Gisteravond kwamen we er achter dat de koffer van Dick toch nagekeken was, er zat een sticker op waarop stond security check. Ze hadden het wel heel netjes gedaan, want alles zat er nog keurig in. Zondagmiddag moesten we in het hotel bij een mijnheer van Morturis inchecken. Het duurde allemaal heel erg lang, maar je hebt wel gelijk contact met allemaal andere reizigers, allemaal leuke mensen met hun eigen verhaal en bestemming. De volgende morgen werden we al om 7.30 uur met een bus opgehaald. De bus zat helemaal vol, er zaten ongeveer veertig mensen in die allemaal met een camper op stap gingen. Nadat we in Elkhart waren aangekomen en hebben aangehoord wat je allemaal moet weten voor je met zo'n ding kunt rijden was het toch wel één uur voor we boodschappen konden gaan doen. We hebben een camper gekregen van 25 foot dat is ongeveer 7,50 meter, zonder slide-out, groot genoeg voor 2 personen. Als het moet kun je er met zes mensen in slapen. Op naar de Walmart, daar kwamen we dus weer diverse mensen tegen die ook net een camper hadden opgehaald. Om 5 uur hadden we een groot deel van de boodschappen gevonden en afgerekend. Eindelijk op naar de camping in Elkhart. Nadat we alles bij de administratie hadden geregeld, zijn we naar de plek gereden daar werden we heel vriendelijk begroet door een Amerikaans echtpaar, die ons vertelde dat er nog een stel Nederlanders heel dichtbij stonden. We hadden dus gelijk aanspraak. Morgenochtend blijven we maar eens een keer wat langer in bed, want de afgelopen dagen waren we er erg vroeg uit.We gaan morgen richting Springfield Illinois, we zien wel hoever we komen. Elkhart 30 km. gereden
15-06-2010
T-storm
Gisteren hadden we geen Internet verbinding dus nu het verslag van
15-06-2010. We zijn om negen uur van de camping in Elkhart
vertrokken en we wilden tot Champaign rijden. Toen we daar aankwamen was
het nog zo vroeg dat we besloten om nog een stuk door te rijden tot
Springfield en daar route 66 op te pakken. Het was net of we door een
Nederlands landschap reden, helemaal vlak en er werd alleen mais
verbouwd. Bij Springfield werd het ineens donker en het begon te
regenen. Om een lang verhaal kort te maken; het werd vreselijk weer. We
wisten dat we thunderstorms konden verwachten, maar je denkt dan dat het
niet gebeurd als je er zelf reist, het gebeurde wel. Het werd heel erg
donker en het regende verschrikkelijk, bliksemschichten om ons heen en
het waaide heel erg hard. Het was niet één storm maar een hele serie
achter elkaar, we hebben ruim een uur door dit weer gereden en dat is
niet leuk. Wie ooit een aflevering heeft gezien van de tornadojagers
weet waar ik het over heb. Het enige wat we nog konden doen was
voorzichtig door rijden want er was bijna geen zicht, allemaal heel erg
spannend. We zijn door gereden tot St. Louis, want om eerder een camping
te zoeken had geen enkele zin met dit weer. We vonden een camping
dichtbij het centrum van de stad. Eigenlijk meer een grote parkeerplaats
met camping voorzieningen. s'Avonds zijn we nog naar de Arch geweest.
De 300 meter hoge boog aan de oevers van de Mississipi symboliseert het
belang van de stad als poort naar het westen. We zijn met gondels door
het binnenste van de boog naar de top gegaan. Boven heb je een zeer
indrukwekkend uitzicht over St. Louis. Elkhart naar St. Louis 640
km.
16-06-2010
Meramec Caverns
Vanmorgen om half negen vertrokken uit St. Louis. We zijn
naar de Meramec Caverns geweest en het was schitterend, daarna nog een
boottochtje gemaakt op de Meramec River. We hebben een groot stuk van route 66
gereden. De route ligt een tiental meters van de I-44. Alleen op de Interstate
raast het verkeer met 75 mijl per uur voorbij en route 66 gaat niet zo snel.
Als de route door dorpjes gaat is het wel erg leuk, maar het grootste gedeelte
liep parallel aan de Interstate en dat schiet niet erg op. Bij het plaatsje
Lebanon zijn we naar het noorden gegaan omdat ik daar naar een camping wilde in
de Ozarks, een prachtig heuvelachtig gebied met allemaal meren. Hier wilde ik
twee dagen blijven. We hebben de camping niet gevonden en zijn een andere gaan
zoeken. Deze camping is heel iets anders dan in Elkhart. We staan hier onder de
bomen, maar ik moet helaas bekennen dat ik niet precies weet waar we zijn, maar
daar komen we morgen wel achter.
St.Louis tot River View RV Park
410 km.
17-06-2010
Route 66
Vandaag hebben we voornamelijk route 66 gevolgd. Dankzij een routeprogramma van Dick hebben we de route exact kunnen volgen anders hadden we dit nooit kunnen doen. Het volgen van route 66 is nogal een puzzel. Het was een geweldige rit. We kwamen ook allemaal herkenningspunten tegen, maar we vinden het onzin om ze allemaal te fotograferen.Gisteren waren we dus een beetje de weg kwijt, dat komt denk ik ook omdat de afstanden toch wel heel erg groot zijn en op de kaart ligt het allemaal veel dichter bij elkaar. Ik hoor de mannen al denken: natuurlijk een vrouw kan niet kaart lezen, maar onze juffrouw van Tom Tom is soms ook weleens de weg kwijt. We staan op een camping van Passport America en als je lid bent is dat voor de helft van de prijs en ja hoor we zijn lid. We moesten wel een gigantisch stuk rijden om hier te komen, dus de korting hebben we alweer verstookt aan benzine. Als je met een gehuurde RV op de camping aankomt komen de hulpvaardige Amerikanen onmiddellijk naar je toe en willen overal mee helpen. Je hebt dus gelijk aanspraak. Vanavond liep er op de camping een hert we zitten echt midden in de natuur. Hier moeten jullie het even mee doen want ik heb het heel erg druk. Het is al 9.00 uur, heel donker en ik moet de was nog uit de droger halen, dat is een aardig eind lopen. We vinden een vakantie met een camper tot nu toe helemaal fantastisch. Ik wil nog even kwijt dat ik vandaag een heel eind met de camper heb gereden, het was even wennen maar ging heel goed. Ozark Lake - Grove 574 km.
