Eten op 't gras: 'Kom eens picknicken in Geraardsbergen op de Oudenberg, vanaf 110m boven de zeespiegel aanschouw je de Vlaamse Ardennen als een impressionistische schilderij.' Kom in Giesbaargen eens Geraardsbergen, niet alleen de Mattentaarten, Manneken-Pis en de Muur maar heel Gerardimontium zal u bekoren.
08-09-2009
Vakantie... genieten van niets doen, rondslenteren, naar de Tour de France kijken, vreemde oorden aandoen, cultuur opsteken. Maar vooral ongegeneerd zijn, en lang, heel lang slapen.
In september als de school begon, gingen we altijd langs de ijzeren weg slenteren voor we naar huis trokken, we vonden spoorweg heel avontuurlijk. We vertelden ook altijd verhalen over heel bizarre treinreizen.
Bij het verlaten van de school
Bij het verlaten
van de school kwamen
we al wandelen op een lange spoorweg terecht die ons in een gouden trienwagon de wereld
rondleidde we zagen
een blauwe zee die
kabbelende langs stranden van eilanden vol bloemen overladen met geuren met maan en sterren en de wind in het canvas van de witte schepen behalve op de Tanara daar zongen vier mariniers - we all live in a yellow submarine yellow submarine yellow sub terug aan wal ontmoetten we op de spoorweg een rollend huis dat de wereld trachtte te ontvluchten vooraleer de koude winter kwam die alles grijpen en wit berijmen wou we reden langs het spoor zo ver op de winter voor tot hij ons moest lossen
de wielen van ons rolhuis stonden hier opeens stil de lente lachte ons toe zij was de wachtster
bij een oude bareel die
ons hartelijk verwelkomde en alle bloemen op de wereld waren ineens aan t bloeien
langsheen en dwars over
de ijzeren weg waarop
het treinverkeer uit
schrik voor vernieling
afgesloten was we zijn dan maar te voet teruggekeerd we wandelden de wereld rond om de
zeeën en de oceanen heen volgden we de stralen van de zon naar onze heimat een stadje midden in het groene plantsoen met een station met enige perrons in nazomergroen
Tags:1 september. treug naar school. langs de spoorweg.
01-09-2009
Gabriël Grupello werd in de zeventiende eeuw in Geraardsbergen geboren. De 'Allegorie der heerlijke deugden' werd zijn meesterwerk.
Gabriël Grupello
Een beeld van Gabriël Grupello
Het latoenen Manneken
van Geraardsbergen, dat aan Markt
zuiver bronwater plaste, wasbeste maat
met een knaap uit de Penitentenstraat.
Heel zeker dreef het plassend ventje, in de 17e eeuw,
zijn kunstzinnige kompaan tot leerling beeldhouwer.
Gabriël Grupello tekende als leerling van Artus Quellinus,
zijn beelden op papier, boetseerde ze in klei,
goot ze in brons en zilver, of beitelde ze in marmer of steen.
Later, in 1711,als Opperbeeldsnyder van syne Majesteit,
aan het hof van de keurvorst Johan Willem von der Pfalz,
werkte hij zijn fantasieën uit, in de
Allegorie der heerlijke deugden, ook De Statua genaamd.
Met een buiging in de richting
naar de fontein van zijn geboortestad,
wist hij zich als een volwaardig meester te plaatsen.
Kunst werd zijn leven: houwen, gieten, bijvijlen, en
voltooien met een gevoel voor schoonheid en perfectie.
Dat alles getuigt in zijn barokke levenswerk,
waarinwater samen met de godinnen
Justitia, Prudentia, Temperantia en Fortunia,
zijn allegorie tot een uitbundig beeld verheffen.
Als maestro Grupello uit Geraardsbergen
in 1730 stierf, verging ook langzaamaan
de barok en rococo.
Karel De Pelsemaeker
Uit het 'Museum voor Schone Kunsten in Brussel'
Narcisus van Gabriël Grupello
Op 22 mei 1644 werd Grupello in Geraardsbergen geboren als zoon van een Vlaamse moeder en een Italiaanse vader, die als officier in dienst van de Spaanse Nederlanden was. In 1658 schreef hij zich in als leerling in de St. Lucas school te Antwerpen. In Antwerpen en Amsterdam bekwaamde hij zich in de beeldhouwkunst als leerling van Artus Quellinus. Hij werkte mogelijk aan het stadhuis op de Dam.
Tags:ERfgoed Geraardsbergen. Processie van Plaisance
20-08-2009
Merels in augustus ' Het vogelgezang' van de blackbird.
Het vogelgezang
een vogel zo zwart als roet vliegt zacht, zingt zoet een dolle fluwelen vogel die opschrikt maakt bang een opschrikte vogel slaat wild om zich heen, ontsnapt voelt zich alleen en verlaten een vogel vol levenslust zingt roept naar een vogel een vogel glanzend als antraciet vliegt hem langzaamaan tegemoet zo langzaam als de vrolijke ritmische slag van zijn hart de harstslag van zijn vleugelwijdte helaas tegen zijn zwarte borst klopt zijn hart heel hard er zingt nog een andere vogel
Tags:Eduard Manet.Jacques Prévert. Karel De Pelsemaeker. Poésie - Poëzie
12-08-2009
Dag, ik heet Karel.
Mijn naam is Karel De Pelsemaeker,
Ik ben op 24 oktober 1949 in de vroege morgen, nog voor het gloren van de dag,geboren. Tot mijn tien jaar ging ik naar de gemeente school van Overboelare aan het gehucht dat toen nog de 'Kleine Buizemont was genaamd. Ik stapte in september 1959 het vijfde studiejaar binnen in het Atheneum van Geraardsbergen; en kwam daar bij mijnheer Sempels terecht: Dhr. Sempels die toen al kunstschilder was, had ook heel wat belangstzelling in andere kunsten, voordragen, opstellen, muziek , hij kon zelfs vioolspelen! Georges Sempels werd later een bekende en gewaardeerde abstracte schilderkunst. Ik denk nog veel aan deze man, die te vroeg overleden is. Op mijn achttiende vond ik werk bij de Koninklijke Munt van België (deze instelling die afhankelijk is van het Ministerie van Financiën werd toen nog Munthof geheten,) na mn legerdienst ben ik terug naar school getrokken, ik volgde vier jaar Hotelmanagement aan het COOVI in Anderlecht. Ik bengedurende achttien jaar Archivaris geweest bij Munt. Toen de Munt in 1998 de Euromuntjes is gaan vervaardigen, heb ik gedurende acht jaar ook gegidst in de Munt (misschien heeft u me daar ooit bezig gezien?) Ik ben nu al 2 jaar met pensioen. Had ik in 1959 Dhr. Sempels niet ontmoet, dan had ik me waarschijnlijk nooit aan poëzie gewaagd, en dan had ik waarschijnlijk nooit aandacht gehad voor bouwstijlen en stijlen in de schilderkunst. Ik gids nu in Geraardsbergen en in het Natuur- en Milieueducatief Centrum de Helix.
Op sommige dagen houd ik als opa, van tot op vandaag onze enige kleinzoon Tijl, ook kinderverblijf. Ik geniet al heel mijn leven van elke minnut van de dag, soms gewoon door naar onze hangkolk te luisteren die, al tikkend, iedere seconde van het leven zo mooi verkondigt.
