Deze keer een fotootje van een hartje, ja, zelfs dat groeit in mijn tuin !!!! Eigenlijk heb ik toch wel geluk dat dit me overkomt in deze periode want in de winter is er niet zoveel fotomateriaal te vinden in de tuin, alhoewel... Maar dit hartje is speciaal voor alle mensen die me zo goed omringen, op welke manier ook. Zonet kreeg ik nog een telefoontje van een mevrouw waarmee ik vroeger altijd samen de trein nam, heeeel lang geleden toen ik nog op de tennisbond in Brussel werkte. Zij is ondertussen 78 jaar en al sedert 1992 op pensioen. Via,via, had ze vernomen wat er aan de hand was en plots belde ze me en dat doet echt plezier. En bij deze, Katty, ook jouw boodschap heb ik ontvangen. Ik weet zeker nog wel wie je bent hoor en ik ben blij te horen dat jullie uiteindelijk toch de stap zullen zetten naar Oostenrijk. Want met jouw afscheid op school hebben we nog het liedje gezongen waarin ook Oostenrijk aan bod kwam en nu klopt het plaatje helemaal. Voor het geval je 't niet meer weet, dit was de strofe :
Als muziekjuf hier gekomen,
maar ik heb nu andere dromen.
Oostenrijk, we komen eraan,
maak maar plaats op de skibaan.
Voilà, de buurvrouw is ook een kijkje komen nemen en ik was van plan om te gaan wandelen met Andrea en Liesbet, maar ik vrees dat ik ietskes te moe ben daarvoor. Dus, we zullen maar verder genieten van een romantisch boek ! En vanuit mijn ligzetel kan ik dan kijken naar dat hartje dat mij zo goed omringt !!!
De sjaaltjesparade is in aantocht ! Gisteravond kreeg ik onverwachts bezoek van een "geheimzinnige kapper" en ik heb voor het legermodelleke gekozen, de haren werden gemilimitreerd. Geloof het of niet, maar we hebben er echt om gelachen. Tijdens het afscheren bemerkte ik dat ik wel heel erg op mijn broer Hedwig begon te lijken. De "geheimzinnige kapper" heeft dan geprobeerd om zijn kapsel eventjes bij mij uit te voeren en ik moet zeggen, de gelijkenis was treffend ! Maar bij mij moest het er helemaal aan geloven, mijn broer daarentegen is nog helemaal niet volledig kaal (ik moet hier echt wel oppassen wat ik schrijf want hij is een trouwe fan van mijn blog). Dus vanaf nu loop ik er vrij exotisch bij, een zwart mutsje met daarrond een kleurrijke sjaal of brede band erover. Al zeg ik het zelf, ik sta er echt goed mee (om niet te zeggen formidastisch goed). 's Avonds zeiden de kinderen dat ze me wel eens kaal wilden zien en, gelukkig maar, ze vonden het niet choquerend want ik wil ook wel thuis eens lekker kaal kunnen rondlopen ! Ik heb gelukkiglijk nog altijd haar op mijn tanden en daar is niks of niks tegen bestand. Nu heb ik natuurlijk nog geen haaruitval van mijn wenkbrauwen want dat kan ook nog. Maar in het ziekenhuis is een schoonheidssalon waar je een gezichtsmassage kan krijgen, pedicure, ... en dat is zelfs gratis voor kankerpatiënten ! Daar ga ik mijn licht eens opsteken want zij hebben nuttige tips voor het camoufleren van uitgedunde wenkbrauwen, ik wil nu ook geen maanmodelleke worden ! Tja, voor de sjaaltjesparade zelf moeten jullie nog even geduld hebben... ik probeer vanaf nu met de gepaste outfit het bijpassende kleurtje uit en volgende week woensdag ga ik met mijn vriendin Liesbet nog voor een andere kleur muts en sjaaltje kijken. Pas daarna krijgen jullie de kans om een top 3 op te stellen. Dus... voorlopig moeten jullie het nog altijd stellen met foto's uit mijn tuin en vermits we nog steeds in de maand mei zitten, hierbij dan een foto van Convallaria majalis (of voor de leken het meiklokje) ! En hoe zit dat nu met mijn collega's leerkrachten, ik wacht vol ongeduld op de juiste spelling van de woorden in mijn vorige blog. Wie durft ????
