Eten op 't gras: 'Kom eens picknicken in Geraardsbergen op de Oudenberg, vanaf 110m boven de zeespiegel aanschouw je de Vlaamse Ardennen als een impressionistische schilderij.' Kom in Giesbaargen eens Geraardsbergen, niet alleen de Mattentaarten, Manneken-Pis en de Muur maar heel Gerardimontium zal u bekoren.
30-01-2010
Als met Lichtmis de zon schijnt op de toren, krijgt men nog zoveel sneeuw als tevoren.
Tags:Brengt Lichtmis wolken en regen mee, is de winter voorbij en komt niet meer.
29-01-2010
Als met Lichtmis de zon op de kaarsen schijnt
In de natuur vinden we de eerste tekenen van het naderend voorjaar; want onder de, in wintertijd, uitrustende aarde is het leven doorgegaan. Op sommige plaatsen is al te zien hoe het groen van enige bloembollen tevoorschijn komt, er schiet als het ware een stroom van groeikracht doorheen het aardoppervlak. Bolletjes van sneeuwklokjes, hyacinten en krokussen laten alhun prille sprieten zien. Juist in deze periode viert de Katholieke Kerk het feest Maria-Lichtmis, het feest van het steeds sterker wordende daglicht.
Met het Michael-feest, op 29 september, maakten de christelijke gelovigen zich sterk om de donkere tijd binnen te treden. Met het Sint Maarten-feest staken ze de eerste lichtjes aan. Met het laatste winterfeest, Lichtmis, blaast Maria het lichtje uit.
De maand van Driekoningen of januari, brengt hen op 2 februari bij Maria-Lichtmis. Voor velen geen onbekend feest, maar een feest dat de moeite van het vieren waard is, het feest van het steeds sterker wordende daglicht. Vandaag worden de gedoopte kindjes met hun familie in de kerk uitgenodigd. Het is een moment van danken, vieren en ontmoeten. Op deze dag wordt ook het feest van de Sedes sapientiae, de beschermheilige van de Katholieke Universiteit van Leuven gevierd: de Katholieke Universiteit, die in 1834 werd opgericht door de Belgische bisschoppen, werd meteen toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw. Traditiegetrouw reikt de Leuvense universiteit op haar patroonsfeest ook enkele eredoctoraten uit aan persoonlijkheden die zich in wetenschappelijk of maatschappelijk opzicht hebben onderscheiden.
Situering in het kalenderjaar
Het is het laatste lichtfeest, na een periode van tweemaal 40 dagen. Het Sint Maarten-feest is het eerste lichtfeest op 11 november, 40 dagen vóór Kerstmis. Maria Lichtmis kan opgevat worden als de dag waarop het langzaam ontwaken van het voorjaar begint: Lichtmis vieren we 40 dagen na Kerstmis. Zo wordt de periode tussen 25 december en 6 januari ook wel 'kleine kersttijd' genoemd en de periode van twee maal 40 dagen 'grote kersttijd'. Op deze dag worden traditioneel kaarsen gewijd, en vooraleer de mis begint een kaarsenprocessie gehouden; vandaar de naam lichtmis.
En de pannenkoeken?
Los van elke religieuze betekenis, moet men die dag gewoon pannenkoeken eten. Dat hoort zo. Dit zou komen van de traditie om op deze dag de arbeidscontracten op de boerderij te laten aanvangen. Het was met andere woorden het begin van het landbouwjaar, met de hoop op een vruchtbaar oogstjaar. Maar pas toch maar op met het gezegde: Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt haar pannetje warm. Want in het oud Nederlands heeft pannetje wel nog andere betekenissen dan diegene die wij nu kennen!
