Ongelooflijk maar waar, er zijn geen woorden voor, dit is de laatste dag van mijn bestraling. Het overvalt me zodanig dat ik gewoonweg niet weet wat te schrijven. En ik ben moe, zoooo moe vandaag, waarschijnlijk omdat ik weet dat ik vanaf nu niet meer dagelijks naar het ziekenhuis moet. Ik wil nu gewoon lekker niets doen of gewoonweg alleen maar leuke dingen. Geen haast, geen stress, gewoonweg nergens meer aan denken. Na de bestraling krijg ik mijn afspraak voor de eerste controle. Toch weet ik nu al via bloedonderzoek dat mijn lever in prima staat is en dat de tumormarker ook prima staat. De behandeling is achter de rug, ik moet wel nog tot eind juni om de 3 weken naar het ziekenhuis voor het toedoenen van Herceptine. Dat is een extra medicatie die kankercellen tegenhoudt. Maar dat neem ik er zeker en vast nog bij, geen probleem. En mijn haren groeien maar, getuige hiervan de foto !