vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
07-10-2006
geboorte en een kreet om hulp
Eindelijk nog eens een tekstje
Verleden wk. Was het heerlijk aan zee, niets moest voor alles hadden we onze tijd. Uitgebreid morgenmaal, ergens naar toe rijden, een stevige wandeling een kunstwerk bekijken terug wandelen enz. We hebben niet alles gezien maar het was leuk, de zaterdagavond zijn we in een visrestaurant gaan eten heel lekker. Als we op het appartement waren zaten we met de deuren open in de living naar de zee te kijken, een kleuren palet van groenen en blauwen, met hier en daar een piepklein wit zeiltje en snachts in de verte de hel verlichte ramen van de ferrynaar Engeland. Was het de zaterdagnacht ik weet het niet meer, maar toen kregen we ook nog eens prachtige bliksemschichten erbij.
De zondagavond waren we op tijd terug om nog naar de optredens te gaan kijken van 0110. Het was bijzonder, om al dat voornamelijk jong volk te zien en te horen mee zingen met Will Tura. Helmut Lotti hebben we enkel maar het eerste liedje gehoord, toen kwam er net een wolk boven ons drijven, die echt zijn dringende behoefden moest toen. En aan de hoeveelheid water dat er naar beneden kwam was het inderdaad dringend.
Daarna heb ik Martine nog naar huis gevoerd en in het terug keren stond er iemand autostop te doen aan de R4 in Melle, in de gietende regen. Hij moest naar Zelzate, hij kon in ieder geval wel mee tot aan de Kennedybaan. Daar moest ik de ander kant op naar mijn boot. Tot ik zijn verhaal hoorde, hij was net vader geworden zijn vrouw lag in het ziekenhuis in Wetteren. Ze was zelfs bevallen in de kamer niet in de verloskamer, het ging iets te snel. Ze waren smorgens vroeg naar daar gereden met de auto van zijn ouders, hun eigen auto had nee gezegd die morgen en wat doe je daar dan aan op zo een moment. En nu moest hij terug naar Wachtebeke, dus heb ik hem maar gevoerd. En zitten kletsen onder mannen over verloskamers en bevallingen en kinderen. Ik geef toe geen alle daags ontwerp voor mannen.
En het volgende is ook geen alledaags onderwerp voor vaders. Maandag kreeg ik een telefoontje van mijn zoon dat hij gedwongen was opgenomen in Sleidinge. Bij de politie schermen ze met de wet op de privacy en in die instelling met het beroepsgeheim. Je komt dus niets te weten, misschien is dit een moment voor hem om eens over zijn leven tot nu toe na te denken. En nu hij op de juiste plaats zit, van er iets aan te doen.
Nu smijt ik dit zomaar op het web en daar heb ik het ook lastig mee in hoe verre doe je zoiets?
Straks vertrek ik naar de zee, tot zondag namiddag. We zijn met 6 en gaan de kunst langs de zee gaan bekijken het is het laatste weekend. Savonds gaan we dan helemaal een andere kunst bekijken die van 0110. Intussen is Andre vol op bezig met het programma boekje voor het groot concert in de Bijloke op 15/10, en daar sta ik ook in, de eerste maal dat ik reclame maak. Het ontwerp ziet er alvast goed uit. Hiernaast een link naar De Rode Pomp. Er zullen nog wel kaarten zijn voor het concert. Dus allen daar heen, maar ook 0110 niet vergeten.
Het boottochtje is goed verlopen, niemand af gevallen, geen drenkelingen of ondervoeden, zieken of doden. Ergens anders verloop het wel helemaal moeilijker. De vluchtelingen werden met open armen ontvangen aan Portus Ganda.
Als je op deze foto klikt zou je op mijn album moeten terecht komen waar alle foto's opstaan van mijn werken. En daar kun je dan de keuze maken tussen kijken naar verlichting, kasten, voor het ogenblik. De volgende dagen komen daar nog bij keukens, gevels, glasramen, deuren ....
