vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
16-02-2007
varen
Flikken
25/2 wordt de aflevering getoond van flikken die ze op mijn boot hebben opgenomen. Dit is de 4de aflevering, daarna hebben ze ook nog opnames gemaakt voor de 12de aflevering.
Met deze boot ga ik weer varen in juli of augustus voor een tweetal weken. De reis gaat van Gent naar Duinkerke, St.Omer, Arques, Douai, Valenciennes, Peronne, Doornik en terug naar Gent.
Hoogst waarschijnlijk wordt het wel de laatste drie weken van augustus. Als er iemand zin heeft om enkele dagen, ook dat kan, mee te varen stuur maar een mailtje. Met de dagen dat je zou willen mee varen. Liefst voor 28/2 ik zou de definitieve datum willen vast leggen voor 15/3
Wat zou je meenemen naar het einde der wereld, een veelvuldige vraag in interviews.
Deze morgen stond ik voor de deur waar ik aan het werken ben. Een trapzaal weer een beetje glad maken, met andere woorden de crepi weg halen en een dun laagje boven op plakken. Je gaat een zak product uit je auto halen, en wil weer naar binnen.
Echter de deur is dicht gevallen achter je. Daar sta je dan geen sleutels op zak, niemand thuis.
Gelukkig mijn gsm. op zak je begint rond te bellen, je hebt letterlijk niets. Geen sleutel van je auto, van je voordeur, geen sigaretten, geen koffie,geen geld. Mijn dochter die heeft een sleutel en toevallig werkt ze net in de buurt van mijn boot. Een vertegenwoordiger van een firma waar ik soms iets koop, komt net langs om zijn waren aan te prijzen. En voert mij naar mijn dochter om mijn sleutel.
Ja die gsm. neem ik zeker mee, alleen te hopen dat ik daar mijn batterijen kan oplaten.
Via http://www.geneanet.org/ heb ik al naamgenoten gevonden tot in de 17eeuw. Het is alleen niet duidelijk of ze familie zijn. Eens met mijn vader praten over zijn vader en grootvader, bedovergrootvader en zo zullen we er wel komen.
En bij www.geni.com/tree/start kun je mooie alles in een stamboom zetten. Handig als je zelfs geen boom kunt tekenen.
Wie kent deze plaat van Boudewijn de Groot niet, veel mensen. Als je aan mensen vraagt die de muziek kennen van Boudewijn, antwoorden ze steeds nee dat ken ik niet. Ik heb die plaat al zeker 25 jaar en nu heb ik hem terug gevonden als cd. Het is al jaren geleden dat ik hem gehoord heb. Nu vraag ik mij af ken ik deze plaat wel, plotseling klink hij helemaal anders.
Daar ik al geruime tijd alleen woon op mijn boot, hoor ik niet veel meer slaap lekker, en morgen weer vroeg op.
Het overkwam mij deze avond of morgen als je het van uit nieuw Zeelandse tijd bekijkt, daar lopen ze 12 uur voor. Al die mensen die daar 12 uur voor lopen wat voor stofwolk moet dit wel geven.
Mijn ex-vrouw sloot onze Chat sessie af met slaap lekker, ik weet het, het is niet uitgesproken maar toch zelfs als je al leest en dan in bed duikt .
Dus slaap lekker en morgen weer gezond en vroeg op .
Een jong blond langharig meisje daalt de trap van de kaai af. Zet zich neder op een bolder, haalt haar brooddoos te voorschijn, doet die open en haalt het brood uit.
Eet niet maar voedert de meeuwen, een lege brooddoos verdwijnt. Ze haalt een witte papieren zak boven, ha denk ik nu zal ze wel eten. Niets is minder waar ze strooit de maïs met volle handen, als een zaaier op het veld, rond haar op de dijk. Nu komen de duiven zich rond haar scharen en beginnen te eten. Zelf zit ze rustig een sigaretje te roken op haar bolder. En verdwijnt daarna weer naar boven. Ik duik mijn machinekamer in en steek mijn generator aan.
Werkt ze hier in de buurt, scholen zijn er niet. Hebben ze geen eetzaal, eet ze überhaupt niet, geen rook zaal. De kou deert haar niet.
