Vrijdagmorgend mochten we dus om 6u binnen komen via spoed (dat wilde ik wel eens doen dus dat was dan weer een voordeel hè) Het was er nog steeds druk maar ze hadden een arbeidskamer voor mij vrij gehouden. Bij aankomst werd er dan eerst gecheckt of mijn bmh al wat meer verweekt was en meer naar voor gekomen was (blijkbaar, zo vertelde de gyn me achteraf, zouden ze me opnieuw naar huis gestuurd hebben mocht dit niet gebeurd zijn sinds maandag!!!) en dat was zo. Dus hebben ze rond half 7 een eerste tabletje vaginaal opgestoken maar veel deed dat nog niet. Rond 9u kwam dr. Caeymaex even een kijkje nemen en nadat zij nog een tweede tabletje had opgestoken (bijna tot in mijn keel dacht ik) begon het echt werk. Mensen god lieve deugd wat deed dat pijn zeg en toen ik dacht dat eht niet erger kon kwamen ze dan rond 10u mijn vliezen breken want mijn ontsluiting vorderde niet (de vroedvrouw zei rond 10u jaaa je hebt een goei 2-3 cm en ikke : waaaa?? Gaat dat dan terug dicht of wa ? ik had namelijk al een dikke 3cm toen ik maandag naar de gyn was geweest) Enfin na het breken van die vliezen kwam het pas echt op gang en al gauw waren mijn ambitieuze, verdovingsloze plannen van de baan. Er zat gewoon geen tijd tussen de weeën, puffen hielp niet, in mijn man zijn hand knijpen al evenmin. Net toen ze dan nog eens een baxter wilden steken om het nog wat heviger te maken ben ik gekraakt. Ze hebben dan gelukkig gewacht tot de anesthesist haar werk had gedaan om die extra baxter aan te sluiten. De anesthesist heeft drie keer moeten stoppen met haar werkzaamheden omdat ik telkens een wee kreeg en absoluut niet stil kon blijven sitten. Ze zei ook al tegen de vroedvrouw dat ik het waarschijnlijk niet erg meer nodig zou hebben maar dat was toch lichtjes overdreven. Toen ik verdoofd was hebben ze dan nog eens gevoeld en plots had ik al een dikke 8cm. Geen half uur nadien had ik volledige ontlsuiting en mocht ik persen om de baby meer te laten indalen. Dat was rond half 1, 1uur zoiets. Maar hannelore wilde niet echt dalen en ik heb mezelf te pletter geperst tot ongeveer kwart voor 2 toen schoot ze blijkbaar dan toch door het geboortekanaal want ik moest meteen stoppen met persen. Ik werd snel naar de verloskamer gereden waar de gyn zich klaarmaakte. Eens op de verlostafel is het heel snel gegaan. Na een eerste keer persen was haar hoofjde er al zo goed als en de gyn stuurde de vroedvrouw nog ergens om, ik denk een scalpel of schaar om te knippen maar plots hoefde het niet meer want daar was ze al. Ik heb nog een kleine tweede duw moeten geven en toen mochten we kijken of we nu een zoon dan wel een dochter hadden. Het was het tweede dus. Ze lijkt sprekend op haar broertje trouwens. En jawel na een kort verblijf in de couveuse (waar ze verdorie haar mustje kwijt hebben gelegd en twas er eentje van Dinaldson!!!!) mocht ze mee op de kamer. Ze is helemaal goed gekeurd, ze eet heel goed en komt al terug bij!
