Jep, t is zo ver....Dino heeft zijn vaste plek gevonden & het plannetje van Bert van Packleader.nl heeft gewerkt
Zoals je je nog zult herinneren is Dino vorige maand verhuisd naar Manuela, als "onderdeel" van de training van Dino.
En zoals Bert wel had verwacht is ook Manuela voor de charmes van Dino gezwicht.

Manuela heeft me dan ook gevraagd of Dino voortaan bij hen mag blijven.
Dienaangaande is Manuela me in maart, toen in in België was, ook komen bezoeken zodat we elkaar beter konden leren kennen.
Nu het definitief is en ik nog wat fotootjes van Dino heb ontvangen maak ik het nieuws hier bekend !


Het verhaaltje van Manuela:
 

Door een toeval kwam ik aan Dino. Een hond met een verleden.

Mijn Ridgeback was heel plotseling overleden en mijn andere hond was opeens zijn maatje kwijt, hij wilde niet eten, was lusteloos en ik wist mij geen raad.
Ik had al contact met Packleader, Bert en Gitta, en heb hun alles verteld.
Bert kent mijn andere hond Gabor ook, deze hond was niet makkelijk, maar met behulp van Bert kwam alles goed.

Omdat Bert en Gitta wisten hoe verdrietig ik was, en ook Gabor, kwam van hun de vraag of ik de zorg voor Dino op me wilde nemen. Voor mij een uitdaging, gezien het verleden van Dino.

Toen ik Dino voor de eerste keer zag was ik geschrokken. Oh mijn god wat zag deze hond eruit, geen vlees op zijn ribben, zijn vacht verschrikkelijk. Ik wist dat ik iets moest doen. Dus deze hond moet een goed tehuis krijgen!!

De kennismaking met Gabor verliep buiten verwachting heel goed. Qua karacter zijn beiden hetzelfde. Vinden andere honden niets, een bedreiging, willen vrouwtje beschermen, zijn MACHO’S.

Maar vrouwtje wil de honden beschermen en ervoor zorgen, en niet andersom.

Dus Dino kwam bij ons!

De eerste week verliep heel goed. Dino wilde alles doen om te bevallen, alles wat ik tegen hem zei volgde hij op.

Geen gegrom naar Gabor en andersom.

De eerste twee weken verliepen voor mij heel erg moeilijk. Ik wilde met Dino krullen en gewoon bij mij op de bank laten zitten, lekker met zijn kop op schot.
Maar ik wist dat is fout, laat hem wennen. Negeer hem, geef hem eten, laat hem uit.

Naar drie weken ging alles een stukje makkelijker. Eerst viel hij soms uit tegen andere honden. Maar weer met behulp van Bert kwam/komt ook dat goed.

Naar vier weken hoef ik alleen maar naar hem te kijken en met de vinger te snippen en hij doet nu wat ik wil.

Hij is erg waaks. Maar dat mag van mij. Als de bel gaat mag hij blaffen, vind ik normaal.

Eerst was de bedoeling dat Dino bij ons zou blijven tot we een goed tehuis voor hem vinden.

Maar nu is het voor mij en de rest van de familie niet meer denkbaar om hem weg te geven.

Dino is een lieve, betrouwbare hond. Hij vraagt, zoals iedereen om aandacht (vinden wij ook leuk of niet?).

Ik laat hem vrij lopen en hij komt terug als ik hem roep (soms niet meteen, maar hij komt), hij laat mijn drie katten met rust. Vind deze wel heel interessant.

En wat voor mij ook heel erg belangrijk is, hij is vriendelijk tegen iedereen die hier woont,  dus katten, fret, vogel en ook tegen alle mensen  die hier binnen komen.

Ook had hij problemen met alleen zijn had men mij gezegd. Zoals ik hoorde zou hij dingen kapot hebben gemaakt vroeger.

Hier is hij eraan gewend geraakt, binnen 5 weken.
Hij weet dat we hier heel onregelmatig thuis zijn en weg zijn, en is iedere keer blij om ons weer te zien, maar zonder dingen te slopen.
Hij jankt niet meer, hij maakt niets kapot, want deze week mocht hij uit zijn bench blijven toen ik weg ging. Hij lag gewoon op me te wachten.

En wat wil ik met dit alles vertellen???!!

Als je een hond in huis neemt, die en verleden heeft, geef hem de kans om te wennen.
Laat hem zien dat jij voor hem zorg en niet dat je verwacht dat hij voor jou zorgt.

Met de juiste aandacht komt het allemaal goed.
En zeker als je mensen achter je heb staan zoals ik, Bert, Gitta en niet te vergeten Eva, die Dino gered heeft. "