|
Ik begin me nu wel erg groot te voelen. Ik behoor nog niet echt bij de volwassenen, maar ik zie toch al een verschil tussen mij en baby Owen bij de daycare. Ja, mijn nieuwe Wiesje hier is grandma Joyce sind half december 2009.
Ik kan duidelijk al veel meer en ik wil nu ook wel echt alles alleen doen. En hoe ik dat duidelijk moet maken, weet ik niet. Tegenwoordig moet ik echt tegen ma en pa zeggen tot waar ze mogen komen als ik aan het opgaan ben in mijn spelen. Het heeft wel even geduurd vooraleer ze begrepen wat ik bedoelde maar nu beginnen ze eindelijk met korte zinnen goed te begrijpen. Mama weg of Papa weg begrijpen ze en wat ik nu ook probeer is het af en toe eens in een andere taal te zeggen. Een kwestie van het echt wel duidelijk te maken... Zo begrijpen ze nu ook sit down. Dat vraag ik meestal als ik aan het eten ben en mama nog in de keuken aan het rondlopen is om een gerechtje te maken voor de groten. Ja, met zon oudjes in huis moet je alles wel een paar keer herhalen J !
Wat ik heel erg lekker vind is een marina en een duif. Ma en pa lachen altijd als ik dat zeg en ik begrijp dat niet goed maar ze komen dan wel af met fruit dus ik vermoed dat ik er ni te veel naast zit! Soep daar pas ik nu voor. Al dat gezond gedoe hoeft voor mij niet echt. Mama en papa vinden dat dan spijtig want zij doen niet liever dan me gezonde dingen voor te schotelen. Het begint al s morgens, dan word ik als het ware op rantsoen gezet. Ik krijg dan enkel wat fruit en een mini-boterham. Ik wil dan vaak meer en dan krijg ik niets meer. Blijkbaar komt dit omdat, verdorie, ma en pa weten dat ik nog een tweede ontbijt kan verorberen bij grandma Joyce. En ze hebben wel gelijk, het is wel anders: pancakes, muffins, etc. Allemaal heel lekker hoor, maar ik ben toch blij dat ik s morgens altijd eerst bij ma en pa, weliswaar gezond, gezellig aan de ontbijttafel zit vooraleer we bye voor een dagje zeggen!
Wat ik tegenwoordig toch zo leuk vind is dansen en zingen. Ik vind persoonlijk dat ik juist zing maar de teksten zijn soms wel een beetje moeilijk verstaanbaar. Daarom verkies ik om te dansen als ik muziek hoor. Ik weet niet hoe dat dat komt maar het is sterker dan mezelf... ik heb dat vooral met de film Alvin and the chipmunks -2. Als Alvin begint te zingen dan kan ik gewoon ni meer in de zetel blijven zitten, ik hang dan voor het scherm en begin mijn armen in de lucht te zwaaien en te klappen in mijn handen. Ik probeer het echt wel op de maat te doen maar ik voel dat ik er soms nog een beetje naast zit... blijven oefenen zeker? En dan ben ik wel erg jaloers op wat de chipmunks chipettes allemaal wel kunnen. Die kunnen zo mooi zingen en die pasjes, waw, daar val ik van omver! Tegenwoordig wil ik dan ook niets anders zien. Bumba, Nijntje, Hopla, Dora, Kabouter Plop moeten elke avond plaats maken voor Alvin! Ik denk dat ik wel stiekem verliefd op hem ben. Hihi!
23-05-2010, 22:20 geschreven door US2009 
|
