Eerst een mededeling: Vanaf nu staan er ook foto's in ons fotoboek. We
hebben vandaag het blog bijgewerkt, daarom staan er nu vier dagen bij.
In een State Park is geen internet dus konden we niemand bereiken en
juist daar hadden we besloten een extra dag te blijven. De teksten waren
al in Word geschreven, als we dat niet gelijk doen vergeten we de
helft. We zijn vandaag de grens van Texas gepasseerd. Ook Texas is erg
vlak met gigantische graanvelden. We zouden nu toch weleens bergen
willen zien. We staan in Amarillo op een hele kale camping, het is
ontzettend heet 43 graden en waait behoorlijk. Je ziet hier ook niemand
buiten lopen, iedereen zit binnen met de airco aan. Vanavond heeft het
even geregend en de regen verdampt gelijk als het op het asfalt komt.
Het was vandaag een reisdag en boodschappen doen kost ook altijd wat
extra tijd. Verder 4 wassen gedraaid dus tig keer in de hitte naar de
laundery gesjokt.
Foss State Park - Amarillo
312 km
22-06-2010
Palo Duro Canyon
We weten niet hoe het komt maar we zijn s'morgens altijd 1 1/2 tot 2 uur
bezig voor we weg kunnen rijden. Vanmorgen stonden we om zeven uur op
en gingen pas om 9 uur weg en het was echt aanpakken. Ik hoor een aantal
mensen al denken; maak je niet druk jullie hebben vakantie. We zijn
vanmorgen gelijk naar de Palo Duro Canyon gegaan, deze canyon ligt
zuidelijk van Amarillo en is de op één na (Grand Canyon) grootste canyon
van de USA. Op de weg er naar toe was het landschap behoorlijk vlak en
wij waren benieuwd naar wat we konden verwachten. De canyon was prachtig
en indrukwekkend. We zijn het hele park doorgereden en hebben bij een
paar overlooks gestaan. We besloten er niet te overnachten dat wilden we
alleen doen om een paar wandelingen te maken, maar het was er veel te
heet. We zijn dus richting Santa Fe gegaan. We zijn de grens tussen
Texas en New Mexico gepasseerd en we hoopten dat het landschap wat
bergachtig zou worden, want Texas is heel erg vlak. New Mexico is dus
net zo vlak alleen wonen er hier nog minder mensen. We lazen dat de
bewoners uit New Mexico het gezegde "in the middle of nowhere" hebben
bedacht. Wij weten nu wat daar mee wordt bedoeld. We staan op dit moment
op een camping in Santa Rosa. Het laatste stuk naar de camping stak een
storm op met aardige windstoten. Je merkt dan goed hoe windgevoelig
zo'n RV is. Morgen gaan we naar Santa Fe en zijn van plan daar 2
nachten in een State Park te gaan staan. We hebben dan dus 2 nachten
geen internet en zijn niet te bereiken.
Er zijn een paar mensen jarig geweest, dus; Tom, Hans, Patrick en
Annette van harte gefeliciteerd.
Amarillo - Santa Rosa
393 km.
dienstmededeling internet
Even een dienstmededeling tussendoor. Het is nu de ochtend van de 22e juni. We gaan vandaag naar Palo Duro
Canyon en zullen daar één nacht blijven. Ook dit is een state park,
zonder internet. De volgende berichten dus over minimaal twee dagen.
Speciaal
voor Anne Verburgt hebben we wat vrachtwagens in het fotoboek
opgenomen.
paar foto's van 22 juni
Foto's van Palo Durto park en windvlagen vanuit de auto.
23-06-2010
Eindelijk weer bergen.
Vannacht was het bar en boos in Santa Rosa, regen en windvlagen, de
camper stond helemaal te schudden. Ligt wel lekker in je bed in je huis
op wielen.Vanmorgen heeft Dick uitgeslapen tot 7.30 uur en we vertrokken
met prachtig weer, na een tijdje rijden kwamen we dan eindelijk in de
bergen. Het doel was Santa Fé en het laatste stuk hebben we via de
Tuquoise Route gereden, een bekende scenic route. Het was prachtig. We
zijn tot de Tuquoise Route op de Interstate gebleven omdat route 66 hier
voor een groot deel niet meer bestaat. In een van de dorpjes kwamen we
een groot aantal bikers tegen allemaal op Harley's of Honda's, Wil was
niet meer mee te krijgen voor ze op zo'n motor had gezeten en jawel de
foto's spreken voor zich. We hadden gekozen voor een wat hoog op een
plateau gelegen RV Park met internet. Toen we daar aankwamen was het
lunchtijd en hebben we in de RV geluncht. We hadden onderweg al
behoorlijk donkere luchten boven de bergen zien hangen en ja hoor het
duurde niet lang meer of we zaten er midden in. Storm, regen, onweer,
lichtflitsen en hagelstenen, noodweer dus. Na een ongeveer een uur was
de bui overgetrokken en besloten we eerst naar een outlet te gaan met
een winkel van Tommy Hilfiger, dat is niet goed voor de creditcard. 2
Broeken en 3 polo's voor Wil en voor Dick 3 onderbroeken gescoord.
