 |
|
|
| |
|
|
| 01-06-2009 |
 Ons huis! |
Eindelijk hebben we een belangrijke knoop doorgehakt: we hebben een huis! We hebben plaats om jullie allemaal te ontvangen... Zie in de bijlage een foto van de voorkant. Het is een echt typisch Amerikaans huis, groot genoeg om er jullie slaapwel te leggen. Beneden heeft garage, washokje, keuken, living, eetkamer en slaapkamer en badkamer voor Wim en mij. Eerste verdiep heeft 2 slaapkamers en een badkamer + extra ruimte als eventuele speelkamer. De kelder heeft 1 heel grote leefruimte, 2 slaapkamers, 1 badkamer en bureaukamer. Er is een terras voorzien op gelijkvloers met trap naar benden. Alicia en haar toekomstige neefjes en nichtjes hebben meer dan plaats genoeg om te spelen in de tuin, we moeten wel nog een hek ofzo voorzien dat ze niet naar het straat gaat...
We zijn blij dat we eindelijk een huisje hebben. Dat is al een beetje meer rust in de mind! Onze container komt komende vrijdag toe, dus waarschijnlijk zitten we volgend weekend reeds in ons eigen huis... Tegen dan hebben Alicia en ik onze beste kuisoutfit aangetrokken en is het huis klaar om alles uit te laden. Alle hulp is welkom...
01-06-2009, 03:55 geschreven door US2009 
|
|
|
|
|
| 27-05-2009 |
| Wat na week 1? |
Het is precies even geleden dat we iets op onze blog gepost hebben... Aangezien Alicia deze morgen weer snel moe was, neem ik eens het recht in handen om jullie even up te daten...
Ondertussen zijn we in het hotel al bijna tot meubilair geklasseerd aangezien onze derde week hier ingaat. We kennen iedereen en beginnen altijd een babbel te doen wanneer we de mensen van de receptie, de housekeeping lady of de serveersters tegenkomen. De serveersters bij het ontbijt komen 's morgens al een breakfast tea brengen nog voordat ik de tijd heb gehad om hem zelf te halen. Ik heb zelfs geen tijd om een eventuele wijziging van mijn ochtendritueel door te geven. Het is nog steeds ongelooflijk hoe vriendelijk en hulpvaardig de mensen hier zijn. Duidelijk eerder Mid West sfeer want elders in US heb je dat blijkbaar niet. Als je de mensen hierover aanspreekt dan zijn ze erg vereerd en laten ze duidelijk verstaan dat ze in deze regio niet echt een gemiddelde Amerikaan (of toch het typische stereotype) zijn. Ik moet regelmatig denken aan de 'gemutlichkeit (sorry maar ik vind voorlopig geen '..' teken op mijn nieuw qwerty klavier)' vanuit Duitsland of Oostenrijk. In de supermarkt moet ik aan de kassa zelfs niets meer doen. Bij Walmart steken ze onmiddellijk je boodschappen in de zakjes na het scannen en dan kan ik nog even gezellig rondkijken of een babbeltje doen met de mensen van achter mij. Ja, vooral als Alicia er bij is... Het ritueel is dan meestal: Alicia lacht en knipoogt en dan spreken ze de moeder aan van 'how cute' of 'she is just like a cover-baby!' En van dat laatste smelt mijn moederhartje natuurlijk onmiddellijk, begint mijn neusje wat te krullen, ben ik dan ook verkocht en geef ik me volledig over aan de plaatselijke talk... Ik merk tijdens het shoppen dat ik rustiger door de winkel wandel. Nu hoor ik het thuisfront wel even lachen en zich afvragen of ik dat wel kan! Natuurlijk, maar het feit dat vele winkels hier 24 uur per dag open zijn, maakt dat je je week anders gaat indelen. Moest je even iets vergeten zijn, geen probleem, alles is altijd op gelijk wel uur te koop (vooral dan voeding)! Dat maakt dat ik voorlopig niet te veel plan (enkel wat de boodschappen betreft  )...
