Net voor het afrekenen zie ik haar hand reeds naar de producten babyvoeding reiken. Ze heeft het zakje babyvoeding al in haar hand wanneer ze vraagt: 'kleine kindjes mevrouw?'
Helemaal onverwacht verschiet ik en antwoord gewoon met 'neen'.
De shock is groot, en de hele rit naar huis kan ik het niet uit mijn gedachten zetten.
Waarom ben ik hier ondersteboven van? Komt het omdat ik er nu uitzie als iemand die wel kinderen heeft (lees: iemand die de leeftijd heeft om kinderen te hebben)?
Het is tijd om mijn eicellen te tellen. Tegenwoordig kan dit via een bloedafname. Wie had ooit gedacht dat wanneer je 30 bent het toch tijd is om te kijken hoeveel reserve je nog hebt? Morgen krijg ik hier antwoord op. En hopelijk op nog vele vragen.
Ter info: ik heb Danone yoghurt in de plaats gekregen. Ze zei ook nog: 'hier zal je wel iets kunnen met doen'.
Awch, de pijnlijke prikjes zitten daar waar je ze niet verwacht.
