|
Zijn wij echt voor elkaar gemaakt?
Die vraag heb ik je gisteren gesteld. Je was ongerust en je haalt je beste argumenten boven maar eigenlijk geef je mij weer de schuld. Jij kan niet vatten dat sommige dingen gedaan worden door mij omdat ik rekening houd met u, maar als jij dan nadien geen rekening houd met mij? waarom hou ik dan rekening met u?
We gaan samen naar Brugge om bezoek omdat ik daar nog nooit was geweest. Wat opzich een geweldige dag was. En om dat te vieren koop ik chocolade, van elke crunchy-achtige 2 stuks en 8 truffels, samen is dit al veel te duur (bijna 12).
Enkele dagen later trek ik de kast open om 1tje te nemen, zitten er nog maar 2 in het zakje. 1puur en 1melk chocolade stukje. Ik ben razend. Want waarom is het nu zo moeilijk om rekening te houden met mij? Je was er toch bij toen ik van elks 2 bestelde?! Waarom kan je dan zelf niet inzien dat dit gedaan is zodat we mooi samen kunnen delen. Is dat dan zoveel teveel gevraagd om eens rekening met mij te houden??
U antwoord op mijn woede uitbarsting "ja maar ik kan gewoon niet van de chocolade afblijven, das sterker dan mezelf en gij weet da" conclusie: mijn fout !!!
Ik vraag van dag 1 dat ik hier woon "Kan je de deur van het waskot toe doen zodat u katten er niet binnen kunnen. Net gewassen kleren en handdoeken horen niet vol katte haar te hangen. Elke dag gedurende de afgelopen 5 maanden heb ik vriendelijk gevraagd dat te doen. "Lieveke, zou jij int vervolg de deur van het waskot kunnen sluiten?" "baby, doe jij de deur vant waskot achter u gat toe?"
Ik barstt uit tegen u want ik kan voor de 500ste keer een volledig wasmand gestreken kleren opnieuw wassen omdat de kat erin gelegen heeft.
U antwoord op mijn woede uitbarsting "ja, ik kan daar toch ni aandoen? Ge wist nog voor ge hier kwam wonen dat ik 3 katten heb." conclusie: Mijn fout !!!
Achja, zo kan ik wel 100 voorbeelden opschrijven. Elke keer ik iets zeg ga jij omhoog met u stem en elke keer zal het mijn fout blijven. Ik ga in fout hoe vaak jij ook iets doet wat ik al vaak gevraagd heb.
Maar bijvoorbeeld bij mijn ouders thuis hadden ze altijd katten. En niet 3 maar minstens 5. Vaak een nest kleintjes en degene die overbleven bleven dan ook maar bij ons. Rond mijn 14 had ik mijn limiet bereikt. Mijn ouders hebben toen de keuze gehad en mij en hun keuze was heel duidelijk. De katten zijn toen weggegaan. Ik ben absoluut geen persoon dat met dieren bezig is of van dieren houd. Nu moet ik wennen aan het idee dat ik altijd 3 katten ga hebben. Waarvan 1 altijd in huis doet?!..
Achja, hoor mij bezig.. Het is toch mijn fout. Misschien heeft de kat een soort kak-fetish en kakt ze in huis om te zeggen dat ze mij graag ziet?
|
