweer 11 januari, en een ruim aantal dagen na mijn laatste bijdrage. Geveld door een redelijk serieuze griep heb ik een even verstek laten gaan, maar soms ook niet de inspiratie gehad om een interessant onderwerp aan te kaarten. Moet dat wel, een interssant onderwerp vinden? Niet echt he....als het maar goed voelt, om te schrijven, om te lezen. 2009: uiteraard een interessant onderwerp! Veel leuke vooruitzichten; nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuwe baan (2x), eerste volle jaar van Jesse en op de creche, bezoek van familie, erik/margot en hopelijk nog meer en natuurlijk vakanties naar Nederland. Maar laten we vooral zeggen: Een nieuw leven opbouwen, want ik zou er erg graag wat meer structuur in aanbrengen, voor ons alledrie. Wat dat voor structuur is, ach, Trace kan lezen in de kerk, kunstklasjes volgen, autorijden/zwemlessen, etc, en ik kan een teamsport doen, actiever met werk wellicht, en zit te denken aan een hobby of 2, bijvoorveeld zeilen en tuinieren. Want nu we EN ingesloten door de oceaan wonen EN ingesloten door onze tuin, zou ik me iets meer in die omgevingsfactoren willen verdiepen. Tropische planten/bomen kweken misschien, maar ook veel "moetjes" lijkt me als je zoveel potentieel onkruid om je heen hebt. We zullen zien. Maar 2009 zal toch vooral het jaat van onze Jesse worden mag ik hopen, van "de doorbraak", taaltechnisch, motorisch, en zoveel meer.... moge zn kwajongensstreken ons de keel uitkomen maar we daardoor nog meer van hem houden. En moge hij vriendjes en vriendinnetjes maken bij de vleet, en die vooral bij ons over de vloer brengen. Het kind als de bron van ouderlijke vriendschappen, ook een interessante hypothese en o zo relevant. Kinderen die het gespreksonderwerp zijn onder gelijkgezinden. Je ziet het eigenlijk iedere dag, met een kleine dreumes op je arm heb je altijd aanspraak, en hoef je meestal niet eens iets te zeggen. Of je nu langsgaat bij oude vrienden en samen lacht bij zijn pogingen om de kinderwagen zelf aan te drijven, of de oren van je kop gevraagd wordt door die moederlijke kassajuffrouw die alleen hem aankijkt en nauwelijks jou terwijl je daarnet honderden guldens besteed hebt. Toch leuk natuurlijk, het geeft jezelf weer wat rust. Het wordt een jaar vol uitdagingen, zeker ook om mezelf te blijven, dat zal nog het lastigst worden. Maar goed, ook die persoon is nooit hetzelfde he. Ik heb er dus wel vertrouwen in! Morgen, een rondje Westpunt, maar eerst een nachtje rusten onder de Caribische volle maan.
Winters_in_Curacao