Jaja, ik die dacht dat ik zeker te vroeg zou bevallen heeft ongelijk gekregen. Vandaag zijn we al 3 dagen over tijd. Gisteren zijn we nog een laatste keer naar de dokter geweest en daar hebben we afgesproken dat als onze baby zich niet spontaan aanbiedt dat we dan donderdagavond om 20u naar het ziekenhuis mogen komen. Daar gaan ze dan een eerste tabletje vaginaal opsteken om de baarmoederhals te laten verweken. Vrijdagmorgen om 6u en om 7u doen ze dat opnieuw. Om 8u steken ze dan de weeënopwekkende baxter om dan rond 10u ongeveer de vliezen te breken. Een goeie 2 uur later zou ons nummertje 2 er dan moeten zijn. Ik begin nu wel behoorlijk nerveus te worden, niet zo zeer voor de bevalling maar eerder ben ik bang voor de gezondheid van ons schatje. Na de beproevende eerste dagen van Thomas is dat wel normaal denk ik. Gelukkig is ons eerste wondertje er perfect uitgekomen dus dat zal een tweede keer wel hetzelfde resultaat opleveren zeker?? Bovendien begint mijn curieusiteit toch echt wel de bovenhand te halen want nog enkele dagen geduld en we weten om we twee zonen hebben dan wel een koningswens hè! Beide opties zijn goed voor ons hoor maar het blijft toch wel spannend!
De voorbije week is erg dubbel geweest. Ik loop al 3 weken te roepen dat ik wil bevallen maar toen moemoe vorige zaterdag plots overleed wist ik het even niet meer hoor. Ik wilde nog steeds heel graag bevallen maar ik wilde ook de begrafenins bijwonen. Dat is me alvast gelukt. Ik heb afscheid kunnen nemen van ons moemoe. Nu is het echt tijd dat de baby komt. Vandaag was zijn/haar komst gepland maar ik denk niet dat het er nog inzit voor vandaag. Misschien vannacht? Het wachten wordt steeds zwaarder, net als mijn buik overigens. Ik dacht enkele weken geleden al dat hij niet verder zou kunnen uitrekken maar once again heeft de natuur mij doen versteld staan. Mijn omvang is zo mogelijk nog groter geworden.
Ik hoop zo snel mogelijk hier een fototje te kunnen posten van ons boeleke hoor en dan is eht weer tijd voor een nieuwe battle want die omvang MOET terug verkleinen!!!
Vandaag mochten we weer naar ons prutske gaan kijken op eht kleine schermpje van de gynaecoloog! Wat ze ons vertelde klonk bij mij alvast als muziek in de oren. Mijn baarmoederhals is op anderhalve week tijd stevig ingekort, nog niet volledig maar toch, en bovendien heb ik al 2 cm ontsluiting!! Ons boeleke zelf weegt nu ongeveer 3,300kg en is een goeie 47 cm groot. Toen onze Thomas 2 jaar geleden geboren werd had hij exact dezelfde afmetingen dus ..... Het kan dus echt voor alle dagen zijn. De dokter denkt niet dat eht nog 2 weken gaat duren dus nu begint de spanning hier echt wel te snijden hoor.
Hier schijnt de zon weer boven ons huisje. Dinsdag bleek alles dan toch in orde met de paperassen op school en ook de buren leken te begrijpen dat we onze mooie tuindraad niet wensten af te breken. Als ik nu nog eens van mijn lichamelijke ongemakken afgeraak se dan zal ik een gelukkige madam zijn. Mijn verkoudheid wil ik echt wel tot het verleden laten behoren dus stap ik zo dadelijk naar een neus-keel-oorarts. Dan is er nog een nieuw probleem, ik heb een peesontsteking in mijn pols. Jep net zoals toen ik zwanger was van Thomas heb ik nu opnieuw pijn in mijn pols, de linske deze keer want de rechtse is al geopereerd hè. Als de pijn blijft duren zal ik rap terug bij de chirurg staan om ook mijn linker pols te laten opereren. Allee tot de volgende!