In 1956 zat ik de gemeenteschool aan de Buizemont in het 2e studiejaar; en elke eerste donderdag van de maand trok de school, met alle kinderen die al hun eerste communie hadden gedaan, naar de kerk van Overboelare om te gaan biechten. Ik herinner mij dat in 1956 deze dag gelijk viel met Lichtmis, en dat we voor we naar de kerk vertrokken een uitleg kregen over Lichtmis. Madame Suzanne, onze onderwijzeres, vertelde ook dat: Wanneer de zon vandaag in de kerk op de kaarsen schijnt, de winter nog zes weken langer blijft duren. En de zon scheen die dag, hoewel het bitterkoud was. Het is dat jaar gedurende de hele maand februari heel koud gebleven! Van alle maanden van de twintigste eeuw was februari 1956 de koudste. Op veel plaatsen bleef het op 1 februari meer dan 10 graden vriezen en op sommige plaatsen kwam het kwik niet hoger dan -11,0 graden. Een week later begon één van de ergstekoudegolven die ons land ooit heeft getroffen. Op een aantal plaatsen vroor het 17 dagen achtereen meer dan 10° en op vijf dagen van die periode werd het kouder dan -15°. Bovendien viel 20 tot 25cm sneeuw; op dinsdag 14 februari 1956 ging er een Elfstedentocht door.
Dag Frank Vandenbrouke. Toen ik je in 1999 in Luik zag winnen begreep ik dat je grote klasse had. Ik hield van jou...Vaarwel VDB, Jij was de eerste WIELERADONIS
The Finance Tower of Brusselpronkt boven de Nationale Bank
Bijna alle Brusselse diensten van de Federale overheidsdienst Financiën zijn verhuisd. Zij werden gegroepeerd in de Finance Tower. Dat gebouw bevindt zich in de Kruidtuinlaan, tussen de Koningstraat en de Pachecolaan. Toen ik nog in de Koninklijke Munt van België aan de Pchecolaan 32 te 1000 Brussel werkte, keek ik vanuit het venster vanachter mijn bureau elke dag rechtop de Financietoren en het Esplandegebouw. De Financietoren werd rond 1970 geopend, waar een groot deel van de diensten van het Ministerie van Financiën een onderdak vonden. Wanneer ik in de Bibliotheek van Financiën in oude Belgische Staatsbladen moest gaan snuisteren, ben ik regelmatig in dit gebouw geweest. Opeens moest het gebouw, omdat het te veel materiaal bevatte waar asbest in verwerkt was, gesloten worden. Er werd toen een renovatietermijn vooropgesteld waarin vermeld werd dat de werken tussen 2003 en 2008 moesten gebeuren. Uiteindelijk zijn de eerste reuze hijskranen er midden oktober 2004 naartoe gebracht, en de werken werden begin november aangevat. Pas begin 2009 waren de meeste diensten terug in de Toren gevestigd.
Op 22 september 2009, moest ik om 19u in het stadhuis van Brussel zijn. Ik plaatste mijn wagen voor de Nationale Bank aan de Berlaimontlaan en stapte rond 18u 30 naar de Grote Markt. Ik had op dat moment ook gezien hoe tussen de Berlaimontlaan en de Pachecolaan een rotonde is aangebracht en hoe verkeersveiliger deze omgeving, in die 2 jaar dat ik met pension ben, geworden is. Ik zag ook hoe de warme avondzon van september de vernieuwde Financietoren deed pronken, Hij is heel mooi! zie ik bijna luidop tegen mezelf. Wanneer ik na 21u terug naar mijn wagen stapte, zag ik hoe verbazingwekkend mooi de Toren in het mauve is verlicht. Terwijl ik het spektakel aanschouwde merkte ik ook hoe grote donkere letters, langs de vijf grote lichtlijnen, de toren op rijzen. Ik vond het prachtig! Tot ik zag dat de letters het opschrift FINANCE TOWER vormen, wat mijn enthousiasme meteen luwde.
Wellicht is deze Engelse versie van Financietoren aangebracht om geen Nederlandstalige en nog eens een Frans- en Duitstalige versie te moeten laten verschijnen, concludeerde ik. Maar het is toch terug inflatie van onze eigenheid redeneerde ik verder. Het is ook opvallend dat ik hierover nog geen aanklacht van politici heb gehoord; hoewel er een paar weken geleden over het onschuldige liedje Leve België van Clouseau heel wat tumult was! En ik peinsde verder: want ten slotte vind ik al die Engelse opschriften en het gebruik van Engelse woorden in geschreven Nederlandstalige teksten even erg als Franstalige opschriften, en het gebruik van Frans als voertaal een eeuw geleden.