Wie zou er smorgens met een kater zo niet willen wakker worden? Aan wat zou je dan denken, aan je hoofdpijn of aan die borst, waar je zo mooi rond gekruld ligt. Laat ons eerlijk wezen die hoofdpijn nemen we er bij. Ik ben nu eenmaal een man die zelf rookt en Freud zou het wel allemaal uitleggen, het moederlijke, het zuigen aan de borst als baby. Zelfs Van Eyck in de Sint Baafskadedraal wist er weg mee. En niet zoveel verder de Mammelokker op het Belfort. Maar wie zegt dat dit nu een kater is, misschien is het een dood gewone ordinaire straatkat. Is dit dan een ander verhaal?
Deze avond voor een verjaardag naar de Proges gaan eten op de Koormarkt. Een oeroud restaurant, van wel eer. Een filet pure, bleu met peperroomsaus met dragon en whisky genaamd Jams Bond. Met mijn ouders ben ik daar ook al regelmatig eens gaan eten en zij stelden dat toen voor, oude Gentse degelijkheid.
Nog afgezakt naar het Damhert, daar recht tegenover, nog een koffie gedronken daar konden we weer roken. Een café van in onze jonge tijd, er zaten voornamelijk ook alleen maar jongeren, wij waren de ouderen. Misschien zaten er toen ook zo een paar ouderen, dat weet ik niet meer.
Zondag gaan wandelen met een 13 tal mensen, rond Ronse. Ondanks nu en dan een drupje regen was het heel leuk. Maar ik voel mijn benen nog een beetje, gelukkig.
En daar vroeg ons iemand de weg naar de Kwaremont, wie kent dat verhaal niet van, Toon Hermans? , over de Kwaremont, deju maar hij is gesloten. Zeker een 10 min. lang verteld hij over de Kwaremont die gesloten is.
De berg waar onze herinneringen soms onherroepelijk over moeten, en toch niet willen.
Hubert en Carmen zijn zaterdag op bezoek geweest. En Hubert als schilder had een beetje geoefend op zijn pc. Om mijn boot een kleurtje te geven, van de verschillende voorstellen waren we er het allebei over eens welke de mooiste is. Ik heb het aan nog enkele andere mensen laten zien en de meeste kozen toch voor het zelfde. Zo zou mijn boot er dus moeten gaan uitzien.
Snamiddags met Claire gaan wandelen in de Bourgoyen, ik had er weliswaar niet aan gedacht om mijn laarzen mee te nemen. Resultaat mijn schoenen tot mijn kousen toe in de modder, maar het was wel heerlijk.
Savonds nog bij mijn zus en mijn petekind gaan eten, het was een drukke dag.
De grote opkuis is begonnen, normaal gebeurt dat in het begin van de lente of op het einde van de herfst. Maar nu de seizoenen toch om zeep zijn weet geen enkele vrouw meer wat de regels zijn. En zo gaan eeuwen oude tradities om zeep. Maar het nieuwe jaar begin je met een schone lei.
De lei in dit geval is de kaai naast mijn boot. Met een 4tal mannen zijn ze al de ganse dag bezig met de kaai aan het leeg maken. Papiertjes, lege blikken, beha en een rok, een kapotte bumper je kunt het je niet voorstellen of het ligt er. Ze hadden daarnet al een 20tal zakken verzameld en ze hebben nog niet gedaan. Ik heb ze maar een blikje bier gegeven een vuilniszak hadden ze al.
En kijk ondertussen ook eens wat je allemaal met die kerstboom kunt doen, die al zijn naalden verliest. Ze hebben daar een zeer handige oplossing voor, zeker als één van je voornemens was dit jaar je hele huis grondig te verbouwen.
En als je dan toch bezig bent waarom niet die keuken mee genomen, een mooie tentoonstelling in Elsene met een overzicht van het kampvuurtje, vergeet die kerstboom die is reeds lang opgebrand nauwelijks genoeg voor je aardappelen, tot de laatste snufjes.
