Olalala wat een dagje. Deze morgen keek ik er naar uit, een rustige avond met man en gezin. We planden niks, niemand over de vloer en wij rustig thuis. Dat was buiten mijn zoon Joni gerekend, die om 17.10u opbelde om te vragen hem te komen halen, want stappen en fietsen lukt niet meer...... Jah, daar gaan we, richting school. Enkele uren later, terug van de spoed, Joni in het gips. De pijn is weg nu, de voet geïmmobiliseerd, de rust wedergekeerd. De 2 jongste in bed, de oudste in de douche, manlief in slaap gevallen..... En ik, ik blog ;-) Mijn idee van deze ochtend is foetsie, maar he, niks aan te doen. Morgen eerst alle kids naar school, daarna langs de dermatoloog voor mijn lichttherapie tegen mijn Psoriasis en dan gezellig gaan ontbijten met mijn wederhelft 😃 Ik kijk er naar uit om even bij te praten. Ja, je las het goed, Psoriasis, zomaar uit het niets kreeg ik Psoriasis, de dermatologe denkt aan Psoriasis Artritis, dus komende week moet ik ook naar de reumatoloog, we zien wel, alles komt goed. Misschien heeft iemand van jullie wel enige ervaring met Psoriasis Artritis, als je deze met me wil delen? Graag dan.
ik duik nog even mijn zetel in en dan na een verkwikkende nachtrust ben ik weer klaar voor een nieuwe dag,