Vandaag een cd gehad met 400 negatieven en fotos die gescand zijn. Ik heb er al 100 in aparte mappen verdeeld naar gelang het ontwerp. De meeste gaan over werken die ik ooit uitgevoerd heb. Trappen, glasramen, deuren, enz. Daar komen natuurlijk alle mogelijke herinneringen mee naar boven, zoals ooit mijn kaak beenderen gebroken op een deur.
Als alles op orde zit en uitgezocht komt dit allemaal op een nieuwe blog te staan.
Het vluchtelingen boottochtje van zondag zal wel door gaan alle papieren zijn praktisch in orde er rest enkel nog een verzekering, maar dat zal Andre ook wel lukken.
We vertrekken rond 14.45 van op de wiedauwkaai en komen dan rond 15.15 aan bij Portus Ganda. Dus allen daarheen.
De stelling voor mijn nieuw werk staat er nog altijd niet. Hopelijk zetten ze hem deze morgen, ik zal in ieder geval nog eens bellen en mijn ongenoegen laten blijken.
Ssssssssssss voor degene die nu nog gaan slapen, en anders een mooie morgen voor de genen die pas zijn opgestaan.
Vandaag had ik vroeg gedaan met het afwerken van de gevel van Luc. Toen mijn zoon belde had hij geluk hij hoefde niet te wachten, hij heeft zijn voet gebroken en moest om krukken.
Ergens met zijn voet tussen gezeten, ben met hem dan maar naar de aldi geweest.
Voor mijn volgende gevel staat de stelling er nog niet, hij was nog thans beloofd voor de 18de.
En daarna kan ik weer beginnen meubels te maken. Het is wel leuk om buiten te werken, dus af en toe een geveltje opknappen kan wel. Maar morgen begint de herfst en dan zit ik toch liever binnen, als het regent.
Zondag zou ik vluchtelingen moeten verschepen naar Portus Ganda, een actie van Groen.
Maar zij maken alle papieren in orde, ik ben benieuwd of het zal doorgaan.
Het zou wel plezant kunnen worden er zou een blaasorkestje bij zijn ook.
Links staat een link naar de website van Luc, hij is vioolbouwer.
En als je op de foto hierboven klikt, wordt hij groter.
Ik was opzoek naar fotos en kwam de fotos van oudejaarsavond 2005 tegen. Ja, op een pc kom je die tegen, zoals ik mijn buurman op de kaai zou tegen komen. Bestaat daar nu geen andere term voor, al tikken kom ik die weer tegen, nee ik kom ze niet tegen ze verschijnen op mijn scherm, naar mijn scherm kijkende zie ik de fotos van oudejaarsavond verschijnen.
Ooit is Maria ook verschenen zou dat ook met een vingertik geweest zijn. Belachelijk wat voor onzin is dit hier allemaal. Zit de retsina in mijn hoofd, ik tik verder en daar verschijnen ze weer opnieuw, nee nu kom ik ze tegen, nee ze verschijnen de Lourdes op de bergen, ja op mijn bureaublad staan bergen, maar of ze van Lourdes zijn dat weet ik niet, en daar heb ik zeker geen fotos van. Maar tik in de linkerkolom op het nieuwjaar en daar komen de fotos te voorschijn 5 maanden te vroeg, 9 maanden te laat voor oudejaarsavond, of is het 5 maanden te vroeg voor oudejaar, wie zal het worst wezen.
Net de fotos van woensdag bekeken, getrokken met een ander fototoestel dan op reis, en ze zijn duidelijk niet goed. Ik ben een paar fototoestellen aan het uitproberen voor ik zelf een koop. Dit laatste heeft het nadeel van maar 4.0 megapixel te hebben en enkel een digitale zoom. Dan moet je al een statief gebruiken om echt in te zomen en te trekken.