Net nu ik dacht dat met mijn benoeming alles in orde zou zijn en ik vooral rustig naar mijn bevalling kon toeleven, moet men toch weer roet in eht eten kunnen gooien. Het is typisch iets voor mij hoor. Eerst vergeet men op school dat ik al 4 jaar in plaats van 3 jaar lesgeef daar (en dus een jaar 'te laat' benoemd wordt), dan vergeet men de benoemden te vermelden op de nieuwjaarsreceptie en nu vergeet de secretaresse om naar de dienst voor benoemingen te bellen zodat mijn benoeming niet bevestigd werd en ik dus nu 'onterecht' op zwangerschapsverlof ben!! Het is toch echt om moedeloos van te worden hè. Och ja voor de eerste 15 dagen van januari(die ik nog gewerkt heb) zou ik wel betaald worden, de rest tja dat is afwachte!! Fijn, alleen wacht de bank niet om de aflossing van onze lening van de rekening te halen! Altijd moet zoiets bij mij gebeuren hè!!! Ik ben het KOTSBEU!!!!!
Sinds vandaag 16u ben ik in zwangerschapsverlof!! Inderdaad, ik heb vandaag, voorlopig, afscheid genomen van mijn lieve leerlingetjes. Het was best wel een raar gevoel, hoor. Bij Thomas was dat anders. Toen ik van hem zwanger was ben ik niet meer teruggekomen na de kerstvakantie. Dus mijn leerlingen hadden dat zo niet echt in de gaten en ik ook niet. Nu was het toch best raar om zo te zeggen, allee mannen, vanaf morgen komt er dan iemand anders. Ik moet zeggen dat ik bij sommige klassen toch de tranen heb moeten bedwingen. Het is raar maar ik ga er echt een aantal missen. Ik hoop dan ook dat ze mij niet vergeten en af en toe een mailtje sturen of zo.
Morgen gaan we nog eens naar de gynaecoloog. Ik ben eens benieuwd, ik zal dan 35 weken en 4 dagen ver zijn. Op 33 weken woog het al 2550gr dus ik ben echt benieuwd nu naar ons boeleke en hoe groot het zal zijn en hoeveel het zal wegen.
Ondertussen zijn de meter en de peter ook al gevraagd en ze waren beiden erg enthousiast. De peter wordt onze pa en de meter wordt Debby, waarvoor onze hartelijke dank!!
Als ik zo naar dat 'aftellertje' kijk op deze blog dan zie ik daar staan 66 dagen, dat is eigenlijk helemaal zo lang niet meer! Eerlijk gezegd kan de tijd voor mij neit snel genoeg gaan. Ik heb zoveel last van vanalles en nog wat ... Ik zou het nooit gedacht hebben maar ik kijk er al echt naar uit om aan een nieuwe dieetbattle te beginnen! echt waar, ik ben al aan het plannen hoe ik het ga aanpakken deze keer. Ik heb me voorgenomen om deze laatste 10 weken extra goed op mijn eten te letten en tot hiertoe is dat al redelijk geod gelukt. Ik weet niet of dat nu al effect heeft op de weegschaal want de batterijen zijn op !! Het is zo dat je 6 weken na de bevalling moet wachten om te beginnen diëten en te sproten maar dat neemt niet weg dat je wel meteen gezond mag (blijven) eten. Ik hoop dat dit in mijn geval gewichtsafname gaat betekenen. Ik zet zeker niet meer mijn hoop op Dr. Peiffer. Bij mijn eerste zs sprak ze immers over een bepaalde studie waar ik eventueel zou aan kunnen deelnemen maar achteraf heeft ze me echt in de kou laten staan vond ik. Ik had daar toen zoveel van verwacht maar helaas. Ik ga gewoon keihard sporten en misschien toch eens zo'n proteïnedieet volgen, eht moet immers rap gaan want eind april staat er alweer een cabaret op eht programma. Ok het is nog niet gezegd dat ik deel zal uitmaken van de 'cast' maar stel dat het toch zo is, dan wil ik er echt op mijn best uitzien. Ons gezinnetje zal compleet zijn met ons tweede prutske en dan is het echt ME-time. Het enige waar ik nu nog op hoop is dat mijn 'zondigingen' geen negatieve effecten zullen hebben op ons kleintje. Ik heb het deze keer geweldig moeilijk gehad met het dieet en heb meermaals gezondigd. Ik hoop en bid dat dit geen negatieve gevolgen zal hebben.