Ziezo, we zijn terug van het ziekenhuis en het produ(c)(k)t (is dat nu met C of K, ik verwacht van mijn collega's leerkrachten hier een (juist) antwoord op) zit terug in mijn lijf. Dat worden hier nogal eens zinsconstru(c)(k)ties (collega's leerkrachten, ook hierover jullie (juiste) antwoord aub). Ik wacht wel vol spanning op jullie antwoorden !!! Gisteravond toch wel met een bang hartje gaan slapen en eventjes iets genomen om te kunnen slapen zodat ik hier niet te moe moet aan beginnen. Maar deze ochtend heel rustig opgestaan, 's ochtens gewoon gegeten en nog eens met smaak een tasje koffie gedronken (want koffie smaakt me niet altijd tijdens deze chemokuur). En eenmaal in het ziekenhuis was ik echt niet zenuwachtig of zo. Eigenlijk heb ik altijd een geruststellend gevoel ginder. Vermits mijn witte bloedcellen tijdens de eerste chemo toch wel spectaculair waren gezakt, moet ik morgenavond een spuit laten zetten om dit enigszins te voorkomen nu. Het gevaar bestaat dat ik dan toch koorts zou maken en een infectie oplopen en vandaar nu deze manier om dit wat te voorkomen. Deze spuit zou me misschien een ietwat grieperig gevoel kunnen geven, maar dat nemen we d'r dan ook maar weer bij. Indien ik tijdens deze chemo ook teveel last zou hebben van stekende pijnen, dan gaat men volgende keer beslissen of er niet wordt overgeschakeld naar een ander produkt. Dat moet dan wel wekelijks toegediend worden. Maar we zien wel, niet vooruitlopen nu, alles op zijn tijd. In het ziekenhuis vliegt de tijd eigenlijk toch wel voorbij, ik was er nu van 8u30 tot 12u45. Je ligt telkens met 3 personen naast elkaar en zo hoor je ook van anderen hoe zij dit doormaken en je krijgt tips van hen en jij geeft jouw ervaringen door. Zo lag er vandaag een mevrouw die reeds sedert vorig jaar mei chemo krijgt omdat ze uitzaaiingen heeft in de lever. Toch heeft ze goede resultaten met de chemo. De andere mevrouw kreeg net als ik haar tweede chemo maar zij moet er slechts 4 krijgen en wordt pas achteraf geopereerd. Zij was dan natuurlijk benieuwd naar mijn ervaringen i.v.m. de operatie. En we praten over onze nevenwerkingen, onze eetlust (en geloof me, de meesten hebben zoals ik een goede eetlust) en over pruiken en sjaaltjes. Dat komt bij mij nu ook aan de orde. Tijdens het douchen en haren kammen verlies ik telkens meer haar. Eén dezer dagen moet dit er af en dan komt de sjaaltjesparade ! Benieuwd wat jullie er zullen van vinden !!!! Meer nieuws vinden jullie binnenkort, ik blog niet meer elke dag omdat ik er ook wel eens afstand wil van nemen. Kanker is een deel van mijn leven nu, maar op sommige dagen ligt deze nu eenmaal niet in de bovenste schuif, er is zoooooveeel meer in het leven ! Kijk nog maar eens hoe mooi deze bloemtrossen geworden zijn tegenover mijn vorige bericht, wat het zonnetje al niet doet voor de natuur
Oef, vandaag mocht ik me eindelijk weer douchen. Afgelopen dinsdag werden de draadjes van de katheder verwijderd en ik dacht dat ik dan reeds mocht douchen maar de dokter raadde me aan nog een tweetal daagjes te wachten. En ik, braaf meisje, heb dat dan ook maar gedaan. Maar het deed deugd, zo'n douchke ! En verder altijd maar dagelijks nagels lakken, de wonde behandelen met uierzalf en een drietal keren per dag oefeningen doen voor mijn arm en schouder. Het wordt routine en op goede dagen loopt dat allemaal vlot. Op minder goede dagen, moet je dan weer extra doorbijten. Maar ik kan vast en zeker nu niet klagen !
