Mijn leven lang hebben ze mij daarmee getroost. Elke keer de liefde ontstonden op wrede manier beëindigd werd zei wel iemand "och, op elk potje past een deksel. En hoop doet leven dus probeer je diverse dingen en elke keer krijg je dat beetje extra bagage in je potje.
Sommige dingen verkleinen of verdwijnen door de wonde te verzachten of het verleden los te laten. Tot ik hem ontmoeten.
Mijn potje was behoorlijk gevuld en hier en daar staken er enkele dingen over het randje van mijn potje, en toch.. Op een of andere magische wijze was hij het. Het dekseltje dat perfect afsluiten aan mijn potje. Elk uitsteekseltje werd verkleind en verzacht en het paste perfect. Michael, de man van mijn dromen.
MIJN DEKSEL !!
Nog nooit voelde liefde zo puur en zo perfect. Er stroomde niet langer bloed door mijn aderen maar wel puur geluk.!het toverdrankje dat in Harry Potter zo zeldzaam was "pure luck" had ik liters door mijn aderen stromen want Michael zijn deksel sloot mijn potje zo geweldig goed af en elke bagage koffer werd opengedaan, behandeld, verkleind en sommige verdwenen ook. Dit wil/wou/heb ik ook bij hem gedaan. Z'n perfecte lieve mooie zalige geweldige,... man verdiende dan ook echt alles wat goed was !!
Tot ineens het noodlot toesloeg, Michael schade het vertrouwen binnen de relatie. Het voelde als een micro-millimeter dat versprong aan mijn dekseltje. Mijn perfecte dekseltje was beschadigd. Ik had elke fout van hem bezien als iets miniem tegenover de bagage die ik hem had toegebracht. Maar nu, elke fout voelde weer als een micro-millimeter waardoor het dekseltje jammer genoeg niet meer zo perfect was/is.
Het doet heel veel pijn want samen proberen we echt met de beste lijm
Alles te maken. Elk stukje terug te monteren en
Alles te herstellen zoals het was. Alles terug naar toen.
Klinkt toch (h)eerlijk. Niet?