Deze avond met een vervreemd gevoel langs de vrijdagsmarkt naar mijn auto gewandeld, achter mij stoppen twee camionetten van de politie in de Lange Munt om een praatje te maken met elkaar. Vijf uur film van 30 jaar geleden, ik moet eerlijk bekennen ik vond het toen een prachtige film, de tijdsgeest was er ook naar. Ik herinner me niet veel meer, wel nog de prachtige affiche dat wel nog. Maar de rest nee het was een linkse film, ik droomde nog van de revolutie en iedereen gelijk.
De laatste paar dagen vroegen de mensen mij en voel je, je nu oud? Nee.
En nu, ja waar is de tijd gebleven, waar zijn de idealen gebleven. We hadden er de mond vol van, we zouden de wereld veranderen, we zouden hem beter maken. Iedereen zou kunnen leven, en zou niet meer om komen door honger en dorst. Geen oorlog meer geen zieken meer, het eeuwige leven.
En hier zit ik dan achter mijn pc. Op mijn eigen boot. Met mijn auto van renault voor het schip, of moet ik zeggen voor mijn deur.
Maak ik mij druk voor kleine dingen, hoe lang is het geleden dat ik nog in een betoging mee liep. Meestal tegen iets, weinig voor iets .
Ja, na zoeen hoeveelheid kun je u al eens mis typen, kun je al eens dromen van , kun je al eens een taxi nemen, kun je al eens op je gemak willen zitten, kun je al eens een arm rond je schouders willen voelen, kun je al eens .
Deze avond vrijdagavond, nu is het al zaterdag morgen, ging ik gaan eten in een restaurant, Rood, aan het Geilig Kerst. Het was mijn verjaardag en zoals gewoonlijk als ik niets doe op mijn verjaardag zijn er anderen die wel iets doen. Gelukkig is de wereld eerlijk verdeeld, de gene die niets doen en de gene die alles doen. Toen ik daar binnen kwam zaten er al een zeven tal vrienden. Dit jaar behoor ik tot de gene die niets deden, maar ik kreeg des te meer, een bad eend, onderleggers van bij Lotte een poëziewinkel in Gent, chocolade koppen van bij Rogge, een Russische triller, confituur eigengemaakt, een dubbele cd van Christie More, en een fles witte wijn. Het gezelschap was uitstekend evenals het eten en de drank.
Daarna een verhuis naar het Krochtje waar mijn ene dochter achter de toog staat, mijn andere dochter na een tijdje binnen stroomde met nog een vriendin, die mijn haar onder handen naam. Resultaat een nieuw coupje bekijk ik morgen eens in de spiegel, maar iedereen vond het, goed, dus wie ben ik om daar over kritiek te hebben, ik vertel morgen wel wat ik er van vin. Mijn zoon kwam ook nog langs en die zit nu in zijn bed kwestie van, ik nu toch efkens alleen wou zijn.
Deze morgen verleg ik mijn boot naar twee boten voor mij, zonder een rasechte schipper, Robert, aan boord. Ik wil het alleen doen, als jullie horen een schip heeft averij opgelopen in de Gentse haven, of is gezonken, allen daar heen als echte volwaardige ramptoeristen.
PS. De spellingscontrole kent geilig niet, hoe komt dat een pc is toch alles weten.
Ja, deze week kreeg ik een telefoontje via skyp, niet van de sint, maar van een vriend die ook skyp had geïnstalleerd. Hij had gewoon in de witte gids van skyp laten zoeken op personen die hij kende. En ja, ik wil wel toegeven je zit tegen je scherm te praten, je scherm antwoord jouw en je zit daar te kijken, naar wat er toevallig opstond. Wat weet ik niet meer, we gaan er op vooruit. Maar als mijn kinderen mij soms wel eens bellen en ze kijken tv dan hoor ik dat toch onmiddellijk, ze zijn er met hun gedachten niet bij.
In de hemel, of laat ons zeggen, de goede Sint, heeft enkel maar een gsm. Nee, er was geen hemelse verbinding om te zeggen dat hij iets later zou zijn. Maar toen we aan Portus Ganda aan kwamen, geloofde ik weer in hem, 200 jonge kinderen die daar stonden te zingen en te wuiven, dat moet je ieder jaar toch maar weer op nieuw doen.