Spreekwoorden zijn echt wel de moeite waard. Zo ook "de aanhouder wint", met dit in mijn achterhoofd gaan we elke dag verder. Gewone dagen, ze zijn toch zo zaaalig ! En dat terwijl het eigenlijk rotslecht weer is, toch kan je je dan ook goed voelen. Het zijn de kleine dingen die zo'n groot verschil maken. Een telefoontje, een mail, een bezorgde blik, een doosje vers fruit van een vriendin, een mooi liedje, de zoon die nog altijd de bamboe een lesje leert (op de foto zie je de bamboe in "betere tijden"), de dochter die altijd paraat staat voor huishoudelijke klusjes... en vanavond het bezoek van o.a. mijn "favoriete" neefje ! En zo kabbelt de dag rustig door....
Gisteravond genoten van onze repetitie met de djemstones ! Geloof het of niet, maar het liedje begint door mij met one, two, three, four, five, six en dat is welgeteld ook het aantal chemo's dat ik moet krijgen, die bedenking maakte ik me op een bepaald moment. Dit liedje zal dus voor mij altijd een speciale betekenis hebben. Zo heb ik dit ook met een ander lied dat ik beluisterde toen ik eind 2007 in het ziekenhuis lag voor een andere ingreep. Dat lied staat ook in de playlist van de djemstones en ik geniet er telkens weer van om het te brengen. Maar het was echt leuk om terug eens te kunnen zingen en ik hoop dit binnen 3 weken terug te kunnen doen want dan zit ik in week 3 van mijn tweede chemo en week 3 is nu eenmaal de beste. Ben vandaag wel moe, maar misschien is dit toeval. Dat gevoel van gisteravond nemen ze me sowieso niet meer af ! En mijn vriendin Liesbet heeft speciaal nog sfeerfoto's genomen om op mijn blog te zetten, mercikes !!! Zoals je kan zien, heb ik wel degelijk een zakdoekje over de micro, maar.... de kuskes heb ik toch gegeven en gekregen want in de loop van gisterennamiddag kreeg ik van de dokter te horen dat mijn witte bloedcellen toch genoeg gestegen waren naar aanvaardbare normen ! En dus mocht er al een kuske of om een omhelzing, joepiejee !!! Even ter info, de onderste foto wilde ik er echt wel bij want dat is een partituur van onze begeleider en die lijkt wel uit de Middeleeuwen te komen maar gelukkig zien wij er op de foto nog veeeeeel jonger uit....
Dat spookt nu de hele tijd door mijn hoofd, I know my love, het liedje dat we vanavond gaan repeteren. Met de nodige charmes bij de dokter heb ik de toestemming gekregen om te gaan zingen vanavond, joepiejeeee!!!! Geen handjes geven, geen kuskes geven, papieren zakdoekje voor de micro en dan maar zingen uit volle ??? borst ! Het zal sowieso wel goed zijn voor mijne moraal en, je weet het, als de moraal goed is, dat is al de helft van de genezing ! Als het nu ook nog eens wat beter zou worden buiten... maar daarom nog eens een fotootje uit mijn voorjaarstuin !!!
Jawel, zondag is een rustdag, ook voor mijn blog. Sommigen spreken me hierover aan, maar voor mij hoeft dit niet op zondag Vandaag is blijkbaar een goede dag, geen pijn meer van de chemo. Deze week komt wel "moeder natuur" langs, maar liever nu dan tijdens de moeilijke weken. Deze ochtend heb ik een bezoekje gebracht aan mijn overbuurvrouw om een klapke te doen. En ik hoop uit de grond van mijn hart dat ik morgenavond mag gaan repeteren bij de djemstones. Mijn witte bloedcellen staan nog niet hoog genoeg maar volgens het ziekenhuis gaat het wel de goede richting uit. Morgen is er terug een bloedafname en in de loop van de dag krijg ik hierover uitsluitsel, dus... duimen maar !