Nu zat ik woensdag zelf wel met een probleem, ze waren met die opnamen van flikken bezig eigenlijk een vrij openbare bedoening. Maar toch wou ik ze niet storen en ik had gedacht van de mensen te trekken die de opnamen deden, dus niet de acteurs die komen al genoeg aan bod.
Maar ik wou niet echt in hun privé, werk situatie, binnendringen en openbaar maken.
En dus had ik alleen maar een paar sfeer beelden getrokken.
Deze middag zijn ze van flikken geweest, om een deel al klaar te zetten. Morgenavond verhuis ik weer naar de overkant voor de opnamen woensdag. En woensdagavond keer ik dan terug naar mijn ligplaats.
Tweemaal verhuizen binnen 2 dagen, kan enkel met een woonboot, hoewel je hebt nog een caravan en een woonwagen. Daarmee kun je ook op heel korte termijn verhuizen. En nu heb ik via testaankoop een artikel gevonden met als titel, Woninghuurwet ook van toepassing op woonwagens en woonboten. Dit gaat duidelijk over het verhuren van een woonwagen, een caravan, of een woonboot. Maar in het artikel staat een verbazend zinnetje, of de grond waarop een caravan staat (delen van onroerende goederen) Zouden we dit kunnen gebruiken voor ons dispuut met W.Z. Wordt vervolgd.
Na een ganse dag geschuurd te hebben en stof gegeten te hebben, verfrist een mens zich al eens. Rijdt naar huis (boot) trekt propere kleren aan bekijkt zijn mails in de vlucht ziet niets dat een dringend antwoord behoeft en gaat eten.
In mijn geval het rijstcafee, vlak naast de plaats waar ik aan het werken ben. Ik kom daar regelmatig, ken Luc en Thui vrij goed en heb altijd een gezellige babbel. Maar als ik ergens ga eten heb ik ook altijd wel een boek mee om te lezen, meestal een detective of een triller. Ooit heb ik eens de Da Vinci code moeten uit leggen in een chinees restaurant waar ik dikwijls kom. Begin maar, zij hebben een gans andere cultuur hebben met moeite over J.C. gehoord, zeker niet over zijn illegale zij stap met Maria Magdalena. En wie zijn die nakomelingen nu ook alweer, daar ergens in het zuiden, hopeloos. Zelfs voor mij.
Soms lees ik zo een boek zelfs uit, als ik al halfweg zit ten minste.
Maar deze avond was er weinig volk en heb ik constant zitten vertellen over mijn boot vakantie, ik was met niets anders bezig heb nauwelijks een 5tal blz. gelezen. En veel opgestoken van hoe ik het zelf heb ervaren nu ik er op terug kijk.
Op die manier heb ik een kemel van je welste geschoten, ik met mijn hoofd in het water kreeg een belletje van een vriendin, die vroeg of ik al een mail van die zangeres gekregen had. Ik zeg nee, heb je al je mails gezien van avond, ja daar juist toen ik efkens andere kleren ging aandoen, heb je de mijne niet gezien En toen viel hij pas ze was oma geworden. Noah uit het water, ik met mijn hoofd in het water. De eerste maal dat ze oma wordt en dat vergeet ik, hopelijk kan ze het mij nog wel eens vergeven.
Sergio en An een heel dikke proficiat met jullie eersteling en oma nog veel plezier aan je eerste kleinkind.
Deze middag was ik per toeval thuis, toen er een politieagent langs liep. Direct naar buiten met in mijn achterhoofd het stort. Nu bleek het dat er iemand klacht tegen onbekenden had ingediend, een tak op het voetpad had namelijk zijn bril van zijn neus gesmeten en een glas van 320 kapot.
Nu deze agent was heel positief ook na mijn verhaal over het stort, en dat ik tot nu toe zelfs geen leesbevestiging had gekregen op mijn mail van zondag ll.
Hij vond zelf ook dat het dringend tijd werd dat er gesnoeid werd, en zou er blijkbaar werk van maken, eerst uitzoeken van wie die kade nu in feite is. Hij zou mij iets laten weten.