Daarna naar een groot winkelcentrum met winkels als Sears enz. en daar
kon je hele lekkere ijsjes krijgen, natuurlijk koos Dick voor een hele
grote. We zijn ook nog even door Santa Fé gereden, een hele mooie stad
en hebben bij Applebee's gegeten. Al met al een echte vakantiedag en we
zijn blij weer in de bergen te zijn. Het is nu 9 uur s'avonds en er
staat een behoorlijke storm, we worden helemaal heen en weer geschud. We
zullen maar aannemen dat we niet van de berg worden geblazen.
Santa Rosa - Santa Fé
284 km
24-06-2010
Fantastische dag
We hebben vandaag een fantastische dag gehad. We startten wel wat laat omdat we nog een route moesten voorbereiden. We zijn dus in de buurt van Santa Fe gebleven, omdat ik thuis al had uitgezocht dat de natuur hier geweldig moet zijn. Ik wilde heel graag naar het Kasha Katu Tent Rocks State Park, dat is een gebied met rotsformaties die er uitzien als tipi's (indianententen) en er is een slotcanyon. Ik heb veel gelezen over slotcanyons, maar ik heb er nooit één stap ingezet. Een slotcanyon is een diepe smalle speet in de aarde waar je doorheen kunt lopen. Deze slotcanyon was klein, dus voor ons om te beginnen prima. Er bestaan hele uitgebreide slotcanyons waar je GPS bij je moet hebben anders verdwaal je. Bij de receptie van de camping ging ik om de route vragen en de receptioniste vertelde mij dat het Park voor 6 weken was gesloten, daaaaag slotcanyon. Dick had een scenic route gevonden naar Taos en een scenic loop ten noorden van Taos, bijna een dagprogramma. Deze route zijn we gaan rijden en het was helemaal geweldig. We zijn in een prachtig ski-gebied geweest ten noorden van Taos. Er lag zelfs nog sneeuw op sommige bergtoppen. Morgen gaan we richting Albuquerque en door naar Grants. We zijn een beetje afgestapt van het volgen van route 66 omdat de natuur hier zo prachtig is en dat willen we ook graag zien. Santa Fe -Taos 280 km.
25-06-2010
Sandia Peak Aerial Tramway
We zijn gisteren toch wat ver van de route afgedwaald, dus
moesten we vanmorgen een aardig eind rijden voor we weer bij Albuquerque waren.
Het was wederom een fantastische route door de bergen. In Albuquerque zijn we
naar de Sandia Peak Aerial Tramway gegaan, dit is gelegen in een bekend
ski-gebied. In het ski-seizoen kan je s'morgens met de Tramway naar de top van
de berg, de hele dag skiën en s'avonds met de tramway weer naar beneden. In de
zomermaanden gaat de tramway ook naar boven. Allemaal vreselijk toeristisch
natuurlijk, maar we zijn wel naar boven gegaan. Iedereen die mij kent weet dat
ik heel even moet slikken voor ik in zo'n gondel stap (een klein beetje hoogtevrees).
Maar ik heb het toch maar weer gedaan, weliswaar met knikkende knieën, maar het
was de moeite waard. Daarna zijn we nog naar Sky-City gereden. Dit is een hele
oude indianen stad bovenop een berg waar nog een paar indianen wonen. Het ligt
ook in een indianen reservaat. We wilden de stad gaan bekijken, maar alweer
goot het van de regen. We hebben nog wat foto's gemaakt en zijn doorgereden
naar Grants. Hier staan we nu op een camping en morgen willen we naar een
wolvenopvang.
Taos - Grants
390 km.