Amaai, wat een verschil alweer ! Ik voel me vandaag weer een heel stuk beter dan afgelopen week. En zoals je kan zien, ook onze poes Rikkie voelt zich echt goed tussen al het groen in de tuin. Deze ochtend terug bloed laten trekken bij de dokter, we zien wel wat er uit de bus komt. Maar ik heb tot op vandaag nog geen koorts gehad en dus ook geen infectie en ik zal maar bravekes achter het stoveke blijven zitten met de "slachkes" aan. Neen hoor, ik ben eigenlijk al heel actief geweest vandaag. Ik ben mijn boodschappen gaan doen, was opgehangen, afwaske gedaan, broccolisoep gemaakt, gestofzuigd, niet te geloven wat het met een mens doet als je quasi geen pijn meer hebt. Ik heb maar 1 pijnstiller genomen rond de middag en de laatste was gisteren rond 11 u 's avonds, dat is een hele prestatie ! Dus, je gaat me niet horen klagen vandaag. Met een beetje geluk heb ik het ergste van chemokuur 1 al achter de rug ! Zelfs pukkelpop zou me al weigeren voor hun affiche want de uitslag verdwijnt even spectaculair als hij gekomen is. En toch, ik zal maar het nieuwe liedje voor onze percussiegroep instuderen, voor het geval dat Pukkelpop ons toch geboekt heeft... je weet maar nooit !
Wie mij een beetje kent, weet wel dat ik een vrij nuchter iemand ben. Maar ik begin toch te vermoeden dat voodoo nog bestaat. En wie heeft zich nu afgelopen week daarmee geamuseerd ? Ik zet dit zeker en vast op de lijst van eventuele nevenwerkingen want dat is hoe ik de pijn kan beschrijven. O.K., ik weet wel dat ik niet met iedereen "dikke vrienden" ben, maar de idee dat daar nu iemand met een pop en naalden zit te spelen, dat vind ik toch wel iets te vergaand. Hoe dan ook, sedert gisteravond is de voodoo afgenomen !!! Het kan natuurlijk wel zijn dat de soepkes en de meloen van mijn vriendin Andrea voor verzachting hebben gezorgd... hmmmm, soepkes..... hmmm, meloen... Eigenlijk moet ik toegeven dat eten momenteel voor mij iets is waar ik echt plezier aan beleef, vooral hartige dingen dan. Teveel gekruide gerechten zijn dan geen zegen want dan krijg ik snel een branderig gevoel in mijn mond. En, geloof het of niet, ik eet per dag MAAR 1 PRALINNEKE !!! Niet te geloven, ik chocoladeverslaafde (en vooral aan die witte pralinnekes van Leonidas), ik eet nu haast geen chocolade meer ! Als dat ooit maar goedkomt ! Morgenochtend terug naar de dokter voor een bloedcontrole want blijkbaar zijn mijn witte bloedcellen verminderd en dat vergroot de kans op een infectie. Nu is het niet abnormaal bij chemo dat je witte bloedcellen zakken, maar je moet het uiteraard goed opvolgen en er vooral voor zorgen dat je geen koorts maakt. Zo moet ik zeker uit de buurt blijven van zieke mensen (dat moet je maar eens proberen in de wachtkamer van een dokter). Maar ik blijf alert en dus, als je bij mij op bezoek wil komen, zorg er dan voor dat je in prima conditie verkeert
Jawel, vandaag nog eens naar de kapper geweest, ditmaal niet voor mezelf maar voor dochter Silke. Mooi, niet ? Tja, de appel valt niet ver van de boom.... De buikloop van gisteren is al gaan lopen en met een pijnstiller in de sjakosj hebben we het er maar op gewaagd om naar onze kapper in Battel te rijden, en je ziet het, 't is gelukt !!!! Gisteren nog een enorme boost gekregen met het telefoontje van ons Wendy die mama werd van een prachtdochter Britt. De wonderen zijn zeker de wereld nog niet uit en iedereen die haar verhaal kent, zal het met me eens zijn. Eindelijk, zou ik zeggen, er kwam zelfs al een telefoontje van het ministerie. Zij dachten dat het sekretariaat de melding van de geboortedatum waren vergeten, maar Britt liet echt wel op zich wachten ! Wendy klonk fantastisch goed en is in de zevende hemel of misschien zelfs nog hoger !!! Morgen staat er een doktersbezoek op het programma want op dag 10 wordt er bloed getrokken. Men kontroleert dan witte en rode bloedcellen, alsook de bloedplaatjes, benieuwd of ik goed zal scoren... En hopelijk kan mijn vriendin Andrea in de namiddag langskomen want blijkbaar stond ze gisterennamiddag voor de deur (met een soepke). Ze dacht dat ik niet thuis was maar ik had bezoek van 2 andere tettervriendinnen en met al dat lawaai hebben we zelfs de deurbel niet gehoord ! En dan moet je weten dat ik nog de stilste van de 3 was.....