Misschien hoe een brilglas iets in gang kan steken.
We hebben ongeveer een 820 liter mazout verbruikt, een 67 uren, en een 408km in het totaal gevaren. Dit gaat enkel over de terugreis, dus ook stroomafwaarts.
Daar leiden we uit af.
12.5 liter per uur
2 liter per km
6 km per uur
10 uur per dag
284 km op Belgisch water met een 30 tal sluizen
124 km op Frans water met een 23 tal sluizen
Als we ongeveer een 1400 toeren draaien varen we aan een snelheid van ongeveer een
11 à 12 km per uur. Maar voor een sluis moet je wachten en je moet er door dat haalt je gemiddelde snelheid serieus naar beneden. Meestal hadden we geluk, maar voor de sluis van Evergem duurde het toch 90 min. Voor we er door waren. En we hadden om de 75 min. een sluis.
Al de hele dag aan mijn pc, buiten een kleine vergadering, ik probeer mijn outlook expres een beetje op te kuizen. Alle optredens die we met een aantal mensen dit jaar zouden gaan bekijken eens gerangschikt, zo kan ik mijn agenda weer eens bijvullen. En ontdek ik ook nog een gaatje om een etentje te organiseren met alle mensen die mee gaan varen zijn.
Misschien zou ik in de nieuwjaars periode ook nog eens gaan varen, maar dat staat nog niet vast.
Mensen die op de hoogte willen blijven van de dingen die ik organiseer stuur een berichtje, dan kan ik een aparte map aan maken met jullie emailadressen.
Mijn mails over dat stort nog eens tegen gekomen, het laatste antwoord dateerde intussen al van 26/7, dat het aan de bevoegde diensten is door gegeven. Ze hebben dus daarnet al een berichtje ontvangen, dat het nog niet is opgekuist. Benieuwd naar hun reactie morgen.
Nee, ik ben niet juist in hun mail staat Er is dan ook opdracht gegeven om het gesluikstort afval te laten verwijderen.
Niet te vroeg opgestaan, gisteren te lang op internet bezig geweest. Ik heb nog een aantal links bij geplaatst over boten. Als je eenmaal begint te zoeken, vind je steeds meer, het houd gewoon niet op. Alsof je een ajuin aan het ontleden bent. Op de duur beginnen je ogen ook te tranen van de hoeveelheid informatie die op je netvlies wordt gebrand.
Gisteren en eergisteren mijn dochters geholpen die aan het verhuizen zijn, en gewoonte getrouw moet bij zo iets altijd nog dingen op het laatste nippertje gebeuren. Maar nu zitten ze toch weer iets beter dan in het vorige huis. Ik vind wel dat de huurprijzen steeds duurder worden voor wat je maar krijgt.
Mijn bakboord tank is zo langzaam aan het leeg lopen, om de 2uur ga ik eens kijken of mijn kan al vol is, om die dan weer uit te gieten in de andere. En onder tussen inspecteer ik ook nog eens mijn schroefas. Blijkbaar was ik een van de laatste dagen vergeten van in dat potje vet te kijken, met alle gevolgen van dien, het water stroomde binnen, tot nu toe een liter of 2.
Potje bijvullen en de motor een uur of twee laten draaien en blijkbaar is het weer dicht. Maar gezond voor die as of de pakking zal het allicht niet geweest zijn.
Zondagmorgen 2uur
Ja ik moest daar juist naar een verjaardagsfeestje, en einde loopbaan. 65 jaar, daar ben ik nog lang niet aan toe. Maar het was de moeite waard.
Ik ben ondertussen vergeten wat ik toen allemaal ging schrijven. Dus een geluk voor jullie, voor mij minder, blijf ik nu met die frustratie zitten voor de rest van mijn leven dat ik al een beetje dement aan het worden ben?
