Gisteravond had ik honger. Ik was alleen thuis en het eten lag voor het oprapen. Ik at niks. Vandaag was ik bij mn oma. Weer lag het eten voor het oprapen en weer at ik niks, (op 1 soesje na die ik niet kon weigeren, mama keek). Terug in de auto naar huis wel een zakje chips op. Gedeeld met mama dus eigk maar een halve. Daarna nog 1uur gelopen in een winkel. Volgens mij krijg ik de controle. Ik ben ook weer super gemotiveerd en ik heb bijna geen honger. 's Avonds wel maar dan lig ik al in bed en wil ik mn warme bedje niet uitkomen. Ik eet veel groente en fruit en dat vult ook heel erg en toch weinig kcal. Als ik honger heb grijp ik niet gelijk meer naar snoep maar naar groente. Ik drink alleen nog maar water en heb zin om te bewegen. Ik wil alles op de fiets doen als het kan en ben zoveel mogelijk bezig. Ik zit ibjna niet meer op de bank omdat ik weet dat ik dan trek krijg en ga eten. Ik wil vasten. Ik wil weer het gevoel hebben dat ik goed ben en makkelijk een dag zonder eten kan, misschien moet ik mee doen aan zipyourlip. Of ik zeg tegen mn ouders dat ik daaraan mee doe en ga gewoon vasten, de heledag op mn kamer zitten of bewegen. Ik zie wel. Ik ga wel vasten binnekort. Zogauw het kan.
Ik ga er weer voor. Ik weet het zeker. Ik zeg tegen alles nee en hou me precies aan mn planning. Het gaat me lukken. Ik ga deze 4weken voor dat ik naaar Londen ga zoveel mogelijk afvallen. Dan kan ik daar een maatje kleiner kopen en zal het bed niet doorzakken als ik erop ga liggen. Ik wil dun zijn op vakantie. Dunner dan vorig jaar. Ik weet dat ik het kan. Ik kan het en ik ga het doen. Ik ga weer afvallen en weer terug naar de 50. Ik ga sporten tot ik er bij neer val. Ik ga elkedag bij houden wat ik eeten beweeg en zal het elke dag proberen minder te doen. Ik moet alleen wel me blijven consentreren op school, over 2 weken beginnen de mondelingen en practische opdrachten tekenen en biologie. En ik moet ooknog een 7 gemiddeld zien te komen te staan als ik naar havo wil. Ik heb nog wel 4 herkansingen en 3 toetsen dus ik haal het wel op hoopik. Ik denk het wel eigenlijk.
De dienst van die vriend was mooi, ze draaide zn favorite muziek en muziek uit zn vaderland. Zn moeder en vader hebben gesproken en ook wat mensen van mijn school. Iemand van de basisschool waar hij op zat, mijne dus ook, heeft ook nog gesproken en vriendinnen van zn moeder. Ook zn begeleider en 2 beste vrienden hebben gesproken. Het was echt heel mooi en ik heb maar amper gehuilt. Het is wel raar om zonder hem in de klas te zitten. Iedereen heeft steeds het gevoel alsofie gewoon telaat zoals altijd binnen komt sloffen.
Mn enkel doet nog steeds zeer maar ik kan er wel weer oplopen. Binnekort moet ik naar de pedagoog? voor steunzolen enzo. Ik hoop echt dat mn voeten dan minder pijn gaan doen en ik gewoon hakken aan kan overeen poosje.
Morgen is de dienst van die vriend. Ik ga er heen, heel onze afdeling gaat er heen. Vriendinnen van me gelukkig ook dus. Een vriend van me nouja ik weet niet of ik hem nog vriend kan noemen, K, is een ontzettende lul. Hij heeft er helemaal geen begrip voor en is een vieze lul. Hij loopt tegen mij te zeiken dat ik hem niet kende likewtf? ik kende m bijna 10 jaar. En dat mn vriendinnen gewoon gaan zodat ze geen les hebben, terwijl zij hem ook allemaal goed kende. Echt zo'n kutlul is het.
Verder ben ik nog niet echt begonnen weer met echt afvallen. Ik ben echt wel gemotiveerd, ik kan het gewoon even niet. Het leven is zo kort en je moet er het beste van nemen, dat merk ik wel bij die vriend. Die genoot van ieder moment in zn leven. Hij heeft genoeg ongeluk gehad maar toch wassie zo gelukkig. Hij merkte de kleinste dingetjes op die je o zo gelukkig maken. Maar hij heeft ook genoeg op zn pad gehad wat m toch weer even ongelukkig maakte.
Ik vind het moeilijk om zo over hem te praten. Ik mis m gewoon echt.
Ik weet niet wanneer ik weer ga beginnen met afvallen. Ik denk dat ik eerst dit moet verwerken. Ik blijf wel planningen maken maar als ik me er niet aan hou straf ik me niet.
Mn enkel is ook nog eens doorgezakt, ik kan dus niet meer goed lopen en dus ook niet hardlopen. Ik probeer het wel steeds maar als het niet gaat stop ik wel gelijk. Ik wil m namelijk niet breken ofzo. Zaterdag heb ik het een halfuur volgehouden maar toen ging ik door mn enkel. Dus ben ik maar gestopt. Vandaag wou ik gaan maar het weer werkte dus niet mee en ik had meer behoefte aan mn moeder een stevige knuffel en een goed gesprek met der. Ik ben blij dat het zo goed gaat tussen mn moeder en mij weer. T is wel is slechter gegaan.
x
I miss you I miss your smile And I still shed a tear every once in a while And even though it's different now You're still here somehow My heart won't let you go