Deze ochtend dacht ik zo, zou ik niet op de affiche van pukkelpop kunnen ? Met die "folliculitis" moet toch iets positiefs te doen zijn ! Vooral niet teveel in de spiegel kijken misschien en eigenlijk heeft Clouseau gelijk, het zit vanbinnen !!!! Heb niet zo'n beste nacht achter de rug, toch weer wakker geworden van pijn. En dan kennis gemaakt met een andere mogelijke nevenwerking nl. "buikloop", dus dat wordt vandaag Imodiummekes slikken, veel drinken (liefst met telkens beschuit bij), geen koffie, geen rauwkost, of om het kort te zeggen, leven op water en brood ! En heel veel kijken naar alle versieringen, tekeningen, kaartjes, steunbetuigingen van leerlingen, collega's, vrienden en familie.... Reken er maar op dat dit allemaal goed in 't zicht blijft gedurende mijn herstel !!!
Een chance dat ik niet voor dokter heb gestudeerd ! Deze ochtend ben ik eens gaan navragen wat er aan de plots opkomende acné kan gebeuren. Dit is geen acné maar folliculitis en neen, ik heb dit niet kunnen onthouden maar schonekes aan de dokter gevraagd om dit voor mij op een papierke te schrijven om te voorkomen dat ik er fuliculi, fulicula zou van maken. Momenteel kan ik aan deze schoonheidsvlekjes niets doen, het is een minder voorkomende nevenwerking maar ik moet nu eenmaal altijd speciaal doen... Maar buiten dit ongemakje voel ik me vandaag eigenlijk al weer veel beter. Ondertussen kreeg ik dit weekend ook nog eens een bezoekje van mijn metekind Evelien die momenteel stage loopt in het 5de leerjaar en al haar eerste verliefde leerling te pakken heeft. Ze is dan maar snel een nieuw montuurke gaan kopen om hem goed in het oog te kunnen houden ! En de familie breidde zich nog eens uit bij haar broer Lennert want daar is Guna blij dat ze een baasje heeft gevonden, schoon hé ! Ter info, het meisje met de bril is Evelien, de bruinharige is Guna....
Het is inderdaad niet altijd rozengeur en maneschijn. De nacht van donderdag op vrijdag was zwaar, stekende pijnen overal en slapen kwam er niet van. Vrijdag had ik dan ook echt een baaldag ! De pijnstillers mag je natuurlijk niet onbeperkt nemen en soms wacht je dan maar tot je er terug een mag nemen. Gelukkig maar gaat het sedert zaterdag stilletjesaan wat beter en is het nu draaglijk. Ik lijk ook wel plots terug een puber, een aanval van acné op mijn gezicht, borstkas en rug. Morgen ga ik bij de huisdokter eens horen of hier iets kan aan gedaan worden. Vanaf nu ga ik ook proberen een schema voor mezelf op te stellen om de dag beter door te komen. Een zee van tijd is niet altijd een zege, je moet je leven herorganiseren en dat verloopt niet altijd van een leien dakje. Hoe dan ook, elke ochtend is een nieuw begin ! En vermits ik op de Seringenlaan woon, krijg je hierbij ook een fotootje van de seringen uit mijn tuin !!!
Gelukkig maar, tot op heden nog geen last van nevenwerkingen. Ik heb deze nacht ook veeeeel beter geslapen. Gisteren was ik toch naar de kinesiste gegaan (zelfs te voet !) en zij heeft me dan gerustgesteld wat de katheter betreft, hoe ik me dan wel kon leggen in bed, en dat heeft prima geholpen. Momenteel nog even wachten op de thuisverpleging om de wonde van de katheter na te kijken en dan begin ik aan mijn schoonheidsritueel..... En dan maar genieten van het zonnetje want blijkbaar blijft dit ook niet duren !!!