Wie zijn toch die sullen (en geen losers, niettegenstaande loser in het Groens Boekje staat) die zoiets bekokstoven, vraag ik me hierbij af; Brussel is nu wel de hoofdstad van Europa maar moeten we ons daarvoor als een mini Amerika gaan vertonen?
Vakantie... genieten van niets doen, rondslenteren, naar de Tour de France kijken, vreemde oorden aandoen, cultuur opsteken. Maar vooral ongegeneerd zijn, en lang, heel lang slapen.
In september als de school begon, gingen we altijd langs de ijzeren weg slenteren voor we naar huis trokken, we vonden spoorweg heel avontuurlijk. We vertelden ook altijd verhalen over heel bizarre treinreizen.
Bij het verlaten van de school
Bij het verlaten
van de school kwamen
we al wandelen op een lange spoorweg terecht die ons in een gouden trienwagon de wereld
rondleidde we zagen
een blauwe zee die
kabbelende langs stranden van eilanden vol bloemen overladen met geuren met maan en sterren en de wind in het canvas van de witte schepen behalve op de Tanara daar zongen vier mariniers - we all live in a yellow submarine yellow submarine yellow sub terug aan wal ontmoetten we op de spoorweg een rollend huis dat de wereld trachtte te ontvluchten vooraleer de koude winter kwam die alles grijpen en wit berijmen wou we reden langs het spoor zo ver op de winter voor tot hij ons moest lossen
de wielen van ons rolhuis stonden hier opeens stil de lente lachte ons toe zij was de wachtster
bij een oude bareel die
ons hartelijk verwelkomde en alle bloemen op de wereld waren ineens aan t bloeien
langsheen en dwars over
de ijzeren weg waarop
het treinverkeer uit
schrik voor vernieling
afgesloten was we zijn dan maar te voet teruggekeerd we wandelden de wereld rond om de
zeeën en de oceanen heen volgden we de stralen van de zon naar onze heimat een stadje midden in het groene plantsoen met een station met enige perrons in nazomergroen
Tags:1 september. treug naar school. langs de spoorweg.
01-09-2009
Gabriël Grupello werd in de zeventiende eeuw in Geraardsbergen geboren. De 'Allegorie der heerlijke deugden' werd zijn meesterwerk.
Gabriël Grupello
Een beeld van Gabriël Grupello
Het latoenen Manneken
van Geraardsbergen, dat aan Markt
zuiver bronwater plaste, wasbeste maat
met een knaap uit de Penitentenstraat.
Heel zeker dreef het plassend ventje, in de 17e eeuw,
zijn kunstzinnige kompaan tot leerling beeldhouwer.
Gabriël Grupello tekende als leerling van Artus Quellinus,
zijn beelden op papier, boetseerde ze in klei,
goot ze in brons en zilver, of beitelde ze in marmer of steen.
Later, in 1711,als Opperbeeldsnyder van syne Majesteit,
aan het hof van de keurvorst Johan Willem von der Pfalz,
werkte hij zijn fantasieën uit, in de
Allegorie der heerlijke deugden, ook De Statua genaamd.
Met een buiging in de richting
naar de fontein van zijn geboortestad,
wist hij zich als een volwaardig meester te plaatsen.
Kunst werd zijn leven: houwen, gieten, bijvijlen, en
voltooien met een gevoel voor schoonheid en perfectie.
Dat alles getuigt in zijn barokke levenswerk,
waarinwater samen met de godinnen
Justitia, Prudentia, Temperantia en Fortunia,
zijn allegorie tot een uitbundig beeld verheffen.
Als maestro Grupello uit Geraardsbergen
in 1730 stierf, verging ook langzaamaan
de barok en rococo.
Karel De Pelsemaeker
Uit het 'Museum voor Schone Kunsten in Brussel'
Narcisus van Gabriël Grupello
Op 22 mei 1644 werd Grupello in Geraardsbergen geboren als zoon van een Vlaamse moeder en een Italiaanse vader, die als officier in dienst van de Spaanse Nederlanden was. In 1658 schreef hij zich in als leerling in de St. Lucas school te Antwerpen. In Antwerpen en Amsterdam bekwaamde hij zich in de beeldhouwkunst als leerling van Artus Quellinus. Hij werkte mogelijk aan het stadhuis op de Dam.