De voorbije weken waren erg goed gevuld. Na het ontbijt namen Alicia en ik de auto om alle mogelijke plaatsjes te bekijken waar we eventueel zouden kunnen gaan wonen. Ongelooflijk hoe Alicia braaf in haar stoeltje op de achterbank haar volledig overgaf en me steunde in deze grote zoektocht. Ze bleef steeds heel rustig zitten, af en toe moest ik wel even zot doen achter het stuur om haar een beetje te entertainen, maar al bij al mag toch gezegd worden dat ze echt een voorbeeld was. Tegen de middag waren we dan meestal thuis om een gezond groentepapje te maken (ja, ik wil me voorlopig nog niet te veel aan de plaatselijke fast food overgeven) en kon Alicia haar hoofdje leker neerleggen tijdens haar middagdutje. Om 17 uur staan we dan weer klaar om Wim te gaan halen van zijn werk. Aangezien we voorlopig maar 1 auto hebben, gaan Alicia en ik Wim graag halen zodat hij op tijd thuis is... Ja, 1 auto hebben heeft zo zijn voordelen! Maar daar zal weldra verandering in komen wanneer we eindelijk een wagen kunnen aankopen (daar hebben we een Social Security Number voor nodig en dat is nog even wachten).
Vandaag is het een soort van D-day want deze avond gaan we een finale beslissing maken over ons huis voor de komende 3 jaar. Het begint wel tijd te worden want onze container is reeds toegekomen in Houston. Het is echter wel nog wachten op de Custom Clearance wat gemakkelijk 10-20 dagen kan duren... We houden jullie op de hoogte van ons huisje met foto's wanneer we onze eerste kiekjes zullen nemen...
Verder trakteer ik jullie op een leuke 'duck tour' foto van Wim met Alicia, het voorbije weekend in Branson...
Hou jullie goed,
Lieselotte
27-05-2009, 19:20 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
| 16-05-2009 |
| Wij drietjes |
16-05-2009, 00:00 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
| 15-05-2009 |
| Foto's |
Aangezien onze kabel waarschijnlijk in de container ligt, zijn er voorlopig nog geen foto's, maar geen nood, die komen later wel!
15-05-2009, 22:04 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
|
| Week 1 |
Onze eerste 'werk'week zit erop. We hebben veel dingen willen in order brengen, maar aangezien we 10 dagen moeten wachten om een Social Security Number (SSN) aan te vragen, hebben we wel wat activiteiten op on hold moeten zetten. Daarom hebben we de buurt een beetje verkend en zijn we informatie gaan verzamelen bij verschillende autogarages om 2 auto's aan te kopen/leasen, zijn we gaan 'bank hoppen', hebben we de plaatselijke supermarkten bestudeerd en natuurlijk de plaatselijke populatie even onder de loep genomen...
Aangezien Alicia degene in het gezin is met voorlopig geen vooroordelen over de Amerikaan (ze is op deze wereldbol sinds 15 maanden) hebben we haar gevraagd om de komende maanden ons wat impressies mee te delen en even te toetsen of die stereotypes echt wel kloppen. Wel, hier volgt dan een beetje feedback van ons kleinste:
' Na die 'leuke' taak van ma en pa heb ik me voorgenomen om eerst te observeren alvorens mijn kritische analyse te maken.
- Observatie 1: De mensen rijden hier met enorme grote wagens en meestal zitten ze met maar 1-2 personen erin.
Kritische noot van Alicia: Natuurlijk hebben ze hier hun auto meer nodig want de afstanden zijn hier enorm. Maar waarom betekent meer dan ook groter? Die vraag is nog steeds niet opgelost, zeker niet toen ik gisteren met ma een paar garages ben binnengereden om informatie te verzamelen over mogelijke wagens (Ons ma en ik zijn 'veldwerk' gaan verrichten voor pa om ervoor te zorgen dat pa niet de grootste auto eerst zal kiezen!). Het eerste wat we vroegen was 'Wat is uw kleinste wagen?' In ons thuisland zou dat een typische vrouwenvraag zijn voor een garagist, questie van gemakkelijk te kunnen parkeren, maar hier is dat eerder een Europese vraag. Eens die vraag gesteld, proberen ze niet onmiddellijk de kleinste wagen voor te stellen. Precies of ze een beetje gegeneerd zijn om zo'n modelleke te tonen, maar na even aandringen lukt het hen wel. En wat dan grappig is, is dat ze zelf echt wel beseffen dat dit mega-auto's zijn, maar waarom veranderen naar kleinere? Zo hoog staat de benzine (voorlopig) nu ook weer niet. En dat is het hem nou net. Het feit dat ze enkel denken aan 'voorlopig' en niet aan morgen... niet alleen voor de benzineprijs, maar waarom denken ze hier niet aan mijn jonge longetjes? Op deze vraag heb ik voorlopig geen antwoord, maar ik zal het antwoord zeker vinden in de volgende 3 jaren... Ik hou U op de hoogte...