Amaai, het was me het nachtje wel ! Eigenlijk ben ik een buikslaper maar sedert mijn operatie heb ik nog niet echt op mijn buik kunnen liggen (ik zit nl. met een klein hoogteverschil). O.K., geen probleem, dan slapen we maar op ons linkerzij. Maar met die poortkatheter moet ik nu nog even uitkijken en kan ik dus ook niet meer op mijn linkerzij. Dus dan maar op de rug slapen en dat is voor mij niet zo simpel met als gevolg dat er niet veel slapen van kwam. Dat wordt dus even slaap inhalen gedurende de dag denk ik. Momenteel voel ik me verder nog wel goed. Ter ondersteuning van de chemo neem ik elke ochtend stuifmeelpollen en die hebben we te danken aan de bijtjes. En tussen 2 kuren in neem ik (op voorschrift en met veel dank aan Lieve en Rika) ook koninginnebrij. Dus, dank u wel lieve bijtjes !!!
Eindelijk zijn we van start gegaan met de chemokuur. Deze ochtend werd eerst de poortkatheter onderhuids ingebracht en dat verliep prima. En dan naar de dagzaal voor de eigenlijke chemo. Alvorens te starten moesten eerst mijn nagels gelakt worden met een nagelverharder, dit is om de eventuele nevenwerkingen van broze of uitvallende nagels tegen te gaan. En daarna kreeg ik zowaar handschoenen en voetschoenen (???? of hoe noemt ge dat ???) die ijskoud zijn. Dit is dan weer om eventuele nevenwerkingen van tintelingen in handen en voeten tegen te gaan. We hebben dan ons maar ingebeeld dat we in het schoonheidssalon zaten. Maar alles verliep vlot en tot nu toe voel ik me ook nog prima ! Trouwens, wat vinden jullie van mijn nieuwe kapsel ? Vermits ik toch mijn haar ga verliezen heb ik het nu reeds korter laten knippen. En zodra het begint uit te vallen of te verdunnen, gaan we het zelf afscheren met de tondeuse zodat ik niet overal haren moet vinden. Dat zou nog een twee- tot drietal weken kunnen duren. Zodra dit het geval is zal ik een paar foto's met verschillende sjaaltjes demonstreren zodat jullie misschien hiervan een top 3 kunnen maken !
Zonet heb ik de prof zelf aan de telefoon gehad. Hij bevestigde me nogmaals dat de pet-scan volledig O.K. is, dus geen uitzaaiingen of tumors achter het borstbeen !!! Vandaag nog genieten van de verjaardag van mijn zoon want hij wordt maar liefst 21 jaar ! Tim woont ook terug bij mij sedert vorige week, hij heeft nl. een job gevonden bij Jet Air Fly. De voorwaarde echter was dat hij de bamboe achteraan ging uitdoen. Ja, werknemers hebben toch ook een proefperiode, niet ? Hij doet alvast flink zijn best !!! En we hebben een klein kikkertje bij de vijver (die nogal groen ziet) en als ge goed kijkt ziet ge ook de dikkopjes !
Jawel, vrijdagavond vierden we de verjaardag van ons Liesbet. Ons Andrea bakte de taarten, ons Liesbet lachte zich een breuk, ons Anneke genoot met volle teugen van de champagne en wie snoepte dan van de taart ????
Deze keer een fotootje van een hartje, ja, zelfs dat groeit in mijn tuin !!!! Eigenlijk heb ik toch wel geluk dat dit me overkomt in deze periode want in de winter is er niet zoveel fotomateriaal te vinden in de tuin, alhoewel... Maar dit hartje is speciaal voor alle mensen die me zo goed omringen, op welke manier ook. Zonet kreeg ik nog een telefoontje van een mevrouw waarmee ik vroeger altijd samen de trein nam, heeeel lang geleden toen ik nog op de tennisbond in Brussel werkte. Zij is ondertussen 78 jaar en al sedert 1992 op pensioen. Via,via, had ze vernomen wat er aan de hand was en plots belde ze me en dat doet echt plezier.