Hier zijn we nog eens met een update. We zij ondertussen 29 weken ver, nog 11 te gaan dus. Gelukkig zitten we nu op school vlak voor de examens want heel lang trek ik eht neit meer hoor. Ik hoop maar dat ik na het kerstverlof nog terug ga kunnen gaan. Ik heb overal, werkelijk overal pijn. Vooral mijn lies is zwaar getroffen. Het lijkt alsof ik dagelijks een marathon wandel maar neem gerust van mij aan dat dat niet eht geval is. Blijkbaar beginnen mijn 'kleine' bekken uit te zetten om de baby meer plaats te geven. Daardoor worden de ligamenten die aan die kleine bekken vastgehecht zijn stevig uitgerokken. De pijn komt dan van het tegenwringen van die ligamenten. Allee nu weten we dus vanwaar de pijn komt, maar hoe gaat ze weg?? Volgens de kine, erop hopen dat de ligamenten snel hun strijd gaan staken en gaan meegeven. Voor de rest kan je er niks aan doen. Pfff vervelend hoor want gisteren zijn we heel even naar het shopping center geweest maar amai ik heb het gevoeld hoor!! Ach en zo waggelen we rustig verder hè! nog 11!
Ik weet het, het is weeral lang geleden dat ik hier nog eens kwam berichten over ons tweede wondertje. Daarmee gaat het nog steeds goed hoor. Het is wederom een zeer actief boeleke. Mijn buik krijgt allerlei rare vormen en ik voel lang alle kanten handjes en voetjes duwen, trappen en wrijven. Ondertussen staat ook ons eerste wondertje niet stil. Hij geeft geregeld zelf aan wanneer hij naar het toilet moet. Helaas hebben we hem nog niet zover gekregen om hem ook effectief op zijn potje of op het grote toilet iets te laten doen. Op 20/11 mogen we nog eens op controle, tot dan!!!
hier niet zo'n leuk nieuws. Ik moest dus daarnet naar de endocrinoloog voor de bespreking van de uitgebreide glucosetest die ik vorige week liet doen. Vrijdag had ik al met de secretaresse van de gyne gebeld voor de uitslag en zij liet weten dat alles in orde was. Niet dus! Mijn suikerwaardes waren nog slechter dan tijdens mijn eerste zwangerschap, diagnose: zwangerschapsdiabetes. Al bij al had ik me er al aan verwacht maar omdat ik vorige week die uitslag had gekregen was ik door het dolle heen en vandaag natuurlijk ferm teleurgesteld. Bovendien zijn ook mijn schildklierwaardes te lag. Het is niet alarmerend maar moet toch opgevolgd worden. Beide diagnoses verklaren wel mijn vermoeidheid, zowel de lage werking van de schilklier en de hoge schommelende suikerwaardes in mijn bloed zorgen er dus voor dat ik na enkele uurtjes totaal uitgeput ben! Dit zou met het diabetesdieet kunnen opgelost worden. Allee dus gedaan met de chocolade, geen Kerstdiner noch oudjaar of nieuwjaardiner en ja ook geen Valentijnsetentje voor mij Mar het is wederom voor het goede doel dus hier gaan wel dan hè! Op naar nog 4,5 maand suikervrij leven!