26-06-2010
van Grants naar Gallup
We zijn vandaag in een gebied ten zuiden van de I 40 gebleven omdat daar heel veel te zien is. Eerst zijn we naar El MalPais National Park gegaan. Dit is een vrij uitgestrekt gebied met oude vulkanen, en grotten. We zijn eerst naar het visitor centre gegaan voor informatie en een hele vriendelijke mijnheer stond ons te woord. Hij raadde ons aan een hike van 6 km. te maken naar de oudste en grootste vulkaan. We kwamen langs grotten waar op een bord het advies werd gegeven om per persoon 3 zaklantaarns met genoeg batterijen en heel veel water mee te nemen. We zijn wel in een grot geklommen, maar niet te ver je verdwaalt er zo. Wij kozen voor de wandeling naar de vulkaan. Dat werd behoorlijk klimmen. De omgeving was geweldig en geen mens te zien. Toen we boven waren zagen we ineens behoorlijk donkere wolken en besloten zo snel mogelijk naar beneden te gaan. Het zag er erg dreigend uit. Op een gegeven moment begon het te onweren en te bliksemen en dan voel je je niet prettig. We moesten wel doorlopen naar de parkeerplaats en daar aangekomen was de bui alweer overgetrokken. Het was een geweldige wandeling in een prachtige stille omgeving. Voor we bij ons volgende punt kwamen, kruisten we de Continental Divide. De Continental Divide (ook wel Great Divide of Continentale
Waterscheiding) is een bergkam
in Noord- en Midden-Amerika die fungeert als waterscheiding. Dat wil zeggen dat hij de stroomgebieden
van de verschillende rivieren op het continent die uitkomen in de Grote
Oceaan scheidt van die van de rivieren die uitkomen in de Atlantische Oceaan. Daarna zijn we langs El Morro National Monument gereden. Je begrijpt niet hoe zo'n stuk steen uit de aarde kan verrijzen. De wolvenopvang stond ook op mijn verlanglijstje en het was werkelijk een hele belevenis. op dit moment worden in totaal 49 honden die op wolven lijken en wolven opgevangen. We werden door een hele enthousiaste gids rondgeleid. Dat kunnen Amerikanen wel, mensen enthousiast maken. Er liepen een heel stel ongeveer 10-jarige jongetjes mee en daar ging die gids ontzettend leuk mee om. Om bij de wolvenopvang te komen moesten we volgens de kaart over een heel klein weggetje van ongeveer 6 km. rijden. Toen we daar aankwamen bleek het behoorlijk ernstige dirt-road te zijn. De camper bonkte en hobbelde vreselijk alles ging verschrikkelijk te keer binnen. Ik denk dat ze er bij Morturis niet vrolijk van worden als ze dit weten. Bij aankomst bleek al het serviesgoed nog heel te zijn, alleen hebben we de tv nog niet geprobeerd, dat zien we morgen wel. We staan nu op een prachtig RV Park bij Gallup en hebben op de camping gegeten, het eten was niet te .....maar, we werden verwend met live cowboy muziek. Dit was weer een geweldige vakantiedag, morgen gaan we de grens met Arizona over. Grants - Gallup 214 km.
27-06-2010
De geweldige dagen houden maar niet op...
Op dit moment ben ik aan het blog aan het schrijven aan een
picknicktafel op een campground. We hebben net gegeten en Dick wast af en zet koffie. Heerlijk, vakantie!!!!!!! We hadden ook zo'n geweldige dag. Om half
tien (laat) zijn we uit Gallup vertrokken en het doel was Winslow. Via Painted
Dessert en Patrified Forrest, de natuur is hier geweldig. Eerst door Painted
Dessert, de Painted Desert dankt zijn naam aan de gekleurde (zand)steen
formaties die rode, paarse en bruine tinten aannemen, onder andere afhankelijk
van de lichtinval die gedurende de dag verandert. Verder zijn we via Petrified Forrest gereden. Petrified Forrest is bekend door de vele versteende bomen, maar er worden ook tal van andere fossielen gevonden, zowel van planten als van dieren.
Tegenwoordig is het gebied voornamelijk een woestijnlandschap. Dit
was ongeveer 225 miljoen jaar geleden, anders.
Enorme bossen met gigantische seqouais bedekten laaggelegen
moerasgebieden. Vermoedelijk heeft een grote vulkaanuitbarsting dit gebied uiteindelijk verwoest. Boomstammen werden onder water
door een dikke laag vulkaanas en modder begraven. Door de jaren heen
drong water met silicum, een mineraal dat veel voorkomt in
vulkaanas, door in de stammen. Het silicum werkte als een natuurlijke
conservering en zorgde ervoor dat het hout in kwarts veranderde. Toen het zuidwesten van de Verenigde Staten begon te stijgen
en het huidige landschap werd gevormd kwamen op enkele plaatsen,
waaronder in Petrified Forest National Park in Arizona, de versteende
boomstammen mede door wind- en watererosie weer aan de oppervlakte te liggen. Het was een geweldige dag. We waren van plan nog een oud stuk route 66 te rijden.
Volgens ons boekje konden we 7 mijl genieten van een oud stuk van de
route.Toen we van de Interstate afgingen om de route te zoeken, was de
weg afgesloten met een hek, road closed. Dit schijnt dus heel vaak te
gebeuren met stukken Route 66. De hele Route rijden is een droom voor
velen, maar in de praktijk lastig te realiseren.
