de hormonen beginnen hun werk te doen. Gisteren was het al meteen prijs: de eerste huilbui voor.... fruitsap. Het fruitsap stond niet in de ijskast zoals ik het wou, met de nodige discussie tot gevolg en daar waren ze... de eerste tranen.
Mijn partner wist niet goed hoe te reageren (echt kwalijk kan ik hem dat niet nemen!) maar hij heeft uiteindelijk toch beslist dat mij troosten de beste oplossing was, de schat.
Tegen de tijd dat mijn avondeten klaar was kreeg ik het niet binnen omdat ik misselijk was, maar daar gaan we niet over klagen, want dat zal de 'gewichtstoename' misschien een beetje tegenhouden.
Hopelijk is het dit allemaal waard en gaan mijn 'eitjes' nu toch een beetje groeien!