Voor ik hier weer begon nog eens naar mijn blog gekeken en sinds vandaag staat daar nu ook een andere blog op die volgens de regels van het spel, door een duistere hand om de zoveel uur verandert word. Wat ik er van moet denken weet ik niet, maar hij is in ieder geval goed geschreven. Is een blog mannelijk of vrouwelijk wie wilt er daar een boompje over op zetten.
/themanwithheplan/ Hij heeft je een andere kijk op deze wereld, Brussel, nochtans veel kan mij niet meer verbazen.
Maar nu ga ik echt slapen, de eersten staan reeds op, en zo hoort het.
Wat doet een mens al eens savonds, een verslag lezen van een vergadering die is door gegaan, terwijl hij zelf zat te luieren op zijn boot in de Franse wateren.
De vzw van de Gentse woonboten, waar ik voorzitter van ben, had namelijk een afsprak met schepen Versnick, een kabinetsmedewerker, Bert Monnoye, en Luc Verhaest van W&Z.
De agenda en het verslag zal ik jullie nu nog besparen. Maar het belangrijkste dat er instond voor ons was,
Geregeld overleg
-Ok voor het principe voor alle partijen om geregeld overleg te houden ivm lopende zaken(alhoewel W&Z wel niet meer wil spreken over waarborg en retributie 2005, dit moet betaald worden, anders gaan er schepen weggeslepen worden als voorbeeld ! GWS mag gerust gerechtelijke procedure starten, zij zijn in hun recht en zijn sterker)
Ik zou dit een regelrechte oorlogsverklaring noemen, en blijkbaar was dat ook zo bedoelt. Want intussen krijgen we verontrustende mailtjes binnen, in Brugge krijgen ze dreigbrieven voor 25/9 betalen of ligvergunning kwijt, weggesleept worden en een ander komt in je plaats.
We zijn nu al ongeveer een jaar aan het palaveren over die waarborg, 5000 , niet direct iets dat iedereen heeft liggen die aan het verbouwen is. Alleen maar om op de bank te zetten, om als je boot zou zinken, ze aan dat geld zouden kunnen om hem weer boven te krijgen.
Dit is een grapje natuurlijk, een boot boven halen kost al rap een 25000 à 40000.
Het moet natuurlijk ook dienen voor als we de kade, meestal uit beton gemaakt, zouden beschadigen. Dat zal natuurlijk geen enkele verzekering dekken, maar een boot die gezonken is dekt de verzekering wel. Soms moeten mensen wel een stukje leuning weg zagen om er niet door te moeten kruipen, wat een gevaarlijke situatie kan opleveren. Dat moet dan wel hersteld worden als ze met hun boot ergens anders zouden gaan liggen. En als ze dit niet zouden doen daar moet dat geld ook voordienen. Wij hebben 6 maanden geleden op een vergadering dit aangekaard, een poortje maken zou toch veel simpeler zijn. De meeste woonschepen zijn spitsen, de aanmeerplaatsen zijn gekend, aangeduid door de stad. Een stadsambtenaar aanwezig op die vergadering zou een plannetje tekenen, dan moest het wel nog naar allerlei instantie om goedgekeurd te worden. En dan uiteindelijk nog naar het schepen college dus het kon nog wel een tijdje duren. Op deze laatste vergadering was hij er ook, maar het plannetje duidelijk niet, nochtans zijn er op de Gentse wateren hier en daar toch toegangspoortjes, het kan dus niet moeilijk zijn.En waar moet die waarborg nog allemaal voor dienen is dan onze vraag, dat kunnen ze ons niet zeggen, dus word ons dan ook de mogelijkheid ontnomen om een oplossing daar voor te zoeken.
We hebben helemaal geen probleem met een waarborg vast te zetten maar het moet wel redelijk blijven. We huren persloot ven rekening maar een plas water waar onze boot op drijft.
Nog een laatste idem wil ik jullie niet onthouden, hou dus nog even vol.
-Duidelijke voorschriften betreffende de ligvergunning: dit kan niet gegeven worden, is afhankelijk van heleboel zaken, niet nader gedefinieerd.