Het is weeral een tijdje geleden ik weet het. Ondertussen ben ik halverwege mijn zwangerschap, ja het gaat vooruit. Met mijn buik ok hor, amai als die zo blijft groeien dan weet ik het allemaal zo heel erg goed niet meer. Vorige week liet ik de uitgebreide glucosetest doen en deze keer heben ze me serieus zeer gedaan. Pfff deze verpleegster kon het niet zo goed als al de andere dar. Maar goed vrijdag heb ik dan gebeld naar dr. Caeymaex voor het resultaat, en weet je wat?? Ik ben geslaagd hihihihihi, jaja voorlopig werkt mijn lichaam nog optimaal!!! Nu ben ik eens benieuwd wat dr. Peiffer gaat vertellen donderdag, ik vermoed dat ik het toch een beetje in het oog ga moeten houden en binnen een paar weken opnieuw zo'n horrible test zal moeten ondergaan. Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Hallo beste lezers!! Het is alweer een tijdje geleden maar hier ben ik weer met meer nieuws. Vandaag mochten we voor een tweede echo naar Dr. Caeymaex. Ik ben nu 17w en 3d zwanger en alles verloopt volgens schema. Mijn gewicht blijft wel een probleem dus nu moet er echt op gelet worden. Vandaar dat we bij Carrefour gestopt zijn voor yoghourt en zo. Normaal zouden we het geslacht kunnen weten maar Sven wilde het nog niet weten en bovendien lag ons tweede wondertje in kleermakerszit zodat de dokter niks kon zien, allee dat beweerde ze toch ;-)!! Binnen een goei maand mogen we terugkomen. Binnen 2 weken moet ik nog wel een uitgebreide glucosetest ondergaan en dan nog eens 3 weken later gaat een gespecialiseerde gynaecoloog een expertise echo uitvoeren. Dit is blijkbaar iets dat men meer doet maar zeker bij 'risicogevallen' als ik. Doordat Thomas een aangeboren hartafwijking had wil de dokter nu geen risico nemen en me dus grondig laten onderzoeken. Maar ze verzekerde me wel dat alles er heel normaal uitzag en dat die expertise echo gewoon voor alle zekerheid was. Zo dat was het weer voorlopig, hopelijk krijg ik één van de dagen toch eens de kans om de echo hierop te zetten!
hallo allemaal. Lang geleden weeral hè. Ondertussen heb ik nog steeds niet de echo op mijn blog gezet maar eigenlijk is er niet echt veel op te zien dus ga ik maar wachten tot ik er een duidelijkere heb. De vakantie loopt stilaan op zijn einde en wat ben ik daar blij mee seg!! Ik verveel mij steendood, ik heb nog niks leuks gedaan van de zomer en mijn man is meer weg dan thuis. Ik zit constant alleen, met Thomas natuurlijk, maar ik heb echt echt echt nood aan volwassenen. Voor mijn man is eht een evidentie dat hij gewoon vertrekt wanneer hij daar zin in heeft en hij doet dat dan ook. Als ik er dan iets op zeg, tja dan wordt hij steeds beknopt in zijn vrijheid. Pfff ik kan er nog uren over doorgaan maar er zal toch niks aan veranderen. Verveling betekent bij mij ook automatisch eten. Ik eet mezelf te pletter!! Op mijn achterwerk kan er ondertussen al het één en ander gestockeerd worden en mijn buik neemt nu al angstwekkende proporties aan. Ik voel me helemaal niet zo 'zalig zwanger' als de eerste keer en daardoor voel ik me nu al schuldig tegenover ons kleintje. Toen ik zwanger was van Thomas ging ik gewoon nog overal mee naartoe en nu word ik thuis gedumpt, achtergelaten alsof het niks is. Ik heb het daar heel moeilijk mee en neem het mijn man soms zeer kwalijk!!! Thomas kan er uiteraard niks aan doen, Sven wel!! Ik hoop echt op beterschap de komende dagen want jaja komende donderdag word ik 30. Stel je voor, ik 30, brrrrrrrrrr, ik voel me zo oud nog niet en toch ben ik het. Ik zit precies al in een vervroegde midlifecrisis en het kaartje van tante nonneke deed er niet echt goed aan. Zij feliciteerde me immers met mijn ... 40 ste verjaardag. Ach ja ze zal fout geteld hebben, toch doet het pijn en geen goed aan mijn dipje.