De sjaaltjesparade is in aantocht ! Gisteravond kreeg ik onverwachts bezoek van een "geheimzinnige kapper" en ik heb voor het legermodelleke gekozen, de haren werden gemilimitreerd. Geloof het of niet, maar we hebben er echt om gelachen. Tijdens het afscheren bemerkte ik dat ik wel heel erg op mijn broer Hedwig begon te lijken. De "geheimzinnige kapper" heeft dan geprobeerd om zijn kapsel eventjes bij mij uit te voeren en ik moet zeggen, de gelijkenis was treffend ! Maar bij mij moest het er helemaal aan geloven, mijn broer daarentegen is nog helemaal niet volledig kaal 
(ik moet hier echt wel oppassen wat ik schrijf want hij is een trouwe fan van mijn blog). Dus vanaf nu loop ik er vrij exotisch bij, een zwart mutsje met daarrond een kleurrijke sjaal of brede band erover. Al zeg ik het zelf, ik sta er echt goed mee (om niet te zeggen formidastisch goed). 's Avonds zeiden de kinderen dat ze me wel eens kaal wilden zien en, gelukkig maar, ze vonden het niet choquerend want ik wil ook wel thuis eens lekker kaal kunnen rondlopen ! Ik heb gelukkiglijk nog altijd haar op mijn tanden en daar is niks of niks tegen bestand. Nu heb ik natuurlijk nog geen haaruitval van mijn wenkbrauwen want dat kan ook nog. Maar in het ziekenhuis is een schoonheidssalon waar je een gezichtsmassage kan krijgen, pedicure, ... en dat is zelfs gratis voor kankerpatiënten ! Daar ga ik mijn licht eens opsteken want zij hebben nuttige tips voor het camoufleren van uitgedunde wenkbrauwen, ik wil nu ook geen maanmodelleke worden ! Tja, voor de sjaaltjesparade zelf moeten jullie nog even geduld hebben... ik probeer vanaf nu met de gepaste outfit het bijpassende kleurtje uit en volgende week woensdag ga ik met mijn vriendin Liesbet nog voor een andere kleur muts en sjaaltje kijken. Pas daarna krijgen jullie de kans om een top 3 op te stellen. Dus... voorlopig moeten jullie het nog altijd stellen met foto's uit mijn tuin en vermits we nog steeds in de maand mei zitten, hierbij dan een foto van Convallaria majalis (of voor de leken het meiklokje) !
Ziezo, we zijn terug van het ziekenhuis en het 
Meer nieuws vinden jullie binnenkort, ik blog niet meer elke dag omdat ik er ook wel eens afstand wil van nemen. Kanker is een deel van mijn leven nu, maar op sommige dagen ligt deze nu eenmaal niet in de bovenste schuif, er is zoooooveeel meer in het leven ! Kijk nog maar eens hoe mooi deze bloemtrossen geworden zijn tegenover mijn vorige bericht, wat het zonnetje al niet doet voor de natuur
Als dat ooit maar goedkomt !
Jawel, vandaag nog eens naar de kapper geweest, ditmaal niet voor mezelf maar voor dochter Silke. Mooi, niet ? Tja, de appel valt niet ver van de boom....
Het is inderdaad niet altijd rozengeur en maneschijn. De nacht van donderdag op vrijdag was zwaar, stekende pijnen overal en slapen kwam er niet van. Vrijdag had ik dan ook echt een baaldag ! De pijnstillers mag je natuurlijk niet onbeperkt nemen en soms wacht je dan maar tot je er terug een mag nemen. Gelukkig maar gaat het sedert zaterdag stilletjesaan wat beter en is het nu draaglijk. Ik lijk ook wel plots terug een puber, een aanval van acné op mijn gezicht, borstkas en rug. Morgen ga ik bij de huisdokter eens horen of hier iets kan aan gedaan worden. Vanaf nu ga ik ook proberen een schema voor mezelf op te stellen om de dag beter door te komen. Een zee van tijd is niet altijd een zege, je moet je leven herorganiseren en dat verloopt niet altijd van een leien dakje. Hoe dan ook, elke ochtend is een nieuw begin ! En vermits ik op de Seringenlaan woon, krijg je hierbij ook een fotootje van de seringen uit mijn tuin !!!
