Vandaag heb ik de film 'Patrick' gekeken. Niet echt een uitblinker of aanrader, maar de titel triggerde mijn hersenkronkels. Van zodra ik het woord 'Patrick' op het scherm zag, moest ik meteen aan Patrick denken. Ik denk anders nooit aan Patrick!

Hoe vaak gebeurt het wel niet dat je bij een ontmoeting, meteen linken legt bij de naam? Personen die je kent met dezelfde naam worden automatisch in een flash als een film voor je ogen afgespeeld, en ja hoor, je gaat ook zoeken naar karakteristieke eigenschappen. 

Gek genoeg of niet, maar stel je voor dat je iemand ontmoet met dezelfde naam als je ex, die je nog steeds op een kanon kunt afvuren? Wees maar zeker dat zijn eerste indruk, hoe leuk hij er ook mag uitzien, meteen van de kaart wordt geveegd. Alles wat jouw ex ooit verkeerd heeft gedaan, elk onattent gebaar, krijgt deze kanjer op zijn bord. Alarmbelletjes!!! Zweetdruppeltjes op het voorhoofd worden verwacht want oh ja, hij gaat het tegendeel moeten bewijzen!

Je kan natuurlijk ook meteen zeggen dat je niet geïnteresseerd bent en weggaan... Want wie wil nu twee keer dezelfde naam achter elkaar?

Ik was dan ook nog eens single, dus ik kreeg nog eens extra aandacht voor een knallend feestje en lachte de clichés uit die ik de volgende jaren zeker nog vaak genoeg zou horen. 

Maar die vrijheid... begint vervelend te worden met momenten. Soms wil ik helemaal geen eigen keuzes meer maken en schreeuw ik vanbinnen luidkeels dat iemand mij eens met mijn handje zou vastnemen om mij uit de wirwar van honderd-en-één-gedachten en beslissingen die nog moeten gemaakt worden te trekken. Trek mij eruit! 

33 jaar ben ik nu... mijn dromen van de twintiger jaren zijn stapjesmaat vervuld: een diploma behaald, een huis gebouwd, maar dat was het dan toch niet, terug single geworden en op mijn eigen benen leren staan en mijn eigen wereld uitbouwen, onafhankelijk zijn, naar Afrika gaan, een buitenlandse studie, citytrips, een goede job, ...

Het wordt tijd, of beter gezegd, de tijd dringt om orde op zaken te zetten nu. Gedaan met dromen en met de voetjes wat meer op de grond.

Herken je de volgende struggles of life? 

• Mijn job die ik oh-zo-graag-doe verliest mijn interesse... Help? Wat kan ik nog? Ga ik dit mijn hele leven lang blijven doen? No way!
• Nieuwe studies aanvangen? Snel dan, want binnenkort ben ik te oud om nog voor iets nieuw aangenomen te worden.
• Het wordt stilaan tijd dat ik een eigen stekje heb. Mijn huisbaas heeft ondertussen genoeg aan mij verdiend... Maar waar? En wat?
• Mijn nieuwe relatie... Hoe berg je die oude, volle rugzak op waarin je niemand vertrouwt? Valkuilen, weg ermee! Maar hoe?
• Het wordt dringend tijd om terug aan mijn lijn te werken. Maar dan beginnen die haren grijs te worden, om nog maar te zwijgen van opkomende rimpels!
• Huisje-tuintje-boompje-kindje? Of is dit niet aan mij besteed? Byebye social life! Hello sleur?

Stof genoeg om te bloggen, niet? 

Laten we elkaars handje wat meer vasthouden op elk kruispunt. Sounds like a plan to me!