Het is alweer even geleden dus hier een update. Vorige week waren we dus naar de gynaecoloog geweest en zij stuurde me meteen naar de endocrinoloog om de diabetes op te volgen. Ik daar dus dinsdag naartoe. Ik had het kunnen weten hè, anderhalf uur heb ik moeten wachten. Plots herinnerde ik me dat zij nooit op tijd was voor haar afspraken en dat is dus nog niet gebeterd. Maar ze was heel vriendelijk en helemaal niet 'boos' omwille van mijn gewicht. Ik vertelde haar over mijn afvalrace en de reactie van mijn lichaam op de zwangerschap (lees de gewichtstoename) en ze legde uit dat een lichaam zachtjes aan moet wennen aan een toename van calorieën. Vandaar dat er zo plots en zo snel veel kilo's zijn bijgekomen. Voorlopig moet ik nog niet echt diëten, joepie!! Ik moet wel binnen 7 weken ineens de uitgebreide suikertest laten doen (brrrrrrrrrr weer 4 keer op 3uur tijd laten bloedtrekken). Dus tot dan hoef ik me nog niets lekker ontzeggen, in beperkte mate natuurlijk. Ik lees en schrijf veel op het forum van Zappybaby maar soms kan ik me toch ergeren aan enkele van die trienen die daar schrijven. Zo is er eentje die 32w ver is, 7kg is bijgekomen en klaagt over het feit dat ze geen taille meer heeft. Als je dan haar BMI berekend kom je op 18. Kijk daar krijg ik dus rooi boebbelkes van hè!! Wat is het toch erg hè om te verdikken, oh jee!! Hoe moet ik me dan voelen?? Ik heb nooit een taillen zelfs niet als ik niet zwanger ben!! Moet ik me dan maar meteen verhangen? Jongens toch sommige vrouwen zou je nen hoop kilo's toewensen, enkel en alleen om eens in die situatie te zitten dat je het er niet zomaar afkrijgt, dat je steeds teleurgesteld terug komt van het shoppen, dat je constant geconfronteerd wordt met je 'anders zijn', dat je je steeds minder vrouw voelt want het wordt je zo ingeprent dat dikkere vrouwen niet aantrekkelijk zijn,.... Ach ja, even hartje luchten kan deugd doen hè. Zo overmorgen zijn we alweer 14 weken ver. Nog aftellen tot 11 september en dan krijgen we ons kleine ukje nog eens te zien!!
!! Het is zo dat je 6 weken na de bevalling moet wachten om te beginnen diëten en te sproten maar dat neemt niet weg dat je wel meteen gezond mag (blijven) eten. Ik hoop dat dit in mijn geval gewichtsafname gaat betekenen. Ik zet zeker niet meer mijn hoop op Dr. Peiffer. Bij mijn eerste zs sprak ze immers over een bepaalde studie waar ik eventueel zou aan kunnen deelnemen maar achteraf heeft ze me echt in de kou laten staan vond ik. Ik had daar toen zoveel van verwacht maar helaas. Ik ga gewoon keihard sporten en misschien toch eens zo'n proteïnedieet volgen, eht moet immers rap gaan want eind april staat er alweer een cabaret op eht programma. Ok het is nog niet gezegd dat ik deel zal uitmaken van de 'cast' maar stel dat het toch zo is, dan wil ik er echt op mijn best uitzien. Ons gezinnetje zal compleet zijn met ons tweede prutske en dan is het echt ME-time. Het enige waar ik nu nog op hoop is dat mijn 'zondigingen' geen negatieve effecten zullen hebben op ons kleintje. Ik heb het deze keer geweldig moeilijk gehad met het dieet en heb meermaals gezondigd. Ik hoop en bid dat dit geen negatieve gevolgen zal hebben.
Mar het is wederom voor het goede doel dus hier gaan wel dan hè! Op naar nog 4,5 maand suikervrij leven!
