'Wie zwijgt, stemt toe' (WZST) wil een stem laten horen in een verrechtsende maatschappij. Als elke stem verstomt, leveren we ons uit aan willekeur.
Wij geloven dat een stevig sociaal-economisch beleid,armoede-preventie en bestrijding, solidariteit, dialoog, verdraagzaamheid en ecologie hoognodige pijlers van ons samenleven moeten zijn. WZST is geen partijpolitiek, noch zuilengebonden initiatief. Wij zijn geen filosofen, noch hebben we zwaar studiewerk gedaan, daar zijn anderen grondig mee bezig. Wij willen echter wel onze stem laten horen, die van de man in de straat. Laat de zwijgende meerderheid spreken. Uw stem telt ook, laat ze horen
Wie zwijgt, stemt toe
Weblog van Koen en Dirk Vos Wil jij op de hoogte blijven van acties en standpunten? Mail ons
13-09-2008
Inzending per mail (3) voor de ongelovigen
Voor de ongelovigen
Deze citaten zijn deels een stukje eigen levensvisie geworden!
"Gij hebt gehoord: het is heerlijk en eervol voor het vaderland te sterven. ....No Way!
Aléloejah,egoïsme is onze echte voor-uit-gang!
Dus,laat ook het leven eens van u genieten. Wees geen volgeling voor ons vaderland,maar zelf een goede huisvader..
Ooit een puzzel gekocht? 300 stukjes. Een leuk spel. Tijdverdrijf. Je blijft bezig. Maar beste mensen, er is iets nieuw op de markt. Jawel! Het spel voor inburgeraars Kennis van gevechtsvliegtuigen is niet vereist. School? Google gewoon Maatschappelijke Orientatie, Inburgeringscursus voor nieuwe en oude Belgen. Uitvinder: Marino Keulen (Open VLD), Vlaams minister van Maatschappelijke Inburgering
Hoe wordt ik Belg met alle gedragscodes en kennis zoals het hoort? De spelregels. Stap 1: Leer Nederlands. Stap 2: Zoek een job met behulp van de VDAB en tenslotte stap 3: Volg een cursus in Maatschappelijke Oriëntatie( MO). Het spel is gespreid over 18 lessen en neemt zon 200 uur in beslag. Let wel: vanaf 2009 verplicht voor alle nieuwkomers en ook oudkomers! Oudkomers, dat zijn mensen die werkloos zijn of van een leefloon leven en ingeschreven zijn bij de VDAB. En wat is de leerstof? Zoek het antwoord op vragen zoals daar zijn Hoe lees ik een kasticket?, Wat is een tochthond?, Wie was de eerste koning van België? en in de laatste les Bestaat er een antieconceptiemiddel dat ik kan gebruiken zonder dat mijn man het weet?
Voor de inburgeraars die geen nood meer hebben aan de inburgering bereidt het kabinet van minister Keulen alvast een vrijstellingsproef van inburgering voor waar situaties voorgeschoteld worden waaruit ze zich moeten redden, zoals: Hoe zoek ik een job in België of Rij met het openbaar vervoer van Lier naar Grobbendonk.
Dus, beste landgenoten, ik zou zeggen, wordt inburgeraar! Je weet nooit waarvoor het goed is.
Goed dat er nog ministers zijn die denken aan regeren.
Drie dagen na het vertrek van de luchtjagers, toont men dan in het nieuws een verslag over de gesneuvelde echtgenoot, vader van drie kinderen. Hoe moeten de familieleden van de vertrokken troepen zich nu gaan voelen. Onzekerheden, twijfels en angst want de volgende zou een van hun kinderen, partner of ouders kunnen zijn.
Laat de militaire macht maar los, voer maar oorlog zonder het leed in eigen land te durven aanschouwen. Jaag de miljoenen maar door de lucht, hier is toch geen honger in eigen land.
