Het is precies even geleden dat we iets op onze blog gepost hebben...  Aangezien Alicia deze morgen weer snel moe was, neem ik eens het recht in handen om jullie even up te daten...

Ondertussen zijn we in het hotel al bijna tot meubilair geklasseerd aangezien onze derde week hier ingaat.  We kennen iedereen en beginnen altijd een babbel te doen wanneer we de mensen van de receptie, de housekeeping lady of de serveersters tegenkomen.  De serveersters bij het ontbijt komen 's morgens al een breakfast tea brengen nog voordat ik de tijd heb gehad om hem zelf te halen.  Ik heb zelfs geen tijd om een eventuele wijziging van mijn ochtendritueel door te geven.  Het is nog steeds ongelooflijk hoe vriendelijk en hulpvaardig de mensen hier zijn.  Duidelijk eerder Mid West sfeer want elders in US heb je dat blijkbaar niet.  Als je de mensen hierover aanspreekt dan zijn ze erg vereerd en laten ze duidelijk verstaan dat ze in deze regio niet echt een gemiddelde Amerikaan (of toch het typische stereotype) zijn.  Ik moet regelmatig denken aan de 'gemutlichkeit (sorry maar ik vind voorlopig geen '..' teken op mijn nieuw qwerty klavier)' vanuit Duitsland of Oostenrijk.  In de supermarkt moet ik aan de kassa zelfs niets meer doen.  Bij Walmart steken ze onmiddellijk je boodschappen in de zakjes na het scannen en dan kan ik nog even gezellig rondkijken of een babbeltje doen met de mensen van achter mij.  Ja, vooral als Alicia er bij is...  Het ritueel is dan meestal:  Alicia lacht en knipoogt en dan spreken ze de moeder aan van 'how cute' of 'she is just like a cover-baby!'  En van dat laatste smelt mijn moederhartje natuurlijk onmiddellijk, begint mijn neusje wat te krullen, ben ik dan ook verkocht en geef ik me volledig over aan de plaatselijke talk...  Ik merk tijdens het shoppen dat ik rustiger door de winkel wandel.  Nu hoor ik het thuisfront wel even lachen en zich afvragen of ik dat wel kan!  Natuurlijk, maar het feit dat vele winkels hier 24 uur per dag open zijn, maakt dat je je week anders gaat indelen.  Moest je even iets vergeten zijn, geen probleem, alles is altijd op gelijk wel uur te koop (vooral dan voeding)!  Dat maakt dat ik voorlopig niet te veel plan (enkel wat de boodschappen betreft )...

De voorbije weken waren erg goed gevuld.  Na het ontbijt namen Alicia en ik de auto om alle mogelijke plaatsjes te bekijken waar we eventueel zouden kunnen gaan wonen.  Ongelooflijk hoe Alicia braaf in haar stoeltje op de achterbank haar volledig overgaf en me steunde in deze grote zoektocht.  Ze bleef steeds heel rustig zitten, af en toe moest ik wel even zot doen achter het stuur om haar een beetje te entertainen, maar al bij al mag toch gezegd worden dat ze echt een voorbeeld was.  Tegen de middag waren we dan meestal thuis om een gezond groentepapje te maken (ja, ik wil me voorlopig nog niet te veel aan de plaatselijke fast food overgeven)  en kon Alicia haar hoofdje leker neerleggen tijdens haar middagdutje.  Om 17 uur staan we dan weer klaar om Wim te gaan halen van zijn werk.  Aangezien we voorlopig maar 1 auto hebben, gaan Alicia en ik Wim graag halen zodat hij op tijd thuis is... Ja, 1 auto hebben heeft zo zijn voordelen!  Maar daar zal weldra verandering in komen wanneer we eindelijk een wagen kunnen aankopen (daar hebben we een Social Security Number voor nodig en dat is nog even wachten).
Vandaag is het een soort van D-day want deze avond gaan we een finale beslissing maken over ons huis voor de komende 3 jaar.  Het begint wel tijd te worden want onze container is reeds toegekomen in Houston.  Het is echter wel nog wachten op de Custom Clearance wat gemakkelijk 10-20 dagen kan duren...  We houden jullie op de hoogte van ons huisje met foto's wanneer we onze eerste kiekjes zullen nemen...

Verder trakteer ik jullie op een leuke 'duck tour' foto van Wim met Alicia, het voorbije weekend in Branson...

Hou jullie goed,
Lieselotte

27-05-2009, 19:20 geschreven door US2009