Dit riekt voor mij naar willekeur, vriendjespolitiek, geldklopperij. Een ligverguinning is in feite niets anders dan het verhuren van een bepaalde plaats op het water. Met andere woorden een huurcontract, die tegen woordig aan heel specifieke normen moet voldoen. Zij noemen dit echter retributie betalen wat een enorme wereld van verschil betekent.
Dit zullen voor mij drukke dagen worden, ook de opname dag van flikken is vervroegd van 18 naar 13/9 en daarvoor moet ik ook nog mijn boot in orde maken. Wil je alles weten over flikken hier links een link naar bloggen flikken.
Slaapwel voor degene die dit nu nog lezen, of een mooie zonnige dag gewenst voor de latere lezers.
Deze morgen gestart met de boten te verleggen, alles verloop vlot. Generator opstarten om de kraan en de lier te kunnen laten werken. En plots roep Kennet er komt rook vanachter uit je schip. Terzeltertijd geeft de kraan en de lier de geest. Ik loop naar achter en hoor de generator niet meer, die ook al. Naar beneden de machine kamer in, niets te zien. De rook kwam van de buitenkant, de uitlaat van de generator. Met de laatste mazout had hij een rooksignaal gelanceerd.
Ik was nog thans zeker dat er nog was, we hadden het juist uitgerekend onderweg en beslist van niet te tanken, ik zou 200 liter over hebben. Boven kraan niveau, dan kon ik tenminste met weinig werk de ene in de andere overgieten, kranen en allerlei toestanden vernieuwen en dan de andere tank doen. Aan de kraan van de generator had ik natuurlijk niet gedacht, die stond net iets hoger, hoog genoeg om nu zonder te zitten.
Maar er is toch nog solidariteit zelfs onder woonboot bewoners. Kennet stelde direct voor om in zijn machinekamer te duiken en een 50 liter af te tappen van zijn tank en daarmee konden we dan toch voortdoen.
Het was prachtig om daarna te zien hoe Robert mijn boot van tussen de jorgen en de kaai muur haalde met nauwelijks een boot afstand tot de brug, daarna dwars in het kanaal ging liggen en mijn boot netjes tussen een sloep en een paar vissers in aan meerde.
Daarnet nog een paar fotos genomen van de kade waar aan ik lig, het stort ligt aan het begin van de kade waar geen woonboten liggen. Schepen Versnick had nochtans via e-mail gezegd dat hij het door gegeven had, maar na 4 weken is nog niets gebeurd. De laatste fotos zijn van de aanmeer plaatsen van de andere woonboten die nu nog op de werf liggen.
Meer hier over een dezer dagen, ik denk, dat ik eens een boze e-mail ga sturen.
Ben eindelijk thuis, na om 20.45 door de spoorwegbrug gevaren te zijn, merk ik, ik kan niet aan de overkant liggen om mijn auto uit te halen. De Jorgen mijn voorbuur ligt op die plaats. Die is vanmorgen terug gekomen van de werf en wil nog efkens langs deze kant van het kanaal liggen om voort te werken aan hun schip. Hier is een vlakke kaai inplaats van een schuine. Ik leg mij dan maar naast de Charles ook een woonschip, en morgen zien we dan wel verder. Afscheid genomen van Robert die gaat weer thuis slapen op het droge, en net op dat moment komen Saskia en Kennet thuis op de Jorgen. Nog vlug afgesproken met hen en Robert om mijn schip morgen tussen het hunne en de kaai te leggen, ik word ook uitgenodigd om nog iets te komen drinken.
2 Uur later zijn we nog niet uitverteld mijn belevenissen op vaartocht en de hunne op een werf, om droog te liggen en gekeurd te worden. Dat kan nog een tijdje duren, maar Kennet wil gaan slapen en ik wil mijn dagelijkse taak nog volbrengen.