Vandaag, één dag na het vertrek van de 4 F16s naar Afganistan is onze Minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V) met een gevolg van 130 journalisten, een bende diplomaten, grote generaals en gewone militairen voor een blitzbezoek naar Kandahar vertrokken. Op de vraag van journaliste Tine Peeters in Kaboel (DM, 02/09/2008) hoe de Minister aankijkt tegen de eis van maatregelen door de Afgaanse President Karzai voor de tientallen burgerslachtoffers die de laatste weken gevallen zijn, antwoordt Pieter De Crem: Karzai heeft zeer veel beloftes niet ingelost: er is geen economisch weefsel, geen rechtstaat, geen pure democratie. Veel gewone Afghanen zijn erg ontgoocheld in hun regering: zij merken de veranderingen niet in hun dagdagelijkse leven.
Met respect voor de context van de situatie en mits enige nuancering in woordgebruik, zou DeCrem dit ook eens in de oren kunnen fluisteren van zijn premier na een vergadering op het partijbureau van zijn partij?
Brave burger van dit land, laat me toe het één en het ander eens op een rijtje te zetten.
De Belgische loonkosten stijgen al drie kwartalen op rij sneller dan in onze buurlanden. De inflatie valt veel hoger uit dan begin 2007 was voorspeld. De fiscus loopt jaarlijks zon 15 á 20 euro miljard mis. De sociale zekerheid staat zwaar onder druk. De pensioenkas raakt steeds maar leger. Een woning huren wordt voor gezinnen steeds meer onbetaalbaar.De energiefacturen worden steeds maar duurder. De kloof tussen wie een inkomen heeft uit arbeid en wie aangewezen is op een uitkering wordt steeds maar groter. Een senator kost 1 miljoen euro per jaar. Voor de rest gaat alles goed. Cameras houden ons immers onder controle. Terwijl deze regering met zware financieringskosten blijft kampen, de koopkracht maar blijft dalen, de man in de straat maandelijks de eindjes niet meer aan elkaar weet te knopen, we sociaal-economisch ter plaatse blijven trappelen, bekvechten de verkozenen van het volk in hun ivoren toren over de splitsing van B-H-V en de nieuwe staatshervorming, maar weigert verder effectief te regeren. Of toch?
Na het Parlement monddood gemaakt te hebben door strategisch gebruik te maken van het zomerreces zag Minister van Defensie De Crem zijn moment schoon om zijn project door de ministerraad te drukken. Tegen het advies van de Inspectie Financiën in wegens geen enkele budjetaire ruimte stuurt de regering voor een kostplaatje van 14,31 miljoen euro bruto 4 F-16s en honderd soldaten naar Afgaans gebied waar dagelijks zon 50 gewelddadige incidenten gebeuren. Andere missies, zoals de bescherming van burgers in Tsjaad zullen moeten wijken. Meer leger, minder humanitaire organisatie. Laat de bodybags maar komen.
Alle verkiezingsbeloften ten spijt, nooit eerder werd het algemeen belang van de burger zo schaamteloos ondergeschikt gemaakt aan het pervers opportunisme van de crème van zijn verkozenen. En wij, het brave volkje van mosselen en friet, zitten er bij, morren wat, kijken ernaar en zwijgen. Wie zwijgt stemt toe, wie zwijgt is mede verantwoordelijk voor de Belgische ontsporing van zijn gezagsdragers.
Waar blijven de kritische stemmen, de scherpe pennen? Wie slaat op tafel? Wie maakt een vuist? Lieve mensen, laat u niet langer rollen. Onderneem iets. Grijp de pen, kom op straat, doe uw mond open, schreeuw het uit dat het zo niet verder kan.
Vredeswake tegen de Belgische deelname aan de oorlog in Afhganistan
Wij zijn in oorlog en iedereen zwijgt
Vandaag vertrokken onze jachtbommenwerpers naar Afghanistan. Voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog stuurt onze regering militairen uit naar het buitenland,met offensieve troepen. Er was geen parlementair debat en zelfs de commissie die na het nemen van de beslissing werd samengeroepen, was een farce. Parlementairen van meerderheid en oppositie waren hoogst ontstemd over het gebrek aan informatie vanwege de regering.
België is in oorlog en dat is waarschijnlijk de eerste echte regeringsdaad sinds het aantreden van Leterme I.
Een tiental mensen trotseerden de regen om inderhaast op straat te komen en aan het herdenkingsmonument ter beëindiging van WO2 te laten horen dat zij dit niet aanvaarden.