- Observatie 2: De mensen zijn altijd aan het eten of toch aan het praten over eten. Als ik met mama overdag rondrij dan zie ik steeds mensen in die restaurantjes zitten, op gelijk welk uur. Als ik met ma naar de radio in de auto luister, komt er om de 5 minuten reclame en gaat het gegarandeerd over... U raadt het al... eten! Als ik met pa 's avonds naar TV kijk (pa met een Miller Light in de handen bij gebrek aan deftig bier) wordt er ook weer om de 5 minuten onderbroken voor reclame en weer opnieuw maken ze reclame over de beste hamburger met de heerlijkste toppings!
Kritische noot van Alicia: Eerst en vooral moet ik toegeven dat over eten praten, het eten zien en vooral vanaf de middag overal eten ruiken me wel echt doet hunkeren naar food and more food. Op den duur ben je tijdens je lunch al aan het denken wat en waar het volgende eetfestijn zal plaatsvinden en 'hoe vettiger hoe prettiger'! Maar de hamvraag die ik me hierbij stel is: Wat bezielt hen eigenlijk? Weten ze wel wat honger is? Op deze vraag heb ik voorlopig weer geen antwoord, maar ik zal het antwoord zeker vinden in de volgende 3 jaren... Ik hou U op de hoogte...
-Observatie 3: De mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk en hulpvaardig. Sinds dag 1 ben ik precies in 7th heaven terechtgekomen. Overal waar ik kom blijk ik alle mensen rondom mij aan te trekken. Ik heb ondertussen ook begrepen hoe dat allemaal het beste werkt. Eerst bekijk ik de mensen heel lief en wuif ik eens of geef ik hen een handkusje. Dat werkt dus supergoed want dan komen we in een reactieversnelling terecht die zich steeds opnieuw herhaalt... Jong en oud komt dan naar mij toe en zien ma en pa snel niet meer staan. Ze worden als het ware naar mij gezogen! Dan beginnen ze in een onverstaanbare taal te brabbelen waar ik nog steeds niets van versta. Ik heb dan eigenlijk zo veel medelijden met die mensen dat ik maar rap nog een handkusje smijt... en dan begint het hele ritueel opnieuw!
Kritische noot van Alicia: In mijn thuisland waren de mensen ook wel lief, maar de meesten (in de supermarkt ofzo) zagen me meestal niet staan of waren aan het kijken met een vieze blik waar ik niets van verstond. Meer nog, als we hier op restaurant gaan met ma en pa, dan wordt de rode loper opengelegd voor mij... Jaja, ik wordt hier gesoingneerd als een echte prinses! Zelfs de mensen aan het onthaal in het hotel beginnen te babbelen als ze mij zien... Ons ma heeft ondertussen reeds een andere zijweg gevonden om het hotel te verlaten en zo file-leed te vermijden voor de andere gasten!
Bon, ik denk dat het dat voorlopig is... ik hou U natuurlijk op de hoogte van meer ervaringen. Voorlopige eindstand volgens mij 'Ze vallen allemaal wel mee!!!'
Hou jullie goed en een geweldig weekend gewenst! Alicia '
15-05-2009, 21:58 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
| 14-05-2009 |
| Alicia naar Zaventem |
Het begon allemaal op 7 mei. Ons ma was al een hele tijd vanalles aan het opruimen en dan die laatste week van april begon ze zelfs mijn speelgoed in dozen te steken! Ik begreep het allemaal niet goed maar vond het wel wijs van mezelf om toch maar niet te reageren...
Die ochtend om 7.30u stond ineens de hele familie klaar tijdens mijn ontbijt. Mamske en Papske, Oma en Opa en mijn meter hadden precies een efforeke gedaan om tijdig bij ons te zijn maar waarom eigenlijk? Ik deed maar gewoon voort zoals elke ochtend, dus mijn maagje even vullen met een heerlijk Nutrilon melkje en daarna kreeg ik nog een heerlijk boterhammeke. Na het eten vertrokken we gepakt en gezakt, precies of we voor lang zouden weggaan. Ik dacht even 'Eindelijk een beetje vakantie en geen gesleur meer met dozen!' En die gedachte werd nog bevestigd ook wanneer we richting Zaventem reden. Daar zag ik tante Astrid met mijn toekomstig nichtje arriveren en zij had een heerlijke muffin voor mij bij. 'Waw', dacht ik, maar ons ma stak hem helaas snel weg, snif! 'Misschien komen er nog nonkels en tantes af om met z'n allen op vakantie te gaan', kwam er ineens in me op, maar ik had het verkeerd. Ma, pa en ikzelf moesten precies een moeilijk afscheid nemen en ineens bleven al mijn lieve familieleden achter... Wat had dat te betekenen?