18-06-2010
Dag met gaatje....
Vandaag was een dag met een gaatje. We reden uit Grove weg
en Dick ging gelijk ergens tanken. Toen we bij het tankstation wegreden brandde
er een lichtje op het dashbord, er was iets met de motor. De afspraak is dat je
dan gelijk een Ford garage belt of naar een Ford garage toegaat. Maar
natuurlijk geen Ford garage te vinden, dan maar naar de Chevrolet om daar te
vragen waar ik een Ford garage kon vinden. De manager wilde van alles weten en
ik mocht daar een speciaal nummer van Ford bellen. Een vriendelijke en vooral
geduldige juffrouw vertelde me dat er 30 mijl verder op onze route een Ford
garage was in Vinity. Wij daar naar toe, het zijn natuurlijk wel hele
afstanden. De monteur vertelde dat hij het erg druk had en dat we het bij een
andere garage moesten proberen. Wij weer weg. Nadat wij een heel eind gereden
hadden (en het lichtje maar branden) zag ik ineens een Ford garage. Wij zijn
naar binnen gegaan en een vriendelijke juffrouw heeft ons geholpen. De camper
is helemaal nagekeken en gereset, de monteurs konden niets geks vinden (als we
dit nog vaker hebben de volgende weken spreken we na 4 weken natuurlijk wel
vloeiend Amerikaans). Nu moest er nog een camping worden gezocht. Dick had er
twee gevonden die nog al dicht bij elkaar lagen we moesten er wel een stukje
voor rijden ..De ene camping bestond niet meer en de andere camping werd
gerenoveerd en was dus ook dicht. Weer helemaal terug om een derde camping te zoeken.
Daar was het kantoor gesloten en je mocht er niet zomaar gaan staan. Een
volgende camping zoeken Uiteindelijk vonden we een RV park langs de snelweg
en er was voor ons nog een plekje, inmiddels was het half acht en ik moest nog
koken ..heb ik ook gedaan. s´Avonds vroeg naar bed. Ik was te moe om ons blog
bij te werken.
Grove Oklahoma City
574 km.
19-06-2010
Vervolg route 66
Vanmorgen van Moana gehoord dat er al veel reacties op het
blog staan. Dat wisten we niet; we dachten dat ze via mail worden doorgestuurd.
Leuk om ze allemaal te lezen. Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle
berichten. Het is erg leuk als je in Amerika zit om te zien dat iedereen zo mee
leeft. Vandaag reden we weer voor een groot deel de oude route 66. Dit is zoals
iedereen weet een wereldberoemde route, maar wij komen er geen toerist tegen.
Nogmaals het is ook een hele puzzel om de route echt te volgen. We hebben
boodschappen gedaan en moesten tanken. Zelfs bij het tankstation spreken mensen
je aan. Dick heeft een vriend voor het leven gemaakt en zijn vrouw wilde het
adres van ons blog hebben. Ze had het gelijk op haar telefoon en kon ook de
fotos zien. Ze vond het erg leuk om ons te volgen. Onze ervaring is wel dat je
op deze manier van reizen heel snel contact hebt met Amerikanen. Heel erg leuk
en goed voor het spreken van de taal. Zaterdag en zondag staan we in een State
Park aan een meer en daar is geen internet. We kunnen dus ook niet bellen.
Oklahoma City Foss State Park
432 km.
20-06-2010
rustdag
Vandaag rustig aan gedaan. Voor we een keer klaar waren met
douchen en ontbijten was het over negen. Ja, dat is laat voor ons in de
vakantie, over het algemeen zijn we om half zeven al klaar wakker en gaan er
dan ook uit. Een nieuwe dag brengt nieuwe kansen op avonturen.
Eerst zijn we van morgen gaan hiken (hiken klinkt leuker dan
een wandeling maken). We liepen over een pad begroeid met hoog gras en ik zeg
nog tegen Dick dat hij op moet passen als hij geratel hoort. En jawel, vlak bij
de camping stapte ik bijna op een slang, hij stak net het pad over. Ik denk dat
hij net zo van mij schrok als ik van hem. Voor Dick het fototoestel had gepakt
was hij al in het gras verdwenen. Nu durf ik dus niet meer op slippers door het
gras te lopen. Bij de camper hebben we koffie gedronken en zijn toen een rit
met de camper langs het meer gaan maken, dat was heel erg leuk. Dick wist een
plek waar boten en waterscooters te water werden gelaten. We hebben daar denkt
een uur in de schaduw naar al dat gegrut zitten kijken. Het ging af en aan met
te water laten en boten er uit halen. Vaak ging het goed maar soms ook niet,
dus veel te zien. Nog even iets over het weer: Het waait hier erg hard en het
is 36 graden dus behoorlijk warm. Er schijnen hier in dit seizoen vreselijke
branden te zijn. Het is gelukkig geen tornadoseizoen.