Vroeger stond ik daar ook te kijken als Hij met de boot in Ieper toe kwam. Ook zo een grote als de mijne, toen leek hij nog veel groter, toen was ik ook kleiner.
Nu vind ik dat ik een kleine boot heb, er zijn nog veel grotere. Nu ben ik ook veel groter, maar de Sint die blijft de Sint.
Met een boot varend kom je wel allerlei troep tegen op het water. Vuilniszakken, dozen, tv., alles wat kan drijven, soms half volle flessen, wachtend om vol te lopen en te zinken. Flessen met een kurk nog nooit gezien, en dan als kind allerlei dromen van flessen met perkament, altijd dromen gebleven. Nu komen die dromen uit op het internet, flessen op het scherm met kurk en een boodschap. Je schrijft ook één en wacht ..
Vandaag is mijn werk buiten gedaan. Het werd tijd want soms was het wel koud, maar het bleef leuk. De mensen op straat stopten al eens om te zeggen hoe mooie het werd, en dat zo een gevel uit plakken toch wel veel tijd vraagt. Eens buiten werken heeft dus wel zijn voordelen, je maakt praatjes met de buren, je leert ze zelfs kennen. Links zat geen vrolijke, al dat stof van verf af te branden en dat schuren, nee dat zag ze echt niet zitten. Ik kwam zelfs een oude dame tegen die een winkel had in de buurt waar ik vroeger woonde. Ze zag er echt goed uit, en ik die dacht dat ze al gestorven was, ze had aids. Maar niets bleek minder waar, het is een oude statige vrouw in tussen.
Nu zou ik in mijn ateljee kunnen beginnen werken, maar de 2 volgende kasten die ik moet maken zijn af gezegd, wegens geld gebrek. Maar met een paar mailtjes te versturen naar mogelijke potentiële klanten, komt er allicht toch nog iets uit te bus.
Gisteren avond naar een prachtig concert geweest in het conservatorium. Het kamerorkest De Russische Solisten met als dirigent Mischa Katz, speelde. Met nog eens 3 solisten erbij Lilia Umnova, Mikhail Bezverkhni, Timur Sergeyenia. Mikhail heeft nog bij mij thuis gespeeld, en deze zomer nog op mijn boot. Van klassieke muziek ken ik niet veel buiten laat ons zeggen de populaire deuntjes, maar voor mij waren het onbekende stukken die ze speelden. Maar wel prachtig.
Het volgende docentenconcert in het conservatorium is de 15 december, Timur geeft een pianorecital met de volgende werken,
F.Schubert: Sonate in B, D 960 F. Liszt: Sonate in h. Ik zou zeggen allen daar heen.
Het wk. zit er op, sinds enkele dagen ben ik geen voorzitter meer, maak zelfs geen deel meer uit van de rvb. van de VZW. Gentse Woonschepen. En kan ik weer schrijven wat ik zelf wil zonder mij te moeten inhouden. En dus staat de bewuste tekst weer op zijn plaats. Ja, dat is nu het leuke aan een pc. Je slaat op, verplaatst, wist, scant, kopieert, en steeds vind je het toch wel ergens terug.
Ja, als voorzitter word je blijkbaar geacht om geen mening te hebben en als je die al hebt, dan enkel de goed gekeurde van de rvb. En daar kan ik niet zo goed mee om.
Als ik al iets zeg dan liefst het geen ik zelf denk. Maar soit dit hoofdstuk is gepasseerd op naar het volgende.
Vandaag al mijn kamerplanten naar binnen gehaald, mijn woonruimte staat vol en mijn geraniums staan nog buiten.
Volgend jaar ga ik naar Parijs met mijn boot, ik denk een week heen, een week daar, en een week terug. Het zal aardig nog wat voor bereidingen vergen maar de avonden zijn nu toch wel lang aan het worden. En zo breid ik mijn tuin langzaam maar zeker uit. Er zijn niet zo veel mensen die zo een grote tuin hebben dat ze er in kunnen rond varen. En ik heb dan nog niet het einde er van gezien.