Ik had een trouwe lezeres die nu en dan eens een reactie schreef, deze avond schreef ze Einde van dit verhaal. Er komen ongetwijfeld andere. Nee, dit is nog niet het einde, morgen lig ik pas echt weer op mijn plaats. En dan komt er nog een etentje met alle mee varenden, jullie kennen dat wel fotootjes bekijken, opmerkingen en ieder zijn verhaal en daar dan nog lekker eten en een goed wijntje bij. Dat kan zeker niet meer stuk. En dan komt het pas ik ga volgend jaar zeker weer varen, wie gaat er mee en waar gaan we heen. Dat is een nieuw begin of een vervolg hoe je het wilt bekijken.
Een nieuw begin is zeker een nieuwe blog over te zaken en dingen die ik doe om mijn brood te verdienen. Veel fotos dus en nu en dan een klein tekstje. Met een link van daar naar hier en omgekeerd.
En hier een planning voor volgend jaar, een kanotocht op de vooravond van de Gentse feesten, een optreden van een heel goeie en bekende violist en nog veel meer zeker redenen genoeg om nog regelmatig eens te komen kijken
Ps. Ik ging deze weken ook gebruiken om de fotos van oudejaarsavond 2005 hier op het web te zetten. Dat hebben jullie alvast te goed een dezer dagen..
Vertrokken met een mooie hemel dat belooft. Alles schiet op, sluizen waar we niet moeten wachten, een mooie snelheid, tegen een uur of 14 zijn we al in Oudenaarde. Vlug aangemeerd An naar de trein en wij onder de indruk, onze laatste medereizigster is in de verte al verdwenen, stomen op naar de volgende sluis. Nee, vroeger stoomden ze op, nu mazouteren we op, of wat is de gepaste uitdrukking?
Het einde is in zicht Gent nadert, ik kom weer thuis, terwijl ik thuis zit. Na 20 dagen heb ik het er toch een beetje moeilijk mee.
Robert zijn vrouw belde een paar uur geleden, het goot in Gent. In de kelder stond al 25 cm. water. Ik zit hier nu in de zon, Gentenaren verheug jullie hier komt de spes salutis met de zon.
Raar maar waar hier vind je fotos van de spes salutis van voor de verbouwing. Liggend op zijn huidige ligplaats. Waar internet toch niet allemaal voor kan zorgen.
Gisteren is An rond 20.30 toegekomen, net natuurlijk op het moment dat al mijn elektriek uitviel, echt niets meer. Dat was alvast een hartelijk welkom. Na een 1/2uur gsmen met Stefaan, verschillende zekeringen in en uit halen niets. Een schakelaar die los was getrild was de oorzaak. Maar die hebben we dan toch uiteindelijk gevonden.
Deze morgen Robert al vroeg op post, vertrokken naar Strépy en inderdaad een prachtige ervaring, een mooie zicht, juist ervoor vaar je boven een snelweg, in de diepte het dorpje, en achter de sluis een gat waar je de hemel ziet.
Na de afdaling passeer je de oude lift die in de verte ligt, met in het kanaal een opening waar je door moet varen om er te geraken. Het gat had ik gezien en gedacht een wat groot uitgevallen rioolbuis, Robert hielp mij weer in de werkelijkheid, nee door dat gat moet je naar die oude liften als je zo naar boven wilt. Gelukkig het is nog niet voor morgen, dus eerst nog een beetje oefenen hier op het kanaal. Altijd kom je een tegenligger tegen in een bocht of een andere ambetante plaats, nooit in een recht stuk. Ook hier werd dat nog eens bevestigd. Maar nu liggen we toch in Péruwelz. En morgen vroeg, om 6 uur vertrekken dan geraken we misschien nog net op tijd door de spoorwegbrug om op mijn oude vertrouwde ligplaats te gaan liggen.
An vaart nog mee tot Doornik of Oudenaarde, Robert zijn uitspraak is, op een schip is het altijd misschien. Maar nu ga ik toch slapen dat is een zekerheid.