Wie zwijgt, stemt toe. In een democratie is dit een oude waarheid, die meer dan ooit actueel is.
In een samenleving waar we voor gigantische uitdagingen staan op vlak van wereldeconomie, armoedebestrijding, sociaal-economisch beleid en ecologische knelpunten, moet de kritische burger zijn stem verheffen en durven zeggen: dit kan niet.
Deze spontaan gestarte vredeswake draagt de kiem in zich van het ongenoegen dat heerst bij veel burgers. Eerdaags starten we een webcampagne om op te roepen tot verzet, kritische analyse en gezond verstand.
De eerste Belgische militairen zijn naar Afghanistan vertrokken. Zij zullen er alles in gereedheid brengen om onze gevechtspiloten een veilig onderkomen te geven. België is in oorlog. Ondertussen vraagt men zich publiekelijk af wie aansprakelijk gesteld kan worden als er burgerdoelen getroffen zouden worden. Hoe clean de moderne oorlogsvoering ook moge zijn, niemand wil bloed aan zijn handen als bij het volgend militair defilé onze helden op het koningsplein defileren. 32 gevechtspiloten zullen het zijn, want iedereen moet dit buitenkansje kunnen grijpen. Een echte oorlog beleven, dat kan men niet aan zich voorbij laten gaan. Een natie die oorlog als extra training ziet voor zijn piloten, is er erg aan toe. Onze minister van oorlog minacht het parlement en omzeilt schaamteloos de democratische controle.
Onze regering weigert te regeren, ze houdt zich bezig met haantjesgedrag en het opruien van de gemeenschappen. Geen van de excellenties durft het aan een beleid te voeren, omdat elk thema kan dienen als pasmunt voor de communautaire discussie. Armoedepreventie krijgt amper aandacht in het beleid. De enorme impact van de klimaatverandering op mens, milieu en economie wordt bijna marginaal behandeld. Asielzoekers wachten vergeefs op de beloofde omzendbrief die moet vaststellen onder welke voorwaarde regularisatie toegekend kan worden. Terwijl de Franse kerncentrales lekken, wordt de Belgische energiemarkt verkocht aan de energiereuzen die massaal poen scheppen. Het aantal burgers dat slachtoffer wordt van de energiearmoede groeit gestaag. De inflatie vreet onze spaarboekjes op en wonen wordt onbetaalbaar. De slachtoffers van de gasramp in Gellingen verliezen elke hoop op een degelijke opvolging van hun dossier en de dienst die hun belangen behartigde wordt opgedoekt wegens te lastig. Veiligheidsdiensten krijgen wereldwijd vrij spel en de rechtszekerheid van de burger smelt weg met de minuut.
Op parlementair protest en enkele artikeltjes na, blijft het stil in de straten. Nochtans is in een democratie elke kiezer mee verantwoordelijk voor het beleid van zijn verkozenen. Moreel is elke Belg aansprakelijk voor het beleid van zijn regering.
Waar blijven de burgerwakes, waarom komt niemand op straat? Waar zitten de schrijvers en academici met hun striemende pen of vlijmscherpe analyses? Hoe komt het dat de culturele wereld zwijgt? Waar blijft de kunstenaar die pen of penseel ter hand neemt en niet wacht op een recensent of journalist om ons geweten wakker te schudden? De laatste show is volop bezig. Waar wachten mensenrechtenbewegers en politici op om hun kleuren opzij te zetten en verenigd op tafel te slaan?
Misschien wachten we met zijn allen op betere tijden. Het is tenslotte zomervakantie. We hebben nog een barbecue voor te bereiden en die citytrip moet ook nog uitgestippeld worden. De geschiedenis leert ons één harde les. Er komen geen betere tijden, tenzij men tijdig ingrijpt. Wanneer de rattenvanger ons naar Hamelen voert en de burgerij toekijkt, dan zullen de ratten het zelf moeten beredderen. Pas wanneer de zwijgende massa zich opricht, is er hoop op een betere toekomt.
Dirk Vos De Morgen brief van de dag 9 augustus 2008