14-05-2009, 22:54 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
|
| Eerste ervaringen van Alicia |
Eindelijk mag ik ook eens aan het woord! Ik heb het gevoel dat we in een eigenaardig wereldje zijn terechtgekomen. Iedereen rondom mij praat alsof ik een alien ben, maar ikzelf heb eerder het gevoel dat zij dat zijn... Ik hoop dat ik de volgende 3 jaar de mensen rondom mij iets beter kan begrijpen. Dat is in ieder geval mijn doel in de komende 3 jaar. Ik besef wel dat ik met de woordjes 'mama', 'papa', 'ba' en 'opa' waarschijnlijk de mensen eerder bedenkelijke gezichten bezorg dan hen effectief het gevoel te geven dat ze me verstaan. Bon, ik heb duidelijk nog veel werk om de wereld rondom mij te begrijpen. Meer nog, ik dacht dat ik de wereld rond de Vlaamse kerktoren eerst een beetje moet leren kennen om dan een stapje verder te gaan, maar neen, ma en pa hebben het me niet gemakkelijk gemaakt... Eerst even de oceaan oversteken voor 3 jaar en dan wennen aan dat wereldje rondom mij om dan terug te keren met een totaal andere referentie dan dat ma en pa hebben meegekregen. Ik vermoed dat mijn grootouders me wel (graag) zullen begrijpen...
14-05-2009, 22:41 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
|
| Alicia in het vliegtuig |
Jiha, de eerste keer in mijn leven het vliegtuig op. Ik had het me wel anders voorgesteld, het was zelfs beter dan ik me had ingebeeld.
Eerst en vooral hebben ze me gefouilleerd aan de security check, precies of ik eruit zie als een bomtoerist! Misschien moet ik maar in Amerika iets aan mijn uiterlijk gaan doen...
Eens in het vliegtuig zag ik dat ik mijn eigen zetel had gekregen en kon hem helemaal plat leggen. Ma en pa hadden ook elk hun zetel en zaten heel dicht bij mij.
Ik heb me vanuit mijn businesszetel dan ook als een echte prinses laten dienen. Ik kreeg als eerste, na het vertrek (en voor die van first class!) mijn maaltijd opgediend. Na de maaltijd ben ik dan maar in slaap gevallen zodat ma en pa op hun gemak hun lunch konden verorberen. Lief van mezelf...
Na mijn middagslaapje heb ik vele knipoogjes uitgedeeld naar de steward en stewardess en ze vielen voor mijn charmes. Ja, die knipoogjes worden blijkbaar door die Amerikaantjes wel begrepen!
Na de omgeving een beetje beter bekeken te hebben, was de pret eraf en heb ik me dan maar op het boekje 'Goedele-mei 09' gefocust. Opeens zag ik daar een advertentie over 'haarstukjes voor ukjes'. Blijkbaar bestaat er zoiets als een Amerikaanse webshop Baby Bangs om haarstukjes voor babytjes, zoals ik, te bestellen. 'Misschien wel iets om over na te denken', dacht ik, vooral om met mijn toekomstige vriendjes te kunnen meepraten! Na al dat interessant lezen heb ik me maar gefocust op alle knopjes die aan mijn zetel hingen: omhoog, omlaag, naar voor, naar achter... een geweldige bezigheid voor mij! Maar ook dat was helaas van korte duur. Daarna een slaapje en dan waren we snel in Chicago... Oef, deel 1 van de trip was gebeurd.
Deel 2 (Chicago naar Springfield) is heel vlotjes gegaan en al snel zaten we in een auto op weg naar onze eindbestemming. Ik was wel erg moe toen we arriveerden in Joplin en ma en pa hebben dan maar snel mijn Belgisch bedje uitgepakt en me te slapen gelegd. Heerlijk!
14-05-2009, 00:00 geschreven door US2009
